Summary
Samenvatting literatuur Criminalistiek
- Course
- Institution
Een samenvatting van de literatuur van Criminalistiek uit het studiejaar
[Show more]
Seller
Follow
amberbeukeveld
Content preview
Artikelen en literatuur CriminalistiekBlok 1
Crime science – methods of forensic detection
De rationele basis waar onderzoekers mee werken is de wetenschappelijke methode. Deze methode
is empirisch, dat houdt in dat kennis wordt verzameld uit directe observatie. Daar onderliggend is het
geloof dat er een echte wereld is die we kunnen kennen die werkt volgens vaste regels en dat
gevolgen niet optreden zonder oorzaken.
Wetenschap heeft een open einde. Het kan aangepast worden of gecorrigeerd in het licht van nieuw
bewijs.
De wetenschappelijke methode houdt in:
- Analyse
- Vergelijking
- Evaluatie
Forensisch betekent kenmerkend of te gebruiken voor een zaak van de wet. Forensische wetenschap
is een brede term dat alle wetenschappelijk disciplines omhelst die gebruikt worden in onderzoeken
met als doel om criminelen naar de rechtszaal te krijgen.
Het omvat bijvoorbeeld toxicologie, psychologie, antropologie en zelfs criminologie.
Criminalistiek is het onderdeel van forensische wetenschap dat zich richt op de herkenning,
identificatie, individualisatie en evaluatie van fysiek bewijs door het toepassen van de natuurlijke
wetenschappen op rechtwetenschappelijke onderwerpen.
Onderdelen van criminalistiek:
- Toxicologie
- Drugsanalyse
- Serologie
- Sporenonderzoek
- Vingersporenonderzoek
Serologie: Sinds de uitvinding van DNA-profilering is serologie of bloedgroepbepaling daar volledig
door vervangen. DNA-profilering geeft veel meer informatie, heeft veel minder sporenmateriaal
nodig en werkt niet alleen met bloed.
Identificatie is het plaatsen van een object in een bepaalde klasse. In dat geval kan een
wetenschapper een vingerafdruk identificeren maar het niet relateren aan de hand die het geplaatst
heet.
Voor een criminalist is het woord identificatie gebruiken in de goede context toegeven dat er geen
reden is voor zijn of haar bestaan. De criminalist doet niet aan identificatie behalve als een opmaat
naar zijn werkelijke functie – dat van individualiseren.
,Volgens het artikel is het echte doel van alle forensische wetenschap is om individualiteit aan te
tonen. Er wordt hiermee bedoeld is dat het doel is om vast te stellen wat de bron van het spoor is. En
natuurlijk zijn er nog veel meer vragen die kunnen worden geadresseerd.
Pagina 2 beschrijft individualisatie als het aantonen van de uniciteit van een bewijsstuk. In feite is
individualisatie het bepalen van de bron van dat item.
Het wordt niet mogelijk gemaakt door het feit dat geen twee dingen in de natuur precies hetzelfde
zijn. Zelfs al is uniciteit een gegeven, betekent nog niet dat je de bron met zekerheid kunt vaststellen.
Uniciteit hoeft niet te worden aangetoond, het speelt geen rol.
Op pagina 2 worden ook ‘questioned evidence’ en ‘known standard’ genoemd.
De eerste term verwijst naar het spoor waarvan de bron onbekend is en de tweede term verwijst
naar materiaal waarvan de bron bekend is.
Het aantal overeenkomsten vereist voor individualisatie zal afhangen van de unieke kwaliteit van de
ontdekte details. Dat wordt subjectief bepaald voor elke zaak afzonderlijk. Voor deze reden is het
belangrijk dat de criminalist goed getraind is en veel ervaring heeft. Eén is genoeg als het als uniek
kan worden gezien.
Dit is inderdaad wat het individualisatieprincipe beweert maar we hebben gezien dat dit geen geldig
principe is.
In het proces van individualisatie maakt de wetenschapper soms gebruik van kansen en kan daarbij
Newcomb’s Rule citeren: de kans op de samenloop van all gebeurtenissen is gelijk aan het
gecontinueerde product van de kansen op alle afzonderlijke gebeurtenissen.
Pagina 3 geeft een voorbeeld waarbij de vraag is of een document een bepaalde typemachine als
bron had. Zowel dit betwiste document als referentiemateriaal gemaakt met de verdachte
typemachine vertonen dezelfde gebreken. Vervolgens wordt een waarschijnlijkheid berekend,
gerelateerd aan die defecten. Merk op dat dit de kans is om die defecten te vinden ALS het een
andere typemachine is. Het is niet de waarschijnlijkheid dat het een andere typemachine is als je die
gebreken vindt en dat is wat je echt wilde weten.
De kans op A als B, is niet hetzelfde als de kans op B als A.
De kans om een man te zijn als je miljardair bent, is niet hetzelfde als de kans om miljardair te zijn als
je man bent.
Geschiedenis
De eerste forensische wetenschappers waren medische mannen, die als eerste ter plaatse waren bij
een plaats delict met dodelijke afloop.
Louis maakte in de 18e eeuw onderscheid tussen moord en zelfmoord in twijfelachtige zaken en om
andere relevante zaken op te lossen.
,Uiteindelijk zagen pathologen het nut in om achter de identiteit, de tijd van overlijden en eventuele
vergiftigingen te komen en om bloedsporen te analyseren.
Het einde van de 18e eeuw zag het ontstaan van moderne scheikunde, wat de weg vrijmaakte voor
de wetenschap van toxicologie. De uitvinder daarvan is Orfila.
Orfila had een rivaal, Rapsail, die de verdediging was in zaak waarbij een vrouw haar man zou hebben
vergiftigd met arsenicum. Orfila toonde de aanwezigheid van arsenicum in het lichaam van de man
aan. Raspail betoog echter dat hij de aanwezigheid van arsenicum bij bijna alles kon aantonen. Deze
zaak is de eerste waarbij een poging werd gedaan om de bevindingen van een deskundige van de
staat te weerleggen met een expert vanuit de verdediging.
Rond deze tijd begon de ontwikkeling van fotografie ook door te breken als een hulp om bekende
criminelen te identificeren. Bij fotografie werden echter ook nog vaak fouten gemaakt bij
identificatie.
De eerste echte wetenschappelijke poging voor de identificatie van criminelen werd in 1860 gemaakt
door Stevens die metingen begon te maken van de hoofden, oren, voeren en de lengte van de
lichamen van criminelen. Dit werd in 1879 geperfectioneerd door Bertillon en hij maakte een
systeem van antopometrie – de wetenschap van het meten van het menselijk lichaam. Rond 1882
werd de bertillonage veelvuldig gebruikt om criminelen te identificeren door het noteren van lengte,
zitlengte, lengte van armen, lengte en breedte van hoofd. Ook foto’s hoorden hierbij.
Rond 1900 werd dit vervangen door vingerafdrukken.
Meerdere mensen droegen bij aan de wetenschap van vingerafdruk maar vooral Francis Galton kreeg
de eer voor het maken van het eerste definitieve onderzoek hierna. Hij ontwikkelde een methode
voor het classificeren van vingerafdrukken.
Zijn boek Finger Prints uit 1892 leverde het eerste statistische bewijs op voor de uniekheid van
vingerafdrukken en het beschreef de fundamentele principes om de methode toe te passen voor
persoonlijke identificatie.
Het werk van Galton was zelfs nog veel beter dan dat. Zijn classificatiesysteem voor vingerafdrukken
betekende dat bij het zoeken naar een vergelijkbare vingerafdruk je alle vingerafdrukken in andere
klassen direct kon uitsluiten. Dat is erg handig, zeker als je met de hand een grote collectie
doorzoekt. Het ging niet om uniciteit.
De eerste echte wetenschappelijke detective was een Oostenrijkse advocaat Hans Gross met zijn
boek Handbuch fur Untersuchungsrichter uit 1893. Gross kwam met de term criminalistiek. Een
navolgeling van hem, Edmon Locard. Hij kwam Locard’s Contactprincipe, wat inhoudt dat er
uitwisseling van bewijs plaatsvindt wanneer een crimineel in contact komt met een slachtoffer, een
object of een plaats delict.
Door het belang van bloedsporen op plaats delicten van gewelddadige misdaden gingen experts in
het midden van de 19e eeuw deze proberen te identificeren. Microscopisch kon het alleen met vers
bloed maar als het opdroogde niet meer. Landsteiner kwam er in 1901 echter achter dat bloedcellen
verdeeld kunnen worden in groepen, A, B, AB en O.
, Lattes ontwikkelde in 1915 een forensisch nuttige toepassing van Landsteiners ontdekking.
Goddard legde de basis voor de individualisatie van wapens. Hij gebruikte hiervoor de
vergelijkingsmicroscoop.
Osborn was handschriftdeskundige en ontwikkelde de fundamentele principes voor deze discipline.
Hij schreef ene boek in 1910 over documentonderzoek dat nog steeds wordt gebruikt als een
standaardwerk in het veld. In een eeuw dus niet genoeg vooruitgang om een nieuw boek te
schrijven..
Een andere belangrijke naam is Kirk – 1902-1970 – hij paste biochemie toe op forensische vragen.
Een recente bekende criminalist is Menzel. Hij pionierde in de toepassing van lasers in de
criminalistiek, vooral voor het lokaliseren en visualiseren van latente vingerafdrukken en andere
typeren van sporen, zoals biologische sporen.
Een andere bekende naam is Jeffreys, hij ontdekte dat DNA-structuren van bepaalde delen van genen
uniek zijn voor ieder persoon.
DNA typing = het proces om DNA te isoleren en te lezen.
Biologisch bewijs zoals bloed, stof en haar wordt nu gebruikt om onschuldige verdachten vrij van
verdachtmaking te stellen.
Blok 2
Evidence interpretation – a logical approach
Een crimineel proces is doordrongen met onzekerheid en de taal reflecteert dat met woorden alw
waarschijnlijkheid, kans, mogelijkheid, niet uit te sluiten dat, etc.
Het is goed om te de rol van de wetenschapper hierin te begrijpen.
Niemand doet alsof een jury logisch redeneert en ook maar weinig advocaten en rechters doen dat.
Het is echter wenselijk dat als de forensisch wetenschapper moest redeneren met onzekerheid, dat
zij dat doen binnen een robuust raamwerk van logica.
Dit artikel beschrijft zo’n raamwerk.
Veel mensen verwarren afleiden met statistiek, maar dat klopt niet. Statistiek gaat over data en in dit
artikel gaat het niet over data-analyse. Het gaat over waarschijnlijkheid.
Vervolgens worden drie voorbeelden genoemd:
1. De kaart die ik uit dit pakje kaarten pak, is een schoppen.
a. Als het een normaal pakje is, die geschud is en er is geen truc, dan is kans 1 op 4.
2. Engeland zal Zwitserland verslaan in hun volgende voetbalwedstrijd.
a. Kansen berekenen is hier veel moeilijker dan bij de eerste. Mensen zijn het niet eens
over mogelijkheid.
3. De verdachte heeft meneer Y vermoord.
The benefits of buying summaries with Stuvia:
Guaranteed quality through customer reviews
Stuvia customers have reviewed more than 700,000 summaries. This how you know that you are buying the best documents.
Quick and easy check-out
You can quickly pay through credit card or Stuvia-credit for the summaries. There is no membership needed.
Focus on what matters
Your fellow students write the study notes themselves, which is why the documents are always reliable and up-to-date. This ensures you quickly get to the core!
Frequently asked questions
What do I get when I buy this document?
You get a PDF, available immediately after your purchase. The purchased document is accessible anytime, anywhere and indefinitely through your profile.
Satisfaction guarantee: how does it work?
Our satisfaction guarantee ensures that you always find a study document that suits you well. You fill out a form, and our customer service team takes care of the rest.
Who am I buying these notes from?
Stuvia is a marketplace, so you are not buying this document from us, but from seller amberbeukeveld. Stuvia facilitates payment to the seller.
Will I be stuck with a subscription?
No, you only buy these notes for $5.81. You're not tied to anything after your purchase.
Can Stuvia be trusted?
4.6 stars on Google & Trustpilot (+1000 reviews)
73918 documents were sold in the last 30 days
Founded in 2010, the go-to place to buy study notes for 14 years now