Summary Jihad literature
WEEK 1
Hirschkind
De term politieke Islam is gebruikt om de infiltratie van islamitische religie in het
seculiere domein van de politiek aan te duiden, waarbij deze praktijken worden
onderscheiden van persoonlijk geloof, vroomheid en ritueel.
De grens tussen het politieke en het niet-politieke is echter vaag. Sommigen
zeggen dat de politieke islam een onrechtmatige uitbreiding van de islamitische
traditie inhoudt, buiten het eigenlijke religieuze domein. Anderen daarentegen
stellen dat door de uitbreiding van de staatsmacht over het sociale leven, religie
politiek is.
De overgrote meerderheid van de politieke islambewegingen omvat prediking en
andere da’wa-activiteiten, het verlenen van medische zorg, het bouwen van
moskeeën, het bevorderen van publieke deugdzaamheid door
gemeenschapsactie. Deze worden politiek genoemd omdat hij vaak concurreren
met staatsinstellingen en omdat zij onderworpen zijn aan beperkingen die door
de staat worden opgelegd.
PI is een reactie op de moderne natiestaat die binnensluipt op gebieden die
vroeger tot het religieuze gezag behoorden.
Schwedler: studie van de politieke islam
Politieke islam is niet echt een tastbaar object van studie. Geleerden kijken vaak
vanuit een culturalistisch standpunt, en bekritiseren dat omdat zij denken dat de
lezer dat van hen verwacht. Hoewel deze vragen allang zijn opgelost, blijven zij
een plaats innemen in de samenleving en niet bij regionale deskundigen op het
gebied van politieke wetenschappen. We kunnen verder kijken dan het
levenscyclusmodel en de politieke islam. We kunnen verder kijken dan groepen
en wat zij doen en geloven, wat nieuwe debatten kan openen over de vele
religieuze praktijken en betekenissen die onder de categorie politiek worden
samengebracht.
Schwedler zegt dat we het idee van politieke islam als tastbaar studieobject
moeten ervaren omdat:
De huidige wetenschap onbedoeld cultureel essentialisme reproduceert.
We moeten verder kijken dan de focus op individuele groepen en het bredere
fenomeen van religieuze symboliek in de politiek moeten zien; we moeten inzien
dat seculiere politieke actoren religieuze symboliek gebruiken en zelfs
islamitische agenda’s overnemen. We richten ons gewoonlijk alleen op
oppositiegroepen in plaats van bijvoorbeeld SA met een islamitische agenda, of
turkije dat een seculiere staat is maar waar de islam superbelangrijk is en door
de staat wordt gecontroleerd. Dus waarom alleen oppositiegroepen en
bewegingen?
Hamid & McCants: Rethinking Political Islam
,Er wordt veel gepraat over mainstream politieke islam. De gradualistische
benadering van de politieke islam zoals Muslim Brotherhood of daardoor
geïnspireerd.
ISIS is de bekendste islamitische organisatie geworden. Het is geen
massabeweging. Relatief kleine groep ideologisch geëngageerde individuen maar
met groot effect. Hun fysieke mogelijkheden zijn beperkt.
Islamisten snijden controversiële en moeilijke onderwerpen aan die de kern
vormen van wat het betekent om een islamitische beweging te zijn. de
verhouding tussen partij (hizb) en beweging (haraka), interne
organisatiestructuren (tanzim), de aard van de staat, het gebruik van geweld en
het centrale belang van verkiezingen. Herbezinning: niet per se verschuiven naar
westerse ideeën.
Islamisten van voor de Arabische Lente zijn er meestal in geslaagd om hun tijd af
te wachten, sociale invloed op te bouwen binnen de beperkingen van het regime,
kleine maar significante doorbraken te maken in het parlement, te wachten op
democratische openingen, het politiek vacuüm te vullen. Op aandringen van het
westen vormden ze vaak partijen en namen ze deel aan het democratische
proces.
Maar nu vragen zij zich af hoe verandering eigenlijk plaatsvindt binnen
staatsstructuren en een regionale en internationale omgeving waarin belangrijke
actoren wantrouwig staan tegenover islamisten, vooral wanneer zij de hefbomen
van de staatsmacht beginnen te benaderen.
Beperkingen en mislukkingen van legalistische benaderingen van sociale
dienstverlening de aantrekkingskracht vergroot van meer confronterende
modellen die sociale dienstverlening instrumetaliseren om bestaande staten uit
te dagen of te ondermijnen.
Verschillende strategieën.
Gemeenschappelijke uitdaging voor broederschap geïnspireerde organisaties in
MENA is er spanning ontstaan tussen heir bewegingen en hun politieke partijen.
Hoe ze naar stemmen zoeken is vaak niet waar de beweging naar streeft.
Islamitische partijen zijn deels succesvol geweest omdat zij gebonden zijn aan
een bredere beweging die kan zorgen voor mobilisatiecapaciteit,
organisatiediscipline, netwerken van sociale diensten, financiering voor
verkiezingscampagnes en een breder bereik in minder gepolitiseerde sectoren
van de samenleving.
Als islamitische groeperingen alleen partijen zijn, niet langer islamitisch maar
moslim democratisch, wat betekent dat dan? Zoals Ennahda.
De twin shocks:
De egyptische staatsgreep in 2013 en de opkomst van IS. De gebeurtenissen zijn
verschillend, geen toeval. De ene schok gaat over een gekozen islamitische
regering die agressief ten val wordt gebracht (islamisme = slachtoffer). De
andere schok gaat om een islamitische organisatie die zich inlaat met het meest
brute vertoon van geweld dat de wereld in zeer lange tijd heeft gezien (islamisme
= agressor).
,College 1:
Begrijpen waar de politieke islam op doelt in zijn retoriek en zijn ideeën. Hoe
radicaler een beweging is, hoe met zij in een specifieke taal zal spreken. Probeer
de taal te begrijpen. Niet de letterlijke taal maar raak vertrouwd met bepaalde
woorden.
Wat is politieke islam?
Het is een zeer problematische term. Islam is politiek gemaakt. Islam als een
religie die het politieke veld betreedt. Heel vaak betekent deze definitie: Islam,
prima, als religie, normaal. En als het politieke islam wordt, hebben we een
probleem.
- PI is de manifestatie van de Islam buiten het religieuze domein naar het
domein van de politiek. Of toch niet?
Hirschkind: het is niet zo dat de islam zich op een terrein heeft begeven waar het
voorheen niet was. Het was de staat die zich op een terrein begaf waar hij
voorheen niet was. De manier waarop we ons kleden, denken en handelen gaan
controleren. Dus het was andersom.
- Islamisme is geen ideologie maar een religieus, cultureel en politiek kader
voor betrokkenheid bij kwesties die politiek geëngageerde moslims het
meest bezighouden (Fuller, Hroub)
Het is geen ideologie. Het is een religieus cultureel politiek kader. Een ideologie
zou suggereren dat er een samenhang van denken is. Politieke islam is te breed.
Het is niet coherent. Het is een verzameling modewoorden, een aantal
verwijzingen, een manier om naar de wereld te kijken: cultureel, politiek en
religieus.
- Een interpretatief kader dat reageert op en uitdrukking geeft aan de
moderniteit, dat gezag opeist over de islam en zijn interpretatie aanbiedt
als een remedie voor wat wordt gezien als een moslim wereld in crisis.
Het is een reactie op en een uiting van moderniteit. Het is een modern
verschijnsel. Islam komt uit de 7e eeuw. Het heeft altijd politieke betekenissen
gehad. Wanneer we verwijzen naar politiek islam, verwijzen we naar een modern
fenomeen. Autoriteit is een belangrijke invalshoek. Dingen moeten veranderen.
Hoe zit het met Hamid en McCants?
- Heroverwegen van wat?
Mainstream islamisten: de gradualistische benadering van de politieke islam. Het
zijn moslimbroederschap organisaties of erdoor geïnspireerd.
Belangrijkste aspecten:
- Modern (zoals alle fundamentalismen)
- Verwerpen van orthodoxie
o Verwerpen van de religieuze status quo
- Authenticiteit opeisen
o Identiteitspolitiek bedrijven
- Streven naar sociale verandering
o Variërend van loutere verbetering tot utopie
, Safavi leger was een shi’it dynastie die vocht tegen de sektarische Ottomanen en
hij verwijst naar het Syrische leger als het Safavi leger, vergelijkbare strijd.
Hirschkind: de staat maakt inbreuk op islam.
Fuller: Islamisme is geen ideologie maar een religieus-cultureel politiek kader
voor engagement in kwesties die politiek geëngageerde moslims het meest
bezighouden.
Euben: een interpretatief kader dat reageert op en uitdrukking geeft aan de
moderniteit, autoriteit opeist over de islam en zijn interpretatie aanbiedt als een
remedie voor wat wordt gezien als een moslimwereld in crisis.
Er is vraag naar autoriteit en zoektocht naar authenticiteit.
Zuiverheid van de zelf en de samenleving. Het wordt gezocht in omstandigheden
van besmetting.
Belangrijkste aspecten van PI:
- Reactie op de moderne tijd
- Verwerpen van orthodoxie, de hoofdrolspelers zijn vaak geen religieuze
leiders, journalisten, zij verwerpen de religieuze status quo. Orthodoxe
status quo is verantwoordelijk voor de crisis waar de wereld zich in
bevindt, door de traditionele autoriteiten de verwerpen.
- Opeisen van authenticiteit en verwerpen van traditionele autoriteit. De
Koran en Hadiths lezen, verwerpen van prestigieuze autoriteiten die blijven
interpreteren.
Mensen willen authentiek zijn. bronnen lezen. De koran, over de profeet lezen.
Het is een universeel fenomeen in de globalisering. Het kweekt namelijk een
gevoel van vervreemding over de hele wereld. Alles veranderd, mensen voelen
drang om iets te vinden wat nog steeds bij hen hoort. Iets authentiekst. Ze
zoeken sociale verandering.
Islamitisch recht is geen modern rechtssysteem. Pragmatisch en wordt
aangepast op de samenleving.
De modernisering heeft er niet voor gezorgd dat steniging uit de islamitische
rechtspraktijk werd verbannen, het heeft het juist laten ontstaan, omdat
modernistische rechtsgeleerden letterlijk interpreteren.
Valkuilen bestuderen PI:
Gepolitiseerd onderwerp, gepolariseerd veld. Abnormaal onderwerp.
Autoriteit gaat over de vraag: wie spreekt namens de islam? Wie mag in zijn
naam spreken? De invalshoek: wie mag namens het volk spreken? Authenticiteit,
wat is de echte islam? Wat is de basis?
Authenticiteit en autoriteit
- Identiteit en alteriteit
Hoe wordt het gedefinieerd? Alteriteit is uitsluiting in het kwadraat. Zuiverheid.
Verlangen naar zuiverheid. Er sluipen dingen in die er niet horen. Authenticiteit
