Dit document bevat een uitgebreide samenvatting van het boek "Nächster Halt: Dschihad". Dit is een Duitstalig boek waar in het document een samenvatting van te vinden is t/m pagina 75 (dit is ongeveer de helft van het boek). Handig om dit document te gebruiken wanneer je dit boek moe(s)t lezen voo...
Boek Duits Nächster Halt Dschihad
Januari
Blz. 9 Adil
Adil zit in de trein (Regionalexpress) naar Düsseldorf. Twee grotere, oudere jongens stapten de
dubbeldekker in. Adil ging naar de bovenste verdieping om zich te verstoppen. Na een paar haltes
voelde en hoorde hij dat de jongens achter hem stonden. De twee jongens, een dunne en een dikke,
zeiden dat Adil niet mocht zitten. De jongens beledigden Adil met een grap over kamelen. De dikke
had een tatoeage in zijn nek en vroeg “Wil je brutaal zijn?”. Ondertussen, terwijl de trein bewoog,
kwam er een winterlaars richting de getatoeëerde, dikkere man en het kwam in zijn gezicht. Adil
moest lachen om het bloed. Hij wilde om hulp schreeuwen, maar deed het niet.
De dunnere vroeg aan Adil: “Wat voor iemand ben jij? Jij verrader.” Vervolgens sloeg de dunne Adil
in zijn buik. Adil bleef door lachen. Ondertussen hapte hij naar adem.
De conducteur dook op. Mensen vertelden wat er was gebeurd tussen de jongens.
De trein was bij Leverkussen. Daar was veel politie, want er was een voetbalwedstrijd.
“Wat een laf varken” zei een jongen die Max schijnt te eten. Adil kent hem van gezicht. Ze zitten
samen op school.
De politie nam de jongens mee naar het politiebureau. Daar moesten ze verklaringen afleggen.
Uiteindelijk liet de politie de jongens gaan. Op weg naar het treinstation van Leverkussen wisselden
ze nog hun nummers uit.
Blz. 13 Max
Max vertelt dat toen hij een kleine jongen was hij in een huur appartement woonde aan de
“Corneliusstraße”. ’s Nachts, wanneer hij wakker lag en naar het plafond keek deed hij geloven in
God. Hij was erg dankbaar voor het leven zoals het op dat moment was.
“Toen ging God weg”. Dit zegt hij zo, omdat zijn moeder toen steeds meer (huilend) in bed lag
overdag. Een tijdje later, in de winter, ging Max naar zijn moeders kamer toe. “Ze lag daar alsof ze
gelegd was.” Maandenlang bracht Max elke dag kleine dingen die hij had gemaakt.
Op een dag zei zijn moeder ineens iets tegen hem: “Hou op!” Toen hij bleef doorgaan zei ze: “Ga! Ga
weg.” Dat maakte Max bang en boos tegelijk, en God, die de hele wereld had geschapen door water
en land te scheiden en zo, kon er niets om geven.
Later, op een warme februaridag kwam en ambulance en werd zijn moeder naar een gesloten
psychiatrie instelling gebracht, voor haar eigen veiligheid.
Later kwam de moeder weer terug. Ondertussen verdienden zijn ouders weer geld. Ondertussen
wilde geen school Max meer hebben. Uiteindelijk mocht hij door wat geld dat zijn vader had
gedoneerd toch nog op een school zijn diploma proberen te halen.
Blz. 16 Kemper
Kemper was net vorig jaar overgeplaatst van het staatsbureau voor de bescherming van de grondwet
in Düsseldorf naar het federale hoofdkwartier in Keulen. Hij werd als meeste capabele man van de
afdeling beschouwd. Hij voelde zich nog nooit zo succesvol.
We komen erachter dat Uta zijn vrouw is. Uta en Kemper gingen samen naar een restaurant om te
vieren dat hij was gepromoveerd tot het hoofdkantoor.
Hij wist nog steeds niet wat hij met al haar spullen moest, ondanks ze al meer dan een jaar dood was.
Koken was haar hobby, dus was hij na haar dood daar bewust nog veel mee bezig. Kemper bleef zich
steeds afvragen: “Waarom? Waarom moest Uta sterven?” Zijn moeilijkheden deelde hij niet met
mensen.
, Ondertussen moest hij op zijn werk de binnenlandse veiligheid van het land bedschermen. Het was
daarom extra pijnlijk, want hij dacht telkens aan zijn vrouw.
Later komen we erachter dat zijn vrouw is overleden bij een auto-ongeval. Hij vertelt namelijk dat hij
elke ochtend de omslachtige S-Bahn naar Leverkussen en vervolgens de regionale express naar
Keulen nam. Na het ongeval was het namelijk schijnbaar onmogelijk voor Kemper geworden om een
auto te besturen.
Hij was altijd heel vroeg op kantoor. Hij ging daar snel beginnen met zijn werk. Op een begeven
moment moest Kemper op gaan staan voordat “Littkens” (een collega) langs zijn kantoor liep.
Littkens was wetenschapper. Eerst had Kemper hem leuk gevonden, maar na het auto-ongeluk
irriteerde hij zich vooral aan de langzame, zachte stem.
Blz. 20 Paula
Molly’s (een paard) versleten oude springzadel was waarschijnlijk de plek op aarde die voor paula het
meest als thuis aanvoelde. Niets was voor Paula belangrijker dan paarden. Molly was de grote
schimmelmerrie van haar rijinstructeur met wie ze vorig seizoen veel had gewonnen en dit seizoen
zo goed was begonnen.
Simon vroeg of ze die avond vrij was. Hij was uitgenodigd voor een leuk feestje en zijn vriend heeft
hem afgezegd en hij vroeg zich af of Paula met hem mee zou willen. Paula wilde dat wel. Het gesprek
was stotterend. Ongemakkelijk gaven ze elkaar een hand en een knuffel.
“Hij werd heel slecht”, zei Bernd terwijl ze in de auto naar de stal reden. Tonka, zijn oude teef ging bij
Paula zitten.
Röder, de bekendste springinstructeur van de omgeving had gevraagd naar Paula bij Bernd. Paula
raakte er opgewonden van. Bernd zegt: “Hij zoekt een leerling.”
Paula zei toen het volgende. “Mijn ouders verwachtten dat ik mijn middelbare school af zou maken.
Misschien omdat Max (haar broer) dat nog steeds niet was gelukt. Maar als Röder me meeneemt,
ben ik er meteen.”
Die avond waren Simon en Paula gezellig aan het dansen. Hij kuste en omhelsde haar. Toen duwde
Paula hem zachtjes weg.
Op de fiets naar huis dacht ze na over hoe prachtig het jaar zou worden, vol succesvolle toernooien
en misschien zelfs een stage bij de beste ruiter en trainer die er is. Elke ster die ze in de lucht zak leek
dit jaar een nieuwe piek voor te stellen.
Blz. 23 Kemper
In één van de kleinere moskeeën van Düsseldorf was een predikant verschenen die eerder in Berlijn
de aandacht had getrokken. Kemper was bang. Ondertussen hoorde hij Littkens. Vervolgens ging hij
verder met zijn werk.
Eindelijk stond Littkens weer voor zijn deur en stelde vragen zoals altijd. Ondertussen was Kemper in
gedachten en dacht na over waarom hij nou de auto moest besturen en over zijn schuld van het
verkeersongeval.
Littkens en Kemper gingen verder met de zaak.
In de zaak werd duidelijk dat de predikant uit de moskee van Düsseldorf Mohammed heette. Littkens
zou het woord jihad waarschijnlijk zo vertalen, een goede moslim zijn.
The benefits of buying summaries with Stuvia:
Guaranteed quality through customer reviews
Stuvia customers have reviewed more than 700,000 summaries. This how you know that you are buying the best documents.
Quick and easy check-out
You can quickly pay through credit card or Stuvia-credit for the summaries. There is no membership needed.
Focus on what matters
Your fellow students write the study notes themselves, which is why the documents are always reliable and up-to-date. This ensures you quickly get to the core!
Frequently asked questions
What do I get when I buy this document?
You get a PDF, available immediately after your purchase. The purchased document is accessible anytime, anywhere and indefinitely through your profile.
Satisfaction guarantee: how does it work?
Our satisfaction guarantee ensures that you always find a study document that suits you well. You fill out a form, and our customer service team takes care of the rest.
Who am I buying these notes from?
Stuvia is a marketplace, so you are not buying this document from us, but from seller RSuzanne. Stuvia facilitates payment to the seller.
Will I be stuck with a subscription?
No, you only buy these notes for $5.73. You're not tied to anything after your purchase.
