De samenvatting om het vak bioanalyse van geneesmiddelen te halen!
24 views 1 purchase
Course
Bioanalyse van geneesmiddelen (4011BIAN6Y)
Institution
Universiteit Leiden (UL)
Dit document is een samenvatting van bioanalyse van geneesmiddelen. Het is een woord-voor-woord overnamen van wat er gezegd werd in de colleges. Het is dus vrij uitgebreid.
Sterke en zuren raken compleet geïoniseerd in een waterige oplossing, terwijl zwakke zuren en basen
maar voor een deel geïoniseerd worden. Voor zwakke zuren en basen geld de algemene regel:
[ ][ ]
𝐾𝑎 = [ ]
De pKa is dan – log (Ka).
Voor een buffer is het voordelig om een pH te hebben die dicht bij de pKa ligt.
Functional group pKa Comment (chemical structure)
R-COOH, carboxylic acid 4–5 Can be lower (more acidic)
R-NH2; R1, R2, NH and R1, R2, R3, N, aliphatic amines 8–10 Can be lower (less basic)
Ar-OH, phenols 8–10 Can be lower (more acidic)
R-OH, alcohols >14 Can be considered as neutral
substances
pKa + pKb = 14
Het scheiden van stoffen hangt af van de interacties die de stoffen aangaan door hun fysische en
chemische eigenschappen. Het verschil tussen een de mobiele fase en de stationaire fase is hierbij
belangrijk. De scheiding tussen twee fasen hangt af van de pH en ook de distributie constante.
[ ]
Distributie constante => 𝐾𝑑 = [ ]
[A]org is de concentratie van de stof in de organische fase en [A]aq is de concentratie van de stof in de
water fase. Hier wordt er rekening gehouden met 1 soort molecuul terwijl het juist vaak voorkomt dat
er meerdere moleculen bij betrokken zijn.
[ ]
De concentratie distributie ratio => 𝐷𝑐 = [ ]
[( ) ] [ ]
De massa distributie ratio => 𝐷𝑚 = [( ) ]
≈ [ ]
Hoe groter de partitie coëfficiënt hoe meer affiniteit met de organische fase. Als een bepaalde stof
geladen is dan heeft het meer affiniteit naar de water fase. Hierdoor hangt de distributie van een
ioniseerbare stof erg af van de pH.
For acids: 𝐷𝑎𝑝𝑝 = For bases: 𝐷𝑎𝑝𝑝 =
Dit is de distributie ratio bij een bepaalde pH.
De algemene formule voor een LLE is 𝐸𝑛 = 1 − [ ]^n
,Hierbij is En de geëxtraheerde fractie. V1 is de fase die origineel het analyte heeft en V2 is de fase waar
het analyte naar toe gaat. n is het aantal extracties.
Om vanuit de log p de Kd te weten, moet je de log p waarde als exponent gebruiken bij 10 en daaruit
krijg je de kD waarde.
De farmacologische activiteit van medicijnen hangt af van hun fysiochemische eigenschappen. De
stereochemie is daar 1 van. Een bepaalde stof kan namelijk verschillende isomeren hebben, waardoor
ze ook een verschillend biologisch effect hebben. Er bestaan constitutionele isomeren die verschillend
zijn in hun chemische structuren. Stereo-isomeren verschillen in oriëntatie in de ruimte. De
diastereomeren hebben hierdoor verschillende fysische eigenschappen. De enantiomeren hebben een
chirale kern en zijn spiegelbeelden van elkaar. Een chirale kern is een atoom dat vier verschillende
groepen heeft. Enantiomeren hebben dezelfde fysiochemische eigenschappen maar kunnen zich
verschillend gedragen in een biologisch systeem. Vaak is de ene enantiomeer gewild en geeft de
andere ongewilde effecten. De enantiomeren worden dan in een chirale omgeving geplaats zodat er
gekeken kan worden welke het ongewenste effect geeft.
Een compound met meerdere chirale centra kan gaan draaien in een gepolariseerd vlak.
Het is belangrijk dat medicijnen stabiel zijn en maar heel weinig vervallen. Er moet dus getest worden
hoe stabiel bepaalde medicijnen zijn. Reaction kinetics worden gebruikt om de levensduur van vooral
vloeibare medicijnen te berekenen. Bij een zero-order reactie dan is het onafhankelijk van de
concentratie van de analyte. Bij een first-order reactie dat is het wel afhankelijk van de concentratie.
Dit geeft de volgende formule; 𝑡 = 𝑙𝑛
X is de hoeveelheid gedegradeerd product. A is de concentratie van de stof. K is de snelheidsconstante.
Stoffen met een hoge log p worden makkelijk geëxtraheerd van een waterige oplossing door een
organische oplossing te gebruiken. Hoe hoger de log p, hoe makkelijker het gaat, dus dan hoeft het
maar 1 of een paar keer geëxtraheerd te worden. Een medium log p moet vaker geëxtraheerd worden.
Hoofdstuk 4
Om een sample goed te kunnen wegen, wordt een analytische weegschaal gebruikt. Hierdoor neemt
de resolutie namelijk toe. Het bereik varieert van 0,01 tot 0,1 mg. De vibraties moeten zo min mogelijk
,zijn. Om goed te wegen moet het bakje waarin je je stof gaat doen op de weegschaal geplaats worden
met de deuren dicht en dan tot 0 gebracht worden. Vervolgens moet je de te wegen stof erin doen en
wachten tot het gestabiliseerd is. Om het verschil in dichtheid te verbeteren, wordt deze formule
( )
gebruikt: 𝑚 =
( )
Hier is m1 het gewogen gewicht, m2 is de verbeterde versie daarvan, dair is de dichtheid van lucht,
dcw is de dichtheid van de standaard massa en d is de dichtheid van de gewogen stof. De te wegen
stof moet kamertemperatuur zijn.
Het maken van concentraties is simpel totdat er een concentratie gemaakt moet worden die zo klein
is, dat je of een heel klein gewicht moet meten of heel veel oplosmiddel moet gebruiken. Als zoiets
voorkomt dan wordt er meestal eerst een concentratie gemaakt en die wordt vervolgens weer verder
te verdunnen. Hierbij wordt de formule gebruikt: Cundilute x Vundilute = Cdilute x Vdilute
Hierbij is Cundilute de concentratie van de substantie in de onverdunde oplossing. Vundilute is het volume
van de onverdunde oplossing.
Tijdens een farmaceutische analyse kunnen er kleine fouten gemaakt worden. Dit kunnen
systematische fouten of random fouten zijn. De waarde die er dan ook uitkomt is een gemiddelde en
niet een hele precieze waarde. De fouten die systematisch zijn, kunnen ontstaan door bijvoorbeeld
een niet gekalibreerde pipet.
Hoofdstuk 7:
Monochroom elektromagnetische straling => straling met 1 golflengte
A => De geabsorbeerde straling door een stof
I => De intensiteit van de straling nadat het door de stof is gegaan
𝐴 = 𝑙𝑜𝑔 = 𝑙𝑜𝑔 ( )
T is hierbij de doorlaatbaarheid.
Beer’s law => A = Ɛbc
Hierbij is b de lengte van het pad waar de straling door heen gaat. C is de concentratie van substantie
in de oplossing. B is in centimeter en c is in mol per liter. Ɛ is de molaire absorptie en dat is constant
voor een specifieke substantie.
Ɛ
De specifieke absorptie: A =
Mr is hierbij de molaire massa. Dit is als een oplossing 1g heeft van de substantie opgelost in 100 ml
oplossing. De golflengte is bepaald en de lengte van het pad is 1 cm.
Absorptie hangt af van: golflengte, oplossing, pH en de temperatuur. Deze verschillende parameters
moeten hetzelfde zijn voor de standaardoplossing en de oplossing met de substantie. Anders komen
er fouten. In dit soort gevallen wordt er gebruikt gemaakt van een standaard additie. Hierbij wordt er
een hoeveelheid van een chemische referentie van de analyte toegevoegd aan de oplossing met de
substantie en dan kan de concentratie berekend worden met Beer’s law.
In realiteit is het onmogelijk om monochrome straling te produceren. Dit komt dus in conflict met
Beer’s law. Er wordt dus meestal gewerkt met een kleine variatie in golflengte en een kleine variatie
, van absorptie. Hieruit wordt dan uiteindelijk het maximum gekozen. Hierbij moet er gezorgd worden
dat de concentratie van de analyte niet te hoog is. Hierdoor zou het namelijk minder goed straling
kunnen absorberen. De meeste oplossingen zouden dus zo veel mogelijk moeten worden verdund.
Ook moet de analyte niet een chemische reactie aangaan met de oplossing. Het moet in een stabiele
vorm voorkomen.
Sommige stoffen kunnen geïdentificeerd worden met UV-spectrofotometrie. Een stof bevat namelijk
een bepaald UV-spectrum waarbij het meeste geabsorbeerd wordt. Hierbij moet er wel uitgekeken
worden, omdat verschillende stoffen eenzelfde UV-spectrum kunnen hebben.
De absorptie van straling wordt veroorzaakt door de verplaatsing van elektronen naar een orbitaal met
een hogere energie. Dit kunnen elektronen zijn die gedeeld worden door verschillende atomen en dit
kunnen ongedeelde elektronen zijn. Een C-H of een C-C-binding is erg sterk en er is dan ook veel
energie nodig om deze naar een hogere schil te krijgen. Het is dan ook ongebruikelijk om dat te doen,
dus de golflengte is meestal boven de 200 nm.
De groepen van een atoom die straling kunnen absorberen, heten chromoforen. Dubbele en
driedubbele bindingen zijn hier een voorbeeld van. Ze zitten namelijk veel losser, waardoor er weinig
energie nodig is. De losse elektronen op een atoom kunnen ook goed absorberen, omdat er maar
weinig energie nodig is om het naar een hoger orbitaal te krijgen.
Hoe goed de absorptie van straling is, hangt dus af van hoeveel “losse” elektronen er aanwezig zijn.
Het apparaat dat hiervoor gebruikt wordt, heet een spectrofotometer en het kan monochrome straling
van 200-800 nm produceren.
De “Source” zendt straling uit. De monochromator kiest 1 soort golflengte uit en de detector meet de
intensiteit van de straling nadat het door de sample is gegaan.
The benefits of buying summaries with Stuvia:
Guaranteed quality through customer reviews
Stuvia customers have reviewed more than 700,000 summaries. This how you know that you are buying the best documents.
Quick and easy check-out
You can quickly pay through credit card or Stuvia-credit for the summaries. There is no membership needed.
Focus on what matters
Your fellow students write the study notes themselves, which is why the documents are always reliable and up-to-date. This ensures you quickly get to the core!
Frequently asked questions
What do I get when I buy this document?
You get a PDF, available immediately after your purchase. The purchased document is accessible anytime, anywhere and indefinitely through your profile.
Satisfaction guarantee: how does it work?
Our satisfaction guarantee ensures that you always find a study document that suits you well. You fill out a form, and our customer service team takes care of the rest.
Who am I buying these notes from?
Stuvia is a marketplace, so you are not buying this document from us, but from seller maximejansen3. Stuvia facilitates payment to the seller.
Will I be stuck with a subscription?
No, you only buy these notes for $5.89. You're not tied to anything after your purchase.
