Samenvatting Analytische chemie uitgewerkte leerdoelen

Samenvatting Analytische chemie
- De volgende termen kunnen omschrijven: Stationaire fase, mobiele fase, eluens en elutie
De stationaire fase staat stil, daar gebeurt verder niks.




- De uitvoering van dunnelaagchromatografie inclusief identificatie en het bepalen van de Rf-
waarde kunnen beschrijven en uitleggen. De omstandigheden die de Rf-waarde beïnvloeden
kunnen aangeven.
De Rf waarde is uniek voor een bepaalde component in een bepaalde concentratie en
samenstelling bij een bepaalde meting.
Loopafstand Front = b a
Vertragingsfactor =Rf =
Loopafstand blauwe component = a b
De grootste pijl: b, de a is de middelste pijl. In dit geval. A is de afstand
Van start tot in dit geval het centrum van de stip.

Omstandigheden die de Rf-waarde beïnvloeden:
-De opgebrachte hoeveelheid en de vlekgrootte
-De dampsamenstelling in de ontwikkelkamer
-De scheiding van de mobiele fase tijdens de elutie
-Temperatuur
-Laagdikte van de stationaire fase
-Bindmiddel in de stationaire fase
-Verontreinigingen, door absorptie tijdens het bewaren, in de stationaire fase
-Ionenconcentraties in het loopmiddel
-Zuurgraad van het loopmiddel
-Looprichting (stijgen, dalen horizontaal


- De verschillende chromatografische scheidingsprincipes, verdeling, adsorptie,
ionenuitwisseling en molecuulgrootte, kunnen toelichten.
Verdeling: Vaak zijn de componenten verdeeld over de stationaire fase en de mobiele fase. Je
stelt je hierbij voor dat de stationaire fase een dunnen laag vloeistof is.
Maar de laag zit wel vast op een drager. De mobiele fase kan een
vloeistof of een gas zijn. De component lost enigszins in de stationaire
fase op. Lost een component weinig op dan komt hij sneller uit de
kolome dan een component die goed in de stationaire fase oplost. Bij
verdelingschromatografie voldoen de evenwichtsconcentraties in
Cs
stationaire en mobiele fase aan de volgend betrekking: K =
Cm
K: verdelingscoëfficiënt
Cs: Concentratie component in de stationaire fase (mol/L)
Cm: Concentratie component in de mobiele fase (mol/L)

De verdelingscoëfficiënt is een maat voor het evenwicht tussen de concentratie van de
onderzocht component in de stationaire en mobiele fase. Lost de component goed op in de
stationaire fase dan is K groot, lost de component slecht op in de stationaire fase dan is K
klein. In zowel HPLC en GLC is verdeling het belangrijkste scheidingsprincipe. In beide
gevallen is de vloeistof een uiterst dunne laag aan het dragermateriaal in de kolom. IN de
meeste gevallen is dit vloeistoflaagje chemisch gebonden op siliciagel (BPS)

, Absorptie: Adsorptie is de fysische of chemische aanhechting van de
te scheiden componenten aan de stationaire fase. De stationaire fase
is dan een vaste stof, de mobiele fase een gas of een vloeistof. De ene
soort moleculen wordt sterker gebonden en dus afgeremd dan de
andere soort. De aanhechting aan de stationaire fase is meestal een
kwestie van polariteit. Polaire interacties en waterstofbruggen zijn de
belangrijkste bindingen tussen de component en de stationaire fase.
Een apolaire stof zal op een apolair adsorbens sterk vertraagd worden als het eluens polair
genoeg is.
Adsorptie is meestal niet het belangrijkste scheidingsprincipe. Vaak is adsorptie zelfs een
ongewenst bijverschijnsel. Adsorptie leidt dan meestal tot tailing: er ontstaat een staart achter
de component van te sterk vertraagde moleculen
Ionenuitwisseling: zie leerdoel hieronder
Molecuulgrootte: zie het 2de leerdoel hieronder


- Het principe van ionenwisseling kunnen beschrijven en toelichten, het
verschil tussen een kationen- en een anionenwisselaar kunnen
aangeven.
Doel: Ionen in oplossing van elkaar scheiden.
Mobiele Fase: Een oplosmiddel met de ionen (bv water)
Stationaire fase: Een kunststof drager met daarop gehechte ionen. Dit
kunnen kationen (+) of anionen (-) zijn.
Werking: De ionen in de oplossing zullen hechten aan de stationaire
ionen, en later weer loskomen (zuur-base evenwicht). Ionen met een sterke
lading zullen vaker/langer binden met de stationaire fase en worden zo dus
meer vertraagd. Er wordt dus gescheiden op basis van ionlading.




- Uitleggen hoe bij gelpermeatiechromatografie de scheiding naar deeltjesgrootte plaats vindt.
Aangeven welke moleculen als eerste van de kolom zullen komen. Drie categorieën
deeltjesgrootte onderscheiden.
Doel: Deeltjes met verschillende grootte in oplossing van elkaar scheiden.
Mobiele Fase: Een oplosmiddel met de deeltjes Stationaire fase: Een gel met microscopisch
kleine tunnels erdoorheen met verschillende diameters
Werking: De deeltjes in de oplossing gaan door de gel heen. De kleine
deeltjes (groen) zullen door de tunnels passen. Dit zorgt voor een lange weg
naar de bodem. De grote deeltjes (rood) passen niet door de tunnels en gaan
via een kortere weg richting de bodem. Zo wordt er gescheiden op
deeltjesgrootte.Alle vast stoffen(korrels) hebben poriën, sommige zijn groter
of kleiner dan de andere. Zodra de moleculen in de poriën komen worden ze
tegengehouden. De rode moleculen zijn de grootste dus die komen als eerst
onderaan, dan blauw en dan groen. Want de kleine moleculen worden eerder
tegengehouden, want ze kunnen door alle poriën heen.
Waarom 3 verschillende deeltjesgroottes?
Deeltjes die zo klein zijn dat ze door alle tunnels passen
• Worden dus maximaal vertraagd, maar als de deeltjes nog kleiner
worden vertragen ze niet verder
Deeltjes die zo groot zijn dat ze door geen tunnels passen
• Worden dus minimaal vertraagd, maar als de deeltjes nog groter
worden versnellen ze niet verder
Deeltjes die hier tussenin liggen passen door een deel van de tunnels
• Dit zijn dus de deeltjes die we kunnen scheiden: als ze groter worden zijn ze sneller
beneden, als ze kleiner worden duurt het langer.