The Tattooist of Auschwitz
Overige belangrijke informatie: Het is een waargebeurd verhaal vertelt door Lale
zelf. Lale is een man met veel geld, hij is heel intelligent en spreek Slowaaks (?),
Duits, Russisch, Frans, Hongaars en een beetje Pools. Hij zit in het kamp Birkenau
Hoofdstuk 1 – april 1942
Lale (24 jaar) zit in een trein vol met andere jonge mannen. De wagon zit zo vol
dat ze alleen maar kunnen staan. Hij maakt steeds de vergelijking met een stuk
vee of koeien. Hij draagt een pak met blouse en stropdas, dit onderscheidt hem
van de andere mannen. De mannen stellen vragen aan hem en hij probeert te
reageren met motiverende woorden. In de trein ontmoet hij Aron, waar hij een
gesprek mee heeft. Er ontstaat een gevecht in de wagon waar Lale in zit
waardoor een man dood gaat.
Ze stoppen heel erg vaak onderweg. Soms duurt dit een paar minuten, andere
keren een aantal uur. Aan de borden van de stations te zien weet Lale dat hij in
Polen is. Hij denkt vooral aan zijn oude leven in Bratislava, waar hij woonde,
werkte en waar zijn vrienden waren.
In een korte throwback wordt verteld dat Lale terug was bij zijn ouders in
Krompachy (Slowakije), waar ze het nieuws hoorde dat elke Joodse familie een
jongen boven de achttien moest afgeven om te werken voor de Duitse overheid.
Als de families dit niet zouden doen, zou de hele familie naar een
concentratiekamp gestuurd worden. Lale’s oudere broer boodt zich meteen aan,
maar hij had een vrouw en kinderen. Dus zou Lale het gaan doen. Hij moest naar
Praag om zich aan te melden bij de autoriteiten en verdere instructies af te
wachten.
Na twee dagen stopt de trein weer. Tijdens de hele reis hebben de mannen niets
te eten of te drinken gehad. Ze moeten de trein verlaten. Buiten de trein staan
mannen met een zwart uniform met twee bliksemslagen erop, de SS. Ze moeten
alle meegebrachte bagage achterlaten. Lale had veel geld in zijn koffer gestopt in
de hoop dat hij dit kon gebruiken en boeken van zijn moeder. Eenmaal
aangekomen bij Auschwitz krijgt Lale een nummer 32407 die hardhandig op zijn
arm getatoeëerd wordt. Hierna worden ze naar een ruimte gebracht waar ze zich
helemaal uit moeten kleden. In zijn kleding zat ook nog een stapel geld en
lucifers. Hij steekt zijn kleding in brand, maar heeft na de actie er meteen spijt
van omdat hij zich had verteld gewoon te doen wat hem werd opgedragen. Ze
moeten met zijn allen gaan douchen, ze drinken het douchewater. Hierna moeten
ze langs de kapper waar hardhandig hun hoofd kaalgeschoren wordt. Ze moeten
dan naar een hut waar bedden staan, maar te weinig bedden voor het aantal
mannen. Hij is samen met Aron. Tot nu toe hebben ze nog altijd niet gegeten. Als
Aron ’s nachts naar de WC gaat ziet hij hoe drie mannen die op de WC waren
doodgeschoten worden door twee officieren, waarvan eentje nog maar een
jongetje is.
Hierna weer een korte throwback waarin wordt verteld hoe Lale als klein jongetje
met zijn vader meeging, die een taxi was voor rijkere mensen. Hij hield ervan om
deze mensen te zien. Hij droomt ervan om later ook zo te worden.
Hoofdstuk 2
, De volgende ochtend moeten worden alle mannen naar buiten geroepen. Alle
nummer worden opgeroepen, hieruit blijkt dat er twee mannen dood zijn gegaan
’s nachts. Ze krijgen instructies van hun kapo (baas): twee keer per dag een
maaltijd, na het ontbijt werken totdat er gezegd wordt dat je mag stoppen. Alle
instructies zijn in het Duits, Lale spreekt de taal en vertaalt het voor anderen. Het
ontbijt is een vieze bruine drap. Lale moet op het dak van een identiek gebouw
als waar hij in slaapt gaan werken. Hier werkt hij met twee Russische soldaten
die opgepakt waren. Die vertellen dat Auschwitz het grootste kamp van allemaal
zal worden. En ze vertellen over de kapo. Dit zijn ook Russische soldaten, ze
worden aangegeven met verschillende kleuren driehoeken op het uniform.
Degenen met de groene driehoek zijn criminelen, zij worden ingezet als bewakers
omdat ze verschrikkelijke mensen zijn. Russische soldaten met een rode driehoek
zijn in het kamp omdat ze anti-Duitse politieke ideeën hebben. Een zwarte
driehoek betekent dat het luie mannen zijn die het niet lang vol gaan houden. Als
laatste de gele ster, de Joden. De mannen op het dak hebben helemaal geen
kleur. Dit doen ze om ze te vernederen.
De volgende dagen is Lale vooral bezig met observeren. Hieruit denkt hij te
weten hoe hij een beter baantje kan krijgen, zoals bijvoorbeeld kapo. Wanneer hij
ziet dat de kapo langsloopt schreeuwt hij naar de andere mannen op het dak:
doorwerken, opschieten. Hieruit volgt dat zijn kapo hem een baantje aanbiedt om
zijn loopjongen (m.a.w. slaafje) te worden.
Op een dag ziet Lale een truck aankomen. Naakte mannen worden uit de truck
geduwd en in een metalen bus gestopt. Bovenop de bus wordt een luik geopend
waar een SS soldaat een soort rookbom in gooit. Hij hoort het geschreeuw van de
mensen in de bus en even later ziet hij hoe de deuren geopend worden en er
dode lichamen uit vallen. De volgende ochtend kan hij niet opstaan.
Pas zeven dagen later wordt hij weer wakker. Een andere gevangene Pepan, de
man die hem getatoeëerd heeft, helpt hem overeind en brengt hem naar buiten.
Hij vertelt dat Lale al op de kar met doden en doodgaande was gegooid, maar
iemand hem hier weer af had gehaald. Alle mannen in zijn hut hebben voor hem
gezorgd, omdat Aron zei dat hij het waard was om in leven te houden. Ze hebben
hun eten en water met hem gedeeld. Aron is meegenomen en waarschijnlijk
gedood. Pepan bezorgt hem een baantje als tatoeëerder.
Hoofdstuk 3 – juni 1942
Lale heeft een droom over zijn oude baan. Hij werkte in een warenhuis. Hij houdt
van vrouwen, alle vrouwen, oud of jong en hoe ze er ook uitzien. Hij hield ervan
om langs de vrouwenafdeling te lopen en daar te flirten met de vrouwen. In de
droom leert hij een vrouw kennen waar hij mee uit eten gaat, blijft slapen en dan
de volgende ochtend stil vertrekt. Hij wordt door geweerschoten uit zijn droom
gerukt. Die ochtend moet hij met Pepan een groep jonge meiden tatoeëren. Hij
zegt tegen Pepan dat hij het niet kan, maar hij zal toch moeten anders wordt hij
gedood. Het eerste meisje dat hij moet doen geeft geen krimp, als hij haar in
haar ogen aankijkt voelt hij zijn hart sneller gaan kloppen.
Een paar weken later moet hij weer gaan werken, maar Pepan is nergens te
bekennen. De opperbevelhebber Houstek vertelt hem dat hij vanaf nu de
tattowierer zal zijn, in plaats van de assistent van Pepan. Baretski van de SS
wordt aangewezen als verantwoordelijke voor Lale. Hij vraagt om een assistent,
uit de groep met net aangekomen mannen wordt Leon gehaald. Hij zal vanaf nu
de assistent van Lale zijn. Als ze klaar zijn wordt Lale opgedragen Leon naar zijn
eigen blok te brengen en Lale zal een andere slaapplek krijgen. Vanaf werkt hij
voor de politieke afdeling van de SS, daarbij hoort een veiligere slaapplek en
beter eten. Hij krijgt een tas waar zijn spullen voor het werk inzitten. Deze moet
hij altijd bij zich houden, dit kan hem helpen als hij bijvoorbeeld problemen krijgt
