Other
La remplaçante van Frank Andriat, vertaling Nederlands
- Course
- Institution
Ik heb het boek La remplaçante van Frank Andriat vertaalt naar het Nederlands, het is handig voor te gebruiken bij een boekenopdracht bijvoorbeeld.
[Show more]
Seller
Follow
Schoolhelping
Content preview
Ik haat opstaan. Elke ochtend als dewekker gaat, kreun ik. Ik sla hard met mijn hand
erop en draai me om. Maar het heeft geen zin.
Als ik weer wilde gaan snurken, zou ik ook de
wekker moeten stoppen van de ouders die in de
kamer ernaast slapen en die, zodra het tijd
is,
als
bladluizen uit bed springen en me beschieten met
hun afschuwelijke zinnen vanuit de gang van
waaruit ze zich de meesters wanen. Mijn moeder
heeft een bugelstem die zelfs oordopjes zou doorboren.
Mijn vader is meer een vermoeide saxofoon.
Hij dringt niet te veel aan, maar mijn moeder wel
onvermoeibaar.
- Raphael, sta op! Sta op, Raphaëëëël!
Je komt te laat op de universiteit.
Als ze tenminste tegen me riep
dat
er warme
croissants op me stonden te wachten in de keuken
naast een goede kop warme chocolademelk, zou ik
misschien een poging doen om uit mijn slaapzak te komen,
maar tegen me praten over school is sadisme, een
walgelijke manier om me de oorlog te verklaren.
Ik zeg geen amen op al zijn grillen. Ik rol me op
in mijn tas en draai me om om bij de rand van het
bed te komen. Ik laat me langzaam naar de grond
glijden, sta op en ren zo naar de gang, met de bovenkant
van de tas tussen mijn tanden. Het heeft de kunst
om mijn moeder boos te maken. Ze noemt me een
slak en een deurmat en tuitte haar lippen. Ik, het
amuseert me om haar in deze toestand te zien. Zij die
droomde van een dappere kleine tiener die sliep
in prachtige witte lakens, ze is bediend! Mijn
slaapzak is een deel van mijn persoonlijkheid en ik
kan er niet tegen dat ze hem van me afpakt.
Ik draaf zo naar de badkamer en pas daar,
als de deur achter me dubbel op slot zit, laat ik
mijn tas op de tegelvloer vallen. Elke ochtend
doet het me rillen. Een beetje zoals het verwijderen
van de schaal van een slak. In mijn onderbroek
en in de privacy van de badkamer bekijk ik
mezelf in de spiegel. Ik ben mooi. Ik vind mezelf
leuk. Door het licht naar beneden dat boven mijn
lippen groeit, zie ik eruit als een filmacteur.
Als ik meer moeite zou hebben in de gymnastiekles,
zou ik zelfs spieren hebben. Maar daarvoor zou
ik moeten werken voor een leraar die me
ergert. En zelfs als mijn vrienden het me vertellen
dat ik meer de bouw van Renaud heb dan die van
,Silvester Stallone, daar laat ik het bij. Deze spierbundel
zou ik de hele tijd moeten dragen; het zou
vermoeiend zijn.
- Dus, Narcissus, ben je niet snel klaar?
De bugel klinkt weer! Mijn moeder bonkt als
een gek op de deur zodat ik de gootsteen vrij
krijg. Verdorie! Ten eerste hoeft ze me niet
Narcisse te noemen toen ze me Raphaël doopte. Ik
doe alsof ik degene ben die niet kan horen en
fluit terwijl ik koud water in mijn gezicht spat.
Buiten wordt ze boos. Ze herhaalt haar verzoek.
Elke ochtend is het dezelfde bioscoop.
- Rafaël! Je wilt waarschijnlijk dat ik je
vader bel!
Au! Ik ben erg bang! Mijn oude saxofoonvader
heeft het veel te druk met nippen aan
zijn cafécrème om zich hier druk over te
maken. Ik brabbel een nat 'ik ben klaar' zodat
ze even kan wachten. Tijd om schoon ondergoed
aan te trekken, mijn tanden te poetsen en
door mijn wilde haren te kammen. Mijn goede
moeder blaast woest achter de deur en ik
doe hem amper open of ze rent als een gestreste
muis de badkamer in. Wat heeft ze om zo
opgewonden te raken? Zij is de enige in de familie
die thuis kan blijven, en 's ochtends is zij dat.
wie haast zich het meest. Als ik haar de
vraag stel, antwoordt ze dat ze ieders agenda
moet beheren: meteen de grote woorden!
Ze borstelt haar haar en roept mijn zusje
Anne-Laure om haar vlecht te doen. De
dag dat deze oud genoeg is om make-up
op te doen, zal ik een half uur eerder
moeten opstaan wil ik mijn don Juan lichaamsbouw
nog in de spiegel bewonderen!
's Ochtends wordt alleen mijn vader niet boos. Hij
vond de tactiek om vrede te hebben. Hij staat op,
gaat snel onder de douche en rent naar de keuken
waar hij zijn toevlucht zoekt achter zijn kopje
koffie. Hij wacht rustig tot de storm die rond de
badkamer heerst tot bedaren komt voordat hij
terugkeert om zich daar te scheren, een modieus liedje
fluitend. Dan trekt hij zijn pak en stropdas aan en
roept:
- Is iedereen klaar? Hier gaan we!
Het is altijd een koor van protesten dat erop
reageert. Onze stemmen vermengen zich om
hem te vragen een paar minuten te wachten.
Hij zet zijn koffertje in de gang, steekt zijn handen
in zijn jaszakken en haalt zijn schouders op.
Mijn vader, het is geen hartaanval die hem
zal afmaken! Soms als ik ernaar kijk, denk ik
,aan een hoestdruppel. Het is misschien niet zo
erg leuk, maar tot nu toe heb ik geen betere
gevonden.
Over het algemeen is het Anne-Laure die
we verwachten. Ze vergeet altijd een detail:
haar tien uur, haar haarspeld, haar wiskundeschrift,
haar leesboek, het geld voor de lunch,
haar tekenmateriaal, haar fitnessapparatuur,
enzovoort. ! Ik, toen ik tien en een half was,
was ik minder nuchter. Ik ging elke dag naar
school met een overvolle schooltas. Een
goede student, stijlvol en gehoorzaam. Het kind
waar elke ouder van droomt. Pas op mijn
twaalfde stopte ik mijn gameboy in mijn schooltas
in plaats van mijn grammatica en mijn atlas.
Sinds ik naar de middelbare school ging, groeide
er een bos van grove haren in mijn hand.
Elke keer als ik een vinger uitsteek, heb ik het gevoel
dat ik een inspanning lever die de hoogste beloning
verdient. Mijn ouders en mijn leraren zijn niet
van deze mening; ze noemen me lui. Eerst
dacht mijn moeder dat ik ziek was en dwong ze
me dozen vitamines door te slikken. Toen dat niet
werkte, had ze het erover om naar een psycholoog
te gaan. Mijn vader kalmeerde haar, vertelde
haar dat deze crises mijn leeftijd waren en
sindsdien, zolang mijn schoolresultaten acceptabel
zijn, laten ze me min of meer met rust.
Als Anne-Laure het zich
herinnert is het vergeten, vertrekken we eindelijk.
We klimmen in de familie Renault en
verlaten het huis. Mijn moeder staat op de stoep
en zwaait naar ons alsof we twee weken uit
elkaar gaan. Ik vind het zo leuk. Sommige
ochtenden strijkt ze met haar hand door mijn
haar als ik naar buiten ga en roept me een
goede dag, mijn poes! Dit zijn de dagen waarop
ik haar niet te lang laat wachten voor de
deur van de badkamer, waarop ze niet tegen me
hoeft te schreeuwen omdat ik de melk uit
mijn kom cornflakes heb laten overlopen, de
dagen waarop ze geen om haastig een
overhemd voor me te strijken omdat ik me realiseer
dat ik in een bal rolde die ze me gaf, alles
wat ze
me gaf
dag ervoor. Ik geef toe, die ochtenden
zijn zeldzaam! Zonder onze kleine ruzies en
haar aandrang dat ik het goed doe op school,
zouden mijn moeder en ik goed met elkaar
kunnen opschieten. Als ik erover nadenk,
ontdek ik dat we veel gemeen hebben. Ze is
, mooi, ze werkt niet, ze houdt van taarten en als
ze wil, heeft ze gevoel voor humor en is ze
erg knuffelig. Ze wordt ook snel boos, dringt
haar ideeën op en wordt hysterisch als er
niets goed gaat. Net als ik, de echte moeder van
zijn zoon! Misschien word ik als volwassene net
als zij, een artiest. Ik kon het in ieder geval niet
verdragen om mijn dagen opgesloten te zitten in
een kantoor zoals mijn vader, die voor een
verzekeringsmaatschappij werkt.
Elke ochtend de auto nemen om naar
dezelfde plek te gaan en elke avond langs dezelfde
route terugkomen, dat zou me kwaad
maken. Mijn vader, het lijkt hem niet te deren.
Een echte luie man die zijn kleine bestaan goed
geregeld heeft en daar tevreden mee lijkt te
zijn. We verlaten het huis, we rijden Anne-Laure,
een stukje verder, naar de ingang van de
straat die naar haar lagere school leidt en we gaan
weer op weg naar het metrostation waar
mijn vader, die aan de andere kant van de stad
werkt, ik af.
Vanaf dat moment is de vrijheid van mij! Ik
ren naar het station en sluit me aan bij de vrienden
die op het perron op me wachten. Er zijn Philippe,
Rachid, Constantin en Réginald die dezelfde
trein nemen als ik. We gaan naar dezelfde
universiteit en we maken er een erezaak van om er
elke ochtend samen heen te gaan.
Mijn beste vriend is Reginald. Hij
en ik zijn als broers. Als de een stopt met
ademen, stikt de ander. Op school zitten we
altijd op dezelfde bank. We houden van
en houden niet van dezelfde leraren.
Die van gymnastiek bijvoorbeeld, een oude
man van veertig die zichzelf voor
Schwarzenegger houdt. We noemen hem Terminator,
en elke keer als hij ons iets vraagt, doen
we alsof we gaan trillen. Hij vindt het niet
leuk en stuurt ons naar de honderdduizend
duivels. We laten het zonder aarzelen zeggen.
Zijn tirades duren nooit erg lang en hij
heeft een geweldig zwak punt: hij durft geen
punten van ons af te pakken.
Onze aardigste lerares is mademoiselle
Laurent. Sylvia Laurens. Ze lijkt op Natacha, de
stewardess uit Walthéry's strips. Een super
charmante meid die je niets kunt weigeren. D
Een vrouw die vooral de tijd
neemt
om te luisteren, die vertrekt vanuit onze
The benefits of buying summaries with Stuvia:
Guaranteed quality through customer reviews
Stuvia customers have reviewed more than 700,000 summaries. This how you know that you are buying the best documents.
Quick and easy check-out
You can quickly pay through credit card or Stuvia-credit for the summaries. There is no membership needed.
Focus on what matters
Your fellow students write the study notes themselves, which is why the documents are always reliable and up-to-date. This ensures you quickly get to the core!
Frequently asked questions
What do I get when I buy this document?
You get a PDF, available immediately after your purchase. The purchased document is accessible anytime, anywhere and indefinitely through your profile.
Satisfaction guarantee: how does it work?
Our satisfaction guarantee ensures that you always find a study document that suits you well. You fill out a form, and our customer service team takes care of the rest.
Who am I buying these notes from?
Stuvia is a marketplace, so you are not buying this document from us, but from seller Schoolhelping. Stuvia facilitates payment to the seller.
Will I be stuck with a subscription?
No, you only buy these notes for $5.88. You're not tied to anything after your purchase.
Can Stuvia be trusted?
4.6 stars on Google & Trustpilot (+1000 reviews)
53068 documents were sold in the last 30 days
Founded in 2010, the go-to place to buy study notes for 14 years now