Literatuur verdiepend contract- en aansprakelijkheidsrecht
College 1
The Rise of the Platform Economy. A New Challenge for EU Consumer Law?
It is argued that the existing regulatory framework for EU regulation is primarily focused on ‘bipolar’
transactions between businesses and consumers, and therefore does not provide adequate resolutions for
the growing number of ‘triangular’ transactions in the new platform economy. The amount of companies
using the platform business model has grown dramatically in different sectors. The scope of this paper
however is limited to transaction platforms: enabling a customer (be it a customer of not), to order
goods/services in exchange for a payment.
EU consumer contract law primarily deals with bipolar contractual situations. In the platform economy there
are also legal relationships between the platform and the consumer, as well as between the platform and
the supplier. It is unclear if these last two kind of contracts fall into the scope of the current EU directives.
There is no specific EU regulation addressing the legal issues raised by the (growing) platform economy.
Authors of this article plea for a Platform Directive to solve the absence of regulation regarding the platform
economy. Examples of matters that should be covered in a future EU legislative instrument according to the
authors are:
1. Clarification of the operator’s role
2. Duties of platform operators acting as intermediaries
a. Pre-contractual information duties on goods and services offered via the platform
b. Attribution of communications made by the platform operator
c. Duties of the platform as a communication intermediary
d. Evt. Duties of the platform provider towards supplier
3. Liability of the platform operator non-performance by the supplier
De deeleconomie
De deeleconomie is een manier van consumeren waarbij particulieren elkaar gebruik laten maken van hun
zaken. Daarbij is een bemiddelende rol weggelegd voor internetplatforms. Dit past binnen de circulaire
economie: een reeks van consumptie- en productiewijzen die beloven beter voor de aarde te zijn en sociale
ongelijkheid te verminderen. De deeleconomie is onderdeel van de platformeconomie. De
platformeconomie is het geheel van dienstverrichtingen dat geschiedt via online platforms die zogeheten
onlinetussenhandelsdiensten aanbieden. Deze zijn er in vele soorten: webwinkels, sociale netwerken,
accomodatiebemiddelaars. Deze hebben wel een aantal gemeenschappelijke kenmerken:
1. Profiteren van netwerkeffecten: waarde neemt toe als gebruikers toeneemt
2. Creëren nieuwe markten of mengen zich op innovatieve wijze op bestaande markten
3. Toegang tot en handel op die markten is laagdrempelig en efficiënt
Deelplatforms hebben een gevarieerd voorkomen.
B2C via online platform: bedrijfsmatige handelaar maakt gebruik van een platform om zich bekend te
maken/te handelen. Consumentenrecht moet in acht worden genomen
C2B via online platform: reversed consumer purchase: een deeldienstaanbieder is consument en de
afnemer is handelaar.
B2B: bedrijven die onderling materieel delen. Ook wel asset sharing genoemd.
De tussenkomst van het platform heeft juridische gevolgen. Voordat de contractspartijen elkaar kunnen
contracteren (of überhaupt het aanbod kunnen zien), dienen zij een contract met het platform te sluiten.
Online platforms bieden in de eerste plaats een dienst van de informatiemaatschappij (art. 3:15d BW): een
dienst die gewoonlijk tegen vergoeding, langs elektronische weg, op afstand en op individueel verzoek van
een afnemer van diensten wordt verricht zonder dat partijen gelijktijdig op dezelfde plaats aanwezig zijn.
Op basis van dit artikel zijn platforms verplicht de nodige informatie te verstrekken over hun identiteit en de
prijs van de dienstverlening moet duidelijk zijn.
College 2
Naar een coherente(re) implementatie van informatieplichten met betrekking tot (algemene)
voorwaarden voortvloeiend uit de e-commerce-richtlijn en dienstenrichtlijn
*vooral slot gelezen*
Bij de implementatie van informatieplichten met betrekking tot algemene en overige voorwaarden uit de e-
commerce- en dienstenrichtlijn is een aantal fouten in ons BW geslopen. Het begrip dienstverlener uit e-
commerce is anders dan inde dienstenrichtlijn. De implementatie van informatieplichten staat in sommige
, gevallen op gespannen voet met EU-recht. Er is daardoor een incoherent geheel ontstaan en er zijn
verschillen in wie op welke wijze wanneer aan de informatieplichten moet voldoen en welke sancties dan
gelden. Om weer tot een coherent geheel te komen zou het BW moeten worden gewijzigd.
Kwalificatie en rechtspluralisme in ‘de deeleconomie’
Een nieuw tijdperk van consumentenbewustzijn en sociaal ondernemerschap zien we terug in drie vormen:
1. Product service systems: betalen voor gebruik van een product in plaats van betalen voor de
eigendom daarvan
2. Collaboratieve lifestyles: mensen verenigen zich om goederen, dienste, ruimte en geld te delen
3. Redistribution markets: marktplaats, Ebay etc.
Bruikleen (art. 7A;177 BW) is de reële overeenkomst waarbij de ene partij (uitlener) aan de andere partij
(bruiklener/gebruiker) een zaak om niet ten gebruiken geeft, onder voorwaarde dat de ontvanger de zaak
na gebruik of na bepaalde tijd teruggeeft.
Van huur(art. 7:201 BW) is sprake indien de ene partij zich verbindt aan de andere partij en zaak in gebruik
te strekken en de huurder is verplicht tot een tegenprestatie. Deze definitie is dwingend: partijen kunnen
hier niet onder uitkomen door een andere naam te geven aan de overeenkomst. Of sprake is van huur of
bruikleen heeft grote gevolgen voor de aansprakelijkheidsbalans. Leent een eigenaar een zaak om niet uit,
dan krijgt hij te maken met een mild aansprakelijkheidsregime. Hij is op grond van art. 7A;1790 BW slechts
aansprakelijk voor de schade die gebruiker lijdt door gebreken aan het geleende die de eigenaar kende,
maar niet aan gebruiker meedeelde. Volgens HR Bos/Althuisius kan je buiten dit artikel bij bruikleen in
principe niet aansprakelijk zijn (dus ook niet op 6:162). Sluiten partijen echter een huurovereenkomst, dan
is de verhuurder aansprakelijk voor schade die de gebruiker lijdt door gebreken die de verhuurder had
behoren te kennen. Daarmee wordt een onderzoeksplicht voor verhuurder in het leven geroepen. Het feit
dat de eigenaar een tegenprestatie verlangt voor het gebruik van zijn zaak, belast hem met een
verderstrekkende aansprakelijkheid en bijbehorende onderzoeksplicht.
De bruiklener is op zijn beurt verplicht goed voor de geleende zaak te zorgen, hetgeen een
inspanningsverplichting oplevert. Hij dient schade te vergoeden indien die schade is ontstaan wegens een
toerekenbare tekortkoming in de nakoming van zijn verbintenis om de zorg van een goede bruiklener in
acht te nemen.
Een tegenprestatie maakt een overeenkomst tot huurovereenkomst indien de eigenaar of verhuurder een
wezenlijk voordeel geniet. Het betalen van een vergoeding van lasten mag daarom niet als een
tegenprestatie worden gezien. Dit is in veel gevallen ook gewoon onderdeel van zijn verplichting als
bruiklener. Het vragen van een tegenprestatie, hoe klein ook, zou waarschijnlijk leiden tot een
huurovereenkomst.
Annotatie Walthelet
Auto was verkocht door garage aan particulier. Achteraf bleek dat die garage geen eigenaar was, maar het
voor rekening van een andere particulier had verkocht als tussenpersoon. De uitspraak gaat om welke
rechten een consument heeft indien zij onvermoed een overeenkomst aangaat met een consument en
daardoor de bescherming dreigt mis te lopen die zij heeft als met een handelaar wordt gecontracteerd. Dit
gebeurt steeds vaker in de platformeconomie, waarbij juist heel duidelijk is dat het platform (de
professional) geen partij is in de overeenkomst tussen twee particulieren. Walthelet likt onder
omstandigheden toch die bescherming te bieden die consumenten zouden hebben onder het
consumentenrecht.
Het onderscheidt tussen verkoper/handelaar en consument zit hem in de vraag of deze handelt in het
kader van zijn bedrijf of beroep. In de zaak Walthelet kon de autohandelaar, ondanks dat hij niet verkoper
was, als verkoper in plaats van tussenpersoon worden aangesproken. De tussenpersoon had bepaalde
informatie achtergehouden waaruit bleek dat hij namens een andere particulier optrad.
Voor de meeste platforms is deze uitspraak geen probleem: zij laten expliciet weten dat zij geen partij bij de
overeenkomst zijn. Bij andere platforms, bijvoorbeeld die waarbij platforms deels tussenpersoon en deels
verkoper zijn, kan het voor kopers niet altijd duidelijk zijn of zij of van het platform of van een persoon
kopen en, indien het gaat om een persoon, of deze persoon bedrijfsmatig of particulier handelt. Indien blijkt
dat deze kopers van een particulier hebben gekocht, zouden zijn een bescherming kunnen doen op de
bescherming van de richtlijn als het platform onvoldoende duidelijk maakt dat met een particulier wordt
gecontracteerd.
The benefits of buying summaries with Stuvia:
Guaranteed quality through customer reviews
Stuvia customers have reviewed more than 700,000 summaries. This how you know that you are buying the best documents.
Quick and easy check-out
You can quickly pay through credit card or Stuvia-credit for the summaries. There is no membership needed.
Focus on what matters
Your fellow students write the study notes themselves, which is why the documents are always reliable and up-to-date. This ensures you quickly get to the core!
Frequently asked questions
What do I get when I buy this document?
You get a PDF, available immediately after your purchase. The purchased document is accessible anytime, anywhere and indefinitely through your profile.
Satisfaction guarantee: how does it work?
Our satisfaction guarantee ensures that you always find a study document that suits you well. You fill out a form, and our customer service team takes care of the rest.
Who am I buying these notes from?
Stuvia is a marketplace, so you are not buying this document from us, but from seller ngtilburguniversity. Stuvia facilitates payment to the seller.
Will I be stuck with a subscription?
No, you only buy these notes for $6.98. You're not tied to anything after your purchase.
