Samenvatting
Samenvatting alle problemen en tentamenstof Preventie en Bestraffing (blok 3 jaar 3)
Samenvatting van alle problemen en tentamenstof Preventie en Bestraffing (blok 3 jaar 3).
[Meer zien]Voorbeeld 4 van de 159 pagina's
Voorbeeld 4 van de 159 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
Voorbeeld van de inhoud
Probleem 1 – Een nieuwe kans? 1950-2021Doelstelling van dit probleem
Dit probleem heeft als doel je te laten na denken over veranderde maatschappelijke opvattingen
over (de aanpak van) criminaliteit, daders en de re-integratie van ex-gedetineerden. Dat vormt
de aanloop naar het lezen van Garlands 'Culture of control' (eerste en laatste hoofdstuk). In
Garland wordt naast het specifieke dadergerichte beleid ook al stilgestaan bij andere
beheersstrategieën voor veiligheidsvraagstukken zoals situationele preventie. Daar komen we in
probleem 3 uitgebreid op terug. Omdat het belangrijke boek van Garland alweer 20 jaar oud is,
wordt aan de hand van aanvullende literatuur de periode sinds 2000 besproken, daarbij ligt meer
focus op de ontwikkelingen in Nederland en Europa. Dit probleem wordt in 3 nabesprekingen
behandeld.
Leerdoelen
1) Wat is er sinds de jaren 50 veranderd in het denken over en de aanpak van
criminaliteit/daders?
2) Hoe zijn deze ontwikkelingen te verklaren?
Zelfstudie
De zelfstudie in dit probleem kan het best op de volgende manier worden ingedeeld.
NBS 1.1:Je gaat je richten op de internationale (voornamelijk Anglo-Saxische)
ontwikkelingen in denken: de opkomst en teloorgang van de Penal Welfare state en de
omschrijving van de beheerscultuur in de laat moderne tijd en ontwikkelingen die
daarmee samenhangen, zoals de uitbreiding van toezicht vanuit andere instanties, de
nieuwe penologie en meer toezicht met als voorbeeld Disney World. Dit probleem gaat
tot ongeveer het begin van deze eeuw.
NBS 1.2: In deze bespreking wordt nagegaan hoe de ontwikkelingen in het
veiligheidsdenken en veiligheidsbeleid in Nederland zijn verlopen en wordt gekeken naar
verschillen met andere landen. Naast het artikel van Aebi dat deze vergelijking expliciet
maakt, moet daartoe worden teruggekeken naar de literatuur in NBS1.1 voor de periode
tot 2000.
NBS 1.3: Hier wordt ingegaan op de uitwerking van de ontwikkelingen op de praktijk van
oplegging en invulling van interventies. Daarbij richt je je op voornamelijk Nederlandse
studies waardoor je specifiek kunt ingaan op de Nederlandse praktijk.
Probleem 1.1
Literatuur:
- Cohen, S. (1979). The punitive city. Notes on the dispersal of social control. Crime,
Law and Social Change, 3(4), 339-363.
- Garland, D. (2001). The Culture of Control. Crime and social order in contemporary
society. New York: Oxford University Press. H1 en H8.
- Feeley, M.M. and Simon, J. (1992). The new penology: notes on the emerging
strategy of corrections and its implications. Criminology, 30(4), 449-474.
- Shearing. C.D. & Stenning, P.C. (1984). From the Panopticon to Disney World: The
development of discipline. In AN. Doob & E.L. Greenspan (Eds.). Perspectives in
Criminal Law: Essays in Honour of John LL.J. Edwards (pp. 335-349). Ontario:
Canada Law Book Inc. Via: https://www.researchgate.net/publication/324662094.
Leerdoel 1: Wat is er sinds de jaren 50 veranderd in het denken over en de
aanpak van criminaliteit/daders?
Leerdoel 2: Hoe zijn deze ontwikkelingen te verklaren?
Literatuur: Cohen, S. (1979). The punitive city. Notes on the dispersal of social
control. Crime, Law and Social Change, 3(4), 339-363.
De staat doet steeds vaker inbreuk en bemoeit zich met het privéleven van de
bevolking. Steeds meer van de gedragingen en gedachten komen onder toezicht
te staan en worden vastgelegd. In 1979 was er echter weinig informatie over
formele sociale controle door de overheid. Sociale controle.
1
,Dit artikel gaat over gemeenschapscontrole (community control) = elke vorm
van formele sociale controle buiten de muren van traditionele volwassen- en
jeugdinstituties.
The punitive city = een concept van Cohen waarbij de gemeenschap bijdraagt
aan de aanpak van criminaliteit door middel van sociale controle.
The dispersal of social control = de verspreiding van beheersmechanismen in
de samenleving.
Van gevangenis naar gemeenschap
Ons huidige systeem van controle op deviantie (deviancy control) is gebaseerd
op 3 grote transformaties aan het einde van de 18 de tot het begin van de 19 de
eeuw:
1. De ontwikkeling van een centrale staat:
2. De toename in verschillende soorten devianten/criminelen, die allemaal
hun eigen ‘wetenschappelijke’ kennis hebben en experts zijn.
3. De toegenomen scheiding tussen devianten en afhankelijke personen in
"gestichten": psychiatrische ziekenhuizen, gevangenissen, reformatoria
(tuchtschool) en andere soorten gesloten instellingen voor behandeling en
bestraffing.
De kijk op ‘gestichten’ en gevangenis:
Eind 18de eeuw: Gestichten en gevangenissen weren gezien als het
laatste redmiddel.
Midden 19de eeuw: Gestichten en gevangenissen werden gezien als
eerste optie, als voorkeursoplossing voor problemen als deviantie en
afhankelijkheid.
Eind jaren ‘60: Gestichten en gevangenissen werden weer gezien als het
laatste redmiddel. Door aanval op gevangenissen en gestichten. Het
gevolg: "Decarceratie" (decarceration) = De door de staat gesteunde
sluiting van gestichten, gevangenissen en reformatoria (tuchtscholen).
Er waren 2 aannames over community sanctions (gemeenschapsbehandeling):
1. De eerste aanname is gebaseerd op gezond verstand, oftewel “wat
iedereen weet”:
a. Gevangenissen en jeugdinrichtingen zijn niet effectief: ze schrikken
niet af en rehabiliteren niet. Ze maken de zaken zelfs erger door
criminele betrokkenheid te versterken;
b. Community sanctions zijn veel goedkoper (bijv. taakstraf).
c. Community sanctions zijn menselijker dan welke instelling dan ook.
Gevangenissen zijn wreed, meedogenloos en niet te hervormen.
Hun tijd is gekomen.
2. De tweede aanname is gebaseerd op sociologische en politieke
overtuigingen:
a. Deviantie vindt zijn oorsprong in de samenleving (familie,
gemeenschap, school, economisch systeem) en daarom moet
preventie en genezing ook in de samenleving plaatsvinden (en dus
niet in kunstmatig gecreëerde instanties).
b. Gevangenis leidt tot stigmatisering en labelling Stigmatisering en
labelling zorgen ervoor dat deviantie meer plaatsvindt en dat het
moeilijker is om terug te keren naar het normale leven. Hoe verder
de deviant in het systeem zit, hoe moeilijker het is om hem terug te
2
, laten keren naar het normale leven daarvoor moet de deviant zo
lang mogelijk en wenselijk in de maatschappij gehouden worden.
c. Veel maatregelen (bijv. reformatoria) zijn niet de juiste maatregelen.
Beleid moet zich meer focussen op het minder schade toebrengen.
De staat moet zich inzetten om minder kwaad te doen i.p.v. meer
goed. Daarom moet beleid zoals decriminalisering en en
decarceratie (decarceration) worden ondersteund.
Kritiek op community sanctions:
1. Het is niet duidelijk of ‘decarceration’ wel zo snel gebeurd als wordt
beweerd.
2. Het is niet zeker of het effectiever is in het terugdringen van criminaliteit
(door recidive te voorkomen) dan een traditionele gevangenisstraf.
3. Het is niet altijd goedkoper.
4. De humanitaire reden voor het verlaten van de gevangenisstraf kan om 2
(tegengestelde) redenen ongegrond zijn:
a. Detentie kan inderdaad leiden tot zoiets als non-interventie of
goedaardige verwaarlozing: diensten worden ingetrokken en
devianten worden verwaarloosd of uitgebuit door particuliere
exploitanten;
b. Als alternatief ontstaan er nieuwe vormen van interventie, die vaak
moeilijk te onderscheiden zijn van de oude instituties en die in de
gemeenschap precies dezelfde dwingende kenmerken hebben van
het systeem dat ze moesten vervangen.
'gemeenschapscontrole'/community control = Elke vorm van formele
sociale controle buiten de muren van traditionele instellingen voor volwassenen
en jongeren.
Er zijn twee afzonderlijke, maar overlappende strategieën:
1. Het plaatsen van verschillende vormen van intensieve interventie binnen
de gemeenschap: straftoemetingsopties die dienen als tussenalternatieven
voor plaatsing in een instelling of latere opties om uit instellingen te
worden ontslagen.
2. Preventieve programma’s opzetten om te voorkomen dat
criminelen/daders niet verder afdwalen van het huidige systeem.
De grenzen vervagen (Blurring the Boundaries)
Blurring the boundaries = Het vervagen van de grenzen tussen publiek en
privaat.
Vroeger zorgden gevangenissen voor duidelijke grenzen tussen devianten en
normale mensen. Gevangenissen hadden duidelijke ruimtelijke grenzen om het
normale van het deviante te onderscheiden. Deze ruimtelijke grenzen werden
versterkt door sociale uitsluiting. Wie buiten was, vroeg zich af wat er zich achter
de muren afspeelde, wie binnen was, dacht na over de 'buitenwereld'.
Binnen/buiten, schuldig/onschuldig, vrijheid/gevangenschap, dit waren allemaal
betekenisvolle onderscheidingen.
Tegenwoordig is deze scheiding niet meer zo duidelijk. De private sector speelt
een steeds grotere rol bij het controleren en bij het straffen. Criminelen en
delinquenten kunnen overal in deze ruimtes worden gevonden. Criminelen zitten
tegenwoordig niet meer alleen in de gevangenis.
Thinning the Mesh en Widening the Net
3
, Het verzet tegen instellingen/instituties kwam voort uit de wens om
staatsinterventie te beperken. De staat moest minder doen, in plaats van meer.
- Maar de nieuwe beweging van community control en diversion zorgen er
juist voor dat er sprake is van een toename van interventies gericht op
groepen devianten.
- En een toename in het aantal devianten die in het systeem terecht komen.
- Oftewel: de alternatieven zijn geen alternatieven geworden, maar
nieuwe programma’s die het bestaande systeem aanvullen of
uitbreiden door nieuwe populaties aan te trekken.
- Criminaliteitscijfers dalen niet (veel).
Thinning the Mesh (door kleinere mazen, worden er meer kleinere ‘visjes’
gevangen) = Steeds kleinere/meer dingen worden gezien als criminaliteit. Samen
worden er dus veel meer delinquenten ‘gevangen’.
Widening the Net (het net verbreden) = Er worden meer actoren, instanties en
interventies betrokken bij het bestrijden van criminaliteit, waardoor een grotere
groep onder controle komt te staan.
Masking en Disguising (Maskeren en vermommen)
De meer positieve kanten van het systeem maskeren de meest dwingende en
intensieve consequenties. Er is geen twijfel over het feit dat de interventies van
de nieuwe beweging humaan, medelevend en behulpzaam zijn. De meeste
cliënten, devianten of daders zouden deze nieuwe variant verkiezen boven de
gevangenis. Maar dit argument is alleen geldig als de alternatieven echt zijn.
- De net-widening en mesh-thinning effecten geven aan dat het
concept van alternatieven misleidend kan zijn. Bijv. wanneer
opvanghuizen worden gepresenteerd als voorwaarde voor vrijlating uit de
gevangenis, is het contrast tussen de brutaliteit van de gevangenis en de
vermeende humaniteit van gemeenschapscorrecties niet relevant, omdat
de gemeenschapsinstelling niet wordt gebruikt om de gevangenis te
vervangen; in plaats daarvan wordt de dader blootgesteld aan zowel de
gevangenis als de 'alternatieven' van de gemeenschap.
- Zelfs als de alternatieven echt zijn, is het niet vanzelfsprekend dat ze altijd
humaner en minder stigmatiserend zijn, alleen maar omdat ze ‘in de
gemeenschap’ plaatsvinden.
- De alternatieven geven een grote discretionaire bevoegdheid aan de
gemeenschapsinstanties voor het bepalen van de straf, en door de lage
zichtbaarheid van het systeem wordt de ruimte voor een eerlijk proces en
wettelijke rechten verkleind (bijv. diversion vindt plaats door het
opzettelijk vermijden van een eerlijk proces).
- Men moet uiteindelijk een keuze maken tussen behandelingsdoelen (die de
geïntegreerde gemeenschapssetting bevorderen) en veiligheidsdoelen (die
isolatie bevorderen). Vaak worden veiligheidsdoelen voorop gesteld, wat
resulteert in programma’s die de kenmerken simuleren of nabootsen van
de instelling die ze wilden vervangen.
- Het is de bedoeling dat het individu meer ruimte krijgt, maar het nieuwe
systeem zorgt eigenlijk voor meer observatie in plaats van dat het individu
meer ruimte krijgt. De persoon is gebonden aan allerlei regels en controle,
waardoor het dus maar de vraag is of het systeem humaner is geworden.
！ Het is dus nog maar de vraag of het systeem echt humaner is
geworden.
Merging public en private (publiek en privé samenvoegen)
4
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper Noa1. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €5,49. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 72841 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 14 jaar dé plek om samenvattingen te kopen