Tekstfragmenten
Interview deelnemer 1 zorgverlener
Introductie
Nou ja, ik merk dat ik, uh, soms wel, uh, erg gefrustreerd van raak dat
ik met veel onbekenden sta. Dat het vaste personeel, ja, eigenlijk ziek
is. Net als bijvoorbeeld met de EVV-taken, is het ook maar een klein
groepje waar we mee werken. Ik ervaar hierom dus ook wel meer
werkdruk, ja…
Ja, je merkt aan de bewoners dat ze onrust vertonen. En, uh, toch wel
regelmatig een onbekend gezicht hebben en dat ze dat niet als prettig
ervaren.
Hoe wordt naastenparticipatie binnen Heerewegen op dit moment
ervaren?
Naastenparticipatie…. Uh…. Dat familie ook wel meer, uh, meehelpt
met bepaalde dingen. Nu met de corona is dat natuurlijk wat minder
mogelijk, maar dat de familie ook gewoon wat meer doet. Dat het niet
allemaal in onze handen komt.
Nou, bijvoorbeeld een keertje komen koken, uh. De kamers netjes
houden, de mensen die onrustig zijn misschien meenemen naar buiten
om te gaan wandelen. Net als bijvoorbeeld nu bewoner X, dat zijn zoon
met hem gaat autorijden. Scheelt voor ons weer even. Of echtgenote
A, dat zij bewoner A even mee naar huis neemt.
Ja, vrij uh, ik vind het heel slecht hier.
Ja, maar niet iedereen is hiervan op de hoogte.
Wat zijn bevorderende factoren voor het stimuleren van
naastenparticipatie?
Ja, want zo kan je ze op de hoogte stellen wat wij van hun ook
verwachten. Kijk zij verwachten van ons natuurlijk heel veel hè? De
zorg voor vader of moeder, broer of zus, hè. Dat wij alles doen, maar
dat is voor hun ook heel erg belangrijk om, ja, ook voor vader en
moeder te blijven zorgen.
Ja hele goede. Tijdens een teamoverleg zou ik wel prettig vinden. En
dan niet in te grote groepen, maar dat er gewoon stapsgewijs uitgelegd
wordt hoe, uh ja, je met participatie moet omgaan. En ook naar familie
toe.
,Nou, ik zou het zeker aangeven bij een opnamegesprek. En daarna heb
je natuurlijk na twee weken, uh, heb je weer een gesprek. Dan zou ik
vragen van hè, lopen jullie ergens tegenaan? En dan, uh, binnen zes
weken moet het zorgplan helemaal actueel zijn. Dan zou ik nog eens
kijken en ja natuurlijk in de loop van de tijd gewoon in de gaten
houden.
Ja, dan denk ik toch weer die geestelijke verzorger en wat ik al zei, dat
het ook in een overleg besproken gaat worden.
Wat zijn belemmerende factoren voor het stimuleren van
naastenparticipatie?
Ja, dat mensen af gaan zeggen. Mensen die willen het niet. Het is een
uh, soms wordt het ook wel gezien, als ze op bezoek komen als een
verplichting en dan die taken er nog bij, tja, dat kan voor sommige
mensen helemaal als een verplichting voelen.
Ja misschien dat die bijeenkomsten wel uren zijn die wij natuurlijk
betaald moeten krijgen. Ik weet niet hoe de instelling dit ziet zitten.
Maar je wil natuurlijk ook dat de organisatie goed loopt en ik denk dat
dit wel kan helpen daarbij.
Welke invloed heeft naastenparticipatie op de samenwerking tussen
zorgverleners en naasten?
Naar mijn idee is er niet een hele grote samenwerking tussen de
meeste zorgverleners en naasten, afgezien van enkele uitzonderingen.
Nou, als er een goeie samenwerking is, dan kan je ervoor zorgen dat de
bewoner een hele fijne dag heb. Uh, want je betrekt de familie erbij
wat een bewoner heel erg prettig vindt. En vooral op deze afdeling. De
mensen gaan natuurlijk wel terug in hun kindertijd en vragen ook veel
naar familie. Ja, ik vind, ja, ik vind dat heel belangrijk.
Ja, ik denk dat de mensen dat toch aan kunnen voelen. Dat, uh, zij het
ook wel voelen als er tussen twee groepen niet zo’n lekker sfeertje
hangt. En ik denk dat als dat allemaal wel, uh ja, beter is dat die
mensen daar ook wat rustiger van kunnen worden misschien.
Ja, ja. Je merkt dat mensen die meer visite krijgen toch wat
opgewekter zijn. Kijk naar bewoner L, die krijgt iedere dag bezoek. Ja,
ik weet niet of ze het nou echt merkt, maar een andere bewoner, zoals
bewoner W. Die leunt bijvoorbeeld echt op zijn zoon. Ja, als die dan is
geweest merk je dat hij toch echt veel rustiger wordt, ook als die zoon
dan weer vertrokken
,Wat betekent naastenparticipatie in het gedrag van de
zorgprofessional, naasten en de cliënt?
Wat voor invloed… Uh, ja, ze zijn rustiger, uh, ze krijgen de aandacht
die ze willen en verdienen en ja ze zijn vaak ook wel de rest van de dag
toch wel blij als, uh, familie langs is geweest. Hoewel dit met dit
ziektebeeld toch ook wisselend kan zijn.
Uh, ja, het toch meer loslaten en het accepteren denk ik. En toch met
hem in gesprek gaan over de dingen waar hij graag zijn vrouw bij zou
willen helpen. Ja, toch echt dat loslaten denk ik dan wel.
Ja precies. Wel openstaan om dingen om handen te nemen, maar ook
inderdaad je grenzen aangeven. Ja, ja.
Ja, lastig ook. *zucht*. Ja, toch meer verdiepen in het ziektebeeld en
open staan om de bewoner en, uh, het personeel een handje te
helpen. Kijken wat je vader of moeder nodig heeft, maar wel goed
oplet of het voor hen als naasten niet te veel wordt. Dus ja, hoe noem
je dat?
Hoe kan Heerewegen winnen aan de kracht van naastenparticipatie?
Ja, het is voor hun natuurlijk veel prettiger als wij kunnen
samenwerken met familie. Ja, ja. Dat zou ik echt als heel prettig
ervaren als familie toch wat meer doet. Misschien komt dat strakjes
wel, want er staan er echt wel een paar voor open. Die
coronamaatregelen gooien nu ook veel roet in het eten natuurlijk. En
heel veel familie weet het ook niet hè, wat het precies is.
Dat je het, uh, samen doet met familie. Dat, dat wij als zorgverleners
niet alles in ons eentje moeten doen en dat je gewoon de taken
verdeelt.
Einde (toevoegingen)
Nee, ik vind het wel, wat je net zegt, heel slim dat je dat, uh, dat je een
kopje ervan wil maken bij het opnamegesprek. Hè, wat wil familie
doen? Wat kun je betekenen? Dat je echt een samenwerking krijgt. Dat
vind ik wel een hele goeie van je. Die zou ik zeker mee willen nemen.
Interview deelnemer 2 zorgverlener
Introductie
Het ziekteverzuim heeft niet specifiek heel veel invloed op mijn manier
van werken, alleen dat we veel met onbekenden werken. Dus uh, dus
er komt wel wat meer druk op jezelf, omdat je toch wel de
verantwoording hebt en het allemaal moet sturen.
, Dan heb je ook nog vele bewoners die echt wel een bepaalde
benadering nodig hebben die uitzendkrachten niet kunnen.
Hoe wordt naastenparticipatie binnen Heerewegen op dit moment
ervaren?
Nou ja, dat is dus de familieleden meer betrekken, eigenlijk meer
betrekken bij, uh, al het reilen en zeilen rondom de bewoner.
Denk hierbij aan de bewoner meenemen als die ergens heen moet,
zoals het ziekenhuis of de kapper. Het begeleidende stuk en ook de
aandacht. Dat soort dingen.
Of ze dan veel doen? Naja, veel doen… Het is wel in de aandacht of
even mee naar huis namen. Ja, dat eigenlijk. Niet extreem veel dat wij
denken van er wordt veel gedaan. Het is altijd, tja, eigenlijk bagger
geweest. We doen er eigenlijk niks mee, met naastenparticipatie.
Nee, dat denk ik niet. Ik denk echt dat mensen het niet weten en
daarbij wordt er ook nu gewoon niet veel mee gedaan.
Nou, ja ik denk dat je dan ook meer begrip krijgt. Doordat er dan meer
ervaring is en ze weten wat er speelt qua ziekte, wat het allemaal kan
zijn. Dan zal er door familie ook dingen worden gezien. Nu zien ze
dingen en dan krijg je dat eigenlijk terug als een negatief iets.
Wat zijn bevorderende factoren voor het stimuleren van
naastenparticipatie?
Ja, jazeker, want er zullen er een heleboel zijn die niet weten wat het
inhoudt. Ik denk dat het wel belangrijk is dat alle zorgverleners eerst
op de hoogte zijn van wat dit betekent, voordat het ook echt aan
familie wordt uitgelegd.
Nou, ik denk sowieso een foldertje. Vooral voor familie, maar ik vind
het zelf ook wel handig om even door te bladeren. En dat in een
teamoverleg bijvoorbeeld, uh, dit ook besproken wordt door iemand
die er echt verstand van heeft en dat we informatie op papier
meekrijgen.
Ik denk wel dat families meer uitgenodigd moeten worden.
Nou, dan is het toch met een folder denk ik. Of misschien een
algemene mail naar familieleden en het team? Of een nieuwsbrief. Dus
het bekendmaken eigenlijk, reclame!
Wat zijn belemmerende factoren voor het stimuleren van
naastenparticipatie?