Naam: G
Bpv begeleider Christa koster - Joyce Zuurveld
Werkbegeleider Damian Bontje
Klas
Docenten Lia Schaap en Esther Bransen
Instelling Welthuis buytenhaghe 2e etage
Zoetermeer 13/12-19
Verantwoordingsverslag
Onvoorziene situaties
Inleiding
Ik werk bij Welthuis Zoetermeer in het verpleeghuis sinds kort, voorheen was het een
verzorgingshuis er wonen 17 bewoners op mijn gang die 24-uurs zorg is krijgen. Op de
tweede etage daar werk ik met mensen die een vorm van dementie hebben maar ook
mensen met psychische klachten of somatische klachten.
Visie
De visie van de instelling wel thuis:
Casus
Me L, Mevrouw is geboren op
Een hele lieve mevrouw die haar portie wel gehad heeft, mw is haar zoon 20 jaar terug
verloren en heeft maar liefst 1 dag mogen genieten van haar huwelijk. De volgende dag
overleed haar man aan sepsis (bloedvergiftiging).
, Mevrouw heeft altijd veel voor anderen gezorgd, was voorheen lid van een club waarmee ze
ging kaarten, had veel kennissen en vrienden om haar heen.
Mw woont nu ruim een half jaar bij ons op de afdeling, mevrouw heeft hiervoor in meerdere
ggz-instellingen gezeten. Het ziektebeeld is, dementie en al enige jaren depressies,
gedesoriënteerd in tijd en plaats, last van akoestische hallucinaties, versneld denken en
verminderd slaap. Mogelijk uitgelokt door infectie, cognitieve stoornis. In 2018 een derde
opname bij GGZ wegens paranoïde psychotische toestand met betrekkingswaan en
akoestische hallucinaties (ontslag 7 sept 2019) Lichamelijk kan mevrouw nog veel zelf,
mevrouw maakt binnenshuis en buitenshuis wel gebruik van haar rollator.
Mevrouw is erg teruggetrokken van haar omgeving en de laatste tijd meer in haar eigen
wereld. Gevoelens kan mevrouw moeilijk tot uiting brengen ze zal nooit op om hulp vragen.
Mevrouw is de laatste tijd stil en zit veel voor zich uit te staren heeft nergens meer zin in.
Geen t.v kijken, geen activiteiten, mw toont geen interesse in ook maar iets.
14:14 Het was zaterdagmiddag net na de lunch, ik en mijn collega liepen bij de (invalide)
buurvrouw naar binnen om te helpen met het aantrekken van een schone broek.
Plots hoorde we boom boom boom op de voordeur van de mevrouw die we haar nodige
zorg aan het verlenen waren. Ik loop naar de deur toe. Bij het openen van de deur pakte
mevrouw mijn polsen beet en trok me mee naar buiten. Ze bleef me aanstaren met een lach
en zei ´´Zal ik jullie is even opsluiten´ en dat doet pijn hé. ´
Ik keek mevrouw recht in haar ogen aan maar ze kijkt dwars door me heen,
Ze strekt een been, zo ingespannen dat haar gezicht een grimas wordt. Bezorgd vraag ik
haar of alles goed is. Ze reageert niet, dus ik stel haar maar gerust. ‘U bent veilig hier, ik
ben bij u.’ Ze kijkt me aan met pupillen groot als knikkers en roept: ‘Je krijgt me niet te
pakken’ Ik ben verbijsterd, waarom doet ze zo? Ik wilde haar toch alleen helpen? Wat in
mevrouw omging zal wel een vraag blijven...
Ik liep met mevrouw mee en probeerde me niet los te maken van haar, dat zou de situatie
alleen maar erger maken en mijn taak is om de situatie in de hand te houden en het niet
erger te maken dan het al is.tot we halverwege de gang waren liet mevrouw los.
Nadat ik mevrouw een beetje had afgeleid Ik liep in richting het einde van de gang om mijn
leidinggevende te halen en de dienstdoende arts in te lichten, ineens hoor ik achter mij iets
aankomen ik kijk om en het is mevrouw L die komt op mij af rennen.
Mevrouw pakte een invalide medebewoonster, mevrouw L wilde haar niet los laten en liep
richting de liften. Ik en mijn collega's liepen rustig met mevrouw mee alsof er niet aan de
hand was. Eenmaal aangekomen in het middelpunt van de hal, lukte het om zonder enige
dwang/geweld de invalide bewoonster weer te besturen. Mevrouw pakte een (rijdende)
weegstoel en begon meerdere keren op mijn benen in te rijden. Mw liet zich daarna door
een collega van een andere gang naar haar kamer begeleiden.
15:00
Ik volgde mijn collega maar bleef op een afstand. Zodra ze in haar kamer zaten ben ik op
het bankje voor de deur gaan zitten, om mijn collega die mij te hulp schoot eventueel te
Bpv begeleider Christa koster - Joyce Zuurveld
Werkbegeleider Damian Bontje
Klas
Docenten Lia Schaap en Esther Bransen
Instelling Welthuis buytenhaghe 2e etage
Zoetermeer 13/12-19
Verantwoordingsverslag
Onvoorziene situaties
Inleiding
Ik werk bij Welthuis Zoetermeer in het verpleeghuis sinds kort, voorheen was het een
verzorgingshuis er wonen 17 bewoners op mijn gang die 24-uurs zorg is krijgen. Op de
tweede etage daar werk ik met mensen die een vorm van dementie hebben maar ook
mensen met psychische klachten of somatische klachten.
Visie
De visie van de instelling wel thuis:
Casus
Me L, Mevrouw is geboren op
Een hele lieve mevrouw die haar portie wel gehad heeft, mw is haar zoon 20 jaar terug
verloren en heeft maar liefst 1 dag mogen genieten van haar huwelijk. De volgende dag
overleed haar man aan sepsis (bloedvergiftiging).
, Mevrouw heeft altijd veel voor anderen gezorgd, was voorheen lid van een club waarmee ze
ging kaarten, had veel kennissen en vrienden om haar heen.
Mw woont nu ruim een half jaar bij ons op de afdeling, mevrouw heeft hiervoor in meerdere
ggz-instellingen gezeten. Het ziektebeeld is, dementie en al enige jaren depressies,
gedesoriënteerd in tijd en plaats, last van akoestische hallucinaties, versneld denken en
verminderd slaap. Mogelijk uitgelokt door infectie, cognitieve stoornis. In 2018 een derde
opname bij GGZ wegens paranoïde psychotische toestand met betrekkingswaan en
akoestische hallucinaties (ontslag 7 sept 2019) Lichamelijk kan mevrouw nog veel zelf,
mevrouw maakt binnenshuis en buitenshuis wel gebruik van haar rollator.
Mevrouw is erg teruggetrokken van haar omgeving en de laatste tijd meer in haar eigen
wereld. Gevoelens kan mevrouw moeilijk tot uiting brengen ze zal nooit op om hulp vragen.
Mevrouw is de laatste tijd stil en zit veel voor zich uit te staren heeft nergens meer zin in.
Geen t.v kijken, geen activiteiten, mw toont geen interesse in ook maar iets.
14:14 Het was zaterdagmiddag net na de lunch, ik en mijn collega liepen bij de (invalide)
buurvrouw naar binnen om te helpen met het aantrekken van een schone broek.
Plots hoorde we boom boom boom op de voordeur van de mevrouw die we haar nodige
zorg aan het verlenen waren. Ik loop naar de deur toe. Bij het openen van de deur pakte
mevrouw mijn polsen beet en trok me mee naar buiten. Ze bleef me aanstaren met een lach
en zei ´´Zal ik jullie is even opsluiten´ en dat doet pijn hé. ´
Ik keek mevrouw recht in haar ogen aan maar ze kijkt dwars door me heen,
Ze strekt een been, zo ingespannen dat haar gezicht een grimas wordt. Bezorgd vraag ik
haar of alles goed is. Ze reageert niet, dus ik stel haar maar gerust. ‘U bent veilig hier, ik
ben bij u.’ Ze kijkt me aan met pupillen groot als knikkers en roept: ‘Je krijgt me niet te
pakken’ Ik ben verbijsterd, waarom doet ze zo? Ik wilde haar toch alleen helpen? Wat in
mevrouw omging zal wel een vraag blijven...
Ik liep met mevrouw mee en probeerde me niet los te maken van haar, dat zou de situatie
alleen maar erger maken en mijn taak is om de situatie in de hand te houden en het niet
erger te maken dan het al is.tot we halverwege de gang waren liet mevrouw los.
Nadat ik mevrouw een beetje had afgeleid Ik liep in richting het einde van de gang om mijn
leidinggevende te halen en de dienstdoende arts in te lichten, ineens hoor ik achter mij iets
aankomen ik kijk om en het is mevrouw L die komt op mij af rennen.
Mevrouw pakte een invalide medebewoonster, mevrouw L wilde haar niet los laten en liep
richting de liften. Ik en mijn collega's liepen rustig met mevrouw mee alsof er niet aan de
hand was. Eenmaal aangekomen in het middelpunt van de hal, lukte het om zonder enige
dwang/geweld de invalide bewoonster weer te besturen. Mevrouw pakte een (rijdende)
weegstoel en begon meerdere keren op mijn benen in te rijden. Mw liet zich daarna door
een collega van een andere gang naar haar kamer begeleiden.
15:00
Ik volgde mijn collega maar bleef op een afstand. Zodra ze in haar kamer zaten ben ik op
het bankje voor de deur gaan zitten, om mijn collega die mij te hulp schoot eventueel te
