Samenvatting – Victimology (2019-2020)
Literatuur:
Week 1:
Fattah, E.A. (2000). Victimology: Past, Present and Future. Criminologie, 33 (1), 17-46.
O’Connell, M. (2008). Victimology: A social science in waiting? International Review of Victimology,
15, 91-104.
Daigle, L.E., & Muftic, L.R. (2019). Victimology: A Comprehensive Approach. Thousand Oaks, Ca: Sage
publications. Read chapter 1.
Week 2:
Dijk, J.J. van (2009). Free the victim: A critique of the western conception of victimhood. International
Review of Victimology, 16 (1), 1-33.
Walklate, S. (2011). Reframing criminal victimisation: finding a place for vulnerability and resilience.
Theoretical Criminology, 15 (2), 179-194.
Meredith, V.M. (2009). Victim identity and respect for human dignity: a terminological analysis.
International Review of the Red Cross, 91 (874), 259-277. Read pages 259- 264.
Week 3:
Averdijk, M. & Bernasco W. (2015). Testing the situational explanation of victimisation among
adolescents. Journal of Research in Crime and Delinquency, 52 (2), 151-180. Jennings, W.G., Piquero,
A.R. & Reingle, J.M. (2012). On the overlap between victimisation and offending: A review of the
literature. Aggression and Violent Behavior, 17 (1), 16-26.
Schreck, C.J. (1999). Criminal victimisation and low self-control: An extension and test of a general
theory of crime. Justice Quarterly, 16 (3), 633-654.
Week 4:
Hafer, C.L. & Bègue, L. (2005). Experimental research on just-world theory: Problems, developments
and future challenges. Psychological Bulletin, 131 (1), 127-167.
Hanson, R.F., Begle, A.M. & Hubel, G.S. (2010). The Impact of Crime Victimisation on Quality of Life.
Journal of Traumatic Stress, Vol. 23, (2), 189–197
Ullman, S. E. (1996). Social reactions, coping strategies, and self-blame attributions in adjustment to
sexual assault. Psychology of Women Quarterly, 20, 505-525.
Howard, J.A. (1984). The ‘normal’ victim: The effects of gender stereotypes on reactions to victims.
Social Psychology Quarterly, 47, 270-281.
Week 5:
Boom, A. ten, & Kuijpers, K.F. (2012). Victims’ needs as basic human needs. International Review of
Victimology, 18 (2), 155-179.
,Aa, S. van der (2015) Post-Trial Victims’ Rights in the EU: Do Law Enforcement Motives Still Reign
Supreme? European Law Journal, 21 (2), 239-256.
Gromet, D. M. & Darley, J. M. (2009). Retributive and restorative justice: Importance of crime
severity and shared identity in people’s justice responses. Australian Journal of Psychology, 61 (1),
50–57.
Wemmers, J. & Cyr, K. (2004). Victim’s perspectives on restorative justice: How much involvement
are victims looking for? International Review in Victimology, 11, 259-274.
Week 6:
How the International Criminal Court and its Trust Fund for Victims work (please browse through the
pages). https://www.icc-cpi.int/about/how-the-court-works https://www.trustfundforvictims.org/
Bosmans, M. (2007). Challenges in Aid to Rape Victims: the Case of the Democratic Republic of the
Congo. Essex Human Rights Review, 4(1), 1-12
Groenhuijsen, M. (2014). The development of international policy in relation to victims of crime.
International Review of Victimology, 20(1), 31-48.
Meredith, V.M. (2009). Victim identity and respect for human dignity: a terminological analysis.
International Review of the Red Cross, 91 (874), 259-277.
Week 7:
Scheufele, D. A., & Tewksbury, D. (2007). Framing, agenda setting, and priming: The evolution of
three media effects models. Journal of Communication, 57 (1), 9-20.
Greer, C. (2017). News Media, Victims and Crime. In P. Davies, P. Francis, and C. Greer (Eds.), Victims,
crime and society (pp. 20-49 ) Thousand Oaks, CA : SAGE Publications.
Greer, C. & McLaughlin, E. (2012). Media justice: Madeleine McCann, intermediatization and ‘trial by
media’ in the British press. Theoretical Criminology, 16, 395-416
Wood, M., Rose, E. & Thompson, C. (2019). Viral justice? Online justice seeking, intimate partner
violence and affective contagion. Theoretical Criminology, 23 (3), 375-393,
, Week 1: An introduction into the field of Victimology
Drie categorieën van victimologisch onderzoek:
- Gefocust op slachtoffers van criminaliteit
- Gefocust op slachtoffers van schendingen van mensenrechten
- Gefocust op alle slachtoffers (algemeen, dus ook bijv. slachtoffers van rampen)
De origine van de victimologie ligt bij Mendelsohn. Hij wilde meer weten over de relatie tussen de
dader en het slachtoffer, omdat je dan andere inzichten kan krijgen. Hij stelde vast dat slachtoffers
geen goede positie hadden in het strafproces. Zichtbaar was dat de eerste theorieën vaak gingen
over victim blaming (1940-’70), slachtoffers zouden vaak een eigen aandeel hebben. Zo ook Von
Hentig, hij keek ook naar relatie tussen slachtoffer en dader, en stelde dat slachtoffers vaak een
aandeel hadden in hun slachtofferschap. De eerste studies gingen vooral op microniveau.
Daarna verschoof de aandacht meer naar macroniveau, mede door invloed vanuit de criminologie.
Het besef kwam dat veel misdaad niet aan het licht kwam. Daarom moesten slachtoffers
ondervraagd worden, zo ontstond de National Crime Victim Survey. Dat was gericht op inzicht krijgen
in het dark number. Werd bijv. gekeken naar sociaal-demografische eigenschappen, sociale
omstandigheden, etc. Gezien het dark number blootgelegd wordt, was er veel aandacht voor
redenen om geen aangifte te doen. De redenen waren:
- Slachtoffer dacht dat misdaad niet belangrijk genoeg was, of weet niet zeker of hij wel
slachtoffer is van een misdaad
- De consequenties van het doen van aangifte
- Niet willen dat de dader gestraft wordt
- Geen vertrouwen hebben in politie/justitie (secundaire victimisatie)
- Geen voordeel uit te halen
Crime Victim Surveys doen onderzoek naar:
- Prevalentie van slachtofferschap
- Crime trends (hoe criminaliteit zich ontwikkelt, verschil tussen landen/soorten misdaad, etc.)
- Demografische kenmerken van slachtoffers (persoonskenmerken, opleiding, dagelijkse
bezigheden, etc.). Dit droeg tevens bij aan risicobeperking.
- Inzicht krijgen in aangiftebereidheid (doel is immers dat iemand wel aangifte doet)
- Weten wat je kan doen aan preventie
- Angst voor criminaliteit (angst kan ook het risico verhogen)
- Slachtofferhulp (weten wanneer mensen hulp inschakelen, maar ook waar ze behoefte aan
hebben)
- Risico voor herhaald slachtofferschap
Beperkingen CVS:
- Niet alle typen criminaliteit worden meegenomen in de enquêtes
- Zeer subjectief (het maakt bijv. uit of iemand zichzelf slachtoffer voelt of niet, er is een
verschil tussen wat de wet zegt en wanneer iemand zich slachtoffer voelt)
- Problemen met geheugen; telescoping (het gaat vaak over afgelopen jaar, slachtoffers halen
dan iets op wat eigenlijk langer geleden is)
- Misdaden zonder slachtoffers (worden niet meegenomen)
- Age limit: kinderen mogen niet ondervraagd worden
- Datacollectie methodologie (bijv. telefonisch vs. digitaal, hierin zijn verschillen omdat de
enquête internationaal is)
- Steekproefproblemen (vaak gaat het alleen om grote steden)
- Responsiviteit (face to face behaald betere responsiviteit, maar is ook veel duurder)
