Gastcollege VTO: De waanzin voorbij
Peter:
- Wie ben ik, wat ga ik doen, hoe ga ik leven.
- Poëzie is een uiting van zijn leven.
Heel het proces om het te verwoorden over wat hij heeft meegemaakt is enorm helend
voor Peter. Hij schreef dingen op om ze vast te krijgen, toen hij ziek was, draaide zijn
hoofd continue.
Vorm van het boek is belangrijk, het is een beschrijving (geen theorie, geen filosoof,
geen verhaal over de psychiatrie). Het is een manier om het iedereen te laten begrijpen.
- Heel veel aspecten zijn gemeenschappelijk met de algemene bevolking.
- Eerst de gedichten geschreven.
- Daarna overgeschakeld naar het schrijven van het boek.
De dochter
- Vaak iemand met psychose wordt enkel gezien als patiënt er wordt vaak vergeten
dat hij ook andere rollen heeft. (vader, partner,…)
- Context werd totaal niet betrokken, ze pleit ervoor om dit toch te doen, zodat de
mentale gezondheid van de context daar niet onder leidt.
VRAGEN:
1. Hebben de triggers nu nog invloed op jou?
Het is een complexe zaak en niet hetzelfde voor iedereen, ze kunnen
getriggerd worden door kleine dingen. Hij is niet meer zo kwetsbaar voor
een psychose, hij zal waarschijnlijk niet meer psychotisch worden en van
de triggers heeft hij niet zoveel last. De oorzaken van de psychose zijn al
uit zijn leven ondertussen.
2. Heeft u tips voor de HV om met mensen met een psychose om te gaan?
Nabij blijven, in contact te blijven, contact onderhouden. Het genezen
moet uit jezelf komen. Als iemand psychotisch is, is de niet psychotische
mens ook wel aanwezig. Ook al reageren ze niet, het is belangrijk om te
blijven praten, het lijkt alsof ze niet luisteren maar het bouwt juist een
band op.
Om hem niet altijd als ziek te zijn, niet te voorzichtig te zijn, hem
benaderen. Niet anders doen en zo normaal mogelijk te doen.
3. Terug contact opnemen met dagmar, hoe was dat?
Positieve ervaring, het was moedig maar had er vertrouwen in omdat ze
trouw is en dat ze zal luisteren, het was makkelijker dan je zou denken
Zij was heel blij om hem terug te horen.
, 4. Hoe was de aanwezigheid van Dagmar, hoe zij als veilig persoon aanvoelde
Was vreemd, die psychose gebeurde maar bij haar was alles terug
normaal. Het voelde heel normaal. Het was heel raar om dat te ervaren.
Het is iets wat hij vrij sterk heeft, bij verschillende omstandigheden voelt
hij zich anders.
Dagmar hield hem onder controle, het was een referentiepunt. Zij bleef
ook gewoon normaal doen.
5. Positieve en negatieve aspecten vanuit de HV?
Dochter: Niet veel positieve ervaringen. Zij is in pleegzorg gegaan met
Dagmar en daar wel heel mooie ervaringen van. Ze werden niet betrokken
in de psychose, nooit met iemand gesproken die haar papa behandelde. Ze
voelde dat ze geen deel was van haar papa zijn herstel. Zelfs als Dagmar
betrokken werd was dat uit haar initiatief. Ze voelde haar heel woedend,
verdrietig, ze begreep het niet en moest dat er zijn had haar dat geholpen.
Peter: Het open en oprechtheid zijn aspecten die positief zijn. Hij bleef
praten op een normale manier. Het negatieve is de stigmatiserende
houding, het zou niet mogen in de HV. Het idee dat als je een psychose
hebt dat je niet kan herstellen, vele HV denken dat. Herstel in eigen
handen nemen en mensen steunen in eigen proces. Een goede HV begint
met een open en vragende houding.
Doordat Dagmar geen familie was werd ze ook niet betrokken, het is
veranderd net als de opsluitingen.
6. Hoe kunnen ervaringswerkers ingezet worden in de ondersteuning van naasten?
Dochter: Iemand hebben die hoop kan bieden, het kan helpen om mensen
die psychotisch zijn geweest in actie te zien in de maatschappij, dat ze
herstelt zijn. Het had hoop gegeven, er is een leven voorbij de psychose.
Zelfs andere mensen helpen lukt.
Peter: Het is een bepaalde erkenning en begrip die je hebt, het is heel
sterk.
7. Hoe kan een 15-jarige goed betrokken worden?
Dochter: Het was jong, maar de realiteit is wat het is. Ze moest ermee
omgaan. ZE konden haar wel op de hoogte houden, welke therapieën zijn
er. Is er herstel, wanneer komt dat. Gaan ze opzoek naar oplossingen. Ze
had het gevoel dat ze niet serieus genomen werd. Kinderen voelen dit!!!!
Enerzijds is de dankbaar dat dit niet boven haar gebeurd is maar toch is
het enorm zwaar (avond dat ze beslissen om hem te colloqueren)
Peter: Netwerkvergaderingen organiseren, het is afhankelijk van de
situatie om te kijken wie er aanwezig is. Het is belangrijk om in dialoog te
gaan en in dialoog te blijven.