Neurobiologische achtergronden Samenvatting
College week 36
Chapter 1 – Introduction to Social Neuroscience
Sociale interacties kunnen gekarakteriseerd worden als een groot brein waarin verschillende
hersengebieden in verschillende hersenen (van de personen die een onderdeel zijn van de
interactie) een wederzijde invloed op elkaar hebben.
Dit is mogelijk omdat mensen het gedrag van anderen kunnen ontvangen,
interpreteren en hierop kunnen reageren.
The emergence of social neuroscience
De sociale neurowetenschappen heeft wortels in de sociale en cognitieve psychologie:
1. Sociale psychologie is een poging om gedachten, gevoelens en gedragingen van
individuen, die beïnvloed worden door de aanwezigheid van anderen, te begrijpen en
te verklaren (Allport, 1968).
De definitie van sociale neurowetenschappen kan zijn: een poging om, door
middel van neurologische mechanismen, te begrijpen en te verklaren hoe de
gedachten, gevoelens en gedragingen van individuen beïnvloed worden door de
aanwezigheid van anderen.
2. Cognitieve psychologie is de studie van mentale processen zoals denken, ontvangen,
praten, gedragen en plannen.
- De cognitieve psychologie fragmenteert complexe sociale gedragingen in
simpelere mechanismes die onderzocht kunnen worden.
The social brain?
Onderzoekers vragen zich af of het ‘sociale brein’ speciaal is:
1. Ja, want er zijn bepaalde hersengebieden die betrokken zijn bij sociale cognitie maar
niet in andere vormen van cognitie.
Dit is gerelateerd aan twee ideeën:
1. Modulariteit. Dit is het idee dat bepaalde cognitieve processen of
hersengebieden beperkt zijn tot het type informatie wat zij kunnen
verwerken.
2. Domein specifiteit. Dit is het idee dat een cognitief proces of hersengebied
gespecialiseerd is in het verwerken van één bepaald soort informatie.
2. Nee, want het sociale brein is niet alleen gespecialiseerd in sociaal gedrag, maar
draagt ook bij aan niet-sociale aspecten van cognitie.
Er is ook een visie die tussen deze extremen valt: het sociale brein is niet speciaal, maar er
zijn bepaalde neurale mechanismen die precies aansluiten bij sociale processen.
- Een belangrijk inzicht is dat er een eenvoudig mechanisme zou kunnen zijn dat ervoor
zorgt dat er correspondentie plaatsvindt tussen individuen.
Volgens sommige onderzoekers bestaat die mechanisme uit spiegelneuronen.
Onderdelen van het sociale brein:
1. Dorsolaterale prefrontale cortex (DLPFC). Organiseert informatieverwerking in andere
hersengebieden door middel van verbindingen.
- Belangrijk voor doelgericht gedrag en motivatie.
2. Orbitofrontale cortex (OFC). Remt ongewenst gedrag en ongewenste gevoelens.
Het belang -van De OFC heeft verbindingen met onder andere het limbisch systeem.
voorverwerking
3. Insula. Integreert primaire (lichamelijke) sensatie in de bewuste ervaring en speelt
een rol in het inschatten van de gedachten en gevoelens van anderen.
4. Amygdala. Medieert emotionele arousal, dit houdt in dat iemand emoties kan
herkennen en ervaren.
, 5. Hippocampus. Verantwoordelijk voor het lange-termijn geheugen.
6. Thalamus en hypothalamus. Schakelstations met zintuiglijke en hormonale systemen.
Is neuroscience an appropriate level of explanation for studying social behavior?
Een reductionistische aanpak houdt in dat de verklaring van een bepaald proces wordt
vervangen door een simpelere verklaring van datzelfde proces.
- Bij een reductionistische aanpak zal de ‘taal’ van de sociale psychologie (bijvoorbeeld
attitudes, relaties) vervangen worden door de concepten van neurowetenschappen
(bijvoorbeeld oxytocine, plasticiteit).
De meeste sociale neurowetenschappers gebruiken deze aanpak niet maar
proberen bruggen te bouwen tussen de verschillende niveaus van verklaring.
De reverse inference is een voorbeeld om zulke bruggen te bouwen, waarbij geprobeerd
wordt om de natuur van cognitieve processen af te leiden van neurowetenschappelijke data.
- De betrouwbaarheid van deze aanpak hangt af van wat men weet over de functies van
bepaalde hersengebieden.
Dit is niet altijd bekend en kan verschillen per context, hierdoor is de aanpak
niet altijd probleem vrij.
Forward inference is het tegenovergestelde van reverse inference, bij deze aanpak
wordt neurowetenschappelijke data afgeleid van cognitieve processen.
- Voorbeeld van forward inference: als iemand bang is, is de amygdala
geactiveerd.
- Voorbeeld van reverse inference: als de amygdala geactiveerd is, is iemand
bang.
In het blank slate scenario wordt alle informatie die aangeboden wordt door het brein
ontvangen, verwerkt en opgeslagen zonder gebruik te maken van al bestaande biases, kennis
en beperkingen.
Neurowetenschappelijke data heeft geen invloed op het begrijpen van sociale
processen.
- Een meer realistisch scenario is dat het brein randvoorwaarden creëert voor sociaal
gedrag.
De culturele neurowetenschappen is een interdisciplinair veld waar culturele psychologie,
neurowetenschappen en neurogenetica samenkomt.
- Er wordt verklaard hoe culturele waarden, uitoefeningen en overtuigingen verrijkt
worden door neurologische processen en hoe cultuur de neurobiologische processen
vormgeeft.
, College week 37
Chapter 2 – The Methods of Social Neuroscience
Structure and function of the neurons
Neuronen ontvangen informatie van andere neuronen en ‘beslissen’ over deze informatie door
hun activiteit te veranderen.
Elk neuron bestaat uit drie onderdelen:
1. Cellichaam met de celkern en andere organellen.
2. Dendrieten voor het ontvangen van informatie van verschillende neuronen.
3. Axon voor het zenden van informatie naar andere neuronen.
- Aan het uiteinde van de axon bevindt zich de synaps.
Neuronen en actiepotentiaal Natrium-kalium pomp
De informatieoverdracht wordt ook wel prikkeloverdracht genoemd en bestaat uit drie
stappen:
1. Rustpotentiaal. In deze fase is het neuron negatief geladen in vergelijking met de
‘omgeving’ van het neuron.
Dit is mogelijk door de concentratiegradiënt: er zitten minder Na+ deeltjes en
meer K+ deeltjes in het neuron.
2. Natrium kalium pomp. Deze pomp houdt de rustpotentiaal in stand door steeds drie
Na+ deeltjes de cel uit en twee K+ deeltjes de cel in te pompen.
3. Actiepotentiaal. In deze fase gaan Na+ deeltjes de cel in omdat er meer Na+ deeltjes
aan de buitenkant zijn.
Als reactie stroomt er een elektrisch stroompje over het axon waarbij op de
knopen van Ranvier depolarisatie en repolarisatie plaatsvindt.
Het mogelijk maken van een actiepotentiaal wordt vuren genoemd en bestaat uit vijf stappen:
1. Verandering in de rustpotentiaal door het hechten van neurotransmitters.
- Bij de informatieoverdracht worden neurotransmitters vrijgelaten die zich binden
aan de dendrieten of cellichamen van de post-synaptische neuron:
1. Ionotropische/directe effecten, hierbij opent de hechting een ion-kanaal
waardoor de rustpotentiaal gelijk verandert.
2. Metabotropische/indirecte effecten, hierbij zet de hechting een serie
metabole processen in gang die uiteindelijk resulteren in het veranderen van
de rustpotentiaal.
- Bij hyperpolarisatie wordt het verschil in deeltjes binnen en buiten het neuron
groter waardoor er geen actiepotentiaal mogelijk is.
2. Depolarisatie. Hierbij wordt het verschil in deeltjes binnen en buiten het neuron kleiner
waardoor Na+ deeltjes de cel in stromen via de natrium-kanalen.
In het neuron ontstaat een positief potentiaal dat zich over het axon verspreidt.
