Week 1 - Adoptie en Pleegzorg: een introductie
Titel Adoption in the service of child protection: an international interdisciplinary
perspective
Auteur Palacios, J., Adroher, S., Brodzinsky, D. M., Grotevant, H. D., Johnson, D. E., Juffer,
F.,... & Tarren-Sweeney, M. (2019).
Key words adoptie, permanentie, recht, ethiek, beleid en praktijk
Abstract Adoptie bestaat al vele eeuwen en is de afgelopen jaren uitgedaagd door bewijs
over praktijken die geen antwoord geven op de principes, ethiek en wetten op
grond waarvan het zou moeten worden uitgevaardigd. Dit artikel is geschreven
vanuit een multidisciplinair en internationaal perspectief en schetst de plaats van
adoptie bij het kind beschermingssysteem, evenals de kernelementen van
duurzaamheid en stabiliteit. Recente demografische veranderingen in adoptie
over de hele wereld worden eerst onderzocht. De negatieve gevolgen van de
blootstelling van kinderen aan vroege tegenslagen en het ontwikkelingstraject na
adoptie van geadopteerde mensen worden ook samengevat. De focus van het
argument is dat adoptie een legitiem model biedt voor de alternatieve zorg voor
kinderen als het wordt uitgevoerd binnen een rechten- en ethisch kader dat de
belangen van kinderen benadrukt, zoals uiteengezet in internationale verdragen
en nationale wetten. Implicaties voor adoptiebeleid en -praktijk zijn beschreven.
Methoden Het is geschreven door academici en praktijkmensen in op het gebied van recht
en beleid, geneeskunde, psychologie en sociaal werk. De eerste auteur riep deze
groep bijeen, divers in hun connecties met adoptie, hun nationaliteiten en hun
soorten professionele adoptie-expertise, maar verenigd door hun gezamenlijke
zorg om een robuust, ethisch en empirisch onderbouwd beleids- en praktijkkader
tot stand te brengen.
Resultaten • Gezinsgerichte zorg: Het bewijs toont duidelijk aan dat gezinsgerichte zorg de
voorkeur heeft boven institutionele zorg. Beleid en wetgeving in de meeste
landen steunt dit, maar er zijn nog steeds veel landen in de wereld die prioriteit
moeten geven aan gezinszorg boven institutionele zorg in hun wettelijke- en
beleidskaders in de dagelijkse praktijk. Het is belangrijk dat zij voldoen aan de
VN-richtlijnen inzake Kinderen in alternatieve zorg die een stabiel gezin
aanbevelen, oplossingen die voldoen aan de basisbehoefte van kinderen gericht
op een veilige en voortdurende gehechtheid met hun verzorgers (Verenigde
Naties Algemene Vergadering, 2010, Sectie II, B.12). Dit principe wijst niet alleen
op de voorrang van het gezin op de institutionele zorg, maar ook op de noodzaak
van een permanente langetermijnplanning voor het kind.
• Pleegzorg: In veel landen is pleegzorg de primaire gezinsgerichte zorg en voor
veel kinderen is dit de juiste keuze. Met name wanneer gezinshereniging het plan
is. Kinderen die in pleeggezinnen worden geplaatst, kunnen echter onderhevig
zijn aan grote onzekerheid over de duurzaamheid van de plaatsing. Jonge
mannen en vrouwen die zijn opgegroeid in het pleegzorgsysteem, zonder
stabiele, toegewijde, koesterende relaties, kunnen te maken krijgen met een
reeks uitdagende kwesties op het gebied van onderwijs, werkgelegenheid,
geestelijke gezondheid en sociale integratie. Voor alle kinderen is er een behoefte
aan permanentie, door middel van in een gezin leven waarin een blijvend gevoel
van stabiliteit, veiligheid, verbondenheid en toewijding aanwezig zijn - met
andere woorden: Een gezin voor het leven. Zowel als er zicht is op terugplaatsing
naar het biologische gezin als wanneer dit niet zo is.
• Adoptie en permanentie: In de zorgstelsels van de staat is beschreven:
1
, ‘Wanneer adoptie een wettige optie is, is het percentage kinderen dat adoptie als
permanent plan heeft zeer klein in vergelijking met de totale zorgpopulatie.’ Het
permanente plan wordt bepaald door de individuele belangen van het kind. Het
adoptieplan is gemaakt om ervoor te zorgen dat hun juridische, residentiële en
relationele duurzaamheid prioriteit heeft.
• De uitdaging van niet-consensuele adoptie (niet alle personen hebben er mee
ingestemd): sommige kinderen hebben mogelijk een alternatief permanent plan
nodig, vanwege de een aanzienlijk risico voor hun veiligheid en ontwikkeling als
zij bij hun biologische familie zouden blijven wonen. Echter zijn hun ouders het
misschien niet eens met het adoptieplan. Professionals moeten een kindgericht
plan maken dat het risico voor het kind minimaliseert en de kans op het
aanpakken van de behoefte van het kind aan bescherming en permanentie
maximaliseert. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens stelt dat:
"wanneer het behoud van de familiebanden de gezondheid en ontwikkeling van
het kind schaden, heeft een ouder niet het recht om erop aan te dringen dat
dergelijke banden worden gehandhaafd". Dit argument sluit aan bij de eis van
artikel 3 van het IVRK dat in geval van onenigheid de staat de oplossing moet
vinden die in het belang is van het kind. Het bewijs moet worden aangetoond. In
het plan moet er prioriteit gegeven worden aan de veiligheid van het kind en het
welzijn op korte en langere termijn. Daarnaast moet het beschrijven waarom
adoptie dit het beste mogelijk maakt. Per bewijsstuk moet er getoetst worden of
de ouder in staat is het veranderen binnen het ontwikkelingstijdsbestek van het
kind. Het adoptieplan moet worden getoetst in de rechtbank om ervoor te
zorgen dat zowel de biologische ouders als de rechten worden beschermd.
• Minimaliseren van vertraging: Onderzoek toont aan dat de effecten van
mishandeling en trauma blijvend kunnen zijn en dat een langer uitstel van
goedkeuring negatieve gevolgen heeft voor de ontwikkeling van het kind. Het
minimaliseren van blootstelling aan ongunstige omstandigheden is van cruciaal
belang om de schade te beperken en aanzienlijke kansen op herstel en
ontwikkeling in de toekomst te vergroten.
• Adoptief ouderschap: De kwaliteit van adoptief ouderschap wordt gezien als
niet eenvoudig en beperkt in categorieën zoals leeftijd, geslacht, seksualiteit of
burgerlijke staat. Een diverse groep volwassenen (bijv. alleenstaand,
homoseksueel/lesbisch, getrouwd of ongehuwd) kan met succes kinderen met
een breed scala aan behoeften adopteren en opvoeden als ze gezond,
gemotiveerd, volledig voorbereid, adequaat beoordeeld en ondersteund. De
diversiteit van de behoeften van adopteerbare kinderen is beter gediend met een
parallelle diversiteit in de profielen van potentiële adoptanten. Ouderlijke
capaciteiten, motivatie, veerkracht en inzet moet voorrang krijgen op elke vorm
van socio-demografische definities. De onzekerheden met betrekking tot het
herstel op lange termijn van de negatieve gevolgen van vroege tegenslagen,
alsook de levenslange aard van de adoptie identiteit, verplichten adoptanten in
staat te zijn om in te spelen op de veranderende behoeften van hun
geadopteerde kinderen. Deze capaciteit is van cruciaal belang voor het werven,
voorbereiden, beoordelen en ondersteunen van adoptanten.
• Informatie delen: Adoptie is een krachtige interventie, maar op zichzelf kan niet
2