Dit is een essay van SPH met als onderwerp de vraag of je binnen Jeugdzorg wel fixatie mag toepassen bij minderjarigen? Soms zijn jongeren een gevaar voor zichzelf en de omgeving binnen Jeugdzorg, dan mag je toch iemand vastbinden? Heel interessant met praktijkvoorbeelden die veel stof hebben doen ...
Beperking: een evoluerend concept dat ontstaat uit de wisselwerking tussen mensen met
beperkingen en de barrieres opgelegd door de omgeving die een volwaardige en effectieve
deelname aan de samenleving belemmeren (Ensie et al., z.d.).
Deugd: een voortreffelijk houdingsaspect (VanDale, z.d.).
Morele Waarden: persoonlijke en professionele beginselen omgezet naar morele doelen (Becker,
2021).
Normatieve theorieën: theorie die aangeeft wat we zouden moeten of mogen doen; geeft
perspectief en argumentatie voor een handelingsgrond (Van Rijn, 2020).
Normen: gedragsregels op basis van ethische overwegingen (Becker, 2021).
Publieke moraal: wat in de samenleving als juist, acceptabel en richtinggevend wordt beschouwd
(Heyndrickx, 2022).
Waarde: Respect voor fysieke integriteit (Becker, 2021).
Mensenrechtenmodel: een wijze van kijken tegen de rechten van het individu in de samenleving. In
dit geval een model waarbij eenieder gelijke rechten heeft, ongeacht context (van Ieperen-Schelhaas
2020).
TEACCH: ‘Treatment and Education of Autistic and related Communication en Handicapped Children’.
Een interventieprogramma met als doel om de individuele vaardigheden van een leerling te
stimuleren door de educatieve omgeving te structureren (Apon, z.d.).
, Voorwoord
‘Filmpje vastgebonden Brandon zorg voor grote opschudding’
Het was ergens rond 2010 dat er op het nieuws een filmpje rond ging dat voor veel opschudding
zorgde. Het betrof de zeer zwaar geestelijk gehandicapte Brandon van 19 jaar die dagelijks meerdere
uren aan de muur werd gefixeerd. De reacties laten zich raden: grote verontwaardiging, want ‘zoiets
doe je toch niet’. ‘Onmenselijk, mensonterend en onnodig’. Dit beeld en deze reacties zijn mij altijd
bijgebleven. De reacties waren zó overweldigend dat ik mij altijd heb afgevraagd waar deze vandaan
kwamen (AD.nl, 2016).
Ik vermoed ‘gewoon’ uit het enkele beeld van de jongen die op het bed was vastgebonden. Een
filmpje van enkele seconden waarin hij wild om zich heen sloeg. Zijn handen waren ingezwachteld in
dikke stof en op zijn hoofd een grote rode helm. Er waren vier begeleiders voor nodig om hem op zijn
bed vastgebonden te krijgen.
De reacties naar de zorg verlenende instantie waren niet mals, want dit moest toch beter kunnen?
Wat waren de alternatieven? Hadden ze daar niet over nagedacht ofzo?
‘Nemen wij deze maatregelen niet, verwondt deze jongen zich zodanig dat hij niet meer stopt met
bloeden. Het is dít of wachten tot hij zichzelf doodslaat tegen de muur’.
Het verschil tussen de publieke opinie en de rauwe werkelijkheid vind ik fascinerend. Dat ene beeld
van die vastgebonden jongen is velen bijgebleven. Maar er is een verschil tussen de werkelijkheid en
de publieke opinie. Zelfs met de zwaarste medicijnen was het niet mogelijk om deze jongen een
normaal leven te laten leiden. En ja, deze maatregelen wáren noodzakelijk. Die zorgprofessionals
waren toch ook niet gek?
Dit is een extreem voorbeeld van een moreel vraagstuk waarmee ik deze module wil beginnen. Een
voorbeeld van een situatie waarin veel mensen zich afvroegen of dat urenlang vastbinden wel moreel
verantwoord was. Dit morele handelen is binnen Social Work (SPH) bijna dagelijkse kost.
Vrijheidsbeperking is een onderwerp dat de gemoederen altijd wel bezig zal houden in het werkveld.
Want wat mag wel en wat niet? Wat is de context precies en wat zegt de wet? Is de wet wel sluitend
op dit gebied? Waarschijnlijk niet. En dat komt meen ik omdat individuele contexten nu eenmaal
uniek zijn en daar kun je geen wetten en regel voor schrijven.
Ik wil het daarom gaan hebben over vrijheidsbeperking in relatie tot mijn dagelijkse praktijk. Ik werk
bij gehandicapteninstelling ‘Pluryn’. Hier worden minden validen begeleid met indicaties van licht tot
zeer zwaar. Bij lichte indicaties kan een cliënt over het algemeen een ‘normaal’ leven leiden waarbij
een redelijke mate van zelfredzaamheid bestaat. Enkel bij complexere keuzes moet de cliënt begeleid
worden. Zwaardere indicaties zijn logischerwijze meer intensieve hulp nodig. Van eten tot aankleden.
In deze praktijk krijgen wij ook te maken met vrijheidsbeperking. Er zijn nu eenmaal cliënten die
geestelijk ernstig in de war zijn en een gevaar voor zichzelf en de omgeving kunnen zorgen. En dat
komt ook voor bij minderjarigen.
Mag en kan fixatie dan eigenlijk wel bij minderjarigen?
3
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper Scriptiebibliotheek. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €6,49. Je zit daarna nergens aan vast.
