Summary
Biomedisch samenvatting (cardiovasculaire & ademhalingsstelsel) uitgebreid
- Course
- Institution
Uitgebreide samenvatting van biomedisch leerjaar 1 met de onderwerpen: hart, longen, stofwisselingen
[Show more]
Seller
Follow
n-schuurman
Content preview
BiomedischANATOMIE EN FYSIOLOGIE: EEN INLEIDING
H12 HET CARDIOVASCULAIRE STELSEL: HET HART
Bloedvaten worden onderverdeeld in:
- Kleine bloedsomloop (Pulmonaire circulatie)
Vervoert bloed van en naar de gaswisselingsoppervlakken
van de longen
- Grote bloedsomloop (Systemische circulatie)
Vervoert bloed van en naar de rest van het lichaam
Arteriën (slagaderen) of
efferente bloedvaten, voeren
bloed van het hart weg
Venen (aders) of afferente vaten voeren bloed van het hart terug
Capillairen (haarvaten) zijn kleine, dunwandige bloedvaten tussen
de kleinste arteriën en de kleinste venen. Dankzij deze dunne
wanden van de capillairen kan een uitwisseling plaatsvinden van
voedingsstoffen, opgeloste gassen en afvalstoffen tussen het bloed
en de omringende weefsels.
Rechteratrium (rechterboezem) ontvangt bloed uit de grote
bloedomloop en geeft dat door aan het Rechterventrikel
(rechterkamer) die het bloed de kleine bloedsomloop in stuwt.
De twee atria hebben betrekkelijk dunne, gespierde wanden en
dunnen zich ver uitrekken, dus als een atrium niet met bloed is gevuld, loopt het leeg en vormt een
hobbelige, kronkelige flap -> Auricula. De atrioventriculaire groeve (meestal met veel vet) markeert
de grens tussen de atria en de ventrikels. Ondiepere groeve, de ventrale interventriculaire groeve en
dorsale interventriculaire groeve, markeren de grens tussen het linker- en het rechterventrikel. Het
onderste, puntige uiteinde van het hart is de Apex.
Het hart is omgeven door de Pericardiale holte. De holte bevat normaliter een hoeveelheid
pericardiale vloeistof die werkt als een glijmiddel om de wrijving tussen de tegen elkaar gelegen
oppervlakken te verminderen als het hart klopt. De bekleding is een sereuze membraan ->
Pericardium (hartzakje). Het pericardium kan worden onderverdeeld in het viscerale pericardium
( bedekt het buitenste oppervlak van het hart) en het Pariëtale pericardium (de buitenste laag van
deze serueze membraan). Het pericardium bestaat uit een dicht netwerk van collagene vezels die de
positie van het pericardium, het hart en de daarmee verbonden bloedvaten in het mediastinum
stabiliseren.
De wand van het hart bevat drie duidelijk herkenbare lagen:
- Buitenste, het epicardium of epicard
Dit sereuze membraan bestaat uit een buitenste epitheel en een onderliggende laag van
losmazig bindweefsel die met het myocardium is verbonden.
- Middelste, Het myocardium of myocard
De gespierde wand van het hart, bevat hartspierweefsel, bloedvaten en zenuwen.
- Binnenste, het endocardium of endocard
Enkelvoudig plaveiseleptiheel en het daaronder gelegen losmazige bindweefsel.
,De cellen van de hartspieren zijn kleiner dan skeletspiervezels en bevatten een centraal gelegen
celkern. Elke hartspiercel bevat myofibrillen en de samentrekkingen van een hartspiercel gaan
gepaard met een verkorting van afzonderlijke sarcomeren. Het heeft veel mitochondriën en een
enorme myoglobinereserve (voor zuurstofopslag). De energiereserves zijn opgeslagen in de vorm van
glycogeen en vetten.
,De twee atria zijn gescheiden door het
Septum interatriale en de twee ventrikels
door het Septum interventriculare. De beide
septa bestaan uit hartspierweefsel. Elke
atrium mondt uit in het ventrikel aan
dezelfde zijde via een Atrioventriculaire klep
(AV-klep), ze zorgen ervoor dat het bloed
vanuit de atria uitsluitend de ventrikels in
kan stromen en niet terug. De rechter AV-klep wordt ook wel de
valvula tricuspidalis genoemd omdat het drie slippen van vezels
heeft oftewel drie kleppen heeft. De v. cava superior (bovenste holle ader) voert bloed aan vanuit
het hoofd, de hals, de armen en de borst. De v. cava inferior (onderste holle ader) voert bloed aan
vanuit de rest van de romp, de ingewanden en de benen. De caronaire venen (kransslagaders)
voeren veneus bloed terug naar de sinus coronarius in het rechteratrium uitmondt. De kleine
uitstulping (fossa ovalis) is het restant van het foramen ovale -> een opening in de tussenwand
tussen de atria. Dankzij dit kan het bloed van het rechteratrium naar het linker atrium stromen
terwijl de longen nog in ontwikkeling zijn. De Pulmonalisklep (halvemaanvormige kleppen) bevindt
zich naar de doorgang van de Truncus pulmonalis (longslagader). De linker AV-klep wordt ook wel de
valvula bicuspidalis genoemd maar de artsen noemen deze klep vaak Mitralisklep (mijter). Bloed dat
het linkerventrikel verlaat stroom door de Aortaklep de aorta in, het begin van de grote
bloedsomloop. De truncus pulmonalis is aan de arcus aortae (aortaboog) verbonden door het
ligamentum arteriosum, een fibreuze band die een overblijfsel is van de foetale bloedsomloop.
Hierdoor ontstond er een directe verbinding tussen de pulmonaire en de systemische circulatie. De
aortaboog buigt zich over het bovenste oppervlak van het hart en het verbindt de aorta ascendens
(stijgende aorta) met de aorta descendens (dalende aorta). De wand van het rechterventrikel is
relatief dun. Als het samentrekt perst hij het bloed tegen het linker ventrikel perst en daarna naar
buiten door de pulmonalisklep. Het linkerventrikel heeft een dikke, sterk gespierde wand die op
dwarsdoorsnede rond is. Als dit ventrikel zich samentrekt, gebeuren er twee dingen (1) de afstand
tussen de basis en de apex van het hart wordt kleiner en (2) de diameter van het ventrikel wordt
kleiner. Systole is samentrekking van de kamers en bij diastole is samentrekking van de boezems.
Terugstroom – regurgitatie. Enige mate van regurgitatie komt vrij algemeen voor, zelfs bij gezonde
mensen -> hartruis.
De coronaire circulatie voert bloed aan naar het spierweefsel van het hart.
Klep insufficiëntie: klep sluit onvoldoende waardoor het bloed terug lekt in verkeerde richting.
PROLAPS VAN DE MITRAALKLEP
Bij deze aandoening sluiten de slippen van de linker AV-klep niet goed. Het probleem kan het gevolg
zijn van abnormale lange of korte chordae tendineae of slecht functionerende papilspieren. Doordat
de klep niet juist werkt treedt tijdens de samentrekking van het linker ventrikel enige regurgitatie op.
HARTKLEPAANDOENING
Ernstige klepaandoeningen zijn zeer gevaarlijk omdat ze het pomprendement verkleinen. Als de
klepfunctie zodanig verslechtert dat het hart niet langer in staat is voldoende bloed rond te pompen,
ontstaan symptomen van hartklepaandoeningen.
Een gebied van dood weefsel als gevolg van een onderbreking van de bloedstroom wordt een infarct
genoemd. Bij een myocardinfarct (hartaanval) raakt de coronaire circulatie geblokkeerd en sterven
hartspiercellen af als gevolg van zuurstofgebrek. Hartaanvallen zijn meestal het gevolg van een
, aandoening van de aa. Coronariae, een aandoening die wordt gekenmerkt door een ophoping van
vetachtige afzettingen in de wand van de aa. Coronariae.
In tegenstelling tot skeletspierweefsel trekt hartspierweefsel autonoom samen, zonder prikkeling
door het zenuwstelsel of hormoonstelsel. In het normale activiteitenpatroon van het hart loopt elke
contractie volgens een nauwkeurig patroon: eerst trekken de atria samen, gevolgd door de
ventrikels. Hartcontracties worden gecoördineerd door het geleidingssysteem van het hart, een
netwerk van gespecialiseerde hartspiercellen die elektrische impulsen opwekken en geleiden. Er zijn
twee type hartspiercellen die zich samentrekken (1) nodale cellen, die de snelheid van de
hartcontracties bepalen en die zich in de sino-atriale (SA) (sinusknoop) en atrioventriculaire (AV)
knoop bevinden (ze zijn ongewoon doordat hun plasmamembranen spontaan depolariseren en op
regelmatige tijdstippen actiepotentialen generen. Wanneer in een nodale cel een actiepotentiaal
wordt gegenereerd, wordt deze vervolgens door het geleidingssysteem voorgeleid, bereikt alle
hartspiercellen en veroorzaakt een gecoördineerde contractie -> bepalen de hartfrequentie) en (2)
geleidende cellen, die de prikkel tot samentrekking naar het volledige myocardium voort geleiden.
De geleidende cellen van de ventrikels zijn de cellen van de AV-bundel, de bundeltakken en de
purkinjevezels. Gangmakercellen, de nodale cellen waarin de drempelwaarde het eerst wordt
bereikt. Ze bevinden zich in de Sinusknoop. Nadat de prikkel voor een contractie bij de Sinusknoop is
gegenereerd moet deze worden voorgeleid, zodat (1) de atria zich tegelijkertijd samentrekken,
voorafgaand aan de ventrikels en (2) de ventrikels zich tegelijkertijd samentrekken, in een golf die bij
de apex begint en zich in de richting van de basis verspreidt. De cellen van de sinusknoop zijn
elektrisch verbonden met die van de grotere AV-knoop via geleidende cellen in de atriumwanden. Er
is een vertraging van een paar msec bij de AV-knoop waardoor de contractie atria begint, deze
vertraging is belangrijk, omdat de atria zich moet samentrekken en bloed zich moet verplaatsen
voordat de ventrikels worden gestimuleerd. Van daaruit worden de actiepotentialen naar de bundel
van his geleidt, ook wel de AV-bundel. Deze bundel van geleidende cellen loopt door langs het
interventriculaire septum en verdeelt zich
daarna in een linker en rechterbundel tak, die
zich langs de binnenwanden van het linker-
en rechterventrikel verspreiden. Op dit punt
geleiden gespecialiseerde purkinjevezels de
impulsen naar de contractiele cellen van het
myocardium van de ventrikels. Als de
normale gangmakerfunctie, die een hartslag
van circa 70 tot 80 slagen per minuut
veroorzaakt, is verstoord, kunnen
verschillende klinische problemen ontstaan. Bradycardie is een aandoening waarbij het hart
langzamer slaat dan normaal. Tachycardie is de hartslag sneller dan normaal.
Elektrocardiogram (ECG): registreert alle elektrische gebeurtenissen die in het hart plaatsvinden. Bij
het analyseren van een ECG worden de omvang van de spanningsveranderingen gemeten en worden
de relaties in de tijd van de verschillende onderdelen bepaald.
- P-golf gaat gepaard met een depolarisatie van de atria. De atria beginnen zich na ongeveer
100 msec na het begin van de p-golf samen te trekken.
- QRS-complex ontstaat als de ventrikels depolariseren. Dit gedeelte van het elektrische
signaal is relatief sterk, doordat de spiermassa in de ventrikels veel groter is dan die in de
atria. Kort na de piek van de R-golf beginnen de ventrikels zich samen te trekken.
The benefits of buying summaries with Stuvia:
Guaranteed quality through customer reviews
Stuvia customers have reviewed more than 700,000 summaries. This how you know that you are buying the best documents.
Quick and easy check-out
You can quickly pay through credit card or Stuvia-credit for the summaries. There is no membership needed.
Focus on what matters
Your fellow students write the study notes themselves, which is why the documents are always reliable and up-to-date. This ensures you quickly get to the core!
Frequently asked questions
What do I get when I buy this document?
You get a PDF, available immediately after your purchase. The purchased document is accessible anytime, anywhere and indefinitely through your profile.
Satisfaction guarantee: how does it work?
Our satisfaction guarantee ensures that you always find a study document that suits you well. You fill out a form, and our customer service team takes care of the rest.
Who am I buying these notes from?
Stuvia is a marketplace, so you are not buying this document from us, but from seller n-schuurman. Stuvia facilitates payment to the seller.
Will I be stuck with a subscription?
No, you only buy these notes for $9.00. You're not tied to anything after your purchase.
Can Stuvia be trusted?
4.6 stars on Google & Trustpilot (+1000 reviews)
53022 documents were sold in the last 30 days
Founded in 2010, the go-to place to buy study notes for 14 years now