Samenvatting boek Social Cognitions
Hoofdstuk 1 Introduction
Mensen moeten elke situatie begrijpen om succesvol te interacteren met anderen
mensen zijn erg flexibel in hun reactie op sociale situaties, dus wat de goede reactie is in een
situatie hangt elke keer van de situatie af. Mensen creëren hun eigen subjectieve realiteit gebaseerd
op hun perceptie van de input
Afhankelijk van wat er op dat moment belangrijk is voor ons (vanuit welk perspectief dan?):
1) snelheid (bijv. bij haast), 2) accuraatheid (het correct willen hebben) of 3) consistentie (van de
wereld) – of een combi hiervan, beïnvloedt onze interpretatie
Consistentie zoekers (consistency seekers): mensen die streven naar consistentie tussen hun prior
beliefs over de wereld en hun interpretatie van een nieuwe situatie
consistentie willen komt terug in theorieën, bijv. de dissonantietheorie, hierbij willen mensen
consistentie, omdat inconsistentie zorgt voor een negatief/aversief gevoel. Nadeel is dan mensen
misschien dingen inaccuraat interpreteren, zodat het voor hen klopt, maar accuraatheid is ook
belangrijk.
Naive scientist perspective: (naive of lay scientist) de beschikbare informatie en verwerken op een
onbevooroordeelde manier om de oorzaak van een gebeurtenis te achterhalen
Cognitive miser: soms zijn er shortcuts nodig in het denken, door bijv. beperkte tijd of veel
informatie. Cognitive misers streven nog steeds naar hoge accuraatheid, maar nu onder de beperking
van strategieën die sneller zijn en minder inspanning vergen
Sociale cognitie onderzoekers denken dat mensen mentale constructen van de sociale werkelijkheid,
niet direct door externe stimuli, maar gemedieerd door interne mentale representaties.
Behavioristen dachten dat gedrag eerder verklaard kon worden door bekrachtigingscontingenties
(straf en beloning) en ze behandelde interne processen als een black box, omdat het niet objectief
was.
De gestalt theoristen stellen dat het niet de stimulus, maar onze perceptie ervan is (wat afhangt van
de context), wat ons gedrag beïnvloed.
er kunnen 2 soorten contexten zijn: 1) functie van andere stimuli die in die situatie aanwezig zijn,
2) functie van eerdere kennis voor interpretatie
Context afhankelijkheid voor sociale realiteit constructie heeft een adaptieve functie
2 belangrijke verschillen tussen sociale cognitie en cognitieve psychologie:
1) Aard van de stimulus (is het bijv. sociaal of niet sociaal dus bepalen hoe betrouwbaar iemand is, of
de kleur van een tafel? Het grootste verschil zit dus in hoe direct de target geobserveerd kunnen
worden)
Omdat kenmerken van sociale targets niet direct kunnen worden waargenomen, vereist hun
beoordeling vaak meer constructieve verwerking dan de beoordeling van niet-sociale targets. Dus
voor sociale targets verder gaan dan de gegeven informatie
Gebrek aan nauwkeurige feedback (sociale boordeling moeilijk te checken of het waar is) en de
slecht gedefinieerde aard van veel concepten - maken sociale cognitie nog unieker.
nog 3 aspecten die sociale beoordeling lastig maakt: 1) targets veranderen snel, 2) mensen
veranderen als ze weten dat ze geobserveerd worden, 3) mensen als targets willen vaak de
waarnemer beïnvloeden
,2) aard van verwerking
De constructie van de realiteit van iemand wordt erg beïnvloed door de constructie van anderen en
vice versa.
Er is een sterke link tussen de manier hoe de meeste mensen denken over hun sociale wereld en
over henzelf.
2 belangrijke aspecten van zelfbetrokkenheid: 1) als de situatie voor de self belangrijk is, is de
behoefte accuraatheid groter, of juist een grotere angst voor invaliditeit., 2) onder sommige
omstandigheden beïnvloed zelfbetrokkenheid de richting van verwerking (een accurate constructie
kan soms namelijk schadelijk zijn voor de zelf)
Tijdsgebreken zorgen dat de hoeveelheid verwerking wordt teruggebracht
Het loskoppelen van de cognitieve processen van de sociale context zal vaak resulteren in slechte
prestaties en fouten
Hoofdstuk 2 General framework of social cognitive processing
3 thema’s/ ingrediënten voor hoe mensen de realiteit construeren:
1. Input van de situatie
de input kan extern of intern zijn
2. Input in de vorm van eerdere kennis
dit kan gaan om algemene kennis, maar ook
specifieke episodes
3. Processen die werken op de input (en eerdere kennis)
de processen kunnen erg verschillen, bijv. er snel en
oppervlakkig, of er een poos over nadenken, Ook kan
het meer automatisch of meer gecontroleerd. Of meer
o.b.v. directe input of voorkennis
3 thema’s betrokken bij alle cognitieve processen:
1. Limitatie van menselijke verwerkingscapaciteit en de
toedeling (allocation) van verwerkingshulpbronnen
de verwerkingscapaciteit van een mens is beperkt
(we kunnen niet alle relevante info verwerken, vooral bij
minder tijd).
Vaak hebben we te maken met beide limitaties (tijd en
verwerkingscapaciteit) en moeten we dus de
verwerking versimpelen (simplify processing), maar het
kan niet te erg versimpeld worden, want het moet nog adequaat genoeg zijn voor goede
reacties op de omgeving.
Adaptieve mechanismen voor efficiënte processen zijn: een selectie van de informatie
gebruiken, en/of cognitieve vuistregels/mentale short-cuts/heuristieken
Door simplificatie is de kans op fouten groter en kan resulteren in een systematische bias
de vereiste om de verwerking te vereenvoudigen vanwege de beperking van de menselijke
verwerkingsmiddelen wordt gekwalificeerd door het vermogen van een persoon om meer
middelen toe te wijzen aan een bepaalde taak
de hoeveelheid verwerking hangt af van de verwerkingscapaciteit en de
, verwerkingsmotivatie. Als het cognitieve systeem al aan zijn limiet zit, wordt vooral op de
belangrijke aspecten gefocust en minder op de rest.
2. Top-down en bottum-up verwerking (processing)
De wisselwerking tussen stimuli van de situatie en eerdere
kennis is vergelijkbaar aanwezig bij verdere verwerking (als vanaf
de perceptie)
nieuwe input over de voorkennis, kan de voorkennis aanpassen
Top-down processing/ concept driven: informatie verwerking
is vooral geleid door voorkennis en verwachtingen
Bottum-up processing/ data driven: informatie verwerking
voornamelijk beïnvloed door stimuli van de situatie
( verwerking o.b.v. top-down verwerking vergt over het
algemeen minder verwerkingsmiddelen)
3. Automatische en gecontroleerde processen
Ideaal gezien:
Automatische processen: onbewust, kosten weinig
cognitieve(hulp)bronnen, kunnen/hoeven niet gecontroleerd
te worden en ligt buiten iemands bewustzijn
Gecontroleerde processen: vereisen aanzienlijke
(hulp)bronnen, het beginnen en doorgaan kost bewuste
regulatie en ze zijn potentieel binnen het bereik van het
bewustzijn van een individu
Gecontroleerde processen mislukken vooral wanneer andere
taken de middelen van een persoon belasten
controle gaat over iets onder de aandacht kunnen brengen en iets kunnen
onderdrukken
of het gecontroleerd of automatisch is, is niet zo zwart-wit, het fluctueert meer. In
bekendere situaties is het eerder automatisch en onbekende gecontroleerd.
Volgorde cognitieve
processen:
1. Stimulus
waarnemen
2. Betekenis halen
uit de input
(encoderen)
3. Eerdere kennis
ophalen (want
encoderen erg
gebaseerd op
opgeslagen
voorkennis)
4. Nieuwe input +
ouder kennis
gevolgtrekkingen, oordelen en beslissingen
5. Gedragsreactie
