Samenvatting Onderzoek & Behandeling 2A
Inleiding
Competentie = kennis + vaardigheden (klinisch redeneren en psychomotorische
handvaardigheden) + oefenen + ervaring met de patient (patientcasussen en zelf
patient) + Attitudes + Inzichten
Kinesitherapeutische diagnose = het beroepsspecifiek oordeel van de
kinesitherapeut over het gezondheidsprofiel van de patient als basis voor het-in
overleg met de patient-op te stellen behandelplan
Kinesitherapie = een dynamisch beroep met een nauwkeurig omgeschreven
theoretische basis en een breed klinisch actieterrein gericht op het onderhouden,
ontwikkelen en herstellen van optimale fysieke functies
Doelstellingen van de kinesitherapie :
verminderen en draaglijk maken van pijn
voorkomen van het ontstaan en de progressie van weefselbeschadiging,
functionele beperking, of wijzigingen in fysieke functie en
gezondheidstoestand als gevolg van letsel, ziekte of andere oorzaken
herstellen, onderhouden en bevorderen van algemene lichaamsfitheid,
gezondheid en levenskwaliteit
bevorderen van kennis en inzicht over persoonlijk goed gedoseerd
bewegen
Axxon = beroepvereneging kinesitherapie in Belgie. Doelen : testen, evaluaties,
metingen en interventies.
Axxon is de representatieve vereniging van fysiotherapeuten in België en de
enige partner erkend door de federale, Vlaamse, Waalse en Brusselse en andere
makers van de fysiotherapie sector.
Axxon is alle fysiotherapeuten - werknemers, zelfstandigen, gepensioneerden en
studenten - ongeacht hun professionele belangen. Axxon heeft tot doel de
professionele belangen te verdedigen, maar ook om te informeren, begeleiden en
ondersteunen 5000 leden. Internationaal, Axxon is de enige Belgische
vertegenwoordiger bij de WCPT (World Confederation voor Fysiotherapie).
5 pijlers van de opleiding kinesitherapie aan de VUB
1. Het Methodisch handelen (8 stappen)
2. Het Gezondheidsprofiel
3. Internationale Classificatie vh Menselijk Functioneren
4. Op wetenschappelijke basis gefundeerd klinisch handelen (Evidence
Based Practice)
5. Klinisch redeneren : belasting – belastbaarheid
,1. Het methodisch handelen (8 stappen)
1) Kinesitherapeutisch onderzoek (anamnese en functieonderzoek)
2) Evaluatie (klinische beoordeling BFO, identificatie van problemen)
3) Diagnose (stoornissen, beperkingen, participatie, ziektebeeld)
4) Prognose (welk niveau van herstel is te verwachten ?)
5) Interventies (doelgerichte actie)
6) Her-evaluatie om interventie bij te sturen
7) 8) Resultaat (registratie van invloed van interventie op ziektebeeld,
klachten en tevredenheid ; verwijsbaar)
De 4 eerste stappen (1-4) zijn gericht op het onderzoeken van de patient. Dit
onderzoekproces bestaat uit de anamnese, de « rode vlaggen », tractus anamnese
en (functie)testen. De kinesitherapeutische diagnose&prognose bepalen de te
volgen strategie = het behandelplan.
De volgende 4 stappen (5-6) beschrijven de therapie : instrueren, evalueren van
de vooruitgang, het aanpassen van de behandeling op basis van her-testen en het
toetsen van het bereikte resultaten aan de gestelde prognose & beoogde
doelstellingen. Omschreven in termen van Stoornissen, Beperkingen en
Participatie.
2) Het gezondheidsprofiel
Een kinesitherapeut stelt een dossier op over de patient. Dit ‘kinesitherapeutisch
dossier’ (KTD) wordt opgesteld aan de hand van het ‘gezondheidsprofiel’.
1. persoonlijke gegevens van de patient/client
2. medische (verwijs)diagnose (aandoening/ziekte) en klachten van de
patient (inventarisatie van klachten en screening van rode vlaggen)
3. stoornissen in lichaamsstructuren, fysiologische of psychologische
functies (comorbiditeit)
4. beperkingen in activiteiten (type van erst en aard + tijdslijn)
5. participatieproblemen (tijdslijn)
6. is er een relatie tussen stoornissen, beperkingen in activiteiten en
participatieproblemen ?
7. inschatting van herstelbelemmerende factoren ?
8. inschatting van herstelbevorderende factoren ?
9. hoe schat u de belasting en belastbaarheid in ?
10. wat is de hulpvraag van de patient ? (inschatting van lokaal adaptief
vermogen van de patient door de kine)
11. heeft de patient inzicht in zijn ziektesituatie ? (inschatting van de patient
zelf)
12. kinesitherapeutische werkdiagnose (inschatting van de patient zelf)
13. onderzoek
14. kinesitherapeutische diagnose (in overleg met de patient)
15. wat is de prognose (op korte en lange termijn)
,3) Internationale Classificatie van het Menselijk Functioneren
WHO (World Health Organisation) wil een gestandiseerd begrippenclassificatie
voorstellen voor het beschrijven van het menselijk functioneren en de problemen
die daarin als gevolg van een gezondheidsprobleem optreden.
Met behulp van de ICF kan je het gezondheidsprobleem van de patient benoemen
op basis van verschillendende dimensies van het ‘menselijk fuctioneren’.
ICF definities :
Functies : fysiologische en mentale eigenschappen van het menselijk
organisme
Anatomische eigenschappen : positie, aanwezigheid, vorm en
continuïteit van onderdelen van het menselijk lichaam. Tot de onderdelen
van het menselijk lichaam. Tot de onderdelen van het menselijk
organisme worden gerekend lichaamsdelen, orgaanstelsels, organen en
onderdelen van organen.
Stoornissen : afwijkingen in of verlies van functies of anatomische
eigenschappen.
Activiteiten : onderdelen van iemands handelen.
Beperkingen : moeilijkheden die iemand heeft met het uitvoeren van
activiteiten.
Participatie : iemands deelname aan het maatschappelijk leven ?
, Participatieproblemen : problemen met het deelnemen aan
maatschappelijk leven
Externe factoren : iemands fysieke en sociale omgeving
Persoonlijke factoren : iemands individuele achtergrond
Domeinen van participatie in ICF (WHO, 2001)
1. Leren en toepassen van kennis
2. Algemene taken en eisen
3. Communicatie
4. Mobiliteit in de zin van : actieradius
5. Zelfsverzorging
6. Huishouden
7. Interpersoonlijke interacties en relaties
8. Belangrijke levensgebieden
9. Maatschappelijk, sociaal en burgerlijk leven
4. Evidence Based Practice (EBP)
EBP in de kinesitherapie streeft naar een zo grondig mogelijk met
(wetenschappelijke) bewijsvoering onderbouwde kinesitherapie.
Pré-experimenteel en quasi-experimenteel onderzoek hebben een belangrijke
maar slechts beschrijvende functie.
Definitie (David Sackett 1996) : EBM, op bewijsvoering gebaseerde
geneeskunde is het nauwgezet gebruiken van de op dit ogenblick beschikbare
beste evidentie over de gezondheidszorg van de individuele patient. Het betekent
een integratie van de individuele klinische kennis van de zorgenverstrekker
aangevuld met de beschikbare beste informatie over zorgverstrekking uit
systematisch litteratuuronderzoek van gepubliceerde effectstudies.
De vaardigheden : ‘kunnen opzoeken, op basis van validiteit en bruikbaarheid
kunnen beoordelen en aan de klinisch handelen kunnen toevoegen’ van de snel
groeiende informatie (kennis) uit (klinisch) wetenschappelijk onderzoek wordt
‘Evidence Based Medicine’ genoemd.
Oxford (UK) CEBM Level of Evidence (2009) :
1A : Systematic reviews (with homogeneity) of randomized controlled trials
1B : Individual randomized controled trials (with narrow confidence interval)
1C : All or none randomized controlled trials
2A : Systematic reviews (with homogeneity) of cohort studies
2B : Individual cohort study or low quality randomized controlled trials (<80%
follow up)
2C : « outcomes » research : ecological studies
3A : systematic review (with homogeneity) of case-control studies
3B : Individual case – control study
