Mette Elgersma (4543403)
CA1: Inleiding in de Culturele Antropologie
Woorden: 1013
Academische samenvatting
De León, Jason. 2015. The Land of the Open Graves. Living and Dying on the Migrant
Trail. Oakland: University of California Press. ISBN 9780520282759.
De Léon’s boek “The Land of Open Graves. Living and Dying on the Migrant Trail”
biedt inzicht in de processen die plaatsvinden rondom de grens tussen Mexico en de
Verenigde Staten. Dagelijks krijgen migranten daar te maken met geweld en dood. Ten
grondslag aan deze complexe situatie ligt het anti-immigratiebeleid van de VS. Voor het
schrijven van zijn boek is De Léon afgereisd naar dit grensgebied. Hij onderzoekt de
situatie op holistische wijze1 aan de hand van antropologisch veldwerk, ondersteund met
(diepte) interviews. Door aandacht te schenken aan de verhalen van zijn informanten
tracht De Léon een emic perspectief te bieden.
Vanaf 1993 begon de VS met het hanteren van de eerste vorm van een nieuw
anti-immigratiebeleid (De Léon 2015, 5). Dit beleid ‘Prevention Through Deterrence’
(PTD) behandeld De Léon in het eerste hoofdstuk van zijn boek (De Léon 2015, 23-37).
Het heeft als hoofdzakelijke doel om het oversteken van de grens zo onaantrekkelijk te
maken, dat er door afschrikking minder mensen aan beginnen (De Léon 2015, 34).
Echter heeft dit beleid ook vele (onbedoelde) neveneffecten. PTD maakt gebruik van de
Sonoran woestijn als belangrijkste actor. Overal langs la linea2, de grens, wordt streng
bewaakt, met uitzondering van deze woestijn. Dit heeft als gevolg dat vele migranten
hier naartoe trekken om de overtocht te wagen, dit heeft regelmatig nare consequenties.
Het brute beleid wordt door de VS gerechtvaardigd onder het mom van ‘spaces of
exception’. Dit zijn plekken waar sprake is van een bepaalde noodsituatie, de
machthebber doet beroep op ‘state of exception’, een process waarbij er uitzonderingen
gemaakt worden op de normale morele en wettelijke regels. Mensen die deze gebieden
betreden worden gestript van hun natuurlijke rechten en hun leven wordt gereduceerd
tot ‘bare life’, dit resulteert in dehumanisatie (De Léon 2015, 27-28). Een combinatie van
deze bijzondere omstandigheden en het wegsluizen van migranten richting woestijn
zorgt ervoor dat de VS de verantwoordelijkeheid van het geweld van zich af kan schuiven
en kan verbergen voor het publiek.
In het hierop volgende hoofdstuk ‘Danger Grounds’ introduceert De Léon de term
hybrid collectif (De Léon 2015, 38-61). Het PTD beleid is zeer complex en ambigu, om
hier vat op te krijgen moet men inzien dat er vele verschillende actoren een rol spelen.
Deze beïnvloeden elkaar in een hybrid collectif, een collectief van vele menselijke en
niet-menselijke componenten die op complexe wijze met elkaar interacteren (De Léon
2015, 39). Hierbij is opvallend dat De Léon ook niet-menselijke componenten
agentschap toebedeeld. Door dit te doen stapt hij af van het idee dat De VS niet
verantwoordelijk is voor de processen die plaatsvinden in de Sonoran woestijn. De
woestijn is namelijk een belangrijke actor in hun beleid en niet slechts een bruut stuk
natuur waar zij ‘geen vat op hebben’ (De Léon 2015, 43).
Door het PTD beleid is er ook sprake van postmortem geweld (De Léon 2015,
64). Dit ligt De Léon toe in zijn hoofdstuk ‘Necroviolence’ (De Léon 2015, 62-85).
Necroviolence is geweld dat zich uit in de omgang met lijken, deze wordt gezien als
onmenselijk, beledigend of heiligschennend door het slachtoffer of haar omgeving.
1
Een holistische onderzoek kenmerkt zich door het betrekken van alle verschillende facetten. In het geval van
De Léon omvat dit cultureel, etnografisch en archeologisch onderzoek (Kottak 2019).
2
De Léon gebruikt in zijn etnografie regelmatig spaanse woorden om deze reden wordt dat in deze
samenvatting overgenomen.
