Resumen
Week 5: Mensenrechten en Pluraliteit samenvatting
- Grado
- Institución
Samenvatting mensenrechten en pluraliteit in NL, case-law en weekopdrachten gemaakt. 2022/2023
[Mostrar más]Vista previa 4 fuera de 50 páginas
Vista previa 4 fuera de 50 páginas
Añadir al carrito
Añadir al carrito
3 reseñas
Por: nadiaaharez • 10 meses hace
Por: inayatje • 8 meses hace
Por: tinnemeesters • 8 meses hace
Vendedor
Seguirtatianakingma
Comentarios recibidos
Vista previa del contenido
Mensenrechten en PluraliteitSamenvatti ngen verplichte literatuur, case-law & opdrachten (NL)
Minor Mensenrechten in de moderne samenleving (UvA)
Collegejaar 2022 – 2023
Week 5
Table of Contents
Literatuur...........................................................................................................................2
D. Van Mill: Freedom of Speech...................................................................................................2
J. Danaher: Mill’s Argument for Free Speech, A Guide................................................................14
A. Bhagwat & J. Weinstein: Freedom of Expression and Democracy..........................................19
D. Grimm: Freedom of Speech and Dignity.................................................................................24
F. Schauer: What Is Speech? The Question of Coverage..............................................................29
M. D. Evans: The Freedom of Religion or Belief and the Freedom of Expression........................35
Case-law..........................................................................................................................40
Opdrachten......................................................................................................................45
,Literatuur
D. Van Mill: Freedom of Speech.
Introduction: Boundaries of the Debate
Elke samenleving stelt grenzen aan de uitoefening van de vrijheid van meningsuiting. Vrije
meningsuiting suggereert dus niet dat meningsuiting nooit mag worden beperkt.
Wanneer twee meningsuitingen met elkaar botsen moet een beslissing genomen worden
om voorrang te geven aan één van de twee, er kan dus geen onbeperkt recht op vrije
meningsuiting bestaan. Argumenten ter verdediging van meningsuiting op democratische
gronden bestaan uit vele onderdelen, o.a.: de bewering dat het publiek veel informatie
nodig heeft om een weloverwogen beslissing te nemen; en, de overheid mag als dienaar van
het volk niet censureren. Een van de belangrijkste redenen om vrije meningsuiting te
rechtvaardigen is dus omdat het ons in staat stelt een andere belangrijke waarde
(democratie) uit te oefenen. Welke redenen ook aangevoerd worden om meningsuiting te
beschermen, kunnen ook gebruikt worden om aan te tonen waarom sommige
meningsuitingen niet bijzonder zijn. Als men het recht op meningsuiting verdedigt omdat
het de autonomie bevordert, heeft men geen reden meer om meningsuitingen te
beschermen die deze waarde ondermijnen. Als onze verdediging van de meningsuiting is dat
zij van cruciaal belang is voor een goed functionerende democratie, hebben we geen reden
om meningsuiting te verdedigen die irrelevant is voor dit doel of het ondermijnt.
Frederick Schauer heeft aangetoond dat slippery slope-argumenten dat een huidige
aanvaardbare verandering (hij noemt dit het onmiddellijke geval: the instant case) in de
status quo m.b.t. meningsuiting zal leiden tot een ondraagbare toekomstige toestand (wat
hij het gevaarlijke geval noemt: the danger case) zodra het onmiddellijke geval, dat
meningsuiting verbiedt, wordt ingevoerd. Het huidige geval is aanvaardbaar, anders zou het
op zichzelf al bekritiseerd worden. De klacht is dat een verandering naar het onmiddellijke
geval zal leiden tot ongewenste toekomstige beperkingen en moet worden vermeden.
Een deel van het probleem is dat slippery slope-argumenten vaak worden gepresenteerd op
een manier die suggereert dat we op of van de slope kunnen zijn. In feite bestaat een
dergelijke keuze niet: we bevinden ons noodzakelijkerwijs op de slippery slope en de taak is
,altijd te beslissen hoe ver we naar boven of beneden willen gaan, niet of wwe helemaal van
het vlak moeten afstappen.
Het argument van de slippery slope is dat het voorstelde geval in de toekomst drastische en
tirannieke gevolgen zal hebben. Het suggereert dat het onmiddellijke geval zo gebrekkig is
dat elke wijziging van de status quo ons in onmiddellijk gevaar brengt om af te glijden naar
het gevaarlijke geval. Iemand die dergelijke beweringen doet, moet bereid zijn aan te tonen
hoe deze onwaarschijnlijke gebeurtenis zal plaatsvinden voordat hij serieus wordt genomen.
Zo iemand pleit niet gewoon voor voorzichtigheid; hij beweert dat er een onmiddellijk risico
bestaat dat een aanvaardbaar onmiddellijk geval overgaat in een onaanvaardbaar
gevaarsgeval. Dit wil niet zeggen dat er geen ontsporing kan optreden. Een
voorzorgsmaatregel hiertegen is zo precies mogelijk te zijn in ons taalgebruik. Als wij
anderen schade willen berokkenen, moeten wij in duidelijke bewoordingen aangeven wat
als schade geldt en wat niet. Soms zullen we in deze taak falen, maar precisie remt de zaak
af en beperkt het vermogen ervan af te glijden.
Het slippery slope-argument kan ook gebruikt worden om het tegenovergestelde punt te
maken; men zou kunnen aanvoeren dat we geen enkele opheffing van overheidsinterventies
moeten toestaan, omdat we ons, als we dat eenmaal doen, op de slippery slope bevinden
naar natuurstoestand/anarchie.
Het belangrijkste punt is dat we, zodra we afstappen van het onsamenhangende standpunt
dat er geen grenzen aan de meningsuiting mogen worden gesteld, controversiële
beslissingen moeten nemen over wat wel en wat niet mag worden geuit; dit hoort bij het
samenleven in gemeenschappen.
Wij zijn in feite vrij om te spreken zoals we willen. Daarom verschilt de vrijheid van
meningsuiting met andere vormen van vrije handeling (de overheid kan burgers verbieden
om motor te rijden, door deze voertuigen te vernietigen, maar kan moeilijk onze
stembanden afpakken).
De dreiging van een sanctie maakt het moeilijker en mogelijk duurder om onze vrijheid van
meningsuiting uit te oefenen. Dergelijke sancties nemen twee belangrijke vormen aan. De
eerste is de juridische bestraffing door de staat: boete/gevangenisstraf. De tweede dreiging
komt van sociale afkeuring. John Stuart Mill geeft een krachtige waarschuwing over het
verkillende effect van sociale controle.
, In feite is iedereen vrij om te zeggen wat die wil, maar de staat en andere individuen kunnen
de uitoefening van die vrijheid soms duurder of minder duur maken. We kunnen de
meningsuiting proberen te reguleren, maar die kan niet worden voorkomen als iemand niet
wordt afgeschrikt door de dreiging van een sanctie. Het komt er dus op neer dat wij moeten
beoordelen hoe moeilijk wij het willen maken voor mensen om bepaalde dingen te zeggen.
De conclusie is dat het probleem is te besluiten waar, en niet óf, er grenzen aan de
meningsuiting moeten worden gesteld, en in de volgende hoofdstukken worden enkele
mogelijke oplossingen voor deze puzzel bekeken.
The Harm Principle and Free Speech
John Stuart Mill’s Harm Principle
Mill: de grenzen aan de vrijheid van meningsuiting zullen zeer beperkt zijn, omdat het
moeilijk is de bewering te staven dat de meeste meningsuitingen schade toebrengen aan de
rechten van anderen.
Een liberaler standpunt is nauwelijks denkbaar. Liberalen zijn meestal bereid te overwegen
meningsuiting aan banden te leggen als kan worden aangetoond dat die inbreuk maakt op
de rechten van anderen.
Welke vormen van meningsuiting veroorzaken schade? Het antwoord op deze vraag is dan
de grens voor vrije meningsuiting. Mill gebruikt een voorbeeld van graanhandelaren: het is
acceptabel om te beweren dat graanhandelaren de armen uithongeren. Het is niet
aanvaardbaar om zulke uitspraken te doen voor een woedende menigte, klaar om te
onploffen. Het verschil is dat de laatste een aansporing vormt tot het in gevaar brengen van
rechten. Mill maakt onderscheid tussen legitieme en illegale schade, en het is alleen
wanneer meningsuiting een directe en duidelijke schending van rechten veroorzaakt dat het
beperkt kan worden.
Het feit dat Mill beschuldigingen van het uithongeren van de armen niet meetelt als
onrechtmatige schade aan de rechten van maïsverkopers, suggereert dat hij het
schadebeginsel spaarzaam wilde toepassen. Andere voorbeelden waar het schadebeginsel
van toepassing kan zijn, zijn smaadwetten, chantage, het adverteren met flagrante
onwaarheden over commerciële producten, het adverteren met gevaarlijke producten voor
kinderen, en het verzekeren van de waarheid in contracten. In de meeste van deze gevallen
Los beneficios de comprar resúmenes en Stuvia estan en línea:
Garantiza la calidad de los comentarios
Compradores de Stuvia evaluaron más de 700.000 resúmenes. Así estas seguro que compras los mejores documentos!
Compra fácil y rápido
Puedes pagar rápidamente y en una vez con iDeal, tarjeta de crédito o con tu crédito de Stuvia. Sin tener que hacerte miembro.
Enfócate en lo más importante
Tus compañeros escriben los resúmenes. Por eso tienes la seguridad que tienes un resumen actual y confiable. Así llegas a la conclusión rapidamente!
Preguntas frecuentes
What do I get when I buy this document?
You get a PDF, available immediately after your purchase. The purchased document is accessible anytime, anywhere and indefinitely through your profile.
100% de satisfacción garantizada: ¿Cómo funciona?
Nuestra garantía de satisfacción le asegura que siempre encontrará un documento de estudio a tu medida. Tu rellenas un formulario y nuestro equipo de atención al cliente se encarga del resto.
Who am I buying this summary from?
Stuvia is a marketplace, so you are not buying this document from us, but from seller tatianakingma. Stuvia facilitates payment to the seller.
Will I be stuck with a subscription?
No, you only buy this summary for $3.90. You're not tied to anything after your purchase.
Can Stuvia be trusted?
4.6 stars on Google & Trustpilot (+1000 reviews)
45,681 summaries were sold in the last 30 days
Founded in 2010, the go-to place to buy summaries for 14 years now