O Antigo Réxime
Sistema económico,social e político,heredeiro do Feudalismo, que se atopa vixente na
Europa do S.XVIII.Contaba cun sistema de goberno absoluto monárquico. A sociedade era
estamental e a economía basicamente rural. Que foi posteriormente superado polo
pensamento ilustrado, que lle poría fin ao Antigo Réxime.
O sistema de goberno nesta época era a monarquía absoluta de dereito devino. A
autoridade do rei proviña de Deus e no seu nome exercia o podero sobre os súbditos, o
pobo. O rei francés Luis XIV de Francia, foi o prototipo de monarca absoluto. O rei
concentraba todos os poderes: distaba leis, nomeaba maxistrados e ministros, administraba
a xustiza, comandaba o exército e dirixía a política exterior. Non se sometía a ningún control
e non compartía a soberania con ninguén.
A sociedade estaba dividida en tres estamentos, o clero, a nobreza e a xente do común,
estado raso ou terceiro estado, que avergaban grupos como os campesiños, a burguesía e
as clases populares da cidade. A característica propia era a súa desigualdade civil, a división
entre os privilexiados ( a nobreza e o clero),con privilexios como non pagar impostos, e os
non privilexiados ( o resto da poboación menos o exército, a Igrexa e a administración).
Máis do 80% da poboación dedicábase a tarefas agrícolas, polo que a economía da época
era basicamente rural. A propiedade da terra era vinculado polo que non se podía nin
vender nin comprar, e que estaba concentrada nas mans da nobreza e da Igrexa. Seguia
vixente o réxime señorial, e decir, os señores propietarios vivian das rentas e dos impostos
que os campesiños tiñan que pagar, ademais de que os campesiños estaban obrigados a
pagar o 10% da colleita a Igrexa. A economía era tamén de subsistencia, os campesiños
alimentabanse do que colleitaban.
A pesar do predominio agrícola, a burguesía desempeñaba actividades artesanais e
manuactureiras que no século XVIII, se viron fortemente estimuladas polo desenvolvemento
do comercio ultramarino.
O crecemento económco do século XVIII e a aspiración de cambio do Terceiro Estado,
impulsado pola burguesísa, racharon as bases do Antigo Réxime.A burguesía aspiraba a
participar no gobierno,criticaba os privilegios e recamabla que o reoñecemento social fose
resultado dos méritos de cada individuo e non da familia de quen cadaquen necera. Neste
contexto, un grupo de pensadores, os ilustrados, propuxeron novos modelos sociacis e
políticos para organizar a sociedade. A finais do século XVIII o camiño das recolucións
poñerianlle fin ao Antigo Réxime
,A Ilustración
A Ilustración foi un movemento cultural, político e social procedente de Francia no S. XVIII
caracterizado polo mocemento crítico e o uso da razón como medida ante os problemas.
Uns dos grandes representantes foron Montesquieu ,pensador francés, e Locke, pensador
inglés. Movemento que foi difundido mediante a enciclopedia, como principal medio.
Os ilustrados propugnaban unha fe absoluta na razón como único medio para entender e
explicar o mundo. Así, os filósofos enfontraronse á concepción medieval baseada na
tradición e no teocentrismo relixioso. Ainda que a mendeira parte dos ilustrados crían
nunha sola relixión natural que admitía a idea de Deus, e dicir, eran deístas, rexeitaban a
superioridade de calquera relixión sobre as outras e condenaban a intolerancia relixiosa.
Voltaire foi o gran defensor da liberdade de conciencia e da tolerancia como base das
relacións humanas.
Ademais estos ilustrados tiñan unha concepción optimista da natureza, á que consideraban
unha fonte de xustiza e bondade, e do ser humano, que nacia para ser feliz. Confiaban na
idea do progreso e crían a razón e mais a vontade humana podían transformar a sociedade.
Tres dos mais grandes ilustrados foron, Locke, un gran defensor do contrato voluntario, e
que defendía a monarquía limitada, o poder lexislativo estaba separado do executivo, a
suda división de poderes defendia que había tres poderes, legislativo, executivo(e xudicial)
e federativo.
Outros ilustrados foron Montesquieu, que foi un gran admirador de Locke e coñecedor sa
súa teoría, a súa división de poderes defendia que había tamen tres poderes, o executivo,o
rei; lexislativo, Parlamento e o xudicial, control popular mediante o xurado. E Rousseau, que
formulou a teoría do bó salvaxe, bondade e sociabilidade naturais; aceptou a teoría de
Locke, pero con unha soberanía indelegable, e apoiaba a vontade xeral; e finalmente era
partidario dunha Democracia Directa, non representativa.
Este movemento foi difundido por varios medios, como a Enciclopedia, un libro onde se
concentraba todo o saber. Na segunda metade do século XVIII filósofos e científicos
colabroaron na elaboración da Enciclopedia, promovida por Diderot e d´Alambert,foi
editada entre 1751 e 1772 e constaba de 20 volumes. O seu obxetivo era reunir os
coñecementos da súa época para poñelos á disposición de todos os lectores.
, O Pensamento Político ilustrado: Locke, Montesquieu e Rosseau.
A Ilustración foi un movemento cultural orixinado en Francia e Inglaterra e posteriormente
extendeuse por Europa durante o século XVIII. Movemento que foi promovido por un grupo
de pensadores que defendían: o uso da razón como único medio de coñecemento e para
lograr a verdadeira fronte á ingnorancia, a liberdade individual e igualdade como dereito
natural do home e a tolerancia como base da convivencia.
Estes ilustrados criticaban o Antigo Réxime, por varias razóns, criticaban o absolutismo, e
dicir, a concentración do poder en mans dos monarcas; a sociedade estamental, defendían
que o home tiña uns dereitos naturais que tiñan que respetar; e a imposición do pago dos
impostos.
Os máximos representantes do pensamento político ilustrado foron: Montesquieu e
Rosseau, por parte de francia, e Lock e Hobbes, de Inglaterra. Cada un defendía cousas
diferentes, Locke defendia a monarquía “limitada”, e dicir, ter o poder lexislativo por outra
parte do executivo. A división de poderes de Locke dividirse en tres partes, o poder
lexislativo, o executivo xunto co xudicial e o federativo.
Xunto con Hobbes defendia a teoría do contrato voluntario, que concebía a sociedade como
un contrato voluntario entre un gran número de persoas. En cambio Hobbes defendía a
parte da teoría do contrato voluntario, defendía a monarquía absoluta, e dicir todo o poder
estaba concentrado nunha soa persoa.
Pola parte de Francia, Montesquieu foi un admirador de Locke e coñecedor da teoría de este
último, o ilustrado frances, defendia o postulado distributivo no Estado como garantedor
dos dereitos e liberdades inalegables, a súa distribución de poderes era diferente a de
Locke, xa que Montesquieu defendía dividir o poder en tres partes que eran, o poder
executivo, concentrado no rei (con dereito de veto), o poder lexislativo, concentrado no
parlamento, e o poder xudicial.
Pola outra parte Rosseau defendía a teoría do bo salvaxe, que defendia a bondade e
sociabilidade natural, tamén aceptaba a teoría de Locke, pero con soberanía innegable, na
que a democracia debería directa, posto que a soberanía é inegable, non representativa, e a
vontade xeral. Todo isto tivo como consecuencias, que desembocaran no xerme do
liberalismo a base dos sistemas políticos actuais.