Samenvatting Criminology: a social introduction (Carrabine e.a.)
71 views 5 purchases
Course
Inleiding Criminologie (RGBUSTR007)
Institution
Universiteit Utrecht (UU)
Book
Criminology
Samenvatting van de verplicht te lezen hoofdstukken uit de derde druk van 'Criminology: a social introduction' (Carrabine e.a.) voor het vak 'Inleiding criminologie'.
Criminology, A Sociological Introduction - Carrabine e.a. 2014
Chapter 1 – Introduction
Definitie van criminologie
Criminologie is de studie van misdaad, criminelen en het strafrecht. Het is een
onderwerp dat vanuit verschillende disciplines bestudeerd wordt. Dit boek focust
zich op de sociologische benadering van criminologie.
Criminologische onderwerpen
Criminologie is een relatief nieuw onderwerp: zo’n 250 jaar oud. Het is een
mengvorm van veel verschillende disciplines.
Bij het bestuderen van misdaad is kennis van het strafrecht onmisbaar: hoe
wetten tot stand zijn gekomen, wat erin staat, hoe je de wet kunt overtreden en
de straf hierop is. De wet veranderd van tijd tot tijd en in plaats. De wet is dan
ook relatief en wordt gevormd door de geschiedenis. Criminologen beperken zich
daarom niet alleen tot de grenzen van de wet, maar hebben een brede insteek.
De meest voorkomende vorm van misdaad is diefstal/ontnemen van andermans
eigendommen. Maar criminologie focust zich op veel meer dan dat alleen: ook
mensenrechten, milieu en andere onderwerpen krijgen veel aandacht.
Veel disciplines binnen de criminologie kennen een meer forensische
benadering van crimineel gedrag en criminelen. De nadruk ligt hierbij vooral op
fysieke, cognitieve en emotionele kenmerken en individuele motieven. De
sociologische benadering kent een meer algemene insteek.
Criminologische methoden
De verschillende disciplines binnen de criminologie hanteren tevens verschillende
onderzoeksmethoden. Deze variëren van psychologische tests en grote
databases tot levensverhalen en analyse van media.
Welke methoden een criminoloog hanteert, hangt af van zijn of haar
epistemologie (de manier waarop iemand kennis ziet en dit vergaart),
afhankelijk van wat iemand relevant vindt.
Binnen het positivisme en de experimentele criminologie wordt gepoogd via
observaties, metingen en tests algemene wetmatigheden te ontdekken met
betrekking tot misdaad. Anderen zijn minder uit op wetenschap en leggen meer
de nadruk op het innemen van een kritische en genuanceerde houding. Een
andere interpretatiehoek is die vanuit de culturele criminologie, die
onderzoekt welke factoren misdaad en het nemen van risico’s aantrekkelijk
maken.
Sociologie en de sociologische beeldvorming
Sociologie is de systematische bestudering van de menselijke samenleving.
Binnen de criminologie poogt de sociologie zich kritisch op te stellen tegenover
algemene ideeën en aannames die men over de misdaad heeft en die vaak door
de media vertekend zijn. Deze aannames worden in twijfel getrokken en er wordt
gekeken hoe misdaad door sociale factoren beïnvloed wordt.
Mills, een socioloog uit de jaren ’50, meende dat het niet onze eigen fouten en
karaktereigenschappen zijn die problemen veroorzaken, maar de gemeenschap
waarin we leven. Zodoende maakt de sociologie van persoonlijke problemen
(zoals crimineel gedrag) publieke en politieke onderwerpen (zoals criminaliteit als
1
,algeheel probleem binnen de samenleving). Dit wordt de sociologische
beeldvorming genoemd.
Sociologie en de criminologische beeldvorming
Sociologie houdt zich in de kern bezig met de vraag wat een gemeenschap is.
Hiermee ligt de nadruk veelal op sociale ordening, en daarmee ook op sociale
wanorde. Vanuit de sociologische beeldvorming worden problemen als armoede,
werkloosheid en toenemende misdaad ook vanuit breder perspectief bekeken,
met het oog op de invloed van de sociale gemeenschap hierop.
De criminologische beeldvorming houdt in dat:
o Misdaad een sociologisch concept is en een sociaal construct is. Het is niet
los te zien van een groter geheel. Misdaad is sterk onderhevig aan tijd,
plaats en personen in een samenleving.
o Wie crimineel is, is ook sociaal bepaald. Door dezelfde sociale processen
die hebben bepaald wat wel mag en wat niet.
o De manier waarop misdaad aangepakt wordt, is tevens gevormd door
sociale invloeden die bepalen welke hoe ernstig welke vorm van misdaad
is en welke straf daar passend bij is.
Sociologie, sociale verdeling en misdaad
Sociologen houden zich veelal bezig met de verdeling van een sociale
gemeenschap. Daar werd in de geschiedenis vooral naar gekeken in termen van
economische status (geld is macht) en sociale klasse (slavernij, kastesysteem).
Tegenwoordig wordt ook meer gekeken naar andere factoren die mensen in een
gemeenschap van elkaar onderscheiden, en de invloed hiervan op misdaad:
o Sociale en economische factoren
o Gender en seksualiteit
o Ras en etniciteit
o Leeftijd
Echter, hoewel vaak wordt gezegd dat welvaart de primaire voorspeller is voor
crimineel gedrag, plegen vrouwen (vaak minder welvarend dan mannen)
aanzienlijk minder vaak een misdaad dan mannen. Pas in de jaren ’90 kwam er
meer aandacht voor vrouwen binnen de misdaad en kwam de vraag op of
onderzoeksresultaten met betrekking tot mannen en misdaad te generaliseren
waren naar vrouwen en misdaad. Feministisch-criminologen stellen dat de
mate van masculiniteit positief verband houdt met de kans om het criminele pad
op te gaan.
In Westerse landen worden etnische minderheden overgerepresenteerd in
justitiële processen, gevangenissen en rechtszittingen. Media doen het daarom
vaak lijken alsof deze groepen mensen meer crimineel zijn dan de Westerse
bevolking. Dat is echter een generalisatie. Er komen veel meer factoren dan
alleen etniciteit om de hoek kijken bij de kans om crimineel te worden. Echter is
er vandaag de dag nog altijd veel sprake van deze vorm van discriminatie en
vooroordelen binnen de overheid.
2
,Chapter 2 – Histories of crime
Trends in historie
De kijk van historici op criminelen is sterk veranderd door de jaren heen. Waar
eerst alleen aandacht was voor blanke, mannelijke arbeiders werden later ook
vrouwen, jongeren en andere rassen en klassen onderzocht.
Mannen en misdaad
In de jaren ’60 en ’70 raakten historici geïnteresseerd in de levens van
arbeiders, het alledaagse leven en politieke issues (sociale geschiedenis). Zij
waren geïnteresseerd in de impact van kapitalisme, urbanisatie, industrialisatie
en klassen op de levens van mensen.
Mannen waren de oorzaak van kapitalisme, maar ze waren er ook de dupe van.
De misdaden die ze pleegden om toch eten op tafel te hebben, betroffen oude
tradities die door nieuwe regels en grondverdelingen ineens illegaal werden.
Deze handelingen werden ‘sociale misdaden’ genoemd. Gewone mensen
geloofden dat deze daden te rechtvaardigen waren.
Criminaliteit werd geïnterpreteerd als een opstanden tegen de gevestigde orde:
een politieke actie. Criminelen als klassenrebellen, politieagenten als verraders
van hun klasse en rechtbanken als instrumenten van klassenonderdrukking.
Eind jaren ’80 veranderde die visie. Historici toonden aan dat criminaliteit geen
bijproduct was van de moderne samenleving, het verschillende sociale
betekenissen heeft en net zoveel samenhangt met het betreffende land, de
wetenschap en rassen als met economische ongelijkheid. Ten slotte benadrukten
deze historici dat mannelijke misdaden lang niet altijd heroïsch waren, met
huislijk geweld en kindermisbruik als belangrijke voorbeelden. Veel traditioneel
acceptabel mannelijk gedrag werd voortaan ook gecriminaliseerd en meer
gestraft.
Vrouwen en misdaad
De afgelopen jaren is de interesse in de toenemende criminaliteit onder vrouwen
sterk toegenomen.
De criminaliteit onder vrouwen nam toe van 1500 tot 1800, nam weer af tot
1945 en is daarna blijven toenemen. Vrouwen pleegden vaak diefstal, laster,
kindermoord of vielen anderen aan. Laster (kwaadspreken over iemand anders)
was in die tijd een veel ergere misdaad dan nu. Het werd meer door vrouwen
gepleegd omdat zij vaker op straat en in de buurt te vinden waren en zo sneller
een roddel of rumoer opvingen om het vervolgens tegen iemand te gebruiken.
Daarnaast was de wetshandhaving informeel en gebaseerd op de gemeenschap
en werden gelijk toegepast op de hele gemeenschap (inclusief vrouwen en
kinderen). Later werden wetten meer gespecialiseerd en daarmee meer gericht
op mannen. Het hele juridische gebied werd feitelijk gedomineerd door mannen
en de kans dat een vrouw vervolgd zou worden werd dan ook relatief kleiner.
Veel kleine vergrijpen werden voortaan buiten het rechtssysteem behandeld en
dus niet officieel geregistreerd. Vrouwen werden dan naar opvoedhuizen
gestuurd, waar ze echter vaak langer moesten blijven dan in een gevangeniscel.
Crimineel gedrag onder vrouwen in de 20e eeuw wordt pas sinds kort meer
bestudeerd. Uit onderzoeken blijkt dat in de verschillen tussen mannen- en
vrouwencriminaliteit vooral gekeken moet worden naar klasse: criminaliteit
komt meer voor onder mensen uit lagere klassen.
3
, Sommige criminologen beweren dat crimineel gedrag van vrouwen voortkomt uit
hun sociale bevrijding in de jaren ’60. De laatmoderne vrouw kreeg een
grotere publieke rol en daarom meer kansen om misdaden te begaan en
vervolgd te worden, omdat voortaan meer hetzelfde werden behandeld als
mannen. Volgens anderen vertoonden vrouwen meer crimineel gedrag vanwege
hun blijvende economische en sociale afhankelijkheid van de man, terwijl ze
volgens de wet voortaan gelijk waren aan mannen.
Andere feministische criminologen focussen zich meer op het bestuderen van
vrouwen onderling in plaats van mannen versus vrouwen: welke vrouwen lopen
meer kans om gearresteerd, opgepakt en gestraft te worden (met een
gevangenisstraf of in een psychiatrische inrichting)? Vaak wordt gesteld dat
vrouwen die zichzelf als traditioneel feminien neerzetten, soepeler worden
behandeld dan andere vrouwen en vaker wegkomen met misdaden zoals
kindermishandeling, omdat het minder opvalt in hun ‘moederrol’.
Jeugd en criminaliteit
De meeste vervolgde criminaliteit wordt gepleegd door jonger mensen. Hier zijn
twee redenen voor. Ze plegen meer misdaden waarvan men vaak denkt dat het
belangrijk is er melding van te maken en jongeren lopen meer kans om vervolgd
te worden in het criminele rechtssysteem.
Volwassenen zien het gedrag van jongeren vaak als tegendraads, wat volgens
Pearson het resultaat is van een intergenerationeel verschil. Volwassenen
ervaren de sociale wereld van jongeren als onbekend en als een bedreiging voor
de vastgestelde normen. Tegenwoordig merken we deze verschillen nog eens
extra omdat sociaaleconomische en technologische veranderingen versnellen.
Wangedrag (drinken, gokken, vechten, promiscuiteit: seksueel contact met
verschillende mensen) van jongeren werd door ouders bestraft met forse
maatregelen. Zo werden jongeren op werkkampen naar de andere kant van de
wereld of naar kostscholen gestuurd. Industrialisatie en urbanisatie zorgden
voor meer kansen voor jeugdcriminaliteit. Het aantal jongeren nam toe en veel
jongeren leerden een vak bij een werkgever, waardoor zij niet meer leefden
onder de regels van hun ouders. Daarnaast werd van hen verwacht dat ze
uiteindelijk zouden trouwen en gedisciplineerd waren om de
verantwoordelijkheden van hun familie op zich te nemen. Later werd deze
leerschool een minder verplicht nummer omdat er meer vraag ontstond naar
flexibele arbeid, wat jongeren weer meer vrijheid gaf en tot meer criminaliteit
leidde.
Urbane migratie kwam op en dat beïnvloedde de jeugdcriminaliteit doordat
steden meer ruimte voor losbandige vrijetijdsbesteding en meer toezicht en
regulering kenden. Jeugdcriminaliteit moest verminderd worden door
jeugdtuchtscholen, het verschuiven van jeugdzaken naar lagere rechtbanken,
afschaffen van jeugdgevangenschap in volwassencellen en creëren van
jeugdrechtbanken.
In het kader van jeugdcriminaliteit in de 20e eeuw, wordt meer aandacht besteed
aan de shift die de reactie op jeugdcriminaliteit heeft gemaakt: van het straffen
van daden naar het tegemoetkomen aan de wensen van jongeren.
Klassen, rassen en criminaliteit
We associëren mensen die crimineel en gevaarlijk zijn nog steeds met ras of
klasse. Mensen met een andere huidskleur of uit een lagere klasse worden nog
steeds zwaar gediscrimineerd binnen het huidige rechtssysteem. Het sociaal
darwinisme stelt dat de zwakken dreigden om de sterken uit te roeien. Dit
4
The benefits of buying summaries with Stuvia:
Guaranteed quality through customer reviews
Stuvia customers have reviewed more than 700,000 summaries. This how you know that you are buying the best documents.
Quick and easy check-out
You can quickly pay through credit card or Stuvia-credit for the summaries. There is no membership needed.
Focus on what matters
Your fellow students write the study notes themselves, which is why the documents are always reliable and up-to-date. This ensures you quickly get to the core!
Frequently asked questions
What do I get when I buy this document?
You get a PDF, available immediately after your purchase. The purchased document is accessible anytime, anywhere and indefinitely through your profile.
Satisfaction guarantee: how does it work?
Our satisfaction guarantee ensures that you always find a study document that suits you well. You fill out a form, and our customer service team takes care of the rest.
Who am I buying these notes from?
Stuvia is a marketplace, so you are not buying this document from us, but from seller anneschnitzler. Stuvia facilitates payment to the seller.
Will I be stuck with a subscription?
No, you only buy these notes for $8.02. You're not tied to anything after your purchase.
