Hoofdstuk 1: Looking at abnormality
Het labelen van normaal of abnormaal hangt sterk af van de cultuur en omgeving waar je je op
dat moment bevindt.
Psychopathologie, focust zich op onverwachte en atypische gedragingen van de mens.
Defining Abnormality
- 4 D’s van abnormaalheid
- dysfunction (disfunctie)
- distress (angst)
- deviance (afwijking)
- dangerousness (gevaar)
Het vertonen van abnormaal gedrag is niet hetzelfde als het hebben van een psychische
stoornis.
The disease model of mental illness
Psychische stoornissen zijn niet pathologisch onderzoekbaar, niet bij elke individu uit het
zich op dezelfde manier. Daarentegen zien mentale gezondheid experts mentale ziektes als
een collectie van problemen in het denken of cognitie, emotionele reactie of regulatie en
sociaal gedrag.
Culturele normen spelen een hele belangrijke rol in het beoordelen van abnormaal gedrag.
Gender-rol verwachtingen spelen ook een rol bij het bestempelen van normaal gedrag.
Cultureel relativisme is de visie dat er geen universele standaarden of regels zijn om gedrag
als abnormaal te bestempelen; in plaats daarvan kunnen gedragingen alleen als abnormaal
worden bestempeld in relatie tot culturele normen.
Toch beweren tegenstanders van cultureel relativisme dat er gevaren ontstaan wanneer
culturele normen mogen bepalen wat normaal of abnormaal is. In het bijzonder merkte
psychiater Thomas Szasz (1961, 2011) op dat samenlevingen door de geschiedenis heen
Individuen en groepen als abnormaal hebben bestempeld om hun controle of het zwijgen op te
leggen. Als voorbeeld: Hitler brandmerkte Joden als abnormaal en gebruikte dit etiket als een
rechtvaardiging voor de Holocaust.
Historical perspectives on abnormality
- 3 therorie voor het beschrijven van abnormaal gedrag in de geschiedenis
- Biologische theorieën (abnormaal gedrag -> fysieke ziekten)
- Bovennatuurlijke theorieën (abnormaal gedrag -> resultaat goddelijke interventie)
- Psychologische theorieën (abnormaal gedrag -> resultaat psychologische processen)
,Ancient theories
De typische behandeling voor abnormaliteit, volgens bovennatuurlijke theorieën, was
exorcisme.
Eén behandeling voor abnormaliteit tijdens de Steentijd en ver in de Middeleeuwen was om
gaten te boren in de schedel van een persoon die abnormaal gedrag vertoonde om de
geesten te laten vertrekken.Het gereedschap dat voor dit boren wordt gebruikt, wordt een
trephine genoemd en de behandeling wordt trephination genoemd.
De oude Chinese geneeskunde was gebaseerd op het concept van yin en yang. Er werd
gezegd dat het menselijk lichaam een positieve kracht (yang) en een negatieve kracht (yin)
bevatte, die elkaar confronteerden en aanvulden. Als de twee krachten in evenwicht waren,
was het individu gezond. Zo niet, dan kon ziekte, inclusief krankzinnigheid, het gevolg
zijn.
De Chinese medische filosofie hield ook in dat menselijke emoties werden aangestuurd
door interne organen. Wanneer de “levenslucht” over een van deze organen stroomde,
ervoer een individu een bepaalde emotie.
Andere oude geschriften over abnormaal gedrag zijn te vinden in de papyri van Egypte en
Mesopotamië. Deze aandoeningen zouden alleen bij vrouwen voorkomen en werden
toegeschreven aan een ‘dwalende baarmoeder’. Het zou door het lichaam kunnen dwalen en
verschillende fysieke kwalen kunnen veroorzaken, bijvoorbeeld als het de verkeerde kant
op zou dwalen en naar de keel zou gaan, zou er sprake zijn van verstikking, hoesten of
stemverlies. De Grieken noemden deze stoornis hysterie. Binnen deze verschillende culturen
bestonden verschillende behandelingen voor dit fenomeen, waaronder vaginale begassingen,
bittere drankjes, balsems, geuren en vaginale inzetstukken van wol, die werden gebruikt om de
baarmoeder terug op zijn juiste plaats te brengen. De drie-eenheid van huwelijk,
geslachtsgemeenschap en zwangerschap was de ultieme behandeling voor de lastige
baarmoeder.
Plato en Socrates betoogden dat sommige vormen van abnormaal gedrag goddelijk waren
en de bron konden zijn van grote literaire en profetische gaven. Hippocrates, vaak beschouwd
als de vader van de geneeskunde, beweerde dat abnormaal gedrag hetzelfde was als
andere ziekten van het lichaam. Volgens Hippocrates bestond het lichaam uit vier
basishumoren: bloed, slijm, gele gal en zwarte gal. Alle ziekten, inclusief abnormaal
gedrag, werden veroorzaakt door onevenwichtigheden in de essentiële humoren van het
lichaam.
Medieval view
De middeleeuwen (rond 400–1400) worden vaak beschreven als een tijd van achterlijk
denken, gedomineerd door een obsessie met bovennatuurlijke krachten, maar zelfs binnen
Europa domineerden bovennatuurlijke theorieën over abnormaal gedrag pas in de late
middeleeuwen, tussen de elfde en vijftiende eeuw.
,Hoewel leken waarschijnlijk geloofden in demonen en vloeken als oorzaken van
abnormaal gedrag, is er sterk bewijs dat artsen en overheidsfunctionarissen in de vroege
middeleeuwen abnormaal gedrag toeschreven aan fysieke oorzaken of trauma's.
De heksenjachten gingen nog lang door na de reformatie en bereikten hun hoogtepunt
misschien wel in de vijftiende tot zeventiende eeuw, de periode die bekendstaat als de
Renaissance.
In 1563 publiceerde Johann Weyer The Deception of Dreams, waarin hij
betoogde dat degenen die ervan werden beschuldigd heksen te zijn, leden aan
melancholie (depressie) en seniliteit.
Psychische epidemieën worden gedefinieerd als een fenomeen waarbij grote aantallen
mensen zich bezighouden met ongewoon gedrag dat een psychologische oorsprong lijkt
te hebben.
In die tijd interpreteerden veel mensen dansgekte en tarantisme als de resultaten van
bezetenheid door de duivel.
Psychische epidemieën worden niet langer gezien als het resultaat van geestbezetenheid
of de beet van een tarantula. Psychologen proberen ze te begrijpen door onderzoek uit
de sociale psychologie naar de invloed van anderen op de zelfperceptie van individuen.
The spread of Asylums
Al in de twaalfde eeuw namen veel steden in Europa enige verantwoordelijkheid op zich
voor de huisvesting en verzorging van mensen die als geestesziek werden beschouwd
Rond de elfde of twaalfde eeuw begonnen algemene ziekenhuizen speciale kamers of
faciliteiten te bieden voor mensen die abnormaal gedrag vertoonden.
Een van de bekendste van deze ziekenhuizen was het Hospital of Saint Mary of Bethlehem
in Londen, dat in 1547 officieel een psychiatrisch ziekenhuis werd. De eerste Act for
Regulating Madhouses in England werd aangenomen in 1774, met als doel de
erbarmelijke omstandigheden in ziekenhuizen en gekkenhuizen op te schonen en
mensen te beschermen tegen onterechte gevangenzetting wegens krankzinnigheid.
Hoewel de bovennatuurlijke theorieën uit de Middeleeuwen vaak zijn bekritiseerd omdat
ze leidden tot een wrede behandeling van mensen met psychische aandoeningen,
leidden de medische theorieën uit die tijd en de daaropvolgende paar eeuwen niet altijd
tot een betere
behandeling.
Moral treatment in the Eighteenth and nineteenth centuries
In de achttiende en negentiende eeuw ontstond er een meer menselijke behandeling van
mensen met psychische problemen, een periode die bekendstaat als de mentale hygiëne
beweging. Deze nieuwe behandeling was gebaseerd op de psychologische visie dat
mensen problemen ontwikkelden omdat ze van de natuur waren gescheiden en ten
onder waren gegaan aan de stress die werd veroorzaakt door de snelle sociale
veranderingen van die tijd. De voorgeschreven behandeling, inclusief gebeden en
bezweringen,
was rust en ontspanning op een serene en fysiek aantrekkelijke plek.
, Een leider van de beweging voor morele behandeling van mensen met afwijkingen was
Philippe Pinel.
Helaas groeide de morele behandelingsbeweging te snel. Naarmate er meer
gestichten werden gebouwd en er meer mensen naartoe gingen, nam de capaciteit van de
gestichten om professionals in de geestelijke gezondheidszorg te rekruteren en een
humane, individuele benadering van elke patiënt te handhaven af.
The emergence of modern perspectives
Hoewel de behandeling van mensen die abnormaal gedrag vertoonden helaas achteruitging
aan het begin van de twintigste eeuw, zag deze periode ook enorme vooruitgang in de
wetenschappelijke studie van stoornissen. Deze vooruitgang legde de basis voor de
biologische, psychologische en sociale theorieën over abnormaliteit die nu de
psychologie en psychiatrie domineren.
The beginnings of modern biological perspectives
Basiskennis van de anatomie, fysiologie, neurologie en chemie van het lichaam nam snel
toe in de late negentiende eeuw. Met de vooruitgang van deze basiskennis kwam er een
toenemende focus op biologische oorzaken van abnormaliteit.
Alle psychologische stoornissen kunnen worden verklaard in termen van
hersenpathologie (Wilhelm Griesinger). Emil Kraepelin developed a scheme for
classifying symptoms into discrete disorders that is the basis for our modern
classification systems.
The psychoanalytic perspective
De ontwikkeling van de psychoanalytische theorie begint met Franz Anton Mesmer, een
Oostenrijkse arts die geloofde dat mensen een magnetische vloeistof in hun lichaam
hebben, die op een specifieke manier verdeeld moet zijn voor gezondheid.
Hoewel Mesmer uiteindelijk als een charlatan werd gezien, leidde zijn werk tot discussie
over de werking van hypnose. Onder hypnose bleken zijn patiënten zeer beïnvloedbaar,
waardoor hun klachten leken te verdwijnen.
Jean Charcot destijds een vooraanstaand neuroloog, raakte geïnteresseerd in de
psychologische wortels van hysterie toen bleek dat symptomen zoals verlamming
konden worden opgewekt en verwijderd onder hypnose. De experimenten van Charcot en
twee artsen uit Nancy, Bernheim en Liebault, brachten de psychologische oorzaken van
abnormaal gedrag onder de aandacht.
Een van Charcot's leerlingen was Sigmund Freud die het idee ontwikkelde dat veel mentale
processen onbewust blijven. Terug in Wenen werkte Freud met Josef Breuer die ontdekte
dat patiënten onder hypnose makkelijker over hun problemen konden praten, wat tot een
emotionele ontlading leidde, bekend als catharsis. Samen schreven zij in 1893 een artikel
dat hun bevindingen over hypnose, het onbewuste en catharsis uiteenzette, wat de basis
vormde voor de psychoanalyse.
