College 4 artikel 2
Annual research review; Parenting and childen’s brain development: the end of the beginning.
Belsky, J.& de Haan M. (2011)
Review van jaarlijks onderzoek: Ouderschap en de hersenontwikkeling van kinderen; het einde van
het begin.
Na vragen te hebben gesteld over de praktische betekenis van bewijzen dat ouderschap de
ontwikkeling van de hersenen beïnvloedde - en tegelijkertijd het wetenschappelijke belang van
dergelijk werk voor het begrip van hoe gezinservaringen de menselijke ontwikkeling vormen - weer
te geven, onderzoekt dit bewijs dat de hersenstructuur en -functie door het ouderschap wordt
'gebeiteld'. Hoewel de generaliseerbaarheid van de meeste bevindingen beperkt is vanwege een
onevenredige, maar begrijpelijke focus op klinische monsters (bijv. Mishandelde kinderen met
posttraumatische stressstoornis (PTSS)) en causale gevolgtrekkingen zijn moeilijk te trekken vanwege
het observationele karakter van de meeste bewijzen , het is opmerkelijk dat enig woord met
gemeenschapssteekproeven en heel nieuw experimenteel werk (bijv. oudertraining) suggereert dat
voorlopige conclusies met betrekking tot de effecten van ouderschap op de zich ontwikkelende
hersenen in toekomstig onderzoek goed kunnen worden onderbouwd. Zulke inspanningen zouden
zich moeten concentreren op parten in het normale bereik, experimentele manipulaties van
opvoeding, differentiële gevoeligheid voor opvoedingseffecten en pathway-modellen die ouderschap
verbinden met hersenontwikkeling en daarmee gedragsontwikkeling. Onderzoek naar ouderschap en
de ontwikkeling van de ontwikkeling van kinderen in de hersenen kan worden beschouwd als 'aan
het einde van het begin'. Sleutelwoorden: brein, ouderschap, EEG, fMRI, MRI, amygdala,
hippocampus, ervaring, emotie.
Het effect van ouderschap op de ontwikkeling van kinderen is het voorwerp geweest van empirisch
onderzoek gedurende meer dan een halve eeuw. Gedurende deze periode zijn onderzoeken
overmatiger geworden. Naarmate de waardering zich ontwikkelde voor het belang van de temporele
ordening van vermeende oorzaak en effecten in onderzoeksontwerpen, kwamen prospectieve
longitudinale onderzoeken waarin ouderschapsmaatregelen voorafgingen aan de beoordelingen van
de 'uitkomsten' van het kind, voor op dwarsdoorsnedeonderzoeken waarin ouderschap 'voorspellers'
en de uitkomst van het kind werd op hetzelfde moment gemeten, inclusief studies waarin
ouderschap retrospectief werd beoordeeld. Door bewijs dat voornamelijk door gedragsgenetici is
vergaard, hebben studenten ook ingezien dat zelfs goed ontworpen longitudinale onderzoeken geen
sterke of ten minste onbetwistbare causale gevolgtrekkingen bieden vanwege de mogelijkheid dat
effecten van opvoeding het resultaat kunnen zijn van gedeelde genen die zowel het ouderschap als
het functioneren van het kind beïnvloeden. Het feit echter dat genetisch geïnformeerde studies
chronicle parenting-effecten beschrijven, meestal van de niet-gedeelde-omgevingsvariëteit, geeft
duidelijk aan dat goed gedocumenteerde verbanden tussen opvoeding en ontwikkeling van het kind
niet allemaal een functie zijn van genetische effecten die zich voordoen als omgevingsproblemen.
Nog boeiender in dit opzicht is experimenteel onderzoek dat sytematisch het ouderschap
manipuleert en de onbetwistbare oorzakelijke invloed ervan op gedrag en ontwikkeling van kinderen
documenteert.
Tenzij iemand in magie gelooft, is het moeilijk om aan de hand van het beschikbare bewijs te
concluderen dat ouderschap geen invloed heeft op de zich ontwikkelende hersenen, in termen van
structuur of functie - of beide. Immers, hoe anders zou opvoeding of welke ervaring dan ook van
, invloed zijn op het gedrag, de cognities, emoties en zelfs, in sommige gevallen, fysiologie en
gezondheid van een organisme in een ontwikkelingsstadium? Vanuit dit perspectief vragen veel
gedragswetenschappers, waaronder ontwikkelingsactivisten, zich vaak af waar het allemaal om
draait bij de ontwikkeling van de hersenen. Hoewel ze als wetenschappers de reden waarderen om
precies te onderzoeken hoe ervaringen, inclusief ouderschap, de ontwikkeling van de hersenen
beïnvloeden, en daarmee gedrag en welzijn, lijkt het enigszins vreemd dat de documentatie van
effecten op de hersenen meer pit kan geven, vooral van de journalistieke of beleidsmakende variant,
die de effecten documenteert op gedrag, cognitief, sociaal en / of emotioneel functioneren en
fysieke gezondheid en welzijn. Immers, als ouderschap en andere ontwikkelingservaringen de zich
ontwikkelende hersenen beïnvloedden, maar dergelijke effecten zich niet uitstrekten tot het
functioneren in de echte wereld, zou er dan een reden zijn voor beleidsmakers en behandelaars om
bewijsmateriaal te zien dat belangrijk of vooral zinvol is? Twee kritische punten volgen uit deze
retorische vraag. Ten eerste heeft inzicht in invloeden op de ontwikkeling van hersenen en hersenen,
inclusief ouderschap, belangrijke implicaties voor meerdere aspecten van menselijke ontwikkeling en
functioneren. Maar ten tweede, de chronologie van verbanden tussen opvoeding en hersenstructuur
en -functie, waaronder natuurlijk causale, niet alleen statistische, associatieve, is niet belangrijker,
vanuit het perspectief van de fundamentele of toegepaste wetenschap, dan het documenteren van
dergelijke verbanden tussen ouderschap en kinderen ontwikkeling meer in het algemeen. Het blijkt
dat de studie naar ouderschap en hersenontwikkeling nog niet eens in de kinderschoenen staat; het
zou meer gepast zijn om te concluderen dat het nog steeds in de embryonale fase is, zo niet dat wat
voorafgaat aan de conceptie. Niettemin, zoals we van plan zijn te laten zien, is er steeds meer bewijs
dat ervaring de zich ontwikkelende hersenen in mensen vormt. In deze review richten we ons vrijwel
uitsluitend op onderzoek dat heeft geprobeerd het ouderschap op de een of andere manier te
meten, maar niet op kenmerken van ouders waarvan bekend is dat ze invloed hebben op opvoeding,
zoals maternale depressie en structurele en / of functionele aspecten van de hersenen. Omdat bijna
geen werk betrekking heeft op herhaalde hersenmetingen, kwalificeert weinig van het werk zich echt
als onderzoek naar hersenontwikkeling; we gebruiken deze terminologie niettemin onderling
verwisselbaar met die van 'het ontwikkelende brein'. Opmerkelijk is ook dat we hormonen of
genetica en hun rol in het vormen van opvoeding en / of hersenontwikkeling in geen enkele
belangrijke mate beschouwen.
Zoals duidelijk zal worden, omvat het grootste deel van het onderzoek dat individuele verschillen in
ouderschap verbindt met individuele verschillen in hersenstructuur en functie die herand zijn, echt
negatieve ervaringen van het soort dat niemand ooit doelbewust zou opleggen aan medemensen om
de causale invloed te evalueren. Sommige van dit werk omvat eigenlijk ouderschap - in de vorm van
mishandeling. en zelfs een kleiner deel omvat ouderschap in het zogenaamde 'normale bereik',
gemeten als onderdeel van gemeenschapsstudies, eerder dan klinische onderzoeken waarbij
kinderen worden geselecteerd voor onderzoek vanwege hun blootstelling aan bijzonder
problematische omgevingsomstandigheden. Wat moet duidelijk zijn, is hoe beperkt onze kennis
vandaag de dag nog is. Voordat we verder gaan kijken naar effecten van ervaring - en met name
effecten van ouderschap - op de structuur en functie van de hersenen, wordt een kort overzicht
gegeven van de ontwikkeling van de hersenen om de weg te bereiden voor wat daarna komt.
Overzicht Hersenontwikkeling
Hier bieden we een overzicht van mechanismen en mijlpalen in de ontwikkeling van de hersenen. We
concentreren ons op aspecten van de hersenen en het functioneren van de hersenen die belangrijk
zijn in het beschikbare onderzoek dat moet worden beoordeeld op opvoedingseffecten op de
hersenen, waaronder de hersenschors, de amygdala en de hippocampus. Voor elk beschrijven we de
