Volledige samenvatting met onderstrepingen van belangrijke begrippen. In 32 bladzijdes wordt het hele boek behandeld. Hij is ook vertaald vanuit het Engels naar het Nederlands zodat hij makkelijker te volgen is!
Samenvatting the Gardener and the Carpenter - Alison Gopnik
22 open oefenvragen voor Theoretische Pedagogiek
Tout pour ce livre (7)
École, étude et sujet
Rijksuniversiteit Groningen (RuG)
Pedagogische Wetenschappen
Theoretische pedagogiek (PABAP021A)
Tous les documents sur ce sujet (29)
3
revues
Par: lbadentoom • 1 année de cela
Par: ilevdw • 1 année de cela
Par: esmeeo • 1 année de cela
Vendeur
S'abonner
marijewierenga
Avis reçus
Aperçu du contenu
THE GARDNER AND THE
CARPENTER
AANTEKENINGEN BIJ HET BOEK
HOOFDSTUK 1
PARENTING TEGENOVER BEING A PARENT
Parenting = wat ouders kunnen doen
To parent is een werkwoord en veel ouders zien dit als een doel. Dat maakt waarom mensen
opvoeden zo bevredigend vinden. Het doel is om je kind gelukkig/succesvol te maken. Parenting
wordt vaak gebruikt om te beschrijven wat ouders doen en niet wat ze kunnen doen/moeten doen. Het
idee van ouderschap is zo doordringend en verleidelijk dat het vanzelfsprekend, onbetwistbaar en
voor de hand liggend lijkt. Maar ouders voelen ook dat dit eigenlijk niet klopt. Ze vergelijken hun
kinderen en klikken op elke kop die iets met opvoeden te maken heeft, zodanig dat ze instinctief gaan
handelen. Net als het leren om timmerman te worden, leren ouders ook ouders worden. Deze
ervaringen leiden tot succes. Er zijn dan ook genoeg ‘how to’ boeken te vinden over opvoeden die
zeggen dat je structureel verschil kan maken als je die tips aanhoudt. Als opvoeden wordt gezien als
werk (zo wordt het vaak gezien) zou het wel een hele slechte baan zijn (geen salaris en je ziet niet of
je het goed doet) maar als het geen soort werk is, waarom doen we het dan? Het boek gaat over of
het belangrijk is om uit te vogelen waarom het zijn van een ouder belangrijk is. Waarom is ouder zijn
de moeite waard. Opvoeden is altijd al aan de orde geweest, onderwijs is er eigenlijk gewoon voor
zorgen dat kinderen breed opgevoed zijn. Om te bepalen wat goede opvoeding is moet je eerst
bewust nadenken over wat zorg voor kinderen inhoud en wat het ‘beste’is.
Het ouderschapsmodel: bepaalt hoe mensen denken over de ontwikkeling van kinderen in het
algemeen.
Van parenting naar being a parent
Ouderschap is geen werk en het zou ook niet gericht moeten zijn op het doel om kinderen een
bepaald soort mens te maken. Ouder zijn gaat meer over een bepaalde soort relatie ontwikkelen en
liefde aangaan die gepaard gaat met zorg.
Jonge ouders hebben het meeste werk aan ouderschap maar de liefde die ze voelen voor hun kind is
onvoorwaardelijk, diepgaand en intiem. Liefde heeft geen maatstaven maar wel een doel: mensen
geven wat ze nodig hebben, hen helpen hun eigen lot te vormen en hen helpen om een pad te vinden
voor zichzelf. Het doel van liefhebben van kinderen in het bijzonder is om die hulpeloze jonge mensen
een rijke stabiele, veilige omgeving te bieden waarin variatie, innovatie en nieuwigheid ook tot bloei
komt. Van kinderen houden geeft ze geen bestemming maar wel voedsel voor de reis.
DE PARADOXEN
Ouder zijn is dus simpelweg houden van je kind.
Paradoxen van liefde
1. Het eerste dilemma komt voort uit de spanning tussen onafhankelijkheid en afhankelijkheid.
Ouders er verzorgers worden geacht de volledige verantwoordelijkheid te nemen over hun
kinderen. Maar tegelijkertijd moeten ze er ook voor zorgen dat deze kinderen volkomen
1
, onafhankelijke autonome volwassenen worden. In het begin van het leven van een kind
hebben ouders meer controle over het kind dan het kind maar als je een goede ouder bent
geweest heb je geen enkele controle over het volwassen leven van het kind. Vooral in de
puberteit word dit getest.
2. Een 2e dilemma komt voort uit de specificiteit van de liefde voor kinderen. Een ouder houdt
niet van een vriend of vriendin als hoe hij van zijn kind houdt. Ouders vinden welzijn van
kinderen belangrijker van wat dan ook, zelfs als hun eigen geluk eronder lijdt. Denk aan een
moeder die zijn kind naar een prive school stuurt terwijl ze zelf enorm op zichzelf moet
besparen. Dit wordt gezien als heldhaftigheid, wel een aparte vorm van heldhaftigheid. Want
stel dat we deze specifieke vorm van liefde voor onze kinderen zouden moeten onderbrengen
in overheidsbeleid.
Paradoxen van leren betreft hoe kinderen leren van volwassenen
1. In een wereld waar scholing bepalend is voor succes is veel ouderschap ook gericht op meer
en sneller leren. Een eerste paradox betreft spel en werk. Het klopt dat kinderen leren
doormiddel van spelen, het heeft een speciale functie in de kindertijd. Eigenlijk vind iedereen
dat kinderen moeten kunnen spelen maar dit is ook het eerste wat weggehaald wordt als we
het leven van kinderen wettelijk vastleggen. Muurbal en hinkelen maakt bijvoorbeeld plaats
voor voetbaltraining. Er blijft voor kinderen weinig tijd over om te spelen. Conventionele
morele en politieke systemen gaan allemaal over serieuze zaken, ze gaan over hoe individuen
en samenlevingen zouden moeten denken, plannen en handelen. Maar bij kinderen draait
alles om spelen. Ook kinderen moeten op een gegeven moment de transformatie maken van
spelen naar werken. Scholen doen dit nu vooral, maar is er een mogelijkheid om dit beter te
doen?
2. De 2e paradox betreft traditie en innovatie. Mensen zijn altijd al gevangen geweest tussen het
nieuwe en oude. Conservatisme wil graag het oude behouden. Het kan heel bevredigend
werken om je culturele identiteit voort te zetten. Tegelijkertijd is een van de basisfuncties van
de kindertijd het toestaan van innovatie en verandering. Paradoxaal genoeg zouden er geen
tradities bestaan om door te geven als mensen uit het verleden niks nieuws gedaan hadden.
Hoe kunnen we onze eigen cultuur en tradities waarderen en doorgeven en tegelijkertijd onze
kinderen toestaan en aanmoedigen om nieuwe dingen uit te vinden?
Er zijn geen eenvoudige oplossingen voor deze paradoxen. Maar we kunnen we proberen deze te
onderkennen en erkennen dat ze veel meer zijn dan gewone opvoeddiscussies.
METAFOOR TUINIEREN
Misschien wel de beste metafoor van allemaal om onze afwijkende relatie met kinderen te begrijpen is
voor kinderen zorgen als tuinieren. Ouderschap is als een soort monteur zijn, je moet je aandacht
besteden aan je materiaal en dit kan invloed hebben op wat je wil doen. In principe is het jou taak om
van het materiaal een eindproduct te vormen. En kun je je eindproduct beoordelen. Wanneer we
daarentegen tuinieren creëren we een beschermde en verzorgende ruimte voor planten om te
groeien. Het vergt hard werken. En speciale planten hebben andere aandacht nodig. Een kenmerk
van goed tuinieren is dat er enkele vormen zijn waarbij het doel een bepaald resultaat is bijvoorbeeld
het opkweken van bonsaiboompjes. Dit vereist dezelfde expertise als timmerwerk. Een ouder kan zijn
kind niet veranderen in een slimme, gelukkige of succesvolle volwassene maar hij kan wel helpen om
een nieuwe generatie te creëren die robuust, aanpasbaar en veerkrachtig is. Tuinieren kan
hartverscheurend zijn. We groeien als kinderen op een in een tuin van liefde en zorg.
HISTORISCHE ONTWIKKELING ACHTER PARENTING
2
,Zolang wij als mens bestaan krijgen wij zorg van onze ouders. Eind 20 e eeuw werd dit opvoeding
genoemd. Dit ontstond door sociale veranderingen zoals kleinere gezinnen, grotere mobiliteit en
ouders die op latere leeftijd voor het eerst ouder worden.
Ook al is ouderschap een zeer recente en culturele uitvindingen, het kan een goede of nuttige zijn.
Zelfs als het vreselijk moeilijk is om het goed te doen en het slechts marginale effecten heeft.
METAFOOR KOKEN/VOEDING
Evolutionaire wetenschappers beweren dat koken net zo cruciaal is voor het overleven van de mens
als het opvoeden van kinderen. En toch tonen zowel evoluionaire overwegingen als wetenschappelijk
onderzoek aan dat bewuste beslissingen om op dieet te gaan om te bepalen wat je eet op zn best een
marginaal effect hebben. Sterker nog, de explosie van dieten en voedingsadviezen viel samen met
een explosie van obesitas. De fundamentele paradox is vergelijkbaar. Koken en voorr kinderen zorgen
is zowel in wezen als typisch menselijk. Hoe meer we bewust koken en eten om gezond te worden of
kinderen op te voeden om ze gelukkig te maken hoe minder gezond en gelukkig wij en onze kinderen
lijken te worden. Alleen we kunnen niet zomaar onbewust koken of onze kinderen opvoeden zoals
onze ouders.
TER ERE VAN WANORDE
Als details van zorg niet bepalend zijn voor het aantal kinderen, waarom zouden we dan zoveel tijd en
emotie/geld investeren in het opvoeden. Dit is een
persoonlijke/politieke/evolutionaire/wetenschappelijke kwestie. Evolutie zorgt ervoor dat we
reproduceren maar waarom zijn we dan kort na onze geboorte niet zelfvoorzienend. Waarom hebben
kinderen zoveel zorg nodig en dieren niet. Het wetenschappelijke idee van dit boek dat het antwoord
in wanorde ligt.
Mensen brengen een bijzonder brede variabele en onvoorspelbare mix van kinderen voort, elk met
uniek temperament en sterke/zwakke punten en verschillende vaardigheden. Dit stelt ons in staat ons
aan te passen in een onvoorspelbare veranderende cultuur en omgeving. Denk aan het nemen van
risico’s. we weten dat ze van tijd tot tijd erg klein zijn. Sommigen zijn avontuurlijk en andere timide.
EXPLORING VS. EXPLOITING
De strategie voor menselijk succes bestaat uit 2 delen±
1. Het genereren van veel verschillende mogelijkheden maar we elimineren niet alle
alternatieven omdat we sommigen nodig zullen hebben in noodsituaties als reserve
2. Daarna behouden we de opties die voor ons werken
Deze strategie heeft een zwak punt. Er bestaat namelijk een intrinsiek spanningsveld tussen
slordigheid en effectiviteit. Er is een wisselwerking tussen het genereren van veel alternatieven die in
de toekomst nuttig kunnen zijn en het hebben van een gestroomlijnd gemeen, snel en efficiënt
systeem op dit moment. Wetenschappers noemen dit de spanning tussen exploratie en exploitatie.
Het verkennen van mogelijkheden, maakt innovatie mogelijk. Het geeft alternatieven in het licht van
een nieuwe omgeving. Maar je moet ook kunnen handelen in deze omgeving. Exploreren zal je dan
niet helpen. Je wil namelijk niet op iets afgaan en alle opties dan pas overwegen. Een manier om dit
probleem op te lossen is door perioden van exploratie en exploitatie met elkaar af te wisselen. Begin
met exploreren en ga vervolgens exploiteren. Je begint door willekeuring veel variatie te genereren en
vervolgens in te zoomen op wat werkt. In de kindertijd is de oplossing voor veel dingen vaak papa of
mama. We mogen namelijk exploreren als kind. De mens is misschien wel de meest explorerende
soort omdat wij in alle omstandigheden kunnen leven terwijl dieren vaak zijn afgestemd op 1 soort.
Daarom is het geen toeval dat we een veel langere jeugd hebben. Variabiliteit en exploratie zijn op
3
, hun hoogtepunt in de kindertijd. Wanneer we het leren van kinderen bestuderen zien we dat kinderen
beginnen met overwegen van zeer breed scala aan ideeën over hoe de wereld zou kunnen werken en
dat ze vaak schakelen van het ene idee naar het andere. Dit zie je ook op hersenscans, jonge
hersenen zijn plasticer, ze maken veel nieuwe verbindingen. De bindingen die we niet gebruiken
worden gesnoeid en verdwijnen. Oudere hersenen zijn veel minder flexibel.
Epigenetica: de studie naar de uitwerking van genen op de ontwikkeling van een organisme. Genen
kunnen in de kindertijd in en uitgeschakeld worden. De epigenetica laat zien hoe kenmerken van de
omgeving genen actief of inactief kunnen maken. Gaat over genexpressie.
Exploreren = verkennen/onderzoeken
Exploieren = ontwikkelen
HOOFDSTUK 2: DE EVOLUTION OF CHILDHOOD
Als we ons begrip van relaties tussen kind en ouder willen verdiepen, is nadenken over hoe die
relaties evolueerden een manier om dat te doen.
Mensenkinderen zijn langzame opgroeiers, sociaal leren ze wel heel effectief doormiddel van imiteren.
Mensenkinderen zijn specifiek aangepast om te leren.
Hoe weten we hoe we geëvalueerd zijn? Biologen kunnen nauwverwanten vergelijken en zien hoe
bepaalde eigenschappen zich aanpassen en de kans op voortplanting en overleven te vergroten.
Psychologen kunnen dit allemaal niet. Mensen willen doelen bereiken, andere dieren niet. Wij laten
dingen gebeuren en kijken hoe dit verloopt. Dat betekent dat wanneer we denken aan een
evolutionaire verklaring voor een menselijke eigenschap dat er ook altijd een alternatieve verklaring
kan zijn voor gedrag omdat mensen ervan kunnen leren. Culturele evolutie beinvloedt menselijk
handelen meer dan dat van welk dier dan ook, dit voegt een hele laag complexiteit toe. Dit heeft
geleidt tot de kritiek over dat de verklaringen in de evolutionaire psychologie dat je niet kunt uitleggen
waarom mensen zich gedragen zoals ze doen door alleen te zeggen dat dit misschien heeft geholpen
bij het overleven vroeger.
De paradox van onvolwassenheid waarom hebben we kinderen? Evolutionair gezien. Baby’s
lijken immers soms nutteloos. De voor de hand liggende reden is dat ouders hun genen willen
voortzetten. Maar waarom zou je dan niet meteen willen dat een kind de potentie heeft om competent
en productief te zijn. Deze vraag is raadselachtig. Elk dier dat er bestaat heeft namelijk een kortere
jeugd dan wij. Wel worden wij ook ouder dan de meeste dieren. Langere onvolwassenheid is
gecorreleerd met grotere omvang en langere levensduur in het algemeen. Het hangt ook samen met
meer ouderlijke zorg en investeringen. Want wanneer baby´s onvolwassen zijn moeten ouders meer
middelen besteden aan zorg voor hen. De belangrijkste reden voor mensen dat correleert met langere
onvolwassnheid is grotere hersenen en meer intelligentie, leervermogen en flexibiliteit.
Wat veroorzaakte de dramatische en snelle veranderingen die leidden tot de evolutie van de mens?
Waaraan passen we ons aan?
1. Het klimaat veranderde, het werd onvoorspelbaar
2. De mens begon met verhuizen en niet leven op 1 plek, dit betekent voortdurend nieuwe
uitdagingen
3. Variatie in sociale omgeving, en ons aanpassingsvermogen
Vanuit evolutionair perspectief is parenting geen goed model voor ouders en kinderen. Het zorgen
voor en het voeden van je kind is cruciaal maar vanuit evolutionair perspectief is het bewust vormen
van je kind nutteloos en zelfvernietigend. Zelfs als wij mensen ons gedrag precies zo zouden kunnen
4
Les avantages d'acheter des résumés chez Stuvia:
Qualité garantie par les avis des clients
Les clients de Stuvia ont évalués plus de 700 000 résumés. C'est comme ça que vous savez que vous achetez les meilleurs documents.
L’achat facile et rapide
Vous pouvez payer rapidement avec iDeal, carte de crédit ou Stuvia-crédit pour les résumés. Il n'y a pas d'adhésion nécessaire.
Focus sur l’essentiel
Vos camarades écrivent eux-mêmes les notes d’étude, c’est pourquoi les documents sont toujours fiables et à jour. Cela garantit que vous arrivez rapidement au coeur du matériel.
Foire aux questions
Qu'est-ce que j'obtiens en achetant ce document ?
Vous obtenez un PDF, disponible immédiatement après votre achat. Le document acheté est accessible à tout moment, n'importe où et indéfiniment via votre profil.
Garantie de remboursement : comment ça marche ?
Notre garantie de satisfaction garantit que vous trouverez toujours un document d'étude qui vous convient. Vous remplissez un formulaire et notre équipe du service client s'occupe du reste.
Auprès de qui est-ce que j'achète ce résumé ?
Stuvia est une place de marché. Alors, vous n'achetez donc pas ce document chez nous, mais auprès du vendeur marijewierenga. Stuvia facilite les paiements au vendeur.
Est-ce que j'aurai un abonnement?
Non, vous n'achetez ce résumé que pour €6,89. Vous n'êtes lié à rien après votre achat.
