Klinische psychologie 1: Persoonlijkheidstheorieën en psychopathologie (PB3002)
Other
PB3002 Uitgewerkt hoofdstuk 2
0 view 0 purchase
Course
Klinische psychologie 1: Persoonlijkheidstheorieën en psychopathologie (PB3002)
Institution
Open Universiteit (OU)
Book
Klinische psychologie 1
Aangezien er nog geen ereader variant is voor dit boek, zal ik hier losse hoofdstukken plaatsen en uiteindelijk het gehele deel voor 1a en daarna 1b. Zo kan het boek gelezen worden digitaal en of op ereader!
Klinische psychologie 1: Persoonlijkheidstheorieën en psychopathologie (PB3002)
All documents for this subject (54)
Seller
Follow
ilvanhalm
Reviews received
Content preview
Hoofdstuk 2 neurobiologische benadering van psychopathologie
de Nederlandse criminoloog Wouter buikhuisen stelde in 1978 voor om onderzoek te doen naar
de rol van neurobiologische factoren in het gedrag van jonge delinquenten. Dat vond plaats in
de tijd waarin men nog sterk geloofde in de maakbare samenleving. Buikhuisen wilde zich
echter niet richten op nurture omgevingsfactoren maar wel op nature biologische factoren. Een
storm van kritiek volgde. Menstruatie buikhuisen dat hij de link kunt gedrag reduceerden tot 1
biologisch probleem. Voor buikhuisen liep dat niet goed af. Hij verdween uit de
wetenschappelijke wereld maar werd in 2009 gerehabiliteerd. De casus buikhuisen laat zien dat
ideeën en inzichten over menselijk functioneren context en tijdsafhankelijk zijn dat bepaalt ook
hoe er in de maatschappij mee wordt omgegaan. Het is Daarom van belang dat de wetenschap
menselijk functioneren bestudeert In de juiste context. Hetzelfde geldt Natuurlijk voor
psychopathologie of verward gedrag. Een leidende overkoepelende theorie zou daarbij zeer
welkom zijn punt die is er echter niet. In plaats daarvan zijn er verschillende benaderingen te
onderscheiden om psychopathologie te verklaren. Het doel van het hoofdstuk is dan ook om
een indruk te geven van een aantal gangbare neurobiologische verklaringen wijze van
psychopathologie.
2.1. Een historische schets
het principiële argument voor de neurobiologische benadering van psychopathologie is dat de
hersenen in hoge mate betrokken zijn bij de tot standkoming van gedrag. Dit werd reeds
geopperd In de Griekse oudheid bij hippocrates stelden dat afwijkend gedrag en gevoel
voortkwamen uit de werking van de hersenen.in die tijd probeerde hij bij andere veelal
tevergeefs te overtuigen dat het onjuist was om verschijnselen toe te schrijven aan
bovennatuurlijke krachten zoals geesten demonen en goden. De gedachte dat zulke krachten
psychopathologie konden veroorzaken was wijdverspreid en duurde eeuwen voort In de
middeleeuwen werden op basis van deze opvatting veel Mensen met psychische stoornissen
gemarteld en geëxecuteerd. Was In de rede het zand kwamen er weer ruimte om kritisch te
observeren en ze denken. Zo bracht rené descartes In de 17e eeuw het idee naar voren dat de
ziel zetelt in het hoofd namelijk In de pijnappelklier. Een langdurige discussie over lichaam en
geest was het gevolg. 1,5 eeuw later kwam Frans Josef Gall met de gedachte dat de grijze stof
van de hersenen verschillende mentale organen bevatten. Enerzijds gaf het aanleiding tot de
ontwikkeling van de onwetenschappelijke praktijk van de frenologie. Waarin werd gesteld dat
capaciteit en persoonlijkheid kunnen worden afgeleid van de vorm van de schedel. Anderzijds
werd de essentie van genezen gedachte van Gall een basis om ook een koppeling te leggen
tussen hersen en afwijkend gedrag.
In de 19e eeuw werd er gedachtenvorming over relatie tussen hersenen en gedrag specifieker. In
18 61 beschreef de fransman paul broca dat een beschadiging van de linker frontaal kap bij
bijvoorbeeld door een hersenbloeding leidt tot een taalstoornis waarbij de persoon langzaam
slecht articulerend en een telegramstijl spreekt. Deze stoornis wordt broca afasie genoemd.
Ongeveer in dezelfde tijd lieten de duitsers gusav fritsch en hedvard hitzig, en dierproeven zien
dat de elektrische stimulatie van de hersenen kan resulteren in gecoördineerde bewegingen van
de ledematen. Sinds broca, Fritsch en Htzig staat dus vast dat ze hersenen hoog mate
betrokken zijn bij de totstandkoming van gedrag. De Duitse psychiater Wilhelm gries singer 18
17 tot 18 68 zette de toon. Griezeliger besefte echter ook dat de wetenschappelijke kennis inzet
tijd gebrekkig was om alle gedragingen te reduceren tot hersenprocessen. Hij herkende Daarom
ook dat disciplines als psychologie en antropologie een waardevolle bijdrage kunnen leveren
aan de verklaring van abnormaal gedrag. De ontwikkeling van de neurowetenschappen leiden
tot nieuwe toepassingen ten aanzien van psychopathologie waaronder dubieuze
behandelingen. Berucht in dit verband is de frontale lobotomie. In de jaren 30 van de vorige
eeuw hoorde de Portugese neuroloog Antonio egas Moniz op een congres dat neurotische apen
, rustiger worden als men hun frontaalkwab verwijderen. Monitz geen vervolgens deze operatie
op grote schaal uitvoeren bij psychiatrische patiënten. Zijn behandelmethode werd
overgenomen door een groot aantal Europese Amerikaanse neurochirurgen. Dus in 1935 en
1955 werden 10.000 psychiatrische patiënten behandeld met frontale lobotomie. Goed
onderzoek naar de resultaten vonden echter nooit plaats en de ingreep kende geen empirische
basis zijn vele bijeffecten.
Er zijn ook voorbeelden van een aantoonbare vooruitgang In de neurowetenschap.in de jaren 50
bijvoorbeeld bij de antipsychotische medicijnen neuroleptica ontdekt. Voor die tijd Waarom
patiënten met schizofrenie gedoemd tot een chronische verblijf in psychiatrische inrichting. Na
de introductie van neuroleptica als chloorpromazine en haloperidol verbeter de vooruitzichten
van deze patiënten aanzienlijk. Een aandeel van hun bleek zelfs in staat zich met behulp van
medicijnen en minder intensieve vormen van hulpverlening staande te houden In de
maatschappij. Doorontwikkeling van deze medicatie van plaats naar de jaren 80 waarin de
tweede generatie antipsychotica ook wel atypische antipsychotica genoemd op de markt kwam
waarbij minder bijwerkingen eigen wendingen optreden. Dit illustreert hoe de neurobiologische
benadering vooruitgang heeft gebracht met medicatie. De andere kant van de medaille is echt
dat medicatie kan leiden tot lichamelijk of geestelijke gewenning zodat zomaar stoppen meestal
niet gaat. Deze medicijnen dienen langzaam en verantwoord afgebouwd te worden waarbij
professionele begeleiding van belang is. Ook kunnen er met name bij ouderen problemen
ontstaan bij het gelijktijdig gebruik van meerdere medicijnen. Tegenwoordig is de dominante
visie In de neurowetenschappelijke benadering van psychopathologie dat er een samenhang
bestaat tussen psychologische processen, neurobiologische mechanismen en de omgeving
waarin we leven.
2.2. De neurobiologische benadering nader beschouwt
De samenhang tussen psychische processen en neurobiologische mechanismen kan worden
bestuurd door te kijken naar genen hersenstructuren neurotransmitters en hormonen. Elk
onderdeel staat nooit op zichzelf en zal nooit een volledige verklaring bieden voor
psychopathologie. Gedrag en dus ook psychopathologie is bijna altijd samenspel van genen
hersenstructuren heel transmitters en hormonen en de omgeving.
2.2.1 genen
alledaagse eigenschappen zoals kleur van de ogen en lichaamslengte staan onder vergaande
genetische controle. Van sommige formats de afwijking is eveneens bekend dat ze genetisch
bepaald zijn punt dat geldt bijvoorbeeld voor de hazenlip open rug en suikerziekte. Het is dus
een legitieme vraag of een bepaald psychische stoornis ook een genetische Achtergrond kan
hebben. Om dat uit te zoeken kan er bij genetisch onderzoek over het algemeen gebruik
gemaakt worden van een drietal bronnen: familie studies tweeling studies en adoptie studies.
Familiestudies
De gedachte achter familie studie is dat een vatbaarheid voor een psychische stoornis
overgeërfd kan worden. Door de vatbaarheid voor een bepaalde stoornis in bepaalde families
zal de stoornis daar vaker voorkomen dan een andere families. Hoe vaker de stoornis voorkomt
en specifieke families des te meer bewijzen er voor de mogelijkheid is dat deze stoornis
overerfbaar is. Het probleem met dit soort studies is echter dat families niet enkel genen delen
maar ook omgevingsfactoren waardoor de genetische factoren soms moeilijk van
omgevingsfactoren te onderscheiden zijn punt.
The benefits of buying summaries with Stuvia:
Guaranteed quality through customer reviews
Stuvia customers have reviewed more than 700,000 summaries. This how you know that you are buying the best documents.
Quick and easy check-out
You can quickly pay through credit card or Stuvia-credit for the summaries. There is no membership needed.
Focus on what matters
Your fellow students write the study notes themselves, which is why the documents are always reliable and up-to-date. This ensures you quickly get to the core!
Frequently asked questions
What do I get when I buy this document?
You get a PDF, available immediately after your purchase. The purchased document is accessible anytime, anywhere and indefinitely through your profile.
Satisfaction guarantee: how does it work?
Our satisfaction guarantee ensures that you always find a study document that suits you well. You fill out a form, and our customer service team takes care of the rest.
Who am I buying these notes from?
Stuvia is a marketplace, so you are not buying this document from us, but from seller ilvanhalm. Stuvia facilitates payment to the seller.
Will I be stuck with a subscription?
No, you only buy these notes for $3.44. You're not tied to anything after your purchase.
