Samenvatting van het toneelstuk Draußen vor der Tür, geschreven door Wolfgang Borchert. De samenvatting is verduidelijkt met behulp van citaties uit Draußen vor der Tür. Ook bevat dit document, behalve een samenvatting, ook informatie over de achtergrond, de structuur en stijl, de auteur en de ...
Waar gaat het over?
Een man komt naar Duitsland - zwaar beladen met honger, pijn, schuld en wanhoop. Hij is
verraden en in de steek gelaten, en degenen die hem verraden en in de steek hebben
gelaten, zijn aan een nieuw leven begonnen. Beckmann dit kan niet: leven in het aangezicht
van miljoenen doden waarvoor niemand verantwoordelijk wil zijn. Hij stelt vragen die
niemand wil beantwoorden of zelfs maar wil horen. Beckmann is een tijdloos type. Hij is een
getuige en literair bewijs dat oorlogen precies wegnemen wat mensen nodig hebben om te
leven: geloof, liefde en hoop.
Achtergrond
- Draußen vor der Tür wordt beschouwd als het belangrijkste drama in de Duitse
naoorlogse literatuur.
- Inhoud: Een soldaat keert terug uit de oorlog - fysiek en emotioneel gebroken. Zijn
vrouw heeft een andere man, een kolonel neemt geen verantwoordelijkheid, een
theaterregisseur geeft hem geen kans, zijn ouders hebben zelfmoord gepleegd, en
uiteindelijk sterft zelfs de hoop.
- Borchert schreef zijn toneelstuk in de herfst van 1946 in slechts één week in het
ziekenhuisbed.
- Het stuk werd voor het eerst opgevoerd als hoorspel en liep in 1947 in het NWDR-
programma.
- De reactie op het stuk was heftig: aan de ene kant afwijzing maar aan de andere kant
konden de mensen zich ook identificeren met de hoofdpersoon.
- De première als toneelstuk vond plaats in de Hamburgse Kammerspiele op de dag
na het overlijden van Borchert.
- Het drama werd vertaald in 40 talen en stond op het programma van bijna elk
Duitstalig podium.
- In de jaren negentig werd het stuk bekritiseerd omdat het eenzijdig sprak over Duitse
slachtoffers. Op deze manier onderdrukte het toneelstuk de Duitse schuld voor de
oorlog.
Samenvatting
Een man komt naar Duitsland
‘s Avonds ziet een begrafenisondernemer bij de rivier de Elbe een man in het water
springen. Een oude man staat op de oever en rouwt om hem. De oude man noemt zichzelf
"de god in wie niemand meer gelooft". De voortdurend boerende begrafenisondernemer blijkt
de dood te zijn. God herinnerde zich de dood anders: uitgemergeld en benig. Maar deze
dood is vet. Hij legt uit dat dit komt omdat de zaken nu heel goed gaan, door de vele doden
uit de oorlog. De dood stuurt God naar huis en raadt hem aan niet te rouwen om elke dode.
"Een man sterft. En? Niets meer. De wind blijft maar waaien. De Elbe blijft maar gapen.
De tram blijft maar bellen. De hoeren blijven wit en zacht in de ramen liggen." (de
begrafenisondernemer, p. 8 f.)
Beckmann is gedesoriënteerd en vraagt waar hij is. De Elbe antwoordt hem en vraagt terug
wat hij met haar wil. Beckmann antwoordt dat hij wil slapen, voor altijd wil slapen, dood wil
zijn. Daarom sprong hij in het water. Maar de Elbe wil Beckmann's leven niet. Het accepteert
zijn honger, zijn mankheid en zijn dakloosheid niet als redenen voor zelfmoord. Beckmann is
25 jaar oud en zou voorlopig moeten leven. De Elbe heeft hem daarom weer uitgespuugd op
de oever. Daar ontmoet Beckmann de andere. De andere beschrijft zichzelf als een jaknikker
en optimist. Beckmann vraagt hem te vertrekken, maar de andere blijft en stelt vragen aan
, Beckmann. Beckmann vertelt ons dat hij na drie jaar in Rusland gisteren naar Hamburg is
teruggekeerd. Zijn vrouw had hem alleen bij zijn achternaam genoemd en woont nu samen
met een andere man. Zijn bed is bezet. Zijn eenjarige zoon, die hij nooit heeft gekend door
de oorlog, ligt begraven onder het puin van de stad. Zijn been was stijf van een oorlogswond
en hij sprong in de Elbe, die hem hier uitspuwde. Beckmann noemt het gesprek met de Elbe
een hongerdroom.
Een sprankje hoop gaat uit
Een meisje verschijnt op de oever en ziet de Beckmann daar liggen. Eerst dacht ze dat hij
een drijver was en is ze blij als ze erachter komt dat hij nog leeft. Ze helpt Beckmann en
vertelt hem dat ze in de buurt woont. Ze biedt hem aan om met haar mee te gaan omdat hij
"zo'n hopeloos trieste stem heeft". Beckmann vertrekt met het meisje, de andere blijft achter
en vraagt zich af hoe het met de verhinderde zelfmoord is gesteld: daarnet nog moe van het
leven, nu weer levend dankzij een beetje vrouwelijke aandacht.
"Ik denk dat je er zo somber uitziet omdat je altijd door die vreselijke gasmaskerbril
moet kijken." (het meisje naar Beckmann, p. 21)
Even later in de kamer: Het meisje kijkt Beckmann voor het eerst aan en moet lachen. De bril
ziet er gewoon te grappig uit. Beckmann legt uit dat het vreemde montuur in zijn gezicht een
gasmaskerbril is. Hij heeft geen andere bril meer. Zijn oude bril was aan stukken geschoten.
Het meisje doet zijn bril af waardoor Beckmann's visie wazig wordt. Hij trekt de droge kleren
aan die het meisje hem geeft. Ze zijn veel te groot. Als hij vraagt van wie de kleren zijn,
antwoordt het meisje dat ze van haar man zijn geweest. Maar hij was overleden in
Stalingrad. Nadat ze hem dit verteld heeft is Beckmann stijf, en wil hij verwoed uit zijn jasje
stappen en zijn natte kleren weer aantrekken. Het meisje geeft hem een goed gesprek, maar
zijn angst groeit. Hij denkt dat hij een man achter het meisje ziet - een reus met slechts één
been. Hij komt dichterbij. Het meisje schreeuwt en vlucht uit de kamer. De eenbenige man
komt nog dichterbij en vraagt Beckmann wat hij doet in zijn hus en kleren met zijn vrouw.
Beckmann voelt zich herinnerd aan de scène in zijn eigen huis met zijn eigen vrouw van de
dag ervoor. De eenbenige man komt nog dichterbij. Hij herkent Beckmann en noemt zijn
naam meerdere malen met verwijt. Beckmann vlucht.
"Wat doe je hier? Wat doe je hier? In mijn spullen? In mijn plaats? Met mijn vrouw? (de
eenbenige man aan Beckmann, p. 25)
Buiten op straat ontmoet Beckmann de andere weer. Beckmann wil teruggaan naar de Elbe.
De andere probeert hem tegen te houden, maar Beckmann wil niet verder leven. Hij vertelt
hoe hij een lanskorporaal - voordat hij een eenbenige man werd - opdracht gaf om het fort
koste wat het kost te behouden. Beckmann voelt schuld, kou, honger en vermoeidheid. De
andere overtuigt Beckmann om mee te gaan. Ze willen een man bezoeken, de kolonel, die
Beckmann de verantwoordelijkheid terug kan geven die hij ooit aan hem had gegeven.
Schuld en verantwoordelijkheid
De kolonel en zijn familie zitten aan het diner als Beckmann zich bij hen voegt. Hij legt uit dat
hij wil weten of hij zich vanavond moet laten verdrinken of niet. De kolonel adviseert hem
zich te vermannen. Zijn vrouw vreest Beckmann's gasmaskerbril, de dochter schaamt zich,
de schoonzoon is woedend en denkt dat de indringer dronken is. Beckmann begint, als in
trance, de kolonel te vertellen over een terugkerende droom.
"Maar ik heb de sterke indruk dat u een van die mensen bent voor wie een kleine oorlog
hun gedachten en concepten heeft verward." (de kolonel aan Beckmann, p. 30)
In deze droom ziet Beckmann een ongewoon dikke man de xylofoon spelen. Het instrument
is enorm groot en de man moet voortdurend heen en weer lopen om het te bespelen. Hij
The benefits of buying summaries with Stuvia:
Guaranteed quality through customer reviews
Stuvia customers have reviewed more than 700,000 summaries. This how you know that you are buying the best documents.
Quick and easy check-out
You can quickly pay through credit card or Stuvia-credit for the summaries. There is no membership needed.
Focus on what matters
Your fellow students write the study notes themselves, which is why the documents are always reliable and up-to-date. This ensures you quickly get to the core!
Frequently asked questions
What do I get when I buy this document?
You get a PDF, available immediately after your purchase. The purchased document is accessible anytime, anywhere and indefinitely through your profile.
Satisfaction guarantee: how does it work?
Our satisfaction guarantee ensures that you always find a study document that suits you well. You fill out a form, and our customer service team takes care of the rest.
Who am I buying these notes from?
Stuvia is a marketplace, so you are not buying this document from us, but from seller elisevanutenhove. Stuvia facilitates payment to the seller.
Will I be stuck with a subscription?
No, you only buy these notes for $4.87. You're not tied to anything after your purchase.
