100% satisfaction guarantee Immediately available after payment Both online and in PDF No strings attached
logo-home
Previously searched by you
Previously searched by you
logo
Case Report hogeschool Utrecht Fysiotherapie EINDCIJFER 8 $6.05
Add to cart
Quickly navigate to
Preview
  2.  
  3. Hogeschool Utrecht (HU)
  4.  
  5. Case Report

Thesis

Case Report hogeschool Utrecht Fysiotherapie EINDCIJFER 8

1 review
 18 purchases
  • Course
  • Case Report
  • Institution
  • Hogeschool Utrecht (HU)

Mijn case report geschreven over een casus uit de praktijk als onderdeel van mijn afstuderen, afgesloten met een 8. Handig om als voorbeeld te gebruiken bij het schrijven van je eigen case report!

Preview 4 out of 32  pages

Document information

  • July 21, 2023
  • 32
  • 2022/2023
  • Thesis
  • -
  • Unknown

Subjects

  • case report
  • scriptie
  • fysiotherapie
  • hogeschool utrecht

Written for

  • Hogeschool Utrecht (HU)
  • Fysiotherapie
  • Case Report
All documents for this subject (5)

1  review

review-writer-avatar

By: gijskarsemeijer • 2 days ago

Seller

avatar-seller
aw2001

Reviews received

Content preview

Permissive weight bearing toepassen bij
een 58-jarige vrouw na open cruris fractuur
en partiële ruptuur tibialis anterior


CASE REPORT

,Samenvatting
Achtergrond: Het huidige behandelprotocol bij operatief behandelde complexe fracturen van de
onderste extremiteiten omvat meestal zes tot twaalf weken van onbelast mobiliseren. Er is echter
een groeiende interesse in en implementatie van een nieuw concept genaamd permissive weight
bearing (PWB) om sneller herstel van functionaliteit te bevorderen. PWB houdt in dat de patiënt
belast op geleide van pijn, waarbij de focus ligt op de kwaliteit van lopen en de vooruitgang in
activiteiten. Dit case report is geschreven om meer fysiotherapeuten bekend te maken met het
concept van PWB en om de gunstige effecten ervan aan te tonen.
Methode: Een 58-jarige vrouw met open cruris fractuur en een partiële ruptuur van de tibialis
anterior na een ski-trauma wordt onderzocht. De belangrijkste uitkomstmaat van dit case-report is
de mate van beperking, gemeten met de PSK. Daarnaast werd het looppatroon geëvalueerd met
behulp van de GALN, de spierkracht met de MRC, de bewegingsuitslag met de NNM, bewegingsangst
met de TSK en de ervaring van pijn met de NPRS.
Behandeling: De behandeling bestond uit een samengesteld fysiotherapeutisch behandelprogramma
gedurende 12 weken. In het beginstadium liep de patiënt nog met krukken, waarbij het concept van
PWB centraal stond. Daarnaast omvatte de behandeling looptraining, spierkrachttraining van de
onderste extremiteit, mobilisaties van de enkel en knie en educatie over de operatie en revalidatie.
Resultaten: Er is een klinisch relevante verbetering opgetreden van beperkingen in activiteiten
gemeten met de PSK voor wandelen één uur per dag (-80 punten), aerobics één uur per week (-70
punten) en autorijden naar werk twintig minuten (-100 punten). Op functieniveau zijn er
verbeteringen waargenomen in spierkracht, bewegingsuitslag van zowel knie als enkel, en pijn.
Bovendien zijn er geen afwijkingen meer zichtbaar in het looppatroon. Tevens is er op emotioneel
niveau geen sprake meer van bewegingsangst.
Conclusie: Na twaalf weken fysiotherapeutische behandeling van een open cruris fractuur met
partiële ruptuur van de tibialis anterior zijn er significante verbeteringen opgetreden van de
activiteiten wandelen, aerobics en autorijden. Permissive weight bearing lijkt een positief effect te
hebben op het herstel, maar verder onderzoek is aanbevolen om de effecten van dit concept te
vergelijken met het protocol van onbelast mobiliseren.

Sleutelwoorden: Cruris fractuur, tibialis anterior ruptuur, Permissive Weight Bearing,
fysiotherapeutische behandeling

,Abstract
Background: The current treatment protocol for surgically treated complex fractures of the lower
extremities typically involves six to twelve weeks of non-weight bearing mobilization. However, there
is a growing interest in, and implementation of a new concept called permissive weight bearing
(PWB) to promote faster functional recovery. PWB involves allowing the patient to bear weight based
on their pain tolerance, with a focus on the quality of walking and progress in activities. This case
report is written to familiarize more physiotherapists with the concept of PWB and to demonstrate
its beneficial effects.
Method: A 58-year-old woman with an open crus fracture and a rupture of the tibialis anterior
tendon after a ski-trauma is being examined. The main outcome measure in this case-report is the
degree of disability, assessed using the PSK. Furthermore, the walking pattern is evaluated with the
GALN, muscle strength is assessed with the MRC, range of motion is measured using the NNM,
movement anxiety is determined with the TSK and the experience of pain is recorded using the NPRS.
Treatment: The treatment consisted of a comprehensive physiotherapeutic treatment program
lasting 12 weeks. In the initial stage, the patient walked with crutches, with a focus on the concept of
PWB. Additionally, the treatment included gait training, lower extremity muscle strength training,
ankle and knee mobilizations, and education on the surgery and rehabilitation.
Results: There was a clinically relevant improvement in activity limitations as measured by the PSK
questionnaire, with a decrease of 80 points for walking one hour per day, 70 points for one hour of
aerobics per week, and 100 points for driving to work for twenty minutes. At the functional level,
improvements were observed in muscle strength, range of motion in both the knee and ankle, and
pain. Furthermore, no abnormalities were visible in the gait pattern. Additionally, presence of
movement-related anxiety at the emotional level was no longer present.
Conclusion: After twelve weeks of physiotherapeutic treatment for an open cruris fracture with
partial rupture of the tibialis anterior, significant improvements have been observed in activities such
as walking, aerobics, and driving. Permissive weight bearing appears to have a positive effect on
recovery, but further research is recommended to compare the effects of this concept with the non-
weight bearing mobilization protocol.

Keywords: Crus fracture, tibialis anterior tendon rupture, permissive weight bearing, physical
therapy treatment

, 1. Inleiding
Naar schatting komen er in Nederland zo’n 175.000 botbreuken per jaar voor (Botbreuken, z.d.).
Hiervan zijn er zo’n 25.000 technisch complexe breuken van de onderste extremiteiten (ZonMw,
z.d.). Bij een technisch complexe breuk kan gekozen worden voor interne fixatie met behulp van
osteosynthesematerialen zoals pennen, schroeven of platen. Wanneer er sprake is van een
crurisfractuur, een fractuur van zowel de tibia als de fibula, wordt over het algemeen gekozen voor
een intramedullaire pen. Soms kan er gekozen worden voor een plaatosteosynthese, wanneer de
fractuur zich erg distaal of proximaal bevindt (Open onderbeenfractuur, 2017)

Een (partiële) ruptuur van de tibialis anterior is de op twee na meest voorkomende spierruptuur van
de onderste extremiteiten, na een achillespees- en patellapeesruptuur. Ondanks dat, komt een
ruptuur van de tibialis anterior slechts zelden voor (Harkin et al., 2017). De tibialis anterior zorgt voor
dorsaalflexie en inversie van de voet. Wanneer er een (partiële) ruptuur van de tibialis anterior
optreedt, zal dit dus ook zichtbaar zijn in het looppatroon: mensen struikelen veelvuldig, ervaren een
klapvoet en daarnaast zal er sprake zijn van functionele beperkingen die secundair zijn aan
verminderde kracht richting dorsaalflexie (Tickner et al., 2019).

Het is aangetoond dat het herstel van een traumatische ruptuur van de tibialis anterior betere
resultaten oplevert wanneer er voor een operatieve ingreep wordt gekozen, dan wanneer er voor
een conservatief beleid wordt gekozen (Sammarco et al., 2009) (Markarian et al., 1998). Bij de
ingreep kan ervoor gekozen worden om een tibialis anterior peestransplantaat te gebruiken, een
semitendinosus peestransplantaat, een extensor hallucis longus peestransplantaat of om de
spierpees te hechten (Tickner et al., 2019). Dit laatste gebeurt meestal in het geval van een partiële
ruptuur. Er is op dit moment nog geen gouden standaard wat betreft chirurgische behandeling
vanwege de zeldzaamheid van het letsel, waardoor er nog weinig onderzoek naar is gedaan (Abben
et al., 2022). Na de chirurgische ingreep lopen mensen zo’n vier weken met een gipsspalk. Daarna
wordt gestart met fysiotherapie, waarbij er gefocust wordt op looptraining, krachttraining en het
vergroten van de range of motion (Sears, 2023). Vanwege het feit dat een (partiële) ruptuur van de
tibialis anterior slechts zelden voorkomt, is er ook weinig tot geen informatie te vinden over de
combinatie van zo’n ruptuur en een cruris fractuur.

Het huidige behandelprotocol van technisch complexe breuken bestaat uit zes tot twaalf weken
onbelast mobiliseren na de operatie, zodat de breuk voldoende zal kunnen herstellen. Vervolgens
wordt de belasting langzaam opgebouwd, vaak wordt een richtlijn van ongeveer 25%
gewichtstoename per week gehanteerd. Echter is er nog weinig onderzoek gedaan naar de
hoeveelheid gewichtsbelasting in relatie met de mate van botconsolidatie en functioneel herstel.
Hierdoor bestaat de angst dat wanneer er van het huidige protocol wordt afgeweken en eerder
wordt gestart met belast mobiliseren, er complicaties kunnen optreden zoals secundaire
ontwrichting van de breuk of het falen van de mechanische constructie die bij de operatie in het
been is geïmplementeerd (Kalmet et al., 2018). Dat er zo lang onbelast wordt gemobiliseerd, neemt
echter ook negatieve gevolgen met zich mee. Zo resulteert het onbelast mobiliseren in een
viervoudige toename van de energie dat wordt verbruikt bij lopen (in vergelijking met volledige
gewichtsbelasting), verandert het loopmechanisme en verschuift de gewichtsverdeling van de
voorvoet en de hallux naar de hiel (Haller et al., 2013).

Ondanks dat er nog veelal wordt vastgehouden aan het huidige behandelprotocol van een vaste
periode onbelast mobiliseren, is er steeds meer evidentie voor het belasten in de vroegere fase. Dit
wordt ook wel permissive weight bearing (PWB) genoemd. Permissive weight bearing houdt in dat de
patiënt op geleide van pijn gaat belasten, waarbij de kwaliteit van lopen en de vorderingen in

The benefits of buying summaries with Stuvia:

Guaranteed quality through customer reviews

Guaranteed quality through customer reviews

Stuvia customers have reviewed more than 700,000 summaries. This how you know that you are buying the best documents.

Quick and easy check-out

Quick and easy check-out

You can quickly pay through credit card or Stuvia-credit for the summaries. There is no membership needed.

Focus on what matters

Focus on what matters

Your fellow students write the study notes themselves, which is why the documents are always reliable and up-to-date. This ensures you quickly get to the core!

Frequently asked questions

What do I get when I buy this document?

You get a PDF, available immediately after your purchase. The purchased document is accessible anytime, anywhere and indefinitely through your profile.

Satisfaction guarantee: how does it work?

Our satisfaction guarantee ensures that you always find a study document that suits you well. You fill out a form, and our customer service team takes care of the rest.

Who am I buying these notes from?

Stuvia is a marketplace, so you are not buying this document from us, but from seller aw2001. Stuvia facilitates payment to the seller.

Will I be stuck with a subscription?

No, you only buy these notes for $6.05. You're not tied to anything after your purchase.

Can Stuvia be trusted?

4.6 stars on Google & Trustpilot (+1000 reviews)

66184 documents were sold in the last 30 days

Founded in 2010, the go-to place to buy study notes for 15 years now

Start selling
$6.05  18x  sold
  • (1)
Add to cart
Added