Week 1 Inleiding over de ontwikkeling van de jeugddelinquentie
o Handboek Forensische Orthopedagogiek:
H1 t/m 3, 5, 6, 9, 10, 12 en 14
o Boek Uithuisgeplaatste jeugdigen:
H2
o Boek Gevoel is explosief materiaal:
H2 (tot halverwege p. 18 ‘Crimineel word je in de jeugdgevangenis’) en H3
H1 Forensische Forensische orthopedagogiek bestudeert de ontwikkeling en het in stand
orthopedagogiek blijven van complexe problematiek van kinderen, jongeren en
jongvolwassenen – waaronder delinquentie, ernstige internaliserende,
externaliserende en sociale problemen, naast trauma’s en de daarmee
samenhangende opvoedings- en gezinsproblemen, waaronder
kindermishandeling en verwaarlozing.
De problemen zijn zodanig ernstig dat justitieel ingrijpen dreigt of reeds
is ingezet.
Strafrechtelijk strafrechtelijk ingrijpen = jeugdige is in aanraking gekomen
ingrijpen met de politie vanwege een strafbaar feit en er wordt binnen
de jeugdstrafrechtketen bepaald welke strafrechtelijke
interventie nodig is om herhaling van delinquent gedrag te
voorkomen (recidive)
Civielrechtelijk of civielrechtelijk ingrijpen: sprake van zorgen over de
ingrijpen ontwikkelingskansen of veiligheid van een jeugdige en gaat het
om maatregelen en interventies ter bescherming van de
jeugdige.
De specifieke civiel- of strafrechtelijke justitiële invalshoek maakt het
forensisch
FO onderzoekt de effectiviteit van (justitiële) preventieve en curatieve
interventies onder praktijk representatieve condities op basis van
statische en dynamische factoren die het ontstaan en voortbestaan van
ernstige gedrags- en opvoedingsproblemen verklaren, alsmede kennis
over de wijze waarop deze factoren gediagnosticeerd en beïnvloed
kunnen worden op het niveau van de jeugdige, het gezin of het systeem
daaromheen.
De forensische orthopedagogiek kan hiermee beschouwd
worden als een interventiewetenschap met een
Niveaus van multidisciplinair karakter, aangezien kennis afkomstig is uit
opvoedmilieus verschillende disciplines, waaronder de ontwikkelings-,
klinische en sociale psychologie, pedagogiek, criminologie,
forensische psychiatrie en rechtswetenschappen
Opvoeding is een centraal begrip in de forensische orthopedagogiek en
kent 4 niveaus:
1. Eerste opvoedmilieu (thuisomgeving/gezin)
2. Tweede opvoedmilieu (school)
3. Derde opvoedmilieu (leeftijdsgenoten en vrije tijd)
4. Vierde opvoedmilieu (semi-) residentiële zorg voor jeugdigen zoals
(medisch) kinderdagverblijven en zorginstellingen voor mensen met
een VB en gesloten jeugdzorginstellingen. Afhankelijk van de
1
, openheid of geslotenheid bevat het meer of minder aspecten van de
eerste drie milieus.
Forensische orthopedagogiek komt vanuit ecologisch
Ecologisch ontwikkelingsmodel (Bronfenbrenner):
ontwikkelingsmodel de ontwikkeling van het kind wordt gezien als een samenspel
(Bronfenbrenner) van aanleg (biologische factoren) en omgeving.
Ecologisch: dat meerdere (causale) invloeden worden
bestudeerd, zoals:
- individuele kenmerken van het kind (zoals temperament en
ontwikkelingsproblemen)
- zijn/haar opvoeder (persoonlijkheid)
- de interactie daartussen (bijv. ouder-kind relatie, relatie met
hulpverlener etc.)
- de direct sociale omgeving (gezin, school, vrienden)
- de sociaal-culturele context.
Ontwikkeling betekent dat niet alleen het kind en zijn/haar
gedrag, maar ook de sociale context en het belang van risico-
en beschermende factoren met het ouder worden
veranderen.
-> Hiermee ligt de nadruk op ontwikkelingsverschillen in de
manifestatie van ernstige gedrags- en opvoedingsproblemen
en de opeenstapeling van risico’s gedurende de levensloop
Levensloop: Specifieke levensgebeurtenissen, zoals de overgang van
basisschool naar de middelbare school, verlieservaringen, werk en
schoolervaringen etc. die een belangrijke invloed kunnen hebben op
het leven in zowel positieve als negatieve zin.
Doordat de ontwikkeling en gedrag van jeugdigen multicausaal bepaald
zijn, dienen (opvoedkundige) interventies zich ook te richten op de
sociale omgeving van het kind, met bijzondere aandacht voor
ontwikkelingsmogelijkheden in de opvoedingscontext.
Het kijkt zowel naar risico’s als beschermende factoren
Internationaal Verdrag
inzake de Rechten van Leidraad van handelen is Internationaal Verdrag inzake de Rechten van
het Kind het Kind (IVRK)
Centraal staan 4 artikelen:
1. Artikel 3: belang van het kind staat voorop
2. Artikel 9: gezinsleven kind mag niet gescheiden zijn van ouders,
tenzij bevoegde autoriteiten beslissen dat dit noodzakelijk is in
belang van het kind.
3. Artikel 12: participatie: kind moet mogelijkheid hebben mening te
geven en gehoord te worden (ook tijdens rechterlijke procedures).
4. Artikel 16: geen ongeoorloofde interventie (kind mag niet
onderworpen worden aan onrechtmatige inmenging in zijn of haar
privéleven of gezinsleven.)
Deze vier artikelen betekenen dat de forensische
orthopedagogiek naast EBP ook georiënteerd is op
(verheldering van) waarden. Het streeft naar kennis om beter
te kunnen handelen. Uithuisplaatsing van een kind (ook in een
2
, Ultimum remedium residentiële instelling) is een ultimum remedium; ontnemen
van hun vrijheid kan slechts o.b.v. zwaarwegende redenen en
dient ten goede te komen aan hun ontwikkeling.
- artikel 18
Aanvulling vanuit Ouders zijn verantwoordelijk voor de opvoeding
bron: UHPJ - artikel 7
Ouders hebben het recht en de plicht het kind zelf op te voeden
én het kind heeft het recht door hen opgevoed te worden
- artikel 19:
Ouders mogen in de opvoeding van hun kind geen geestelijk of
lichamelijk geweld of vernedering toepassen
- De regels betreffende OTS en UHP zijn opgesteld rondom deze
wetten
Uitgangspunt van Forensische orthopedagogiek is dat het ‘kind zelf
Kind wil zelf iemand iemand wil zijn’. Door het kind te betrekken bij welke interventie nodig is
zijn en positief proces van verandering (therapeutisch uitgangspunt) wordt
er voldaan aan behoeften van zelfdeterminantie, volgens Ryan en Deci:
contact (sociale verbondenheid), competentie (vertrouwen in eigen
kunnen) en autonomie (vrijheid).
Therapeutisch handelen bij (justitiële) interventies is daarmee
Optimum remedium- een optimum remedium-criterium, omdat ernaar wordt
criterium gestreefd dat kinderen zich tot hun volle potentieel kunnen
ontwikkelen.
Onderzoeksdoeleinde Interventies dienen Evidence-based te zijn; is kernwaarde. Met aangetoonde
n effectiviteit en zonder negatieve effecten.
Onderzoeksdoeleinden:
Bestuderen van verschillende manifestaties van problemen waar
justitieel ingrijpen nodig is of dreigt. Zowel kijkend naar risicofactoren en
protectieve factoren. Ook onderzoeken welke opvoedbelasting en eisen
dit met zich meebrengt voor de omgeving waarin het kind opgroeit.
Ontwikkelen en evalueren van preventieve en curatieve (justitiële)
interventies die zich richten op de oorzaken en gevolgen van
kindermishandeling en -verwaarlozing en jeugddelinquentie bij
kinderen, jongeren en jongvolwassenen.
Ontwikkelen/verbeteren van methoden om gegevens te verwerven,
risico’s in te schatten en juiste interventies te kunnen indiceren en te
analyseren.
Zorgen voor theoretische integratie in het onderzoek naar
kindermishandeling en - verwaarlozing en jeugddelinquentie d.m.v.
(kwantitatieve en kwalitatieve) overzichtsstudies.
FO, H2 Sinds 2015 is de gemeente verantwoordelijk voor het gehele spectrum
een juridisch kader van zorg. Jeugdbescherming en Jeugdreclassering vallen onder de
Jeugdwet. Ook verantwoordelijk voor passend onderwijs in
samenwerking met samenwerkingsverbanden.
Art. 4.1. Jeugdwet; Er dient verantwoorde hulp te worden
geboden; veilig, doeltreffend, doelmatig en cliëntgericht.
Gemeente moet beleid maken over o.a. versterken van
3
