Chapter 1: Introducing the Landscapes of Criminology
Definitie criminologie: Criminologie is de studie van criminaliteit, justice en law and order issues, en
de bredere dynamiek van samenlevingen in termen van informeren hoe deze dingen bestaan en
ervaren worden.
Er wordt binnen criminologie dus ook gekeken naar grotere processen die impact hebben op
criminaliteit, justice en law and order issues. Hieronder vallen bijvoorbeeld sociale en culturele
context, het politieke klimaat, de economie, globalisatie, de human rights agenda etc. Criminologie is
interdisciplinair van aard, en bovendien een objectstudie.
Skills die nodig zijn om criminologie te bestuderen zijn o.a.:
● Het vinden van geschikte materialen
● Materialen op een geschikte manier gebruiken
● Kritisch zijn
● Reflectief leren
● Een pragmatische onderzoeker zijn
● Digitaal competent zijn
● Pleiten voor verandering
Definitie criminal justice system: The process through which the state responds to behaviour that it
deems unacceptable. Criminal Justice is delivered through a series of stages: charge, prosecution, trial,
sentence, appeal, punishment.
Definitie criminaliteit: An intentional act which breaks or goes against a law of some sort (domestic or
international).
Hierbij kunnen een aantal problemen worden geïdentificeerd. Zo kan men zich namelijk afvragen
waar bepaalde wetten vandaan komen, of ze effectief en niet schadelijk zijn, of ze nodig zijn, wat de
consequenties zijn, of ze bepaalde groepen tot slachtoffer maken. Hierbij moet in overweging
genomen worden dat wetten niet statisch zijn, en wat criminaliteit is daarom ook kan veranderen.
Bovendien wordt de beslissing om iets te criminaliseren beïnvloed door iets, zoals druk uit de
bevolking, de media, pressure groups, politieke of ideologische agenda etc.
Veel schadelijke gedragingen worden niet gecriminaliseerd, terwijl sommige onschuldige gedragingen
dit wel worden (bijvoorbeeld homoseksualiteit). Dit kan veranderen door een verschuiving in het
sociale en politieke klimaat van een land. Er is vaak een morele component aan hoe gedragingen
opgevat worden en of ze als problematisch gezien worden. Om deze reden gebruiken sommige
criminologen liever de term ‘deviancy (afwijking)’ dan criminaliteit. Anderen richten zich meer op de
term ‘harm (schade)’, waarbij dus gekeken wordt naar hoeveel schade een gedraging toebrengt. Als
dit groot is, zal er aandacht voor moeten komen en actie ondernomen moeten worden. Op deze manier
wordt dan ook sneller in overtreding getreden.
Voorbeelden van soorten criminaliteit: acquisitive crimes, expressive crimes, property crimes, crimes
against the person, sexual offences, white-collar crime, corporate crime, crimes of the powerful, state
crimes, ‘peace crimes’, social harms, war crimes, status offences/crimes, hate crimes, cybercrimes.
Hierbij is belangrijk dat er nieuwe soorten criminaliteit geïdentificeerd kunnen worden over de tijd.
Zo is de opkomst van social media een belangrijke ontwikkeling voor ciminaliteit.
, Chapter 5: Counting Crime
Het ‘tellen’ van misdaad is subjectief, aangezien gedragingen aan bepaalde criteria moeten voldoen
om geïncludeerd te worden. Criminologen zijn verder niet alleen geïnteresseerd in het aantal
misdaden dat gepleegd is, maar ook wie ze pleegt, wie het slachtoffer is, waar het gebeurt, wat er
gebeurt, hoe het verandert over de tijd etc. Met deze informatie kan aan crime mapping gedaan
worden, waarbij de politie hot-spot areas kan herkennen om hier actie te ondernemen. Geen enkele
manier van het meten van criminaliteit is echter perfect.
Er zijn twee voornaamste manieren om criminaliteit te meten en een derde die minder significant is in
termen van geïnvesteerde tijd en resources, maar wel belangrijk is
1) Officiële criminaliteitsdata
a) Officiële statistieken
b) Politie recorded data
2) Victimisation survey work
3) Self-report studies
a) ‘Have you committed a crime in the past 12 months?’
4) (Data van non-governmental organisaties en investigative journalism)
a) Vooral belangrijk voor het informeren over specifieke soorten misdaden
Met officiële data kan gedacht worden dat het mogelijk is om criminaliteit over verschillende landen
te vergelijken. Hierbij moet echter rekening gehouden worden dat de manier van het verzamelen van
criminaliteit, hoe het is gedefinieerd, de categorieën en de drempel kan verschillen over verschillende
landen. Ook binnen een land is het van belang om te kijken naar de grafieken van de verschillende
soorten misdaden om trends te herkennen, omdat de algemene cijfers verschillende oorzaken kunnen
hebben, waaronder het meten van misdaad. Over het algemeen wordt gedacht dat misdaadcijfers
gestegen zijn sinds de Tweede Wereldoorlog. Verder lijken de cijfers stabiel te zijn gestegen tot
halverwege de jaren ‘90, om vervolgens significant te dalen, voordat er opnieuw een stijging kwam in
2014/15.
Andere statistieken die van belang zijn voor criminologen zijn o.a. die gerelateerd aan sentencing
outcomes, imprisonment en probation. Deze geven namelijk inzicht in trends over de tijd rondom
vervolging van misdaad.
Er bestaat een dark figure of unrecorded crime: de hoeveelheid criminaliteit die niet recorded is. Dit
kan komen door gebrek aan:
1) Recognising
a) Een misdaad wordt niet opgemerkt, bijvoorbeeld gestolen spullen die niet gemist
worden
2) Reporting
a) Een misdaad wordt niet gerapporteerd bij de politie, bijvoorbeeld omdat het
slachtoffer zich schaamt
3) (Acknowledgement &) Recording
a) Een misdaad wordt door de politie niet in de statistieken opgenomen, bijvoorbeeld
slachtoffers van seksuele mishandeling die niet worden geloofd/niet serieus worden
genomen
