Samenvatting van hoofdstuk 1 t/m 12 (hele boek). De meeste gemarkeerde begrippen in het boek zijn dikgedrukt in samenvatting. Voor 1e jaars Pedagogiek-studenten aan het NHL-Stenden. Spellingsfouten en incorrecte grammatica zijn niet uitgesloten. Met deze samenvatting heb ik een 9 behaald!
Snap jij die ouders?
Remmerswaal & de Gouw
Uitgeverij SWP, 3e druk 2020, hoofdstuk 1 t/m 12
Hoofdstuk 1. De tijdloze en kwetsbare relatie van een ouder met zijn
kind
1.2 Over de geboorte van een kind en de geboorte van ouderschap
Met de geboorte van een kind beseffen de ouders dat de geestelijke, lichamelijke en sociale
ontwikkeling van hun kwetsbare kind van hen afhangt. De intensiteit van de ouderlijke
ervaring is heel sterk. Wat er ook gebeurt, de ouder neemt zich voor om alles te doen om
goed voor het kind te zijn. Met het ontstaan van de ouder-kindrelatie ontstaat er een
loyaliteitsband tussen ouder en kind.
1.3 De geboorte van de onvoorwaardelijkheid
Ouders ervaren dat het bestaan van het kind en het eigen bestaan nooit meer los van elkaar
staan. Dat maakt ouderschap tot een vorm van bestaan, een existentie. Tijdloosheid van
het vader- of moeder-zijn betekent dat het niet is te koppelen aan een bepaalde levensfase
en niet aan bepaalde levensgebeurtenissen. Is iemand ouder, dan blijft hij/zij levenslang de
ouder van het kind.
1.4 Ouderschap, een nieuwe identiteit
Het moment waarop het kind is geboren en het moment waarop een volwassene zich
volledig als ouder aan het kind verbindt, valt niet per definitie samen (denk aan adoptie).
Hoe een bepaalde ouder zijn ouder-zijn beleefd, welke invloed het heeft op zijn persoon is
subjectief. Levensgebeurtenissen, culturele aspecten en visies van derden spelen een rol in
de manier waarop ouders hun ouderschap beleven. Vanaf het moment waarop iemand ouder
wordt, veranderen er veel dingen. De partnerrelatie veranderd, maar ook andere relaties
(vriendschappen, buren, familie). Familierelaties veranderen ook, want je zus wordt bijv.
tante.
1.5 Ouderschap en het overdragen van de opvoeding van je kind
Niet iedere ouder die zich onvoorwaardelijk bindt aan een kind is dezelfde die het kind
verzorgt (bijv. ouder ligt lange tijd in ziekenhuis). Soms slaagt iemand er niet in de
consequenties van tijdloos ouderschap op zich te nemen door factoren in hemzelf of in zijn
situatie. Soms wordt de opvoeding overgenomen. De ouder neemt volledig de
verantwoordelijkheid op zich voor het antwoord en de gevolgen van de vraag wat hij het
beste vindt voor zijn kind. Zelfs wanneer dat een langdurige of levenslange breuk is. De
ouder staat voor een enorme taak om om te gaan met psychische pijn van dit besluit.
1.6 Over onzekerheid, tegenstrijdige gevoelens en kwetsbaarheid van
ouders
Al tijdens de zwangerschap spelen vele vragen. Deze vragen komen bijna altijd voor, omdat
het kind en de ouder uniek zijn met een eigen levensgeschiedenis en persoonlijkheid.
Ouderschap stelt ouders onder bronnen van spanning:
- Opgave om het leven anders in te delen om aan te passen aan het levenstempo- en
patroon van het kind. Dit gaat gepaard met spanning, tegenstrijdige en ambivalente
gevoelens. Verandering van het leven en de regelmaat en invulling van het leven die
ouders gewend waren.
- Tegenstelling tussen de permanente ouderlijke zorg voor het kind en de levensdrang
en behoefte aan zelfstandigheid van het kind.
Welke keuze de ouder ook maakt, altijd zowel het kind als de ouder zelf raakt. Een ouder kan
zijn beslissingen over zijn eigen bestaan niet meer los zien en losmaken van het bestaan van
zijn kind. De eigen behoeften blijven bestaan en alleen daarover kan de ouder zich schuldig
voelen.
1.7 Eenmaal ouder altijd ouder, maar voor ieder kind anders
Elk kind heeft andere behoeften. De steeds veranderende vragen waarvoor ouders zich
gesteld zien, betekenen dat ze een bepaalde mate van onzekerheid en kwetsbaarheid
houden. Met de ontwikkeling van een kind verandert het kind, de ouder-kindrelatie en ook
de ouder zelf. Vanaf de geboorte zijn het nooit meer alleen de eigen persoonlijke
,ontwikkelingen die bepalend zijn voor keuzes en levensgeluk, maar ook voor altijd het
levensgeluk van het kind (zelfs als het kind volwassen is). Dat maakt ouderschap tijdloos en
ouders kwetsbaar. Het besef dat elke keuze, elk besluit er voortaan ook 1 is omwille van het
kind, maakt niet alleen het leven van het kind kwetsbaar, maar ook het eigen leven van de
ouders.
, Hoofdstuk 2. Over opvoeden en ouders gesproken
2.2 Over opvoeden gesproken
Opvoeden kan worden omschreven als:
- Het door volwassenen begeleiden van een kind tot deze zelfstandig kan deelnemen
aan de samenleving.
- Opvoeden is het door mensen bedoeld of onbedoeld uitoefenen van invloed op de
ontwikkeling van een kind
- Opvoeding is het proces waarin een kind door een ouder wordt gevormd naar de
normen en waarden van diens opvoeder(s) en daarmee meestal naar de
voornaamste normen en waarden van de samenleving waarin hij leeft.
De overeenkomst tussen deze 3 omschrijvingen is dat opvoeden wordt gezien als een
activiteit gericht op een kind om een bepaald doel te bereiken.
2.3 Opvoeden is interactie
Furman beschreef dat alles wat een kind moet leren voordat het iets zelfstandig kan,
verloopt volgens het volgende, steeds terugkerende fasepatroon:
1. Iets wordt door een volwassene voor het kind gedaan.
2. De volwassene en het kind doen het samen.
3. Onder aanmoediging van een volwassene doet het kind het helemaal zelf.
4. Het kind doet het zelfstandig, zonder directe stimulans en aanmoediging.
Er moet naar deze stappen worden gekeken vanuit wat tussen de volwassene en het kind
speelt. En daarmee vanuit onderlinge beïnvloeding, over de relatie en over de betekenis en
emotionele waarde die dit samenspel voor beiden heeft.
Ouderschap beïnvloedt iemand zo volledig dat met recht gesproken kan worden van een
existentiële verandering (onomkeerbaar en ingrijpend). Dit verschilt sterk met iemand die
als professional met kinderen te maken heeft.
2.4 De fasen van Furman en ouderschap
De 4 fasen van Furman zijn de stappen die ouders en kinderen door de jaren heen met
elkaar nemen in het proces van zelfstandigheidsgroei van kinderen. In iedere
fase(overgang) verloopt in samenspel tussen kind en ouder. Het is een interactioneel proces
waar beien voor nieuwe uitdagingen staan. Stagneert het proces bij 1, dan kan ook de ander
niet gemakkelijk verder. Bij ouders slaat bij stagnatie altijd de twijfel over zichzelf toe.
Ouders moeten hun emoties in de hand houden omwille van zichzelf, van hun kind en van
hun relatie.
The benefits of buying summaries with Stuvia:
Guaranteed quality through customer reviews
Stuvia customers have reviewed more than 700,000 summaries. This how you know that you are buying the best documents.
Quick and easy check-out
You can quickly pay through credit card or Stuvia-credit for the summaries. There is no membership needed.
Focus on what matters
Your fellow students write the study notes themselves, which is why the documents are always reliable and up-to-date. This ensures you quickly get to the core!
Frequently asked questions
What do I get when I buy this document?
You get a PDF, available immediately after your purchase. The purchased document is accessible anytime, anywhere and indefinitely through your profile.
Satisfaction guarantee: how does it work?
Our satisfaction guarantee ensures that you always find a study document that suits you well. You fill out a form, and our customer service team takes care of the rest.
Who am I buying these notes from?
Stuvia is a marketplace, so you are not buying this document from us, but from seller dout1986T. Stuvia facilitates payment to the seller.
Will I be stuck with a subscription?
No, you only buy these notes for $5.79. You're not tied to anything after your purchase.
