Persistent pursuit of need-satisfying goals leads to increased happiness: A
6-month experimental longitudinal study
Onderzoek om geluksniveau van de deelnemers te verhogen. Deelnemers werden willekeurig
toegewezen om doelen te stellen, hetzij om hun levensomstandigheden te verbeteren
(vergelijkingsconditie) of om hun gevoelens van autonomie, competentie of verbondenheid in
het leven te vergroten (behandelingsvoorwaarden).
De hypothese van het onderzoek was dat aanhoudende winst in geluk alleen zou worden
waargenomen in de drie behandelingen condities, en dat zelfs deze winst alleen zou duren als
er een voortdurende doel betrokkenheid was.
De resultaten ondersteunen deze voorspellingen en het duurzame geluksmodel waarop ze
waren gebaseerd. Ook behaalden deelnemers met een positieve houding tegenover geluks
verandering grote voordelen. Er moet dus een ‘wil’ en een ‘juiste manier’ zijn.
Sommige theorieën en onderzoeken suggereren dat mensen een genetisch bepaald
‘geluksinstelpunt’ hebben. Deze zijn stabiel en onveranderlijk.
Een ander obstakel voor duurzaam geluk is hedonistische aanpassing, het proces waarmee
mensen gewend raken aan positieve levensveranderingen, zodat ze
positieve effecten hebben. Deze 'hedonistische tredmolen' zorgt ervoor dat, hoe goed de
dingen ook worden, we ze uiteindelijk niet meer zullen opmerken en waarderen.
Echtscheiding, handicap of werkloosheid kunnen blijvende negatieve effecten hebben op het
geluksniveau van mensen.
Er zijn maar weinig onderzoeken die aantonen dat geluk daadwerkelijk ten goede kan
veranderen en zo kan blijven voor de lange termijn.
Lyubomirsky: duurzaam geluksmodel
Het is beter om je te concentreren op het vaststellen van nieuwe activiteitenpatronen dan op
nieuwe levensomstandigheden. Hoewel mensen er vaak naar streven hun omstandigheden of
situaties te verbeteren (zoals in welk huis, stad of staat ze wonen, in welke auto ze rijden of
hoeveel geld ze verdienen), zijn de effecten van dergelijke veranderingen op geluk slechts
van
voorbijgaande aard . Dit komt doordat mensen zich aanpassen aan hun statische configuratie
van levensomstandigheden en ten prooi vallen aan de hedonistische of
tevredenheidsloopbanden. In tegenstelling, door een nieuw levensactiviteit (zoals een hobby,
groepslidmaatschap, doel of carrière), krijgen mensen het potentieel om een gestage
stroom nieuwe positieve ervaringen op te doen. Bijgevolg kunnen ze mogelijk een hoger
niveau van geluk bereiken en behouden dan hun genetische aanleg alleen zou voorspellen.
, Sheldon en Lyubomirsky (2006) toonden ook aan dat mensen zich inderdaad sneller
aanpassen aan veranderde levensomstandigheden, vergeleken met veranderde
levensactiviteiten.
Watzijn de essentiële soorten positieve ervaringen om te hebben?
Volgens zelfbeschikkingstheorie (SDT: Deci en Ryan 1985, 2000), hebben alle mensen
psychologische basisbehoeften waaraan moet worden voldaan om te kunnen gedijen.
Specifiek
richt SDT zich op autonomie (nodig hebben om het gevoel te hebben dat men eigenaar is van
en akkoord gaat met iemands gedrag), competentie (behoefte om het
gevoel te hebben dat men dingen goed kan doen, of op zijn minst iemands
capaciteiten te verbeteren), en verbondenheid (behoefte om zich zinvol
verbonden te voelen met tenminste enkele andere mensen). Deze drie behoeften
zijn naar verluidt geëvolueerd en soortspecifiek, en de stelling dat ze universeel belangrijk
zijn, is ondersteund in een breed scala aan onderzoeken, uitgevoerd in een breed
scala aan culturele omgevingen.
In plaats van deelnemers toe te wijzen aan bepaalde oefeningen (zoals optimisme oefenen of
dankbaarheid uiten), gaven we hen de opdracht om bepaalde persoonlijke doelen te stellen en
na te streven. Persoonlijke doelen zijn zelf gegenereerde initiatieven die gericht zijn op
positieve verandering in iemands leven (Sheldon 2004). Doelen houden per definitie activiteit
in, hoewel de omstandigheden kunnen veranderen als hun terminale focus (dwz '' een nieuwe
auto kopen '' of '' verhuizen naar een nieuw appartement ''). Over het algemeen zijn doelen
bereikt bleek na verloop van tijd een verbeterd welzijn te produceren (Brunstein 1993).
Sommige soorten doelen, wanneer ze worden bereikt, zorgen echter voor meer welzijn dan
andere. Wanneer doelen bijvoorbeeld zelfconcordant zijn (nagestreefd om autonome, niet-
gecontroleerde redenen) of intrinsiek in inhoud (wat betreft groei en verbinding, niet geld en
status),levert het behalen ervan grotere winst op in welzijn.
Op basis van SDT-onderzoek uit het verleden en gegevens met betrekking tot de drie
behoeften (Deci en Ryan 2000; Sheldon 2004), zou men kunnen voorspellen dat er geen
verschillen; succesvolle deelnemers aan alle drie de behoeftenrelevante activiteitsdoel-
(behandelings-) condities zouden een verbeterd welzijn moeten ervaren.
Als een persoon bijvoorbeeld faalt of stopt met het nastreven van zijn doel tussen T3 en T4,
verdwijnt dan enige winst tussen T1 en T3, zodat de persoon terugkeert naar de
oorspronkelijke basislijn op T4? Hoewel we verwachten dat het bereiken van een
behoeftegerelateerd doel effectiever is dan het bereiken van een omstandigheidsdoel in om
meer welzijn te bewerkstelligen, zelfs in het eerste geval, moet succesvolle activiteit worden
voortgezet om de voordelen te laten voortduren.
Kortom, we voerden een longitudinaal onderzoek van 6 maanden uit
waarin de deelnemers aan de behandeling willekeurig werden toegewezen
