Sociologie betoog over 'Echte oplossingen voor jeugdcriminelen liggen niet in de Justitiële Jeugdinrichtingen, maar erbuiten'.
Hierin verdedig ik mijn mening door te stellen dat gevangenisstraffen niet de juiste oplossing is voor criminele jongeren.
Beoordeeld met een 8!
Echte oplossingen voor jeugdcriminelen liggen niet in de Justitiële
Jeugdinrichtingen, maar erbuiten.
De laatste tijd zie je het steeds vaker: ‘Jongen neergestoken op straat in Breda, 17-jarige verdachte
opgepakt (NOS, 2020), ‘Gewonde door steekpartij op middelbare school in Wapenveld, acht jongeren
aangehouden’ (Hart van Nederland, 2020), ‘Politie bezorgd om criminaliteit onder jongeren:
‘Voorkomen dat nieuwe Taghi’s opgroeien” (Voskuil, 2020). Het nieuws staat vol met dit soort
koppen waardoor mensen het idee krijgen dat de criminaliteitscijfers stijgen, maar het tegendeel is
waar. In 2015 had 17.5% van de Nederlanders te maken met traditionele criminaliteit, waar in 2019
de cijfers zijn gedaald naar 13.7% (Centraal Bureau voor de Statistiek, 2020). Jongeren die een delict
plegen worden regelmatig in detentie geplaatst, maar uit een experiment blijkt dat een goed gesprek
de recidive al kan terugbrengen. Politie Oost-Nederland experimenteerde in 2019 met stevige
gespreken tussen politie, ouders en jongeren die voor het eerst een strafbaar feit pleegden. Van de
120 jongeren die een gesprek hebben gehad met een agent, kwam er niet één tot nu toe nog een
keer in aanraking met de politie. Tevens is het opsluiten van deze jongeren onnodig en
traumatiserend, volgens verschillende organisaties die de rechten van kinderen
beschermen (Oirschot van, 2019). Daarom luidt mijn stelling: ‘jeugdigen tot 23 jaar mogen niet in
detentie worden geplaatst’. Mijn standpunt is dat je het probleem bij de kern moet aanpakken om
terugkerend delict gedrag te voorkomen; hogere straffen opleggen pakt het probleem niet bij de
kern aan. In dit betoog geef ik mijn argumenten waarom het niet redelijk is om jongeren in detentie
te plaatsen.
Deze stelling past het beste bij het socialisme. Socialisten streven naar economische gelijkheid en
gelijke kansen voor iedereen. Ze zijn tegen de vrijemarkteconomie, omdat het tot grote economische
verschillen kan leiden en waardoor de ongelijkheid toeneemt (Woerdman & Krol, 2013). De
sociaaldemocratische PvdA wil jonge criminelen op het rechte pad houden door hen betere kansen
te geven, perspectief te bieden en professionele jeugdhulp aan te bieden (Partij van de Arbeid,
2020). In tegenstelling tot de Socialisten pleiten de Liberalen voor individuele vrijheid. Zij streven
daarom voor minder overheid en meer marktwerking, zodat iedereen zijn eigen dromen kan najagen
(Woerdman & Krol, 2013). D66 is een progressief-liberale partij en vindt betreft het thema
criminaliteit dat strafrecht geen wondermiddel is. Ze willen investeren in preventie en resocialisatie
en streven naar een sterke rechtsstaat waarin strafrecht zo effectief mogelijk wordt ingezet (D66,
2020). De laatste ideologie is het conservatisme. Confessionelen proberen te handelen volgens
Bijbelse waarden en daarnaast spelen harmonie en samenwerking een belangrijke rol (Woerdman,
2013). De Staatkundig Gereformeerde Partij vindt dat criminaliteit een harde aanpak verdiend met
hogere straffen (SGP, 2020).
Zwaarder straffen.
Detentie van jeugdigen is in mijn ogen geen goed middel om deze leeftijdsgroep aan te pakken. Deze
stelling sluit aan bij het CDA, de christendemocratische partij vindt dat straffen van jongeren eerder
gezocht moeten worden in heropvoeding en preventie, en niet alleen detentie (CDA, z.d. -b). De
partijgrondslag van het CDA komt grotendeels uit het Christendom: goed zijn voor mensen om je
heen en zelf initiatief nemen, vinden zijn belangrijk (CDA, z.d. -a). De praktijk leert dat medewerkers
van Justitiële Jeugdinrichtingen al constant zoeken naar een evenwicht tussen behandeling en
controle van naleving van de regels (Hanrath, 2017). Volgens het dramaturgisch perspectief van
Goffman speelt het sociale klimaat van de mens een grote rol in menselijk gedrag. Mensen proberen
voortdurend bepaalde strategieën in te zetten om informatie over zichzelf te beheersen en te
manipuleren (Wilterdink & Heerikhuizen, 2013), dat betekent dat jongeren zich in detentie naar
behoren kunnen gedragen. Maar zodra de jongeren uit detentie komen vallen ze vaak terug in oude
gedragspatronen. Dit kan opnieuw leiden tot delinquent gedrag.
1
, De rechts-populistische partij PVV ziet potentie in een soort ‘afschrikbeleid’ in de vorm van invoering
van minimumstraffen en de verhoging van maximumstraffen (PVV, z.d.). Het probleem is dat delicten
vaak impulsief worden gepleegd (de Vries & Westermaas, 2014), dus de afschrikmethode waar de
PVV in gelooft, werkt niet in alle situaties.
Bourdieu spreek over verschillende velden waarin een voortdurende machtsstrijd gaande is. In elk
veld gelden specifieke spelregels, normen en waarden waarnaar deelnemers zich behoren te
gedragen. Om in een bepaald veld macht te kunnen verwerven heb je kapitaal nodig. Het
belangrijkste kapitaal is cultureel kapitaal. Dat omvat onder andere kennis en vaardigheden. Iemands
culturele smaak is niet alleen een persoonlijke voorkeur, maar dikwijls ook een uiting van de groep
waartoe diegene behoort (Elchardus, 2007). Volgens het onderzoek van De Jong is het cultureel
kapitaal van de straatjongeren ‘kapot moeilijk’ zijn. Als ze gewenst gedrag vertonen krijgen ze
waardering en respect. Zo niet, worden ze doorgaans gepest of zelfs bedreigt. Deze groepsdruk is de
kern van het probleem. Als in een dergelijke groep crimineel gedrag vertoond wordt, dan wordt van
je verwacht dat je gaat conformeren. Als je dat niet doet, wordt je buitengesloten en juist dat wil je
niet op die leeftijd (Meer, 2008). Als je jong bent heb je behoefte aan respect en goedkeuring, dus
sommigen gaan dan crimineel gedrag vertonen om dat respect te krijgen. De kans is dan groot dat
een jongere, die onder groepsdruk delinquent gedrag vertoont, niet eerst gaat nadenken over wat de
gevolgen zijn van dat gedrag (Wilterdink & Heerikhuizen, 2013).
Na de overweging ben ik tot de conclusie gekomen dat hogere straffen weinig effect hebben, omdat
veel delicten dikwijls impulsief en onder groepsdruk gepleegd worden, wat maakt dat de
afschrikkende werking van de detentie niet altijd werkt. Ik ben het eens met het CDA. Inzetten op
heropvoeding en preventie leidt waarschijnlijk tot lagere recidivecijfers.
Kern van het probleem
Jeugddetentie heeft niet het gewenste effect, omdat ruim de helft van de gestrafte jongeren binnen
twee jaar weer een strafbaar delict pleegt, blijkt uit de landelijke recidivemonitor van het WODC
(Hermanns, 2017). Daarom moet er worden gekeken naar andere manieren om het aantal delicten
omlaag te brengen. Preventie is een goede oplossing, omdat hiermee het plegen van delicten in zijn
geheel voorkomen kan worden. Uit Nederlands onderzoek is gebleken dat er bij jongeren met
gedragsproblemen en delinquente gedragingen, sprake is van een opeenstapeling van risicofactoren.
Dit kan bijvoorbeeld een gebrek aan zelfcontrole zijn of slechte communicatieve vaardigheden. Als er
gebruik wordt gemaakt van inventarisatie van risicofactoren bij jongeren, kan er gebruik gemaakt
worden van effectievere interventies zoals cognitieve gedragstherapie en functionele familie
therapie.
Ten eerste, kan cognitieve gedragstherapie jongeren helpen om hun sociale- en probleemoplossende
vaardigheden te vergroten. Deze therapie kan een sleutel zijn omdat agressief gedrag en
ongehoorzaamheid een vergroot risico vormen voor het uitlopen tot delinquent gedrag. Als dit
verbeterd, is er een kans dat jongeren zichzelf beter onder controle kunnen houden en dus minder
snel agressief en ongehoorzaam worden. Dit verlaagt het risico op delinquent gedrag. Bovendien
worden jongeren aangeleerd om situaties van een andere kant te bekijken, waardoor ze beter de
gevolgen kunnen overzien van hun gedrag voordat ze overgaan tot agressief gedrag. Interventies,
zowel individueel als in groepsverband, die zijn gericht op het beheersen van woede gecombineerd
met cognitieve herstructurering hebben een reductie van recidive van 50 procent.
2
Les avantages d'acheter des résumés chez Stuvia:
Qualité garantie par les avis des clients
Les clients de Stuvia ont évalués plus de 700 000 résumés. C'est comme ça que vous savez que vous achetez les meilleurs documents.
L’achat facile et rapide
Vous pouvez payer rapidement avec iDeal, carte de crédit ou Stuvia-crédit pour les résumés. Il n'y a pas d'adhésion nécessaire.
Focus sur l’essentiel
Vos camarades écrivent eux-mêmes les notes d’étude, c’est pourquoi les documents sont toujours fiables et à jour. Cela garantit que vous arrivez rapidement au coeur du matériel.
Foire aux questions
Qu'est-ce que j'obtiens en achetant ce document ?
Vous obtenez un PDF, disponible immédiatement après votre achat. Le document acheté est accessible à tout moment, n'importe où et indéfiniment via votre profil.
Garantie de remboursement : comment ça marche ?
Notre garantie de satisfaction garantit que vous trouverez toujours un document d'étude qui vous convient. Vous remplissez un formulaire et notre équipe du service client s'occupe du reste.
Auprès de qui est-ce que j'achète ce résumé ?
Stuvia est une place de marché. Alors, vous n'achetez donc pas ce document chez nous, mais auprès du vendeur emilykroeze. Stuvia facilite les paiements au vendeur.
Est-ce que j'aurai un abonnement?
Non, vous n'achetez ce résumé que pour €4,49. Vous n'êtes lié à rien après votre achat.
