Focus vragen
H5
F1: How do drives and incentives (a) complement one another and (b) influence one
another in their contributions to motivation?
a) Incentives worden ook reinforcers, beloningen of doelen genoemd. De motivatie die
ervoor zorgt dat je in de cafetaria in de rij gaat staan, is vermoedelijk honger (drive),
maar de reden hiervoor is de hamburger (incentive) die je wilt kopen. Drives en
incentives vullen elkaar aan (zijn complementair) in de beheersing van gedrag; als de
één zwak is, moet de andere sterk zijn om de doelgerichte actie te manipuleren. Als je
weet dat de hamburger van de cafetaria smaakt naar karton (zwakke stimulans), zult u
waarschijnlijk alleen in de rij wachten als uw honger drang sterk is; maar als het
cafetaria een echt goede hamburger serveert (sterke stimulans), dan wacht je
waarschijnlijk zelfs als je honger zwak is.
b) Drives/aandrijvingen en incentives vullen elkaar niet alleen aan, maar beïnvloeden
ook elkaars kracht. Een sterke drive kan de aantrekkelijkheid (stimuleringswaarde)
van een bepaald object vergroten: als je erg hongerig bent, kan zelfs een hamburger
die naar karton smaakt heel aantrekkelijk lijken. Het kan ook andersom zijn: je ruikt
een enorm lekkere burger, je had geen honger maar nu krijg je toch wel trek.
F2: How is the concept of homeostasis related to that of drive? How is this relationship
demonstrated in the case of a little boy who craved salt?
Fysiologische processen, zoals de spijsvertering en de ademhaling, moeten voortdurend
werken aan het bereiken van wat homeostase, de constantheid van interne omstandigheden
die het lichaam actief moet handhaven. Het handhaven van de homeostase omvat zowel het
uiterlijke gedrag van het organisme als de interne processen. Om in leven te blijven, moeten
mensen voedsel, zouten en water vinden en consumeren en moeten ze hun
lichaamstemperatuur op peil houden door middel van onderdak.
Een groot ander voorbeeld gaat over een jongen D.W., die al toen hij 1 jaar was alleen maar
zout wilde eten. Toen hij in het ziekenhuis werd opgenomen en op dieet moest zonder zout
stierf hij binnen een paar dagen. Er was een tekort aan bijnieren waardoor hij meer zout nodig
had om te overleven.
F3: What is the distinction between regulatory and nonregulatory drives, and how can
mammalian drives be classified into five categories based on function?
● Regelgevende drive: helpt homeostase te behouden (honger)
● Niet regelgevende drive: dient voor een ander doel (seks)
Vanuit een evolutionair perspectief is het nuttig om onderscheid te maken tussen de volgende
vijf categorieën zoogdier aandrijvingen:
1) Regulatieve/regelgevende drive: bevorderen het overleven door de homeostase te
helpen bij het handhaven van het lichaam (honger en dorst).
1
, 2) Veiligheid drive: drijfveren die een dier motiveren om gevaren, zoals afgronden,
roofdieren of vijanden te vermijden, te ontvluchten of af te weren. De meest voor de
hand liggende veiligheidsdrive is angst, die mensen motiveert om te vluchten voor
gevaar. Een andere is woede, die zich manifesteert wanneer er wordt gevochten in
plaats van te vluchten om de veiligheid te waarborgen.
3) Reproductieve drive: de seksuele drang en de drang om voor jonge kinderen te
zorgen zodra ze zijn geboren.
4) Sociale drive: veel hebben de medewerking van anderen nodig om te overleven. De
sociale driften omvatten de drang naar vriendschap en voor acceptatie en goedkeuring
door de sociale groepen waarvan men deel uitmaakt.
5) Educatieve drive: drijfveren om te spelen en te ontdekken (nieuwsgierigheid).
F4: What are two possible explanations of the universal human drives for art, music,
and literature?
Een mening kan zijn dat deze vallen onder de drijfveren van spel en verkenning (educatieve
drive). Deze bezigheden kunnen perceptuele en motorische vaardigheden, verbeeldingskracht
en creatief denken uitoefenen op manieren die nuttig kunnen zijn in toekomstige, realistische
situaties en kunnen ons ook ideeën verschaffen voor het besturen van ons eigen leven.
Het ontwikkelen van vaardigheden in kunst, muziek en verhalen vertellen kan ook iemands
status in een sociale groep versterken en indruk maken op leden van het andere geslacht, die
overlevingswaarde zouden hebben gehad voor onze voorouders. Het wordt gezien als
aesthetic drives.
F5: In theory, what characteristics must a set of neurons have to function as a central
drive system? What characteristics of the hypothalamus seem to suit it to be a hub of
such a system?
Om een set neuronen als centraal aandrijfsysteem te laten dienen, moet het eerst:
1) Ontvangen en integreren van verschillende signalen die de aandrijving kunnen
verhogen of verlagen van de staat. Voor honger omvatten deze signalen chemicaliën
in het bloed, de aanwezigheid of afwezigheid van voedsel in de maag, en het zien en
ruiken van voedsel in de omgeving.
2) Ten tweede moet een centraal aandrijfsysteem inwerken op alle neurale processen die
betrokken zouden zijn bij het uitvoeren van de gemotiveerde gedrag. Het moet
perceptuele mechanismen richten op stimuli die verband houden met het doel,
cognitieve mechanismen voor het uitwerken van strategieën om te bereiken het doel,
en motorische mechanismen voor het produceren van de juiste bewegingen.
Om gedrag te beïnvloeden (bijvoorbeeld om honger te veroorzaken), moeten ze de activiteit
van motorische systemen op lagere niveaus van de hiërarchie beïnvloeden. Onderzoekers
hebben goede redenen om aan te nemen dat de hypothalamus de knooppunt is van veel
centrale aandrijfsystemen.
1) Anatomisch gezien is deze hersenstructuur ideaal gelegen om zo'n rol te spelen. Het is
gecentreerd aan de basis van de hersenen, net boven de hersenstam, en is sterk
verbonden met hogere delen van de hersenen.
2
, 2) Het heeft ook directe verbindingen met zenuwen die input dragen van, en autonoom
motor uitgang naar de interne organen van het lichaam.
3) Het heeft veel haarvaten en is gevoeliger voor hormonen en andere stoffen die door
het bloed worden vervoerd dan zijn andere hersengebieden.
4) Eindelijk, door zijn verbindingen met de hypofyse klier, regelt het de afgifte van veel
hormonen.
De hypothalamus heeft dus alle inputs en outputs die centraal aansturen systemen zouden
hebben.
F6: What are three interrelated components of the concept of reward?
1. Liking: verwijst naar het subjectieve gevoel van plezier, of voldoening, dat optreedt
wanneer iemand een beloning ontvangt.
2. Wanting/willen: verwijst naar de wens om een beloning te krijgen. Dit is het
beloningscomponent dat het duidelijkst verband houdt met het concept van motivatie.
Iets willen is gemotiveerd zijn om het te krijgen. Terwijl plezier optreedt wanneer een
beloning wordt ontvangen, vindt ‘wanting’ plaats voordat de beloning wordt
ontvangen.
3. Reinforcement/Versterking: verwijst naar de effecten die terugkomen in het
bevorderen van leren. Zulk leren helpt het individu om effectiever te worden in het
vinden en verkrijgen van hetzelfde type beloning in de toekomst.
F7: How did Olds and Milner identify reward pathways in the brain?
Deze onderzoekers observeerden per toeval dat wanneer ratten elektrische stimulatie
ontvingen in bepaalde hersengebieden, ze zich gedroegen alsof ze probeerden meer van die
stimulatie te krijgen. Het onderzoek toonde aan dat ratten en andere dieren het hardst en het
langst zullen werken om een bepaalde tractus in de hersenen, de mediale voorhersenen
bundel, te stimuleren. De neuronen van dit kanaal die het meest cruciaal zijn voor dit
belonende effect, hebben hun cellichamen in kernen in de middenhersenen en hun
synaptische terminals zitten in een grote kern in de basale ganglia, de nucleus accumbens
genoemd.
F8: What is some evidence that the medial forebrain bundle and nucleus accumbens are
essential pathways for the effects of a wide variety of rewards?
In het onderzoek, waarbij de activiteit in de hersenen werd geregistreerd, heeft aangetoond
dat de mediale voorhersenen bundel en de nucleus accumbens actief worden in allerlei
situaties waarin een individu een beloning ontvangt, ongeacht wat voor beloning het is. Maar
zodra er schade is aan een van deze hersenstructuren is er geen motiverend gedrag voor het
ontvangen van beloningen.
F9: What is some evidence that the “wanting” and “liking” components of reward
involve different neurotransmitters?
Veel van de neuronen van de mediale voorhersenen bundel die eindigen in de nucleus
accumbens geven dopamine af als hun neurotransmitter. Deze vrijgave lijkt essentieel te zijn
voor het "willen" component van beloning, maar niet voor het "leuk vinden" component.
3
