Summary
Summary Global Politics - Andrew Heywood H3, H4, H5
- Course
- Institution
Summary of 13 pages for the course Internationale Politiek I Theorieen en Benaderingen at UL
[Show more]
Seller
Follow
mlmvanloon
Reviews received
Content preview
Samenvatting Internationale Politiek Hoofdstuk 3Mainstream perspectieven
Realisme
Voor realisten gaat de wereldwijde politiek over macht en eigenbelang. Hans Morgenthau is een
bekend realist. Twee kernen van onderstellingen zijn:
Mensen zijn hoofdzakelijk egoïstisch en concurrerend, wat betekend dat egoïsme (het geloof
dat je eigen belang voorgaat aan het belang van anderen) het bepalende kenmerk is van de
menselijke natuur.
Het staatsysteem opeert in een context van internationale anarchie, in dat er geen hogere
autoriteit is dan de soevereine staat
Realisme kan dus worden omschreven als: egoïsme plus anarchie is gelijk aan machtspolitiek. Men
kan Klassiek Realisme (vorm van realisme dat machtspolitiek voornamelijk verklaart in termen van
menselijk egoïsme) en Neorealisme (perspectief op internationale politiek dat het model van de
machtspolitiek door het benadrukken van structurele beperkingen van het internationale systeem;
soms ook nieuw of structureel realisme genoemd). De hoofdthema’s van realisme zijn het volgende:
Staatsegoïsme en conflicten
Staatmanschap en nationaal belang
Internationale anarchie en haar gevolgen
Polariteit, stabiliteit en de machtsbalans
Staatsegoïsme en conflicten
Machiavelli’s theorie was gebaseerd op het negatieve model van een overanderelijke menselijke
natuur. Volgens hem is het politieke leven gekaraktiseerd door onvermijdelijke strijd, de politiek
leiders aanmoedigend te regeren door het gebruik van doortraptheid, wreedheid en manipulatie.
Hobbes ging ook uit van de pessimistische kijk op de menselijke natuur. Volgens hem zijn mensen
gedreven door niet-rationele lusten: afkeur, hoop, angst en verlangens, waarvan het sterkste
verlangen ‘power after power’ is. Omdat geen enkele persoon of groep sterk genoeg is om
dominantie te verkrijgen en daarmee een systeem van geordende heerschappij over de samenleving
– state of nature (een samenleving zonder politiek gezag en van formele (wettelijke) controles op het
individu) – is er een voortdurende burgeroorlog ontstaan tussen alle leden van de samenleving.
Volgens Hobbes is de enige manier om hier aan te ontsnappen door oprichting van een soevereine
en onbetwistbare macht door de creatie van de staat. Omdat realisten erkennen dat dit niet kan, is
het internationale terrein onzeker en gevaarlijk, met orde en stabiliteit eerder als uitzondering dan
als de regel. Realisten hebben zich vooral zorgen gemaakt over het gedrag van staten. Ze zien staten
als de meest belangrijke actoren op het wereldtoneel. Het feit dat staten samengesteld en geleid zijn
door mensen die vooral egoïstisch, hebzuchtig en machtzoekend zijn, betekent dat het gedrag van
staten dezelfde karakteristieken bevat. Omdat alle staten veiligheid nastreven door het gebruik van
militaire middelen, en waar mogelijk voordeel proberen te krijgen ten koste van andere staten, is de
internationale politiek gekaraktiseerd door een onweerstaanbare neiging naar conflicten.
Staatmanschap en nationaal belang
De sleutel tot staatsmanshap in het realisme is een bezorgdheid over het nationaal belang
(buitenlands beleid, de doelstellingen en het beleidsvoorkeuren die zogenaamd ten goede komen
aan een samenleving als geheel (de buitenlandse politiek equivalent van het 'algemeen belang').
Realisme wordt vooral gezien als immoreel, vanwege het idee dat mensen slecht zijn en ethische
overwegingen uitgesloten moeten worden van de besluitvorming van het buitenlands beleid, maar
het heeft ook een normatieve kant in het idee dat staten geleid moeten worden door het welzijn van
zijn burgers. Berekeningen over het nationaal belang, bieden ook de meest zekere basis voor de
beslissing waar, wanneer en waarom oorlogen worden uitgevochten. Realisme heeft een algemeen
idee over eindeloze oorlogen, maar ook dat oorlogen alleen uitgevochten moeten worden als het
nationaal belang op het spel staat en op een kosten-baten analyse is gebaseerd.
Anarchie en haar gevolgen
, Vanaf 1970 kwam het neorealisme op. Volgens Waltz’ 3 types van analyse – het menselijk individu,
de staat en het internationale systeem – werd het defect van het klassiek realisme duidelijk dat het
het gedrag op het nivieau boven de staat niet kon verklaren, wat een beperking van de ‘inside-out’
theorie is (welke het gedrag verklaart in termen van ‘the inside’, de intenties of de neigingen van de
hoofdactoren). Neorealisme verklaart het gedrag van staten in termen van het het internationale
systeem door middel van de systeemtheorie (een benadering van de studie die zich richt op het
werken van 'systemen', waarin hun werking en de ontwikkeling in termen van wederkerige interactie
tussen de samenstellende delen wordt uitgelegd). Neorealisme is dus een ‘outside-in’ theorie
(waarin het gedrag van actoren is verklaard in termen van ‘the outside’, de context of de structuur
waarin zij opereren). Het plaatst de nadruk op de gevolgen van anarchie. Ze beargumenteren dat
internationale anarchie noodzakelijk neigt naar spanningen, conflicten en de onvermijdelijke kans op
oorlog door 3 redenen:
1. Omdat staten aparte en gelijke politieke units zijn, zijn ze afhankelijk van hun eigen bronnen.
Internationale anarchie resulteert daarom in een systeem van self-help (afhankelijkheid van
een staat op zijn eigen capaciteiten en middelen, in plaats van externe hulp, om hun
veiligheid en overleven te verzekeren).
2. De relaties tussen staten zijn getypeerd door onzekerheid en verdenking, was het beste
uitgelegd wordt door het veiligheidsdilemma (het dilemma dat opkomt door het feit dat
opgebouwde militaire capaciteit voor defensieve redenen door de ene staat, geïnterpreteerd
kan worden door andere staten als agressief. Deze onzekerheid dwingt staten om alle andere
staten als vijand te beschouwen, wat inhoudt dat permanente onzekerheid het gevolg is van
anarchie.
3. Conflicten worden ook aangemoedigd door het feit dat staten hoofdzakelijk bezorgd zijn
over het behouden of verbeteren van hun positie relatief gezien ten opzicht van andere
staten, door het maken van relatieve baten (positie van staten ten opzichte van anderen,
weerspiegeld in de verdeling van voordelen en mogelijkheden tussen en onder hen. Dit
ontmoedigd samenwerking en verminderd de effectiviteit van internationale organisaties.
Polariteit, stabiliteit en de machtsbalans
Neorealisten, net zoals klassiek realisten, beargumenteren dat conflicten kunnen worden ingedamd
door de machtsbalans. Klassiek realisten zien de machtsbalans als een product van verstandig
staatsmanschap. Neorealisten zien het als een gevolg van de structurele dynamiek van het
internationale systeem en als de verdeling van de macht tussen en onder staten. Neorealisten
geloven dat er een algemene stroming is in het internationale systeem in het voordeel van balans in
plaats van onevenredigheid van die balans en dus is de wereldorde bepaald door het veranderlijke
lot van de grootmachten. Dit is weerspiegeld in de nadruk op polariteit (het bestaan van een of meer
belangrijke actoren, of ‘polen’, in een systeem, die effect hebben op het gedrag van andere actoren
en de contour van het systeem zelf vormen, terwijl ze zijn structurele dynamiek bepaalt).
Neorealisten zien vaak bipolaire systemen als het meest stabiel en met de minsten kans op oorlog,
terwijl multipolaire systemen geassocieerd worden met instabiliteit en een grotere kans op oorlog.
Realisten zijn het niet eens met de relatie tussen structurele instabiliteit en de kans op oorlog. Omdat
het hoofddoel van staten het verkrijgen van macht is, is de kans op oorlog groot als de machtsbalans
uit elkaar valt, wat beargumenteerd wordt door offensieve realisten (vorm van structureel realisme
dat zegt dat staten ‘power maximizers’ zijn, omdat er geen limiet zit aan hun verlangen om het
internationale milieu te controleren). Aan de andere kant neigen staten ernaar hun veiligheid boven
hun macht te stellen, wat ertoe leidt dat staten onwillig zullen zijn om oorlog te voeren, ongeacht de
dynamiek van het internationale systeem. Dit wordt beargumenteerd door defensieve realisten
(vorm van structureel realisme dat de staten ziet als ‘security maximizers’, die het verlangen om
aanvallen te vermijden, boven een bod op de wereldmacht plaatst).
Liberalisme
Liberalisme was de meest dominante ideologische kracht die het westerse politieke denken vormde.
Het heeft een ‘idealistische’ historie, wat ook wordt beargumenteerd door Kant. Hoewel het
realistische denken de overhand had na 1945, kregen liberale ideeën meer aandacht vanaf 1970,
The benefits of buying summaries with Stuvia:
Guaranteed quality through customer reviews
Stuvia customers have reviewed more than 700,000 summaries. This how you know that you are buying the best documents.
Quick and easy check-out
You can quickly pay through credit card or Stuvia-credit for the summaries. There is no membership needed.
Focus on what matters
Your fellow students write the study notes themselves, which is why the documents are always reliable and up-to-date. This ensures you quickly get to the core!
Frequently asked questions
What do I get when I buy this document?
You get a PDF, available immediately after your purchase. The purchased document is accessible anytime, anywhere and indefinitely through your profile.
Satisfaction guarantee: how does it work?
Our satisfaction guarantee ensures that you always find a study document that suits you well. You fill out a form, and our customer service team takes care of the rest.
Who am I buying these notes from?
Stuvia is a marketplace, so you are not buying this document from us, but from seller mlmvanloon. Stuvia facilitates payment to the seller.
Will I be stuck with a subscription?
No, you only buy these notes for $3.20. You're not tied to anything after your purchase.
Can Stuvia be trusted?
4.6 stars on Google & Trustpilot (+1000 reviews)
53068 documents were sold in the last 30 days
Founded in 2010, the go-to place to buy study notes for 14 years now