Summary
Samenvatting de mythe van het gemiddelde Todd Rose
- Course
- Institution
- Book
Alle hoofdstukken samengevat op 18 pagina's
[Show more]
Connected book
Book Title:
Author(s):
- Edition:
- ISBN:
- Edition:
Seller
Follow
maudwouters
Content preview
1De mythe van het gemiddelde
Succesvol zijn in een wereld vol gelijken
Todd Rose
Inleiding
De lookalikewedstrijd
Ter verklaring van het hoge aantal vliegtuigongelukken eind jaren veertig die niet aan
gebreken aan het vliegtuig toe te schrijven waren, werden gemiddelde lichaamsmaten van
piloten opgemeten om de inrichting van de cockpit te toetsen. In het begin van de twintigste
eeuw richtte de biologische antropologie zich op het vaststellen van de persoonlijkheid van
groepen mensen aan hand van hun gemiddelde lichaamsbouw (karaktertypologie). Gilbert S.
Daniels ontdekte dat handen van mensen met dezelfde etnische en socioculturele
achtergrond niet op elkaar of de gemiddelde hand leken. Er was geen gemiddelde hand. Het
gemiddelde is onbruikbaar als je iets voor de individuele persoon wil ontwerpen. Ondanks
dat piloten werden geselecteerd op gemiddelde lichaamsmaten, viel geen enkele piloot bij
alle categorieën in het bereik wat als gemiddelde gold.
Een verwrongen ideaalbeeld
Dokter Dickinson was kunstenaar en arts en vergeleek lichaamstypen met gedrag. Hij
gebruikte de gegevens van 15.000 jongvolwassenen om een standbeeld van de gemiddelde
vrouw (Norma) te maken. Wetenschappers geloofden dat je de waarheid kon achterhalen
door genoeg data te verzamelen. Norma werd benaderd als een ideaal model. Martha
Skidmore won de prijsvraag voor de meeste gelijkenis met Norma, maar was op slechts vijf
van de negen gemeten lichaamskenmerken gemiddeld. De conclusie was dat het merendeel
van de Amerikaanse vrouwen ongezond en uit vorm was. Daniels stelde daarentegen dat elk
systeem dat gebaseerd is op een gemiddelde persoon gedoemd is te mislukken door de
grote verscheidenheid aan lichamelijke eigenschappen. De luchtmacht nam het advies dat
Daniels in een interne artikel (The Average Man) gaf aan en paste de werkplek van piloten
direct aan op de individuele persoon om de urgente kwestie praktisch op te lossen. Met
verstelbare maten was alles in de cockpit binnen handbereik en gezichtsveld en waren
Amerikaanse piloten snel weer in staat de moeilijke, snelle handelingen uit te voeren.
De verborgen terreur van het gemiddelde
Instanties en wetenschappers blijven dagelijks mensen vergelijken met het gemiddelde, een
arbitraire standaard. We weten dat de afwijking van het gemiddelde weinig zegt over de
persoon, maar gebruiken het als vanzelfsprekend in de bepaling van schoolprestaties en in
sollicitatieprocedures. Niemand is gemiddeld. Het gemiddelde heeft wel nut om twee
groepen te vergelijken, maar niet om individuele leden uit die groepen te vergelijken. Bij het
nemen van beslissingen op individueel niveau worden de belangrijkste feiten verhuld door
vergelijkingen met het gemiddelde. In de negentiende eeuw werd het idee van de
gemiddelde mens door twee wetenschappers ingezet om sociale problemen op te lossen,
maar in de hedendaagse samenleving zijn problemen van een andere orde en wetenschap
van een veel hoger niveau. In de nieuwe interdisciplinaire wetenschap van het individu
hangen steeds meer wetenschapsdisciplines en bedrijven het principe aan dat we een
persoon alleen kunnen begrijpen als we de individuele kenmerken in ogenschouw nemen.
De drie principes van individualiteit worden echter nog niet toegepast op je eigen leven. De
principes helpen te begrijpen wat je uniek maakt en hoe je daar je voordeel mee kan doen.
De belofte van individualiteit
, 2
In de negentiende eeuw werd de oorzaak van ziekten toegeschreven aan slechte lucht
(miasma), totdat micro-organismen werden ontdekt en invloed uitgeoefend kon worden op
gezondheid door hygiëne-maatregelen, antibiotica en vaccins. Tegenwoordig is individualiteit
belangrijk en dit basale idee heeft ook grote praktische gevolgen. Mensen krijgen
mogelijkheden hun talenten te ontwikkelen. Probleemgedrag wordt niet gelabeld, maar er
wordt onderzocht welke aanpassingen in de omgeving nodig zijn om het individu gewenst te
laten presteren. Er zijn onvoldoende hulpmiddelen om menselijk potentieel in kaart te
brengen. Als voortijdig schoolverlater lukte het Todd Rose niet om te worden zoals iedereen
en zich aan te passen in het systeem. Uiteindelijk vroeg hij zich, aanvankelijk onbewust, af
hoe het systeem aan zichzelf kon worden aangepast en lukte het hem een goede baan te
krijgen door zich te bevrijden van het oude idee van het gemiddelde.
Deel 1 Het tijdperk van het gemiddelde
Stuart Chase stelt dat een sociaal stelsel moet rusten op de gemiddelde mens, die elke rol
niet briljant maar wel adequaat kan vervullen. Individueel talent is te onvoorspelbaar en
zeldzaam.
1. De uitvinding van het gemiddelde
Miller probeerde neurale circuits van het verbale geheugen bloot te leggen door hersenscans
naast elkaar te leggen en te middelen. Het idee van het random effects model is dat
individuele hersenen een variatie zijn op normale, gemiddelde hersenen. Linkshandigen
werden uitgesloten van deelname, omdat hun hersenen teveel van de norm af zouden
wijken. Miller concludeerde echter dat de hersenactiviteit veel verschilt over individuen en
ondanks dat meetresultaten betrouwbaar bleken bij replicatie leken individuele hersenen niet
op het gemiddelde. Wetenschappers reageerden kritisch of onverschillig. Miller argumenteert
dat op basis van een hersenscan wordt bepaald of iemand ontoerekeningsvatbaar is in de
rechtbank en dat individuele variatie er wel toe doet. Het basisprincipe van onderzoek is een
groep mensen in een experimentele omgeving te plaatsen en de gemiddelde respons vast te
stellen om een conclusie over de mens in het algemeen te formuleren. Het idee om de
gemiddelde mens tot norm te verheven begint rond 1840 bij de Belg Adolphe Quetelet.
De wiskunde van de samenleving
Quetelet was ambitieus wiskundige en liet als koninklijk astronoom een observatorium
bouwen. Toen deze tijdens de Belgische Revolutie werd bezet, beschouwde Quetelet sociale
onrust niet langer als irrelevant voor zijn wetenschappelijke inspanningen. Vanuit het
verlangen naar een stabiele overheid met weloverwogen beleid ging Quetelet vanuit
astronomische principes op zoek naar waarneembare regels om menselijk gedrag te
voorspellen, zoals Isaac Newton eerder orde schiep in de chaos van het universum.
Wetenschappers wisten destijds niet hoe ze konden omgaan met de nieuwe grote
hoeveelheden data die werden verzameld wegens bureaucratische principes (big data).
Vanwege uiteenlopende meetresultaten van de snelheid van planeten kwam Quetelet met de
methode van de gemiddelden. Hij voegde afzonderlijke metingen van afstand en tijd samen
om tot één gemiddelde meting te komen en paste dit principe later ook toe in de studie van
de mens om betrouwbaarheid te verhogen.
De gemiddelde mens
, 3
Quetelet gebruikte een bekende methode als een van de eersten om het gemiddelde van
een menselijke eigenschap te berekenen. Hij gaf de eerste wetenschappelijke interpretatie
van het menselijk gemiddelde. In de astronomie gold het principe van foutmarge, maar bleek
het totaal aan fouten ofwel afwijkingen uit afzonderlijke metingen minimaal als je het
gemiddelde van alle metingen aanhield. Carl Gauss toonde wiskundig aan dat een
gemiddelde meting de werkelijke waarde het dichtst mogelijk benaderde. Quetelet stelde dat
de meting van een individuele persoon per definitie foutief was en dat de echte mens werd
vertegenwoordigd door de gemiddelde persoon. De gemiddelde borstomvang van een
Schotse soldaat was de ware, perfecte vorm. Hij vergeleek het met duizenden denkbeeldige
replicaties van een standbeeld van een gladiator, waarbij het gemiddelde standbeeld
ondanks individuele fouten vrijwel identiek zou zijn aan het origineel. Zo zou ieder levend
mens een gebrekkig afgietsel zijn van de ware, gemiddelde mens in een perfecte, utopische
en natuurlijke wereld. Quetelet stelde daarentegen dat de belangrijkste mensen uit de
geschiedenis de gemiddelde mens van hun tijdperk het dichtst hadden benaderd. Quetelet
berekende het gemiddelde van vele menselijke kenmerken, waaronder de Quetelet Index
(BMI). Afwijking van het gemiddelde beschouwde hij als misvorming en ziekte.
Tegenwoordig beschouwen we de gemiddelde mens niet meer als toonbeeld van perfectie,
maar het idee van Quetelet sluit aan bij de menselijke neiging om te stereotyperen.
Wetenschappers deden al snel voorspellingen over individuele leden van een groep aan
hand van eigenschappen van het gemiddelde lid ervan. Politiek beleid werd gefocust op de
middenklasse. De volkstellingen werden gebaseerd op het voorbeeld van Quetelet. De
Amerikaanse president Lincoln onderzocht iedere soldaat om middelen beter te kunnen
verdelen en kwam via de regels van Quetelet op de filosofie van het standaardontwerp van
het leger.
Tegenwoordig lezen we dagelijks over gemiddelden. Wanneer Quetelet een nieuw
gemiddelde presenteerde, was het publiek verbaasd. Zo toonde hij aan dat
zelfmoordaantallen jaarlijks vrijwel hetzelfde zijn, terwijl zelfmoord destijds als irrationele en
persoonlijke beslissing werd beschouwd. Wetenschappers stelden dat Quetelet verborgen
wetten van de samenleving had ontsloten. Zo stelde Karl Marx dat de gemiddelde mens het
bestaan van het historisch determinisme bewees en werd de gemiddelde mens als wil van
God beschouwd.
Van eminent tot imbeciel
Francis Galton was eerst volgeling van Quetelet, maar werd rond 1890 zijn voornaamste
tegenstander. Galton stelde dat Engeland werd ingehaald door industriële producten uit de
rest van de wereld en legde de oorzaak bij de groeiende status van de lagere sociale
klassen. Hij bestempelde zijn eigen hoge klasse met aangeboren superioriteit en was tegen
de democratisering. Galton was wiskundige en volgde de ideeën van Quetelet, maar
beschouwde de gemiddelde mens (middelmatigen) als grof en alledaags, net als de lage
klasse. De opdracht van de mens is om snel, met mededogen en vooruitziende blik boven
het gemiddelde uit de stijgen, net zoals de natuur blind, langzaam en meedogenloos doet
volgens zijn neef Charles Darwin. Quetelet noemden mensen die ver van het gemiddelde
afweken gebrekkig en gedrochten. Galton daarentegen benoemde grootheden als zichzelf,
grootse koningen en wetenschappers tot eminenten. Mensen ver onder het gemiddelde
waren imbecielen. Galton was voor het idee dat het gemiddelde lid van een groep het
groepstype vertegenwoordigde, maar verwierp het idee dat afwijkingen in beide richtingen
gelijkstonden aan fouten en kwam met een rangorde. Galton bedacht veertien verschillende
klassen voor de mensheid, waarbij de eminenten de hoogste op zichzelf staande klasse was.
Het gemiddelde betekende niet meer normaal, maar middelmatig.
The benefits of buying summaries with Stuvia:
Guaranteed quality through customer reviews
Stuvia customers have reviewed more than 700,000 summaries. This how you know that you are buying the best documents.
Quick and easy check-out
You can quickly pay through credit card or Stuvia-credit for the summaries. There is no membership needed.
Focus on what matters
Your fellow students write the study notes themselves, which is why the documents are always reliable and up-to-date. This ensures you quickly get to the core!
Frequently asked questions
What do I get when I buy this document?
You get a PDF, available immediately after your purchase. The purchased document is accessible anytime, anywhere and indefinitely through your profile.
Satisfaction guarantee: how does it work?
Our satisfaction guarantee ensures that you always find a study document that suits you well. You fill out a form, and our customer service team takes care of the rest.
Who am I buying these notes from?
Stuvia is a marketplace, so you are not buying this document from us, but from seller maudwouters. Stuvia facilitates payment to the seller.
Will I be stuck with a subscription?
No, you only buy these notes for $5.89. You're not tied to anything after your purchase.
Can Stuvia be trusted?
4.6 stars on Google & Trustpilot (+1000 reviews)
52510 documents were sold in the last 30 days
Founded in 2010, the go-to place to buy study notes for 14 years now