1 Vat het verhaal samen in 500-1000 woorden. Je mag gebruik maken van bronnen en die zelfs
deels overschrijven. In dat geval vermeld je de bron(nen) en verbeter je eventuele onjuistheden.
Het boek gaat over Maria Zachea, Maria Zachea heeft een hersenbloeding gehad. Nadat dit gebeurde
praatte ze (bijna) nooit meer. Maria Zachea leefde na deze hersenbloeding nog ongeveer 8 jaar. Al
die tijd zij ze niks. Haar twaalf kinderen zorgde om de beurt voor haar. Judith Koelemeijer is de
kleindochter van Maria Zachea, zij wil weten waarom haar oma niet praat. Daarom gaat zij haar
familie geschiedenis onderzoeken. Er zijn twaalf hoofdstukken, in elk hoofdstuk worden de
herinneringen van vroeger van 1 van de 12 kinderen beschreven. Het 1 e hoofdstuk gaat over Jo. Het
is 1934 en de moeder van Jo (Maria) ligt in het ziekenhuis ze heeft een hersenbloeding gehad. Haar
zus (Lucie) wil dat moeder naar huis gaat, omdat ze volgens haar heimwee heeft. Jo vindt dit een
slecht idee omdat haar moeder weigert te eten en niet zelfstandig is. Jo was het oudste kind, toen zij
uit huis ging gebeurde er nog van alles thuis, tijden veranderen. Maar voor Jo bleef haar familie een
licht verbleekte foto uit de jaren vijftig. Ze voelt zich een beetje schuldig, omdat ze denkt dat ze meer
had moeten meehelpen met de opvoeding van haar broers. Toos, paste graag op haar zieke moeder.
Zijzelf dat moeder er van genoot dat al haar kinderen zo dicht bij haar waren. Ze praatte graag tegen
moeder over haar dochters, ondanks dat haar moeder niet antwoordde. Ze vond dat haar broers en
zussen beter op moe moesten passen. Toos is erg zorgzaam maar begreep niet waarom haar moeder
de ene keer niet sprak en de andere keer wel. Maar Toos dacht wel dat als Moe de keuze had kunnen
maken van te voren of ze dit allemaal nog wel wou meemaken. Dat ze dat goed had gevonden. Toos
hield ervan om alles gezellig in te richten, Moe hield hier helemaal niet van. Alles moest praktisch
zijn. Toen Toos negentien was stierf haar broer Jos, ze was woedend en had hier veel verdriet om.
Maar dit liet ze nooit merken. Maarten, had een hele goede band met zijn broer Jos. Zij twee waren
de slimme boerenjongens, ze studeerden en damden altijd samen in de voorkamer. Maarten was
gevraagd om het dankwoord uit te spreken maar hij had het niet gekund. Maarten mocht net als Jos
naar het gymnasium, hij ging elke dag naar het St. Nicolaaslyceum. Hij kon minder goed met zijn
jongere broers over weg, zij hadden het gevoel dat hij werd voorgetrokken. Dat zij moesten werken
zodat hij kon studeren. Zijn broers begrepen niet waarom hij ging studeren, maar ook hij had vroeger
meegewerkt in de tuin. De jongsten wisten niet hoe hard ze vroeger hadden moeten werken om
rond te komen. Maarten vond dat als Moe zelf niet meer wilde eten dat hij haar niet moest dwingen
om te eten. Hij wist dat zijn vader het er niet mee eens zou zijn als zijn kinderen al zijn geld binnen
een korte tijd allemaal zouden uitgeven. Daarom zegde hij de particuliere verpleging op. Jan: hij
schaamde zich voor zijn armoede en vond dat zijn moeder haar kinderen te weinig aandacht had
gegeven. Hij hield er van om in de tuin te werken. Jan kon geen kinderen krijgen doordat hij vroeger
altijd met giftige stoffen had gewerkt. Moeder had niet begrepen dat hij het zo erg vond om geen
kinderen te kunnen krijgen. Hij had niet veel met zijn broers en zussen, hij kon ze net zo goed missen.
Hij kon altijd wel goed opschieten met zijn vader. Piet kon goed opschiet met zijn zus Toos. Hij hield
van gezelligheid en aandacht van de meisjes. Moe hielp hem altijd als hij geld tekort had, hij kreeg
vaak een aai over zijn bol. Hij en Jan kwamen vaak laat thuis en slopen dan stiekem via het kamertje
van Maarten naar binnen. Hij werkte hard in de tuinen, maar had het idee dat hij hier niet goed
genoeg voor beloond werd. Jan en hij namen de zaak van Pa over toen Pa ziek werd. In 1988 vond hij
moeder doodziek in bed, moeder wou niet dat hij de dokter belde. Maar hij was er niet op gerust en
belde even later Jo. Hij had het idee dat hij haar had verraden en haar had moeten laten liggen zoals
The benefits of buying summaries with Stuvia:
Guaranteed quality through customer reviews
Stuvia customers have reviewed more than 700,000 summaries. This how you know that you are buying the best documents.
Quick and easy check-out
You can quickly pay through credit card or Stuvia-credit for the summaries. There is no membership needed.
Focus on what matters
Your fellow students write the study notes themselves, which is why the documents are always reliable and up-to-date. This ensures you quickly get to the core!
Frequently asked questions
What do I get when I buy this document?
You get a PDF, available immediately after your purchase. The purchased document is accessible anytime, anywhere and indefinitely through your profile.
Satisfaction guarantee: how does it work?
Our satisfaction guarantee ensures that you always find a study document that suits you well. You fill out a form, and our customer service team takes care of the rest.
Who am I buying these notes from?
Stuvia is a marketplace, so you are not buying this document from us, but from seller maritvandertuin. Stuvia facilitates payment to the seller.
Will I be stuck with a subscription?
No, you only buy these notes for $4.91. You're not tied to anything after your purchase.