Inhoud:
Samenvatting van hoofdstukken:
Chapter 1 What is Social Science?............................................................................................................. 2
Chapter 6 Sociological Information............................................................................................................. 6
Chapter 4 Economic Outlook (103-106).................................................................................................... 10
Chapter 3 Science of Politics.....................................................................................................................11
Chapter 7 Anthropological Perspective..................................................................................................... 15
Chapter 9 Social Science and Other Ways of Knowing............................................................................ 21
Chapter 8 Geographical Worldview (213-216, 221-224, 228-241)............................................................25
+ beantwoorden van leesvragen die over deze hoofdstukken gaan
,Chapter 1 What is Social Science?
De samenleving is onze directe alledaagse realiteit, maar we begrijpen er niet meer van alleen maar
omdat we erin leven, net zoals we de fysiologie niet begrijpen alleen maar door ons onvermijdelijke
bestaan als levende lichamen. De geschiedenis van de sociale wetenschap is een lange en moeizame
poging geweest om ons bewust te worden van verborgen of vanzelfsprekende dingen: dingen waarvan
we niet wisten dat ze bestonden - andere samenlevingen in verre plaatsen en tijden, waarvan de
levenswijze ons doet twijfelen aan de natuurlijkheid van de onze; dingen die we alleen maar vervormd
kennen - de ervaringen van sociale klassen en culturen anders dan de onze; de realiteiten van
afgelegen sectoren van onze eigen sociale structuur; dingen die we ondoordacht accepteren - het
netwerk van onzichtbare regels en instellingen die ons gedrag beheersen en onze gedachten bevolken,
schijnbaar zo onveranderlijk als het fysieke landschap, maar in werkelijkheid zo fragiel als een kinderlijke
pantomime. (Collins en Makowsky 1993: 1)
Mensen hebben altijd en overal in samenlevingen geleefd, maar ze hebben niet altijd het bestaan of de
aard van de samenleving beschouwd als een mysterie om over na te denken, laat staan als een vraag
om systematisch te onderzoeken. In feite is voor de meerderheid van de samenlevingen door de
geschiedenis heen de samenleving ondoorgrondelijk en vanzelfsprekend, zonder behoefte aan analyse
en soms voorbij twijfel. Mensen kunnen zich afvragen hoe ze een beter leven voor zichzelf kunnen
creëren, maar ze doen dit typisch binnen de vertrouwde beperkingen van hun samenleving, zonder zich
af te vragen waarom hun samenleving in de eerste plaats bestaat of of die samenleving fundamenteel
kan worden beheerd of veranderd.
Sociologie is een relatief nieuw wetenschappelijk onderzoeksveld, opgekomen in het midden van de 19e
eeuw en zich pas in de vroege 20e eeuw ontwikkeld tot zijn huidige vorm. Ondanks oudere wortels was
niemand bezig met sociologie, antropologie of psychologie tot zeer recentelijk. Een discipline als
geschiedenis, psychologie of antropologie is niet alleen een verzameling feiten om te kennen, maar ook
een specifieke manier van kennen, in verschillende opzichten. Iedere discipline moet zijn kennis
ontdekken of construeren op basis van zijn eigen belangen en vragen, terminologieën en theorieën, en
methoden en instrumenten. Bovendien moet elke discipline haar kennis en haar territorium of
"grondgebied" in specifieke institutionele vormen vastleggen en die instellingen generaties lang
handhaven. Wetenschappers noemen dit proces van creatie, instandhouding, overdracht en
institutionalisering van hun eigen kennis, en die van andere wetenschappen en van informele
niet-wetenschappelijke kennis, de sociale constructie van kennis.
Voordat we kunnen bespreken hoe elke sociale wetenschap kennis op zijn eigen kenmerkende manier
construeert, moeten we eerst begrijpen hoe kennis wordt geconstrueerd in welk vakgebied dan ook -
sociale wetenschap, natuurwetenschap of niet-wetenschap. Uiteindelijk kan blijken, in de uiteindelijke
analyse, dat het minder juist is om te spreken van kennis dan van diverse vormen van kennis, elk
geconstrueerd door zijn eigen kennispraktijken en -tradities.
De strijd om kennis en het streven naar onwetendheid zijn complexe fenomenen die een diepgaand
begrip van sociale constructie en paradigma's vereisen.
Allereerst, het verwerven van kennis en het erkennen van degenen met kennis (de "experts") is geen
automatisch of passief proces. Er kan soms onenigheid zijn over wie daadwerkelijk een expert is, en
experts zijn het vaak niet met elkaar eens. Interesses en machtsverhoudingen kunnen een rol spelen bij
kwesties van kennis. Het wordt vaak aangenomen dat alle mensen eerlijke bemiddelaars zijn in het
streven naar kennis en waarheid. Een sociologische benadering van kennis suggereert echter dat kennis
of waarheid ten goede kan komen aan sommige individuen, groepen, instellingen of samenlevingen en
niet aan anderen. Mensen kunnen het oprecht oneens zijn over de feiten en/of hun implicaties. Vanuit
sommige sociale posities kan het echter wenselijk of voordelig zijn om de feiten niet te kennen of
anderen niet op de hoogte te stellen van de feiten.
, Er zijn verschillende vormen van onwetendheid, waaronder geheimen, stilte en actieve onderdrukking
van kennis. Agnotologie, de studie van de oorzaken en effecten van onwetendheid, richt zich op deze
processen. Onwetendheid wordt niet alleen gezien als de afwezigheid van kennis, maar als een sociaal
product dat vaak tot stand komt door dezelfde machtsmechanismen als kennis. Het kan onze natuurlijke
of standaardtoestand zijn, het resultaat van het verliezen van kennis of zelfs een bewuste strategie.
Verschillende kennisclaims kunnen botsen met gevestigde kennis, overtuigingen, waarden of belangen.
Bedrijven en overheden kunnen bijvoorbeeld twijfel zaaien over wetenschappelijke bevindingen om hun
eigen belangen te beschermen. Dergelijke praktijken omvatten het verspreiden van desinformatie, het
selectief kiezen van bewijsmateriaal, censuur en het aanmoedigen van twijfel. De perceptie van
wetenschap als een voortdurende vooruitgang van onwetendheid naar kennis wordt ook ter discussie
gesteld. In werkelijkheid is wetenschappelijke kennis complex en evolueert deze vaak door
paradigmaverschuivingen.
Ludwik Fleck en Thomas Kuhn waren pioniers in het begrijpen van hoe wetenschappelijke feiten tot
stand komen en veranderen. Fleck benadrukte het sociale karakter van het denken en de
totstandkoming van kennis binnen collectieven van denken, terwijl Kuhn paradigma's introduceerde als
fundamentele kaders voor wetenschappelijke activiteit. Wetenschappers opereren binnen deze
paradigma's en doen aan "normale wetenschap" totdat nieuwe bevindingen de bestaande paradigma's
uitdagen en leiden tot wetenschappelijke revoluties.
Karin Knorr-Cetina voegde een nieuw element toe door te benadrukken dat verschillende
wetenschappen en specialismen binnen een wetenschap functioneren als discrete
kennisgemeenschappen met hun eigen epistemische culturen. Deze culturen bepalen hoe kennis wordt
gegenereerd en gevalideerd, en ze variëren sterk tussen verschillende disciplines en specialismen.
Het idee van sociale wetenschap heeft zich door de geschiedenis heen ontwikkeld, en het begrip van
menselijke samenlevingen heeft verschillende transformaties ondergaan. In het verleden werd het
bestaan van maatschappijen over het algemeen beschouwd als natuurlijk of bovennatuurlijk, waardoor
er weinig behoefte was aan systematische studie of begrip van de samenleving. Mensen werden
verondersteld zich te conformeren aan de regels en verwachtingen van hun samenleving, die als
vanzelfsprekend werden beschouwd of werden toegeschreven aan bovennatuurlijke entiteiten zoals
geesten of goden.
De vroegste speculaties over samenlevingen en sociale organisaties kunnen worden teruggevoerd tot de
oude Grieken, vooral binnen de filosofische traditie. Filosofen, zoals Plato, streefden naar wijsheid en
waarheid, vaak in tegenspraak met populaire of traditionele opvattingen. De metafoor van de grot,
geïntroduceerd door Plato, illustreert het idee dat mensen vaak blind zijn voor de waarheid en zich laten
misleiden door illusies.
Hoewel de oude Grieken filosofisch en kritisch nadachten over
samenlevingen, waren de moderne sociale wetenschappen nog niet
uitgevonden. Termen zoals geschiedenis, politiek, economie en geografie
hadden destijds vaak andere betekenissen dan in de moderne sociale
wetenschappen. Niettemin hebben disciplines zoals politieke
wetenschappen en economie een gemeenschappelijke achtergrond en
zijn ze voortgekomen uit gedeelde intellectuele tradities.
De moderne sociale wetenschappen zijn ontstaan uit een complexe mix
van filosofische reflectie, empirisch onderzoek en methodologische innovatie. Deze disciplines, zoals
sociologie en antropologie, hebben gemeenschappelijke wortels maar hebben zich in de loop van de tijd
ontwikkeld tot afzonderlijke vakgebieden met hun eigen methoden, theorieën en benaderingen.
