,Hoofdstuk 1
Three Fundamental Ideas for Psychology: A Historical Overview
The Idea of Physical Causation of Behavior
De oprichting van psychologie als een formele, erkende wetenschappelijke discipline dateert
uit 1879, toen Wilhelm Wundt het eerste universitaire psychologielaboratorium opende in
Leipzig, Duitsland. Schreef het eerste psychologieboek + begon de eerste officiële
afgestudeerde studenten van de psychologie te begeleiden.
De eerste mensen die een doctoraat in de psychologie behaalden, waren de studenten van
Wundt.
Maar de wortels van de psychologie dateren van vóór Wundt.
Het idee van fysieke oorzaak van gedrag
Voordat er een wetenschap van de psychologie kon ontstaan, moesten mensen het idee
bedenken en accepteren dat vragen over menselijk gedrag en de geest in principe
wetenschappelijk beantwoord kunnen worden.
- Begon in geschriften van de oude Grieken, die speculeerden over de zintuigen, het
menselijk intellect en de fysieke basis van de geest op manieren die opmerkelijk
modern lijken.
- Sluimerden gedurende de Middeleeuwen en begonnen pas in de vijftiende eeuw (de
Renaissance) weer te ontkiemen of pas in de achttiende eeuw (de Verlichting) vaste
voet te krijgen.
- Tot de achttiende eeuw was de westerse filosofie sterk gebonden aan en beperkt
door religie. De kerk hield vol dat elk mens bestaat uit twee afzonderlijke maar nauw
met elkaar verbonden entiteiten, een materieel lichaam en een immateriële ziel - een
opvatting die tegenwoordig dualisme wordt genoemd. Het lichaam maakt deel uit
van de natuurlijke wereld en kan wetenschappelijk worden bestudeerd, net zoals
levenloze materie kan worden bestudeerd. De ziel daarentegen is een
bovennatuurlijke entiteit die werkt volgens haar eigen vrije wil, niet volgens de
natuurwetten, en kan daarom niet wetenschappelijk worden bestudeerd. Dit was de
aanvaarde religieuze doctrine, die - althans in het grootste deel van Europa - niet
publiekelijk kon worden aangevochten zonder het risico te lopen beschuldigd te
worden van ketterij en mogelijk de dood. Toch liet de leer wat ruimte voor spel, en
iemand die gevaarlijk dichtbij de grenzen speelde, was de grote Franse wiskundige,
fysioloog en filosoof René Descartes (1596–1650).
Descartes' versie van dualisme: focus op het lichaam
Vóór Descartes schreven de meeste dualisten de interessante eigenschappen van de mens
toe aan de ziel. De ziel werd verantwoordelijk geacht voor de warmte van het lichaam, voor
het vermogen om te bewegen, voor het leven zelf.
Hij begon het lichaam te beschouwen als een ingewikkelde, complexe machine die zijn eigen
warmte genereert en in staat is om te bewegen, zelfs zonder de invloed van de ziel. Hoewel
er in zijn tijd weinig bekend was over het zenuwstelsel, lijkt Descartes' opvatting van de
,mechanische aansturing van beweging op ons moderne begrip van reflexen, onwillekeurige
reacties op prikkels.
Descartes geloofde dat zelfs zeer complexe gedragingen kunnen plaatsvinden door puur
mechanische middelen, zonder tussenkomst van de ziel.
- In overeenstemming met de leer van de kerk beweerde hij dat niet-menselijke dieren
geen ziel hebben, en hij wees op een logische implicatie van deze bewering: elke
activiteit die door mensen wordt uitgevoerd en die kwalitatief niet verschilt van het
gedrag van een niet-menselijk dier, kan in theorie plaatsvinden zonder de ziel.
o Als mijn hond (die wonderbaarlijke dingen kan doen) maar een machine is,
dan is een groot deel van wat we doen, zoals eten, drinken, slapen, hijgen ook
puur mechanisch gebeuren.
Volgens Descartes is denken het enige essentiële vermogen dat mensen hebben, maar
honden niet, wat Descartes definieerde als bewuste afweging en beoordeling.
- Eerdere filosofen schreven vele functies toe aan de ziel, maar Descartes schreef er
maar één toe: de gedachte.
- Descartes had neiging zich te concentreren op de machinerie van het lichaam. Om
nuttig te zijn, moet het denken reageren op de zintuiglijke input die via de ogen, oren
en andere zintuigen in het lichaam wordt gekanaliseerd, en het moet in staat zijn de
bewegingen van het lichaam te sturen door op de spieren in te werken.
- Descartes suggereerde dat de ziel, hoewel niet fysiek, inwerkt op het lichaam op een
bepaalde fysieke locatie: een klein orgaan (nu bekend als het pijnappelklierlichaam)
begraven tussen de twee hersenhelften.
Descartes' theorie is zelfs vandaag de dag populair onder niet-wetenschappers, omdat het
de rol van zintuigen, zenuwen en spieren in gedrag erkent zonder de religieuze
overtuigingen of intuïtieve gevoelens van mensen te schenden dat bewuste gedachten
plaatsvinden op een niet-fysiek vlak.
Thomas Hobbes en de filosofie van het materialisme
Rond dezelfde tijd dat Descartes zijn machine-georiënteerde versie van het dualisme
ontwikkelde, ging de Engelse filosoof Thomas Hobbes (1588-1679) veel verder. In zijn boek
Leviathan en in een korter werk genaamd Human Nature betoogde Hobbes dat geest, of ziel,
een betekenisloos concept is en dat er niets anders bestaat dan materie en energie, een
filosofie die nu bekend staat als materialisme (Hobbes, 1651/2010).
- Hobbes: al het menselijk gedrag, inclusief de ogenschijnlijk vrijwillige keuzes die we
maken, begrepen in termen van fysieke processen in het lichaam, met name de
hersenen.
- Bewuste gedachte is puur een product van de hersenmachinerie en daarom
onderworpen aan de natuurwetten. Deze filosofie stelt geen theoretische limiet aan
wat psychologen wetenschappelijk zouden kunnen bestuderen. Het meeste werk van
Hobbes was gericht op politiek en overheid, maar zijn ideeën hielpen bij het
inspireren van een denkrichting over de geest die bekend staat als empirisme.
Het idee dat het lichaam, inclusief de hersenen, een machine is, hielp de wetenschap van de
fysiologie te promoten - de studie van de machinerie van het lichaam. Aan het begin van de
, 19e eeuw was er aanzienlijke vooruitgang geboekt in dit streven, en in de daaropvolgende
decennia werden ontdekkingen gedaan over het zenuwstelsel die aanzienlijk bijdroegen aan
de oorsprong van de wetenschappelijke psychologie.
Een bijzonder belangrijke ontwikkeling voor de opkomst van de psychologie was een groter
begrip van reflexen. De basisopstelling van het zenuwstelsel - bestaande uit een centraal
zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg) en perifere zenuwen die het centrale zenuwstelsel
verbinden met zintuigen en spieren - werd aan het begin van de negentiende eeuw goed
begrepen.
- In 1822 toonde de Franse fysioloog François Magendie aan dat zenuwen die het
ruggenmerg binnenkomen twee afzonderlijke wegen hebben: een voor het
overbrengen van berichten naar het centrale zenuwstelsel vanaf de sensorische
receptoren van de huid en een voor het uitvoeren van berichten om de spieren te
bedienen.
- Door experimenten met dieren begonnen wetenschappers meer te weten te komen
over de neurale verbindingen die ten grondslag liggen aan eenvoudige reflexen, zoals
de automatische terugtrekkingsreactie op een speldenprik. Ze ontdekten ook dat
bepaalde hersengebieden, wanneer ze actief zijn, dergelijke reflexen kunnen
versterken of remmen.
Sommige van deze fysiologen begonnen te suggereren dat al het menselijk gedrag
plaatsvindt door middel van reflexen - dat zelfs zogenaamde vrijwillige acties eigenlijk
complexe reflexen zijn waarbij hogere delen van de hersenen betrokken zijn. Een van de
meest welsprekende voorstanders van deze opvatting, bekend als
- Reflexologie, was de Russische fysioloog I. M. Sechenov.
o Alle menselijke acties worden geïnitieerd door prikkels in de omgeving. De
prikkels werken in op de sensorische receptoren van een persoon, waardoor
een reeks gebeurtenissen in het zenuwstelsel in gang wordt gezet die
culmineert in de spierbewegingen die de actie vormen.
o Sechenovs werk inspireerde Ivan Pavlov (1849-1936)
Een andere belangrijke vooruitgang in de negentiende-eeuwse fysiologie was het concept
van lokalisatie van functie: het idee dat specifieke delen van de hersenen specifieke functies
vervullen bij de productie van mentale ervaring en gedrag.
- In Duitsland stelde Johannes Müller (1838/1965) voor dat de verschillende
kwaliteiten van zintuiglijke ervaring tot stand komen doordat de zenuwen van
verschillende zintuigen verschillende delen van de hersenen prikkelen. Zo ervaren we
visie wanneer een deel van de hersenen actief is, horen wanneer een ander deel
actief is, enzovoort.
- In Frankrijk voerde Pierre Flourens (1824/1965) experimenten uit met dieren die
aantoonden dat schade aan verschillende delen van de hersenen verschillende
soorten tekorten in het bewegingsvermogen van dieren veroorzaakt.
- Paul Broca (1861/1965), eveneens in Frankrijk, publiceerde bewijs dat mensen die
letsel oplopen aan een heel specifiek deel van de linkerhersenhelft het vermogen om
te spreken verliezen, maar geen andere mentale vermogens verliezen.
Les avantages d'acheter des résumés chez Stuvia:
Qualité garantie par les avis des clients
Les clients de Stuvia ont évalués plus de 700 000 résumés. C'est comme ça que vous savez que vous achetez les meilleurs documents.
L’achat facile et rapide
Vous pouvez payer rapidement avec iDeal, carte de crédit ou Stuvia-crédit pour les résumés. Il n'y a pas d'adhésion nécessaire.
Focus sur l’essentiel
Vos camarades écrivent eux-mêmes les notes d’étude, c’est pourquoi les documents sont toujours fiables et à jour. Cela garantit que vous arrivez rapidement au coeur du matériel.
Foire aux questions
Qu'est-ce que j'obtiens en achetant ce document ?
Vous obtenez un PDF, disponible immédiatement après votre achat. Le document acheté est accessible à tout moment, n'importe où et indéfiniment via votre profil.
Garantie de remboursement : comment ça marche ?
Notre garantie de satisfaction garantit que vous trouverez toujours un document d'étude qui vous convient. Vous remplissez un formulaire et notre équipe du service client s'occupe du reste.
Auprès de qui est-ce que j'achète ce résumé ?
Stuvia est une place de marché. Alors, vous n'achetez donc pas ce document chez nous, mais auprès du vendeur wurstudent99. Stuvia facilite les paiements au vendeur.
Est-ce que j'aurai un abonnement?
Non, vous n'achetez ce résumé que pour €10,99. Vous n'êtes lié à rien après votre achat.