Resume
Samenvatting Scenario: Narratieve strategieën in audiovisuele media
- Établissement
- Vrije Universiteit Brussel (VUB)
Scenario: Narratieve strategieën in audiovisuele media. Notities van de lessen.
[Montrer plus]
1 vérifier
Par: jessicakipoy • 2 année de cela
Aperçu du contenu
Scenario: narratieve strategieën in audiovisuele mediaLes 1 - 24/09/2019
Inleidende les
Scenario is een heel oud Italiaans begrip dat zelfs niet door Italianen meer gebruikt wordt.
Commedia dell’arte betekent de kunstige komedie, niet het artistieke maar het kunstzinnige
in de context van het goedgedane. Dit eerder dan het artistieke. Commedia is een heel oude
vorm, heeft een duister ontstaan, maar wordt heel populair in de zestiende eeuw. Een
theatervorm in Italië die niet uitsluitend in Italië ter beschikking gesteld werden. Bekend in
heel Europa, ze reisden heel Europa ronden. Je ziet heel veel invloeden, op Shakespeare
bijvoorbeeld. Die invloed, theatrale invloed, vind je ook in de eerste film. De film ontstaat
uit het theater, maar uit hele populaire theatervormen. Volkse theatervormen, zoals
Commedia dell’arte. Gebaseerd op improvisatie, spelen met het publiek. Ingaan op publiek,
op hun reacties en hen betrekken bij het spel. Commedia heel erg gebaseerd op
improvisatie.
Soort van teksten, die geen uitgeschreven theatertekst zijn – het zijn allemaal korte
beschrijvingen en indicaties van wat er moet gebeuren en wat er gezegd moet worden. Dat
heet scenario of canvas. Het komt dus van daar, uit de tijd van improvisatie.
Découpage invisible – concept dat geïntroduceerd werd door Jean Paul Torok (zie volgende
les).
Les 2 - 01/10/2019
Uitleg examen + les
Script, screenplay, scenario opzoeken van een film op het internet voor examen. Er zijn ook
scenario’s uitgegeven in boekvorm. Een goeie site voor scenario – cinephilia & beyond
hier worden telkens documenten aangelegd rond een film en bespreekt de hele
ontstaansgeschiedenis ervan met resolutiefoto’s en scenario’s (kwaliteit van artikelen zijn
echter slecht). Enkel goed voor scenario’s. Op Pinterest vind je ze ook. Aan de hand van dat
materiaal, hoe het denken geëvolueerd is. Les toepassen op examen in 10 minuten.
Deel 1: Hoe is schrijven van scenario geëvolueerd in de tijd?
Vroege Japanse film wordt vergeleken met de Westerse film – hoe vertelstructuren
eruitzagen. Dat is compleet anders, alsook de manier van het camera gebruik en de montage
heel erg verschillen van elkaar. Vandaag de dag staat camera op ooghoogte, vroeger stond
dat een heel stuk lager (Ozu – Hij doet dat vanuit het idee dat in Japan geen stoelen gebruikt
worden. In Japan is alles laag, het perspectief van waaruit je kijkt is veel lager dan bij ons in
het Westen.) Dat is een conventie! Culturele diversiteit wordt er in dit geval gespeeld.
Scenario Homemaking – Tom Stempel heeft dit in het archief teruggevonden – wat dat
inhoudt, weten we niet want de film is verdwenen – dus er is geen idee van hoe het eruit
gezien zou hebben mocht het verfilmd worden – we merken snel dat er heel weinig
,informatie in dat stukje zit – er zijn maar twee scènes – het speelt zich af in een boerderij, en
dat is het – het verschil tussen de verschillende scènes kennen we niet, want meer
informatie krijgen we niet – we krijgen een beschrijving van een handeling met betrekking
tot bloemen – alles is heel onduidelijk, onvolledig – we stellen ons te veel vragen bij wat er
vermeld wordt – in scène drie is er iets meer beschreven, wat nog steeds veel in vraag
brengt. We weten hier dus niets mee, hoe maak je op die manier een film? Door heel veel in
te vullen, wat er niet in het scenario staat. Met andere woorden, improvisatie. Iets wat niet
vastligt, dialoog zien we helemaal niet terug in het scenario. Maar hier krijgen we geen
indicatie van wat ze tegen elkaar zouden zeggen, terwijl die van vandaag helemaal zijn
uitgeschreven tot het kleinst detail. Er werd gewerkt zonder scenario, zonder tekst. Dit is
maar een geheugensteuntje, enkel de makers weten meer. Wij weten niks, enkel als we het
einderesultaat te zien krijgen.
Voorbeeld van een heel ander interpretatie van het begrip scenario, komt ook van het
archief. Maar dan uit het auteursrechtenarchief – het is een Amerikaans voorbeeld. Dat is
gemaakt na de film, het originele scenario met beschrijvingen zijn niet genoeg om te dienen
als bewijs voor auteursrecht. Wat deed men? Men schreef het scenario achteraf, scenario
dat bepaald werd op basis van de daadwerkelijke film. Bij de auteursrechtenorganisatie
wordt dit voorgelegd, dat wat dient voor scenaristen, als bewijs van auteurschap, dat het
jouw film is.
Ander voorbeeld is uit een film die San Francisco heet in 1936. Gaat over SF, speelt zich af in
SF en er gebeurt een aardbeving, een rampenfilm. Met bekende sterren, een liefdesverhaal
dat zich afspeelt tegen achtergrond van een catastrofe van 1917. Hier worden al heel wat
technische termen binnengesleept worden, komen in evolutie van een beperkte ploeg die
een film maken. Je krijgt een film die gemaakt worden met een hele ploeg van camera’s etc.
Dat maakt dat een scenario een bruikbaarder document worden, moet gebruikt kunnen
worden voor een hele ploeg en niet voor een beperkte ploeg. Moet duidelijk zijn voor
iemand die er niks van zou weten. Je moet dat mee helpen realiseren op basis van het
scenario. Je krijgt een heleboel van technische termen, in jaren dertig neemt dat toe.
Een ander voorbeeld, speelt zich af in WO I. Hier is de indeling in scènes niet meer wat we
vandaag ook nog hebben – een soort indeling die gebaseerd is op een wijziging in tijd en/of
locatie. Je hebt een titel voor een scene met een technische beschrijving, locatie en tijd. Of
het zich binnen of buiten afspeelt, een concrete locatie. En een tijdsaanduiding, die dag of
nacht is. Dat heb je niet in het voorbeeld, hier heb je gewoon een soort van indeling op
opnames. Het hele scenario is al opgedeeld in hoe het gefilmd zal worden. De camera die
figuur in beeld houdt, close-up, etc. Positie van camera’s worden toegevoegd in het
scenario. De overgang van de ene personage naar de andere personage in het geval van een
dialoog, bijvoorbeeld. Manier waarop dit is geschreven is puur technisch, dit moet je
gewoon nog maar filmen zoals het daar staat. Dat is niet meer zoals je dat vandaag vindt!
Geen technische aanwijzingen mogen gegeven worden. Want scenario behandeld
verhaallijnen, niet hoe het gefilmd moeten worden. Regisseur moet dat interpreteren?
Découpage invisible – Torok – het is een onzichtbare manier om dit te bereiken – je gaat
suggereren – de beelden die je gaat zien en de geluiden die je hoort worden gesuggereerd –
je moet op zo’n manier schrijven dat die regisseur zegt dat een close-up nodig is – Er wordt
verteld wat er gebeurd, maar er worden geen technische stappen van de cameraman
, beschreven voorbeeld van Pulp Fiction. Het is een technische indeling in opnames =
découpage invisible. Moment van spanning tussen twee wordt op dezelfde manier
beschreven als dat het getoond wordt in de film.
Stijl wordt belangrijk, gaat samen met evolutie in statuut van scenario. Hoe is men er
gekomen om scenario’s te bestuderen? Men deed dat niet, tot voor kort. Dat is gekomen
door het feit dat scenario’s op bepaald moment een literair karakter kregen, want stijl van
schrijven was belangrijk. De woordkeuze is belangrijk, etc. Maar de kwaliteit van literatuur
begon ineens op te vallen, en op die manier tot in academische wereld geraakt is via literaire
karakter.
Scenario is onderdeel van het gehele proces, literaire statuut heeft het niet meer.
Les 3 – 08/10/2019
Eerste filmpje – een kort filmpje – over een koppel die de krant lezen aan tafel – dan komt er
een vreemd beest de orde verstoren – dit is niet waar het om gaat – het gaat om het
spektakel elkaar te slaan – het plezier dat je hebt bij het kijken van het slaan – het verhaal is
maar een aanleiding – het scenario op zich is onbelangrijk – improvisatie om op het decor te
slaan kan geïmproviseerd worden – staat niet in het scenario gedetailleerd – het draait
gewoon rond het visueel spektakel – een scenario heb je niet nodig voor visuele
spectaculaire beelden. Er is geen verhaal, geen spanningsopbouw maar puur spektakel.
Primitieve vorm van verhaal brengen komt hier niet ter sprake, als je politiek correct wil zijn
– het is niet primitief, maar anders – het is een soort van vertelstructuur die een spektakel
brengen op een bepaalde manier. Als je vandaag naar films kijkt, dan heb je evengoed een
hele periode van recente films, waar je gelijksoortige films hebt. Het verhaal zelf is
flinterdun, het draait enkel om visuele spektakel! Dat is visueel en audiovisueel. Kan ook
fysiek, cinemazaal die beweegt. Het is puur het spektakel waar het om draait, niet het
verhaal en de spanning van de opbouw van een verhaal. De vraag ‘Wat gaat er nu
gebeuren?’ wordt niet gesteld. Het gaat echt puur om het spektakel. Geen verhaal, veel
spektakel. Theatrale invloed, hoe het visueel naar voren gebracht worden – zoals theater.
Organisatie van de ruimte vind je in de film terug – het is een traditionele opbouw, met een
soort van scène – het decor op zich is heel erg dat van het theater – einde van 19 de eeuw
zitten we in het realisme – dat realisme is een weerspiegeling in het theater van het publiek
dat ernaar gaat kijken – dat is een burgerlijk publiek, en dus krijg je een burgerlijk decor –
wat is meer burgerlijk dan een huiskamer, met een tafel en stoelen etc. – het decor vind je
vandaag de dag altijd terug, zoals sitcom-series. Er is altijd dezelfde organisatie, je hebt altijd
een voordeur – meestal aan de rechterkant of linkerkant. Langs de linkerkant ligt bijna altijd
de keuken. Die organisatie ziet er meestal hetzelfde uit vanaf de 19 de eeuw tot zelfs de 21ste
eeuw. Wat je ook nog ziet aan de ruimte-organisatie is het feit dat decor heel erg als decor
zichtbaar is – schilderijen en kaders zijn opgehangen aan de achterkant van de muur – niet
realistisch van de echte werkelijkheid – dit noemen we theaterrealisme, waarbij je als
toeschouwer aanneemt dat het een huiskamer is met personages.
Belangrijke narratieve strategieën om verhaal geloofwaardig te maken – door aan te sluiten
bij verwachtingen van je publiek – je maakt verhaal geloofwaardig als het voor de publiek
geloofwaardig is – principe van waarschijnlijkheid.
Les avantages d'acheter des résumés chez Stuvia:
Qualité garantie par les avis des clients
Les clients de Stuvia ont évalués plus de 700 000 résumés. C'est comme ça que vous savez que vous achetez les meilleurs documents.
L’achat facile et rapide
Vous pouvez payer rapidement avec iDeal, carte de crédit ou Stuvia-crédit pour les résumés. Il n'y a pas d'adhésion nécessaire.
Focus sur l’essentiel
Vos camarades écrivent eux-mêmes les notes d’étude, c’est pourquoi les documents sont toujours fiables et à jour. Cela garantit que vous arrivez rapidement au coeur du matériel.
Foire aux questions
Qu'est-ce que j'obtiens en achetant ce document ?
Vous obtenez un PDF, disponible immédiatement après votre achat. Le document acheté est accessible à tout moment, n'importe où et indéfiniment via votre profil.
Garantie de remboursement : comment ça marche ?
Notre garantie de satisfaction garantit que vous trouverez toujours un document d'étude qui vous convient. Vous remplissez un formulaire et notre équipe du service client s'occupe du reste.
Auprès de qui est-ce que j'achète ce résumé ?
Stuvia est une place de marché. Alors, vous n'achetez donc pas ce document chez nous, mais auprès du vendeur LinaBounida. Stuvia facilite les paiements au vendeur.
Est-ce que j'aurai un abonnement?
Non, vous n'achetez ce résumé que pour €10,49. Vous n'êtes lié à rien après votre achat.
Peut-on faire confiance à Stuvia ?
4.6 étoiles sur Google & Trustpilot (+1000 avis)
60904 résumés ont été vendus ces 30 derniers jours
Fondée en 2010, la référence pour acheter des résumés depuis déjà 14 ans