Hoofdstuk 1:
Dominique Bauer
From the Enclosed Individual to Spatial Notions of a “Beyond”: Spatial Imagery in
the Work of Jules Romains
35-57
In het werk van Jules Romains spreekt men over het unanieme: wat betekent dat
wanneer mensen samenkomen op een bepaalde plek, veel mensen een ander
perspectief krijgen over een ruimte. Via al deze monoscopische en subjectieve
gezichtspunten waarvan al de ruimtelijke zienswijzen bij elkaar komen, zorgt het
panoptische unanime voor een totaal maar ook ideaalbeeld. Om de samenhang
tussen al deze beelden te begrijpen ( de culturele inhoud en verband met de
onmiddellijkheid) wordt Romains unanisme gelezen met een achtergrond van
andere uitdrukkingen in de literatuur en de beeldende kunst.
In Romains Unanisme zie je een groot verschil tussen 2 soorten steden: Parijs
( ook wel een modelmetropool van Romain’s genoemd), het platteland( en
slaperige steden ) zoals in de Provincie. Parijs is ontwikkeld na de 2 e Industriële
revolutie met hun snelheid, technologische ontwikkeling, massa’s mensen en
wereldwijde verbindingen,.. De Provincie daarentegen is een soort platteland, is
levenloos, inert maar vooral gescheiden van de rest van de wereld.
Net op dezelfde manier als in ‘Le Bourg regenere’, zijn deze wezens afgesloten
en levenloos. Alhoewel, ze leven, maar dan enkel achter de façades van hun huis.
Dit doet ons denken aan de kamers met de ondoordringbare muren in ‘ La vie
unanime’. Ze weten niets van de buitenwereld , ondanks dat de buitenwereld
zich verder ontwikkeld en een grote dynamiek ondergaat , zal de provincie geen
evolutie ondergaan .
Maar geleidelijk aan worden deze slaperige steden toch in unanimistsiche logica
van Romains meegetrokken, dit gebeurd wanneer de kleine unanime’s die hij
beschrijft in La Vie Unanime, en Puissance de Paris in de richting van een meer
Europees of zelfs mondiaal unanimisme.
In een aantal eerdere werken van Jules Romain’s werd dit al beschreven zoals in
het gedicht Un etre en marche, mort de quelqu’n alsook in ‘Les copains’ waar ik
kort even verder op inga.
Het unanieme kan gedefinieerd worden door ritmes en balansen , een cirkel, een
bol, allemaal zuivere aanwezigheden. Net zoals in ‘Les copains’ wanneer 2
vrienden door het landschap fietsen en denken aan de oneindigheid van de
aarde, alles eindigt behalve de aarde. Terwijl ze fietsen snijden ze de aarde
eigenlijk in 2 delen, ze vormen een klein universum, tussen zij en de
buitenwereld.
Wanneer zuivere aanwezigheid samen met het onmiddellijke bewustzijn van de
werkelijkheid en de gelijktijdigheid van alles gezichtspunten verbonden zijn,
