Sociologisch Perspectief Op Criminaliteit (SOWSOB2020)
Établissement
Radboud Universiteit Nijmegen (RU)
Book
Essential Criminology
Samenvatting van het boek Essential Criminology H1 t/m 10 zonder H5, H11 en H12 aangezien dit geen stof is voor het tentamen.
Hoorcolleges en dia's zijn in de samenvatting meegenomen.
Erg volledig en informatief.
Compleet vertaald naar het Nederlands.
Uitgebreide collegeaantekeningen van Sociologisch Perspectief Op Criminaliteit (132 pagina's)
Samenvatting SPOC Collegejaar 2022
Tout pour ce livre (28)
École, étude et sujet
Radboud Universiteit Nijmegen (RU)
Bachelor Sociologie
Sociologisch Perspectief Op Criminaliteit (SOWSOB2020)
Tous les documents sur ce sujet (7)
2
revues
Par: isabelvandenboomen • 2 semaines de cela
Par: maraberends • 2 année de cela
Vendeur
S'abonner
bonaber
Avis reçus
Aperçu du contenu
Essential criminology – per
hoofdstuk samenvatting
H1 – Wat is criminologie? De studie van criminaliteit, criminelen en
slachtoffers in een globale context
Doel: Laten zien hoe het veranderende geopolitieke landschap en andere factoren de hernieuwde
discussie over criminaliteit en zijn oorzaken hebben vormgegeven, naast mogelijke beleidsreacties.
1) Globalisatie
Globalisatie is een proces van toenemende eenwording van landen en gebieden wereldwijd op
gebied van economie, technologie, politiek en cultuur. Problemen overstijgen de lokale, regionale of
zelfs nationale schaal en omvatten materialistische, politieke, sociale en culturele zorgen die effect
hebben op de hele planeet, bijvoorbeeld klimaatverandering en McDonaldisatie. Alle mensen in de
wereld worden zo geïncorporeerd in één grote globale samenleving.
Op het gebied van communicatie is er veel veranderd sinds de jaren tachtig. Voor die tijd was
mondiale communicatie iets dat alleen was weggelegd voor de rijke en elite. Vandaag de dag heeft
vrijwel iedereen in de westerse landen een mobiele telefoon waarmee ze altijd en overal verbonden
zijn met het internet en daarmee dus ten alle tijden, met iedereen verbonden zijn. Dit zorgt ervoor
dat er een enorme verschuiving van banen is, van productie naar communicatie, informatie en
diensten. Deze banen vereisen een hogere scholing, wat zorgt voor hogere werkloosheidscijfers.
Hand in hand met de toenemende communicatie was de groei op technologisch gebied. Hiermee
gaat gepaard dat mensen steeds meer in isolatie leven als aanhangers van technologieën als de tv en
de spelcomputer. We leven in isolatie van echte mensen en echte contacten in een onpersoonlijke
samenleving, zoals beschreven door Putnam in zijn boek Bowling Alone.
Globalisatie zorgde ook voor grootschalige privatisering en deregulering in de jaren 80 en 90,
waardoor bedrijven vrij waren om puur en alleen te jagen naar winst en waardoor de overheid
minder verplichtingen en kosten had. Hierdoor nam economische polarisatie (rijken worden rijker en
armen worden armer) toe en was er een afname zichtbaar in collectieve sociale actie. Als gevolg
hiervan zien we de “dood van de samenleving”.
Ook ziektes doen aan globalisering. Transportmogelijkheden zijn enorm toegenomen en zijn veel
toegankelijker geworden. Dit maakt het ook makkelijker voor ziektes om zich globaal te verspreiden.
Dit zorgde er aan de ene kant voor dat mensen banger werden voor (intiem) contact met vreemden
wat de persoonlijke relaties ondermijnt, terwijl het aan de andere kant laat zien hoe verbonden we
zijn geworden met elkaar.
Op gebied van criminaliteit heeft globalisatie voor twee grote veranderingen gezorgd: de
toenemende globale dreiging van terrorisme en de toename van cybercriminaliteit. Terrorisme is een
manier geworden voor elke religieuze of etnische groep die geen politiek succes boekt om zichzelf
bekend te maken en oorlog te voeren. Dit is deels mogelijk gemaakt door de ontwikkelingen
transport en technologie die het vervoeren en gebruiken van bommen en andere wapens veel
makkelijker hebben gemaakt. Eveneens bereiken terroristen een veel grotere groep mensen met hun
acties door de globalisering van communicatie. De globalisering van communicatie en de
ontwikkeling van technologie heeft het ook makkelijker gemaakt voor terroristen en hackers om
online toe te slaan. Toenemende cybercriminaliteit is een grote dreiging voor samenlevingen.
, 2) Wat is criminologie?
Criminologie is gedefinieerd als de systematische studie van de natuur, mate, oorzaak en controle
van wet-overschrijdend gedrag. De term criminologie is als eerste bedacht door Raffaelle Garofalo in
1885. Criminologie is onder te brengen in verschillende categorieën:
- De definitie en natuur van schade-brengend gedrag
- Verschillende vormen van crimineel gedrag, variërend van kleine, individuele uitspattingen
tot grote georganiseerde criminaliteit
- Profileren van typische criminelen en slachtoffers
- Statistische analyse van de mate, het voorkomen, de patronen en de kost van criminaliteit
- Het analyseren van de oorzaken van criminaliteit
Criminologie is een toegepaste sociale wetenschap die kennis verzamelt van logische onderling
verbonden, theoretisch onderbouwde en empirisch geteste hypotheses die ook opnieuw kunnen
worden getest. Het testen van hypotheses kan met behulp van kwalitatieve of kwantitatieve
methodes. Kwalitatieve methodes zijn binnen de criminologie gericht op het begrijpen van de
betekenis van criminele activiteit voor criminelen. Kwantitatieve methodes gaan over cijfers,
tellingen en maatstaven die worden geanalyseerd en waaruit conclusies worden getrokken. Dit
vormt het gros van criminologisch onderzoek.
Naast het vinden van objectieve kennis heeft criminologie ook een sociaal doel, evenals elke sociale
wetenschap. Dit doel houdt in dat de opgedane kennis moet bijdragen aan het vinden van
oplossingen om de schade van criminaliteit te voorkomen of te verminderen en dat de criminoloog
moet helpen met het vormen van passend beleid rondom de opgedane kennis.
Criminologie is een multidisciplinaire wetenschap, wat inhoudt dat criminologie kan worden bekeken
door de lenzen van vele verschillende wetenschappen, bijvoorbeeld door die van antropologie,
biologie, economie, sociologie en psychiatrie. Criminologie heeft immers veel overlap met deze
andere disciplines.
Comparatieve criminologie is gedefinieerd als de systematische studie van criminaliteit, wet, en
sociale controle van twee of meer culturen. Het is dus de multiculturele of multinationale studie van
criminaliteit en de controle daarvan waarbij de wetenschappelijke methode wordt gebruikt.
3) Wat is victimologie?
De studie van victimologie is als eerste bedacht en uitgeoefend door Hans von Hentig (1948) en
Benjamin Mendelsohn (1963). Victimologie is gedefinieerd als de wetenschappelijke studie naar de
fysieke, emotionele en financiële schade die mensen oplopen als gevolg van criminele activiteiten.
Het onderzoekt wie een slachtoffer wordt, hoe slachtoffers slachtoffer worden, hoeveel schade ze
lijden en hun rol in de criminele handeling. Het kijkt ook naar de rechten van het slachtoffer en hun
rol in het strafrechtelijke systeem.
4) Criminologie en publiek beleid
Criminologie vormt een belangrijk onderdeel van de samenleving in de vorm van het strafrechtelijke
systeem. Dit systeem voert de wetten en het beleid van de overheid uit. Binnen dit systeem hebben
veel mensen een baan als bijvoorbeeld politieagent, rechter of advocaat. Het systeem kost dan ook
veel geld voor de overheid.
,H2 – Wat is criminaliteit? Het definiëren van het probleem (behalve
27-34)
Doel: Helpen bij het beantwoorden van vragen over de definitie van criminaliteit.
1) Wettelijke definitie
De wettelijke definitie van criminaliteit is een intentionele handeling in overtreding van het strafrecht
waarvoor men vervolgd en gestraft kan worden volgens de strafrechtelijke wetten. Sommige
criminologen vinden echter dat deze definitie te gelimiteerd is om twee redenen. Allereerst houdt
het geen rekening met schade die onder het bestuursrecht valt en wordt beschouwd als
overtredingen van de regelgeving, oftewel witteboordencriminaliteit. Edwin Sutherland (1949) was
de eerste die deze kritiek leverde. Volgens hem moest de definitie van criminaliteit alle
overtredingen omvatten die sociaal schadelijk waren. Een tweede probleem met de wettelijke
definitie is dat het culturele en historische contexten van de wet negeert.
Een ander probleem is wie het gedrag dat wordt gelabeld als zijnde crimineel bepaald. Criminaliteit
wordt niet alleen bepaald door regelgeving, aangezien die regels openstaan voor gerechtelijke
interpretatie. Die interpretatie kan natuurlijk verschillen per persoon. Maar zelfs als we wel letterlijk
uitgaan van de regelgeving, dan nog is er het probleem van wiens mening die regels weergeven.
Wetgevers, oftewel diegene die de regelgeving opzetten, worden namelijk vaak beïnvloed door de
bedrijven en personen die economische macht hebben in de samenleving. Dit zorgt er vaak voor dat
witteboordencriminaliteit niet in de regelgeving wordt opgenomen. Dit is ook wat Sutherland zei.
2) Consensus en conflict benaderingen
Assumpties van de consensus benadering:
- Definities van criminaliteit weerspiegelen de ideeën van de samenleving als geheel
- De meeste, vaak alle, mensen in de samenleving zijn het eens over wat moet worden gezien
als crimineel
- De samenleving heeft een set van universele waarden
De consensus benadering stelt dat criminaliteit een handeling is die de collectieve moraliteit schokt
en daardoor intense morele verontwaardiging in de mensen veroorzaakt. Dit komt voort uit het idee
van sociale moraliteit, bedacht door Émile Durkheim (1893). Dit idee gaat ervanuit dat een
samenleving bij elkaar wordt gehouden doordat mensen dezelfde ideeën, tradities en wereldbeelden
hebben. Er zijn ook een paar problemen met deze benadering. Eén probleem is dat bepaalde
handelingen niet of wel crimineel zijn, afhankelijk van de sociale context. Dat betekent dat in een
bepaalde context een handeling wel morele verontwaardiging veroorzaakt, en in een andere context
niet. Een ander probleem is de vraag wiens moraliteit belangrijk is in het definiëren van de
gemeenschappelijke moraliteit. Als de schade van een bepaalde handeling alleen een
minderheidsgroep raakt, gaat de meerderheid van de samenleving dan wel verontwaardigd genoeg
zijn om de handeling crimineel te maken? Zo niet, is de handeling dan nog steeds crimineel?
Het begrijpen van de sociale context is dus de eerste stap in het definiëren van criminaliteit.
Bepaalde handelingen, zoals verkrachting, zijn namelijk in verschillende historische en sociale
contexten wel of niet acceptabel en dus wel of niet crimineel. Daarnaast hangt de vraag of een
persoonlijk probleem ook een gemeenschappelijke probleem wordt af van de vaardigheden in
moreel ondernemerschap van de geraakte groep. Moreel ondernemerschap is de vaardigheid om
morele consensus op te bouwen rondom een probleem dat alleen een minderheid raakt om zo ook
support te krijgen van de meerderheid.
, Assumpties van de conflict benadering:
- Samenlevingen bestaan uit meerdere groepen met verschillende belangen
- Deze verschillende groepen zijn in conflict met elkaar over schaarse goederen
- Dit conflict over verschillende belangen produceert verschillende definities van criminaliteit
De conflict benadering stelt dat de definitie van criminaliteit wordt bepaald door de machtigste
groep in de samenleving. Deze definitie wordt gebruikt om de belangen van die groep na te streven
en de macht van die groep te behouden. Machteloze groepen worden vaak slachtoffer hiervan.
Groepen worden niet alleen bepaald door welvaart en kracht, maar ook door cultuur, status,
moraliteit, etniciteit, religie, gender, ideologie etc. Benaderingen die rekening houden met de
verschillende dimensies van conflict in een samenleving als gevolg van verschillende soorten groepen
staan bekend als de pluralistische conflicttheorieën. Sellin (1938) is een voorbeeld van een
criminoloog die zo’n theorie aanhangt, en wel de klassieke culturele conflicttheorie. Deze stelt dat
criminologie niet alleen moet focussen op criminaliteit, maar ook op overtredingen van culturele
normen van specifieke culturele groepen. Sellin beschrijft twee vormen van conflict:
1. Primair conflict komt voor als een persoon is opgevoed in een bepaalde cultuur en dan in een
andere cultuur gaat leven. Deze persoon zal de normen van zijn oorspronkelijke cultuur
aanhouden, wat ervoor kan zorgen dat hij de normen van de nieuwe cultuur overtreedt. Als
deze normen zijn geuit in wetten, is dit gedrag crimineel.
2. Secundair conflict komt voor als twee verschillende groepen in hetzelfde geografische gebied
leven en hun eigen onderscheiden systeem van waarden ontwikkelen. Als deze clashen, komt
het overtreden van normen van de andere groep voor.
Als de macht in een samenleving wordt bepaald door welvaart, dat is het conflict klassikaal. In zo’n
situatie zetten de rijken in de samenleving, en daardoor ook machtigen, de regelgeving op om de
machtelozen onder controle te houden, waardoor criminaliteit datgene is wat een dreiging vormt
voor de macht van de rijken. Criminaliteit wordt zo een politiek middel om macht, welvaart en positie
in een samenleving te behouden. Deze versie van conflicttheorie heet kritische criminologie, omdat
er kritiek wordt gegeven op de kapitalistische samenleving waarin deze definitie van criminaliteit
mogelijk is. Zij vinden dat men alleen moet kijken naar de schade van de criminele handeling. Dit
volgt ook de kritiek van Sutherland op de wettelijke definitie van criminaliteit.
Marxistische conflicttheorie stelt dat de definitie van criminaliteit focust op conflicten die ontstaan in
kapitalistische samenlevingen. Deze theorie volgt grotendeels dezelfde redenatie als de kritische
criminologie. Marxistische conflicttheorie heeft wel een ander beeld op wat criminaliteit zou moeten
zijn en stelt dat elk gedrag dat schade veroorzaakt crimineel is. Hierbij wordt de term analoog sociaal
letsel gebruikt, waarbij ook schade dat wordt veroorzaakt door legale acties wordt meegenomen.
Andere definities van criminaliteit buiten de consensus en conflict benaderingen:
- Criminaliteit als een sociaal evenement met veel verschillen actoren en agentschappen. Een
criminele handeling is dus een set van interacties tussen criminelen, slachtoffers, agenten
van sociale controle en de samenleving als geheel.
- Postmodernistische constitutieve definitie van criminaliteit als de macht om anderen hun
eigen humaniteit en mogelijkheid om bij te dragen aan de situatie te ontkennen
Les avantages d'acheter des résumés chez Stuvia:
Qualité garantie par les avis des clients
Les clients de Stuvia ont évalués plus de 700 000 résumés. C'est comme ça que vous savez que vous achetez les meilleurs documents.
L’achat facile et rapide
Vous pouvez payer rapidement avec iDeal, carte de crédit ou Stuvia-crédit pour les résumés. Il n'y a pas d'adhésion nécessaire.
Focus sur l’essentiel
Vos camarades écrivent eux-mêmes les notes d’étude, c’est pourquoi les documents sont toujours fiables et à jour. Cela garantit que vous arrivez rapidement au coeur du matériel.
Foire aux questions
Qu'est-ce que j'obtiens en achetant ce document ?
Vous obtenez un PDF, disponible immédiatement après votre achat. Le document acheté est accessible à tout moment, n'importe où et indéfiniment via votre profil.
Garantie de remboursement : comment ça marche ?
Notre garantie de satisfaction garantit que vous trouverez toujours un document d'étude qui vous convient. Vous remplissez un formulaire et notre équipe du service client s'occupe du reste.
Auprès de qui est-ce que j'achète ce résumé ?
Stuvia est une place de marché. Alors, vous n'achetez donc pas ce document chez nous, mais auprès du vendeur bonaber. Stuvia facilite les paiements au vendeur.
Est-ce que j'aurai un abonnement?
Non, vous n'achetez ce résumé que pour €5,49. Vous n'êtes lié à rien après votre achat.
