Deze kritische zelfreflectie is geschreven aan het einde van het blok 'probleemgedrag'. Dit is een onderdeel van de minor 'complexe zorg'. Ik heb deze reflectie met een ruime voldoende gehaald.
Reflectie Probleemgedrag
Fase 1:
Achtergrondinformatie
Dhr. G is 71 jaar oud en heeft neuropathie. Hij krijgt thuiszorg en heeft verder weinig familie die bij
dhr. langs komt. Tijdens de zorg ondersteunen we hem bij het wassen en de TENS-pleisters bij hem
op te plakken. Daarbij heeft dhr. ook Diabetes Mellitus type 2. Hij houdt het liefst zijn eigen regie en
wil het liefst niet dat wij ons bemoeien met zijn diabetes. Dhr. kan agressief uit de hoek komen als
zijn eigen regie wordt ontnomen. Vermoedelijk heeft dhr. een beginnende vorm van alzheimer,
omdat hij wel eens dingen kan vergeten. Hij kan bijvoorbeeld vergeten insuline te prikken. Dhr. heeft
ook een nieuwe woning, omdat zijn andere woning te gevaarlijk was. Nu woont dhr. in een
aanleunwoning. Maar het is nog erg wennen voor hem, omdat alles nieuw is.
Casus
Samen met een collega kwam ik bij een man waarvan werd gewaarschuwd dat hij fel kan reageren.
Wel wilde ik hier heen gaan, omdat ik het niet wilde ontwijken. Toen ik met mijn collega voor de deur
stond, stelde ik me aan hem voor en gaf ik aan dat ik stagiaire ben. Hij keek me erg boos aan.
Vervolgens negeerde hij me. Hij zei met een stemverheffing: ‘Wat doet zij hier godverdomme, alweer
een nieuw gezicht. Ik heb hier niet om gevraagd!’. Ik verstijfde en zei niets op dat moment. Mijn
collega gaf aan dat ik hier ben om te leren. Ik stelde voor om hem te ondersteunen bij de zorg.
Waarop hij antwoordde dat ik dat zelf mag weten, maar wel met een nare houding naar mij toen en
zonder me aan te kijken. Uiteindelijk hielp ik hem wel met de zorg, maar met toezicht van een
collega. Ik probeerde interesse in hem te tonen en dingen aan hem te vragen, maar ik merkte dat hij
hier geen behoefte aan had. Hij praat veel over de negatieve dingen in de wereld en over andere
collega’s. Hij gaf aan dat er collega’s zijn die er niets van snappen. Hier ging ik niet op in en probeerde
ik overheen te praten. Toch bleef hij praten over alles wat slecht is in de wereld. Terwijl ik hem aan
het helpen was met de zorg praatte hij eigenlijk meer tegen mijn collega, alsof ik niet bestond. Door
bepaalde opmerkingen liet hij blijken dat ik niet veel voorstel in zijn ogen, omdat ik maar een
stagiaire ben en nog niet alles weet. Ook vroeg hij met een denigrerende toon aan mij: “Weet je
eigenlijk wat neuropathie inhoudt?” Ik antwoordde: “Daar heb ik me nog niet in verdiept?” Dhr. zei:
“Dat kan natuurlijk niet hè! Dat moet je wel weten voordat je me gaat helpen!”
Fase 2:
Wat ik merkte in de situatie, was dat ik me niet genoeg kennis had over hoe ik zou moeten handelen
bij deze man. Ik ging veel mee in het gedrag van dhr., maar gaf niet goed mijn grenzen aan. Ik wilde
van alles tegen deze man zeggen, maar ik wist niet wat het beste was om te doen. Dat is de reden
waarom ik in eerste instantie verstijfde en meeging in zijn gedrag.
Er ging van alles door mijn hoofd. Ik dacht: “Waar ben ik nu ineens beland?” , “Als hij me maar geen
pijn doet…”, “Moet ik hier weg?”, “Wat is verstandig om tegen deze man te zeggen?” “Moet ik het
negeren en niks zeggen of moet ik er tegenin gaan?”. Ik had dit nog nooit meegemaakt, dus wist ik
me geen houding. Gelukkig was ik met collega die op dat moment het woord nam. Toen ik hem
uiteindelijk hielp met de zorg, merkte ik dat hij over alles aan het klagen was. Volgens hem hoeven
bepaalde collega’s niet te komen door allerlei redenen.
In deze situatie ben ik meer meewerkend en laat ik niet merken dat ik zijn gedrag niet accepteer. Ik
wilde er zo graag iets van zeggen dat hij er niets aan heeft om overal over te klagen. Daar heeft
helemaal niemand iets aan. Ik probeerde met dhr. over anderen dingen te praten, maar hier wilde hij
niet op antwoorden. Hij bleef doorpraten over zijn eigen verhalen. Hij was bijvoorbeeld aan het
vertellen dat cliënten tegenwoordig niets meer te zeggen hebben. Ik reageerde: “Dat is inderdaad
Les avantages d'acheter des résumés chez Stuvia:
Qualité garantie par les avis des clients
Les clients de Stuvia ont évalués plus de 700 000 résumés. C'est comme ça que vous savez que vous achetez les meilleurs documents.
L’achat facile et rapide
Vous pouvez payer rapidement avec iDeal, carte de crédit ou Stuvia-crédit pour les résumés. Il n'y a pas d'adhésion nécessaire.
Focus sur l’essentiel
Vos camarades écrivent eux-mêmes les notes d’étude, c’est pourquoi les documents sont toujours fiables et à jour. Cela garantit que vous arrivez rapidement au coeur du matériel.
Foire aux questions
Qu'est-ce que j'obtiens en achetant ce document ?
Vous obtenez un PDF, disponible immédiatement après votre achat. Le document acheté est accessible à tout moment, n'importe où et indéfiniment via votre profil.
Garantie de remboursement : comment ça marche ?
Notre garantie de satisfaction garantit que vous trouverez toujours un document d'étude qui vous convient. Vous remplissez un formulaire et notre équipe du service client s'occupe du reste.
Auprès de qui est-ce que j'achète ce résumé ?
Stuvia est une place de marché. Alors, vous n'achetez donc pas ce document chez nous, mais auprès du vendeur SophieSteen. Stuvia facilite les paiements au vendeur.
Est-ce que j'aurai un abonnement?
Non, vous n'achetez ce résumé que pour €6,98. Vous n'êtes lié à rien après votre achat.
