SAMENVATTING PSYCHOLOGIE
LEER WAT DE TERMEN ANDER EN ANDER BETEKENEN
1. De 'ander' verwijst naar specifieke, concrete personen die een rol spelen in iemands leven.
-> Ouders, verzorgers, mentor, vriend…
De 'ander' biedt begeleiding, steun, en modelleert gedrag voor de persoon. Deze interactie is
belangrijk voor de ontwikkeling van de persoon, omdat zij ‘het voorbeeld’ geven van hoe men kan
functioneren en communiceren binnen de samenleving.
Iemand die nieuw in een vreemde situatie komt (zoals een pasgeborene die in de wereld komt) is
afhankelijk van de 'ander' voor hulp, begeleiding, en overleving.
2. De 'Ander' verwijst naar het maatschappelijk kader waarin je bent geboren. Het is het grotere,
abstracte veld van taal, cultuur, symbolen, en betekenissen waarin mensen leven. Het omvat
de normen, waarden, regels, tradities, en verwachtingen van een samenleving of cultuur.
De 'Ander' is het collectieve systeem waarin individuen hun identiteit en subjectiviteit
ontwikkelen. Het is de basis voor communicatie, omdat het de gedeelde taal, symbolen, en
betekenissen bevat die mensen gebruiken om met elkaar in contact te komen.
Mensen halen uit de 'Ander' (het systeem van betekenissen en symbolen) het materiaal waarmee
ze zichzelf vormgeven, hun eigen identiteit construeren, en hun plaats in de wereld begrijpen.
De ander en de Ander zijn dus beide essentieel voor de ontwikkeling van het zelf en voor de
interactie met de omgeving.
LEER WAT DE TERM SCRIPT BETEKENT
LEER TE ARGUMENTEREN HOE DE OMGEVING VAN EEN BABY/JONG KIND, BEPALEND IS VOOR DE
SCRIPTS DIE ZE TIJDENS HUN ONTWIKKELING OPBOUWEN.
Je leert schema’s kennen van waaruit de wereld betekenis kan krijgen.
Kinderen hebben voor alles ‘scripts’. Bij bijvoorbeeld pleegkinderen worden opeens alle scrips
totaal veranderd. Ze hebben bijvoorbeeld geleerd dat je in de kast moet kruipen, niet mag
wenen… In de nieuwe thuisomgeving mogen ze juist troost zoeken bij pijn, etc.
Scrips die in de eerste vier levensjaren worden aangeleerd, blijven levenslang geworteld. Als je
het kind na het tweede levensjaar pas uit zo’n problematische situatie haalt, is het supermoeilijk
om veranderingen te bekomen. Hechtingsproblematieken en herval bij verslaving zijn
voorbeelden van zulke uitingen.
De ander en de Ander dragen bij tot de scripts in ons leven. In ons script zijn mannen en vrouwen
gelijkwaardig. In Afghanistan bv. hebben meisjes geen recht op onderwijs. Daar wordt dat door
iedereen als logisch beschouwd; deze scrips zijn er van kleins af aan ingeworteld.
Scripts zijn dus mentale schema's of patronen die kinderen leren over hoe ze zich moeten
gedragen, wat ze kunnen verwachten, en hoe ze bepaalde situaties moeten interpreteren. Ze
geven structuur aan gedrag en denken, waardoor kinderen leren hoe ze zich in verschillende
situaties moeten gedragen en hoe ze relaties met anderen moeten aangaan.
, Scripts worden vooral gevormd in de vroege levensjaren, wanneer kinderen hun eerste
ervaringen opdoen en leren omgaan met de wereld om hen heen. De manier waarop kinderen
worden opgevoed en de waarden die hen worden bijgebracht, spelen hierin een belangrijke rol.
Kinderen leren scripts over o.a. gezinsdynamiek (rollen, verantwoordelijkheden, communicatie…),
sociale interactie (omgaan met anderen, delen, vriendschappen…) en normen en waarden
(gender, religie, maatschappelijke verwachtingen…).
Ze kunnen levenslange patronen van denken en handelen creëren, waardoor ze aanpassings-
problemen kunnen veroorzaken (botsen met nieuwe context).
LEER TE DUIDEN WAAROM MEN ZICH MEESTAL NIETS HERINNERT VAN WAT ER GEBEURD IS
VOOR DE LEEFTIJD VAN 2 A 3 JAAR.
Pas rond 2-3 jaar zet je een mijlpaal die je de kans geeft om jezelf te onderscheiden van anderen
(lichaamsbewustzijn). Vandaar zijn de eerste herinneringen rond het tweede/derde levensjaar.
Voor hun tweede levensjaar lijken kinderen niet te reflecteren over zichzelf noch zichzelf te
conceptualiseren als geïndividualiseerde 'objecten' met karakteristieken zoals grootte, massa,
stevigheid. (deuropeningen naar mama)
LEER DE BETEKENIS VAN DE TERMEN OBJECTPERMANENTIE EN SCHEIDINGSANGST
Objectpermanentie: Voor de leeftijd van 6 maand zal een kind hetgeen het niet waarneemt, niet
ervaren als nog aanwezig. In diens ervaring is hetgeen het niet waarneemt er simpelweg niet
meer. Tussen 6 en 12 maand ontwikkelt de mogelijkheid tot objectpermanentie en groeit het
bewustzijn dat zaken die niet meer waargenomen worden er toch nog zijn.
Het kind weet dat jij bestaat, ook al ziet die jou niet (‘Gaan ze nog terugkeren?’). Vanaf 9 maand
bv. zal het een heel stuk moeilijker zijn om je kind in de crèche af te zetten, dan voordien.
De ontwikkeling van het zelfbewustzijn, te verstaan als het idee over een individuele identiteit,
komt ook tot uiting in hetgeen we scheidingsangst noemen. Rond de leeftijd van 8 maanden
begint een kind voor het eerst verdrietig te reageren als vertrouwde mensen uit de omgeving
weggaan. Dit wordt ‘scheidingsangst’ genoemd. Deze angst is meestal het hevigst tussen 8 en 18
maanden. Je kind ziet jou weggaan, maar weet nog niet of en wanneer je terugkomt. De start
hiervan ligt niet toevallig in de leeftijdsrange waarbinnen kinderen bewust worden van het feit
dat hetgeen ze niet waarnemen, niet zomaar ‘weg’ is en nog steeds ergens bestaat los van hen.
Onderschat niet de impact van de overgang van die eenheidsbeleving naar het individuele
bewustzijn. In de eenheidsbeleving is het onmogelijk dat je in de steek gelaten wordt aangezien
alles als één beleefd wordt. Maar van zodra je beleving toelaat mentaal een onderscheid te
maken tussen jezelf en de ander, kan die ander ook weggaan, en je dus, in je beleving ook
verlaten.
LEER EEN UITLEG TE GEVEN WAT DE SALLY ANN TEST WIL AANTONEN.
In de test worden kinderen een verhaal verteld over twee poppen, Sally en Anne. Sally heeft een
mand en Anne heeft een doos. Sally plaatst een knikker in haar mand en verlaat de kamer. Terwijl
