Summary
Samenvatting artikelen Opvoeding en Onderwijs 21 eeuw
- Course
- Institution
Een samenvatting van de artikelen van het vak Opvoeding en Onderwijs in de 21e eeuw. Vak wordt gegeven aan de VU Amsterdam.
[Show more]
Seller
Follow
jessicaslag
Reviews received
Content preview
Week 1Sameroff, A. (2010). A unified Theory of development: A dialectic intergration of nature and
nurture.
Hoofdvraag is hoe we het lot van individuen die in onze samenleving opgroeien kunnen
verbeteren.
De reden dat onderzoek naar de ontwikkeling van kinderen wordt gesteund is omdat er altijd
volwassenen waren die niet opgegroeid waren tot goede burgers die bij zouden dragen aan
de maatschappij. Door verschillende motivaties en ondersteuning is er een grote vooruitgang
geboekt in ons begrip van het intellectuele, emotionele en sociale gedrag van kinderen,
adolescenten en volwassenen.
De modellen die we gebruiken om te begrijpen hoe individuen in de loop van de tijd
veranderen, zijn complexer geworden, van lineair tot interactief tot transactief tot multi-level
dynamische systemen. Was deze progressie in complexiteit een uitdrukking van empirische
vooruitgang in ons ontwikkelingsonderzoek of houdt het verband met meer algemene
progressies in de geschiedenis van de wetenschap als geheel. Sheldon White beoogde dat
het noodzakelijk is om de geschiedenis van het veld parallel met inspanningen om het kind
te begrijpen. Hij ging verder door erop te wijzen dat de studie van ontwikkeling een
zelfconcept nodig heeft, net zoals elk kind ‘‘ het bouwen van een soort zelfreferentieve,
zelfregulerende, zelf wetende structuren vereist. ’
De modellen die we gebruiken om de geschiedenis van ons vakgebied, van
kinderpsychologie tot ontwikkelingswetenschap, te begrijpen, moeten complexer worden.
Ontwikkelingswetenschap begrijpen vereist ontwikkelingswetenschap. De hoop van de
grondleggers van de algemene systeemtheorie (zie von Bertalanffy, 1968) was dat
wetenschappers een top-downstrategie zouden gebruiken om empirische gegevens vanuit
een complexiteitsperspectief te interpreteren (Sameroff, 1983). Dit streven werd niet
gerealiseerd, omdat elke wetenschap heeft geprobeerd zo theoretisch simplistisch mogelijk
te zijn, zich verzet tegen de ondergang van deterministische modellen totdat ze overweldigd
werd door de complexiteit van empirische gegevens. Ontwikkelingsonderzoek streefde naar
het voorschrift van Ockham's scheermes in de hoop eenvoudige basiselementen en
processen te vinden die de opkomst van de complexiteit van het leven zouden verklaren.
Hedendaagse ontwikkelingsdeskundigen zijn behoorlijk bekwaam in korte-
termijnvoorspellingen van vergelijkbare cognitieve of emotionele constructen, maar veel
slechter in de voorspelling van succesvolle levensaanpassingen op lange termijn, beginnend
bij initiële omstandigheden.
De primaire vraag blijft hoe we het lot van individuen die opgroeien in onze samenleving
kunnen verbeteren. Om die vraag te beantwoorden, moeten de modellen voortdurend
worden onderzocht en moeten we zowel de ontwikkeling bestuderen als begrijpen. In wat
volgt zal ik een eigentijdse samenvatting presenteren van wat dergelijke modellen moeten
bevatten en een suggestie geven voor een geïntegreerd beeld van ontwikkeling dat veel van
de variantie die moet worden uitgelegd, weergeeft.
Nature-Nurture question
Bij de Nature-nurture question gaat het vaak om de vraag; Wie is er verantwoordelijk. De
meeste wetenschappers weten echter dat het beide is. Het is zowel kind als ouder, maar het
zijn ook neuronen en buurten, synapsen en scholen, eiwitten en leeftijdsgenoten, en genen
en overheden. Maar die conclusie verklaart niet hoe het beide is.
Francis Galton bedacht de uitdrukking ´nature versus nurture’ en volgens hem waren geërfde
kenmerken de oorsprong van de menselijke natuur. Het tegenpunt werd het sterkst vermeld
in het werk van John Watson in de jaren 1920, die een nieuwe benadering voorstelde die hij
het behaviorisme noemde, waarbij Pavlov's conditioneringsprocessen werden uitgebreid om
menselijke individuele verschillen te verklaren. De leertheorie domineerde bijna 50 jaar lang
menselijk ontwikkelingsonderzoek, versterkt door de operant-paradigma's die in het werk van
de Skinnerians worden gepromoot. Deze neiging tot koestering begon in de jaren 1960
onder aanval vanuit drie richtingen te veranderen - ethologie, gedragsgenetica en de
,cognitieve revolutie. statistische vooruitgang en gegevens van grote steekproeven van
tweelingen lieten gedragsgenetici toe om te beweren dat de effecten van genen en
omgevingen konden worden gescheiden, en dat zeer grote hoeveelheden
gedragsverschillen konden worden verklaard door genetische verschillen. De cognitieve
revolutie gekenmerkt in het werk van Jean Piaget plaatste de bron van ontwikkeling in de
geest van het kind. Ervaring was noodzakelijk voor het kind om de wereld te construeren,
maar het speelde geen rol bij individuele verschillen. Vergelijkbare individuen in
verschillende sociale klassen zouden heel verschillende ontwikkelingsresultaten hebben.
Bronfenbrenner (1977) bood in zijn visie op de sociale ecologie een meer gedifferentieerd
model dan alleen door de economie. Hij identificeerde de distale invloeden van familie,
school, werk en cultuur op de beschikbaarheid van versterkingen voor het kind, en bood een
uitgebreider empirisch model voor het voorspellen van individuele verschillen in ontwikkeling.
e invloed van postmodernistische deconstructie was zichtbaar in de opkomst van een
culturele psychologie die verder ging dan cross cultureel beschrijvend onderzoek. Betekenis
in plaats van gedrag werd dominant door demonstraties dat aan hetzelfde gedrag van
kinderen verschillende betekenissen konden worden gegeven in verschillende
samenlevingen die verschillende ontwikkelingsgevolgen tot gevolg hadden, en omgekeerd,
aan verschillend gedrag kon dezelfde betekenis worden gegeven die tot dezelfde gevolgen
leidde.
Neurowetenschappen en moleculaire biologie hebben belangrijke bijdragen geleverd aan
ons begrip van ontwikkeling met nieuwe technologieën voor het afbeelden van de hersenen
en het manipuleren van het genoom. Maar, zoals hieronder zal worden besproken, zijn de
recentere schommelingen tussen natuur en opvoeding korter geworden en is hun
vermenging toegenomen. Ondanks de afwisselende beweringen dat het argument nu wordt
gesloten door degenen die aan de grens staan van nieuwe verkenningen van de natuur of
opvoeding, blijft het feit dat na elke vooruitgang het grootste deel van de variantie in
ontwikkelingsresultaten op lange termijn nog steeds niet is verklaard. Het is de druk van
onverklaarde variantie die claims van ascendentie voortdurend ontkent en dialectisch
motiveert voor verder onderzoek. e ontwikkeling van het natuur-opvoedingsdebat zou
dezelfde ontwikkelingsprincipes kunnen volgen als die welke de menselijke ontwikkeling
reguleren en het onderzoek van de twee parallel zou beide kunnen verlichten.
1880-1940; nature. Francis Galton bedacht de uitdrukking ‘nature versus nurture’ en naar
zijn mening waren geërfde kenmerken de oorsprong van de menselijke natuur.
1920-1950; nurture. John Watson behaviorisme. Leertheorie, bekrachtigingstheorie.
1960-1970; nature. Ethologie, verschillen tussen soorten. Genetica en cognitieve revolutie
(plaatste bron van ontwikkeling in brein van kind).
1980-1990; nurture. Armoede, sociale ecologie en culturele deconstructie.
2000-2010; nature. Moleculaire biologie en neurowetenschap.
Niet lineaire ontwikkelingsmodellen
Dialectiek is direct of indirect benadrukt voor het bestuderen van ontwikkeling en vooral
relaties (Hinde, 1997; Riegel, 1976). Een eerste benadering van dialectiek kan het beste
worden opgevat door het Taoïstische diagram van het donkere yin en het lichte yang te
beschouwen (zie figuur 1) dat benadrukt dat tegenpolen een wederzijds samenstellende
relatie hebben. In de dialectische yin-yang is er een eenheid van tegenstellingen en een
doordringing van tegenstellingen. De eenheid wordt aangegeven door de wederzijdse
omhelzing van de yin en de yang, zoals te zien in de figuur, maar yin en yang doordringen
elkaar ook zoals afgebeeld door de kleine zwarte vlek van yin binnen de yang en kleine witte
vlek van yang binnen de yin . Er is een eenheid van tegenstellingen tussen iemands
cognities en de wereld die wordt herkend. Zonder de wereld zou er niets te kennen zijn, en
zonder de kennis zouden er geen cognities zijn. Maar er is ook een doordringing van
tegenstellingen. Iemands cognitie leidt tot iemands actie die een deel van de wereld wordt
(de kleine zwarte stip in het witte gebied), en dan wordt de veranderde wereld een deel van
iemands cognitie (de kleine witte stip in het zwarte gebied) in een voortdurende dialectische
,progressie. Het dialectische perspectief op natuur en opvoeding is dat ze elkaar wederzijds
vormen.
Er is een eenheid van tegengestelden (unity of opposites’) in die ontwikkeling zal niet
plaatsvinden zonder beide, en er is een vervlechting van tegengestelden (interpenetration of
opposites) in dat iemands aard iemands opvoeding verandert en omgekeerd iemands
opvoeding iemands aard verandert, zoals vastgelegd in de huidige transactiemodellen.
Zonder het één, zou het ander niet bestaan.
The developmental double helix
Het dynamische dialectische samenspel tussen tegenstellingen kan het beste worden
vastgelegd als een afbeelding van een helix die de ontwikkelingsaspecten van
veranderingen in de tijd weergeeft, zoals te zien is in figuur 2a (zie artikel). Een complex
voorbeeld zou de ontwikkeling van representatie bij kinderen zijn (Werner, 1948).
Aanvankelijk vertegenwoordigen baby's de wereld als beelden van hier en nu ervaringen.
Kleuters fietsen over hetzelfde materiaal, maar hebben nu de mogelijkheid om afbeeldingen
in tekeningen af te beelden die een één-op-één overeenkomst met de afbeeldingen kunnen
hebben, maar die niet hetzelfde zijn als de afbeeldingen. Over een paar jaar zullen ze
dezelfde inhoud recyclen, maar nu met de mogelijkheid om abstracte voorstellingen zoals
kaarten te maken, waarbij de picturale aspecten volledig kunnen worden geëlimineerd ten
gunste van woorden en symbolen. Zulk ontwikkelingsrecycling vindt ook plaats in het
sociaal-emotionele domein waar relatie-ervaringen en representaties afgeleid van vroege
ouder-kind relaties worden herwerkt wanneer kinderen relaties aangaan met collega's en
opnieuw worden verwerkt in de romantische relaties die beginnen in de adolescentie.
Erikson (1959), hoewel niet bekend om zijn empirisme, was zeer gearticuleerd in het
beschrijven van het recyclen van identiteitsproblemen die nooit zijn opgelost, maar door een
afweging van tegengestelden de aanzet te geven voor elke volgende fase. De figuur van de
helix benadrukt dat dezelfde problemen in verschillende domeinen steeds opnieuw worden
bekeken tijdens de ontwikkeling.
Differentiatie en hiërarchische integratie
Historische differentiatie van nature = meetbare verschillen in gedrag werden verschillen in
neurologische elektrische activiteit en dat werden verschillen in neurotransmitteractiviteit en
die werden verschillen in genomische activiteit en recentelijk verschillen zijn in
epigenomische activiteit (steeds specifieker). Zelfde verhaal bij nurture. De progressie van
nature en nurture concepten kan worden samengevat door een dubbele helix die hun
afwisselende differentiatie en integratie vastlegt en in de loop van de tijd afneemt.
De ontwikkeling van onze wetenschap kan erg lijken op – en dus erg nuttig zijn voor – het
begrijpen van de ontwikkeling van mensen.
Unified theory = combinatie van 4 modellen:
- Personal change model: verandering van kinderen over tijd.
Als iemand gelooft dat een individu bestaat uit een set van onveranderlijke
eigenschappen (traits), dan geen behoefte aan ontwikkelingsonderzoek. Als
persoonlijke verandering als een groeiproces (growth) wordt beschouwd, kan het
epigenetische verklaringen hebben, omdat alle delen er zijn om mee te beginnen en
het zijn hun interacties die de veranderingen in het fenotype veroorzaken.
Persoonlijke verandering kan ook als ontwikkeling (development) worden beschouwd.
- Contextual model: gedrag en ontwikkeling kunnen niet worden gescheiden van
sociale context. Er waren veel voorgangers die vonden dat gezinnen, scholen,
buurten en cultuur invloed hadden op ontwikkeling, maar Bronfenbrenner veranderde
deze ideeën in een uitgebreid kader met voorspellingen over hoe deze instellingen
het kind beïnvloeden, maar ook hoe ze elkaar beïnvloeden.
- Regulation model: voegt een dynamisch systeemperspectief toe aan de relatie tussen
persoon en context. Tijdens de vroege ontwikkeling verschuift menselijke regulering
, van primair biologisch naar psychologisch en sociaal. Wat begint als de regulering
van temperatuur, honger en opwinding, verandert al snel in regulering van aandacht,
gedrag en sociale interacties. Gaat over zelfregulatie.
o Transactional regulation: de ontwikkeling van het kind is een product van de
continue dynamische interacties van het kind en de ervaring die wordt
geboden door zijn of haar sociale instellingen. De kern van het transactionele
model is de nadruk die wordt gelegd op de onderling afhankelijke effecten van
het kind en de omgeving en wordt weergegeven in de bi-directionele pijlen
tussen zichzelf en de ander.
- Representational model: coderingen van ervaring. Min of meer een uitgewerkte
interne samenvatting van externe wereld. Zijn niet hetzelfde als wat ze
vertegenwoordigen maar hebben een adaptieve functie van het op orde brengen van
een variabele wereld en produceren een reeks van verwachtingen van hoe dingen bij
elkaar moeten passen.
Structural formulation:
Het zelf bestaat uit een reeks op elkaar inwerkende psychologische en biologische
processen. De psychologische domeinen overlappen elkaar in onder andere cognitieve en
emotionele intelligentie, geestelijke gezondheid, sociale competentie en identiteit (grijze
cirkels in figuur 6). Elk van deze psychologische domeinen wordt ondersteund door en
interacteert met een reeks biologische processen, waaronder neurofysiologie, neuro-
endocrinologie, proteomica, epigenomica en genomica (zwarte cirkels). Samen vormen de
grijze en zwarte cirkels het biopsychologische zelfsysteem. Dit zelfregulatiesysteem werkt
samen met het andere regelsysteem (witte cirkels). De drie sets overlappende cirkels samen
omvatten de biopsychosociale aspecten van het individu in context.
Process formulation:
Persoonlijke verandering wordt toegevoegd aan biopsychosociale.
Week 2
Diamond, A. (2013). Executive functions. Annual Review of Psychology, 64(1), 135-168. doi:
10.1146/annurev-psych-113011-143750
Abstract
Executieve functies (EF's) maken mentaal spelen met ideeën mogelijk; de tijd nemen om na
te denken alvorens te handelen; nieuwe, onverwachte uitdagingen aangaan; weerstand
bieden aan verleidingen; en gefocust blijven. Belangrijkste EF’s zijn:
- Remming
o Responsinhibitie: zelfbeheersing - bestand tegen verleidingen en weerstand
bieden aan impulsief handelen
o Interferentiecontrole: selectieve aandacht en cognitieve remming
- Werkgeheugen
- Cognitieve flexibiliteit: inclusief creatief denken "out of the box", iets zien van
verschillende perspectieven, en snel en flexibel aanpassen aan veranderde
omstandigheden.
Introductie
EF's verwijzen naar een familie van top-down mentale processen die nodig zijn wanneer u
zich moet concentreren en op moet letten, wanneer automatisch/vertrouwend op instinct of
intuïtie onverstandig zou zijn, onvoldoende of onmogelijk. Het gebruik van EF's is moeizaam;
het is gemakkelijker om te blijven doen wat je hebt gedaan dan te veranderen, het is
gemakkelijker om verleiding te geven dan je ertegen te verzetten, en het is gemakkelijker om
op “automatische piloot” te gaan dan te overwegen wat je daarna moet doen. Er is algemene
overeenstemming dat er drie kern-EF's zijn: remming, werkgeheugen en cognitieve
flexibiliteit (ook wel mentale flexibiliteit genoemd en nauw verbonden met creativiteit). Hieruit
The benefits of buying summaries with Stuvia:
Guaranteed quality through customer reviews
Stuvia customers have reviewed more than 700,000 summaries. This how you know that you are buying the best documents.
Quick and easy check-out
You can quickly pay through credit card or Stuvia-credit for the summaries. There is no membership needed.
Focus on what matters
Your fellow students write the study notes themselves, which is why the documents are always reliable and up-to-date. This ensures you quickly get to the core!
Frequently asked questions
What do I get when I buy this document?
You get a PDF, available immediately after your purchase. The purchased document is accessible anytime, anywhere and indefinitely through your profile.
Satisfaction guarantee: how does it work?
Our satisfaction guarantee ensures that you always find a study document that suits you well. You fill out a form, and our customer service team takes care of the rest.
Who am I buying these notes from?
Stuvia is a marketplace, so you are not buying this document from us, but from seller jessicaslag. Stuvia facilitates payment to the seller.
Will I be stuck with a subscription?
No, you only buy these notes for $6.94. You're not tied to anything after your purchase.
Can Stuvia be trusted?
4.6 stars on Google & Trustpilot (+1000 reviews)
56326 documents were sold in the last 30 days
Founded in 2010, the go-to place to buy study notes for 14 years now