Samenvatting
Samenvatting Stone: Policy Paradox. The Art of Political Decision Making (2011)
- Vak
- Instelling
- Boek
Samenvatting van het boek Policy Paradox: The Art of Political Decision Making (2012) van Stone. Hoofdstuk 1 t/m 16
[Meer zien]Voorbeeld 6 van de 73 pagina's
Voorbeeld 6 van de 73 pagina's
In winkelwagen
In winkelwagen
Gekoppeld boek
Titel boek:
Auteur(s):
- Uitgave:
- ISBN:
- Druk:
Meer samenvattingen voor studieboek
-
Samenvatting BRM B&O BA2
-
Policy Analysis in Public Administration - The Policy Paradox
-
Summary The Policy Paradox - Deborah Stone. Policy Analysis 630033-B-6
13 beoordelingen
Door: isoldepasschier • 6 jaar geleden
Door: Leendertdb • 6 jaar geleden
Door: larissalxxx • 6 jaar geleden
Door: elsemiekdennebos11 • 6 jaar geleden
Door: douwehanddo • 6 jaar geleden
Door: Ticobellejip • 6 jaar geleden
Door: harmhazenveld • 6 jaar geleden
Verkoper
Volgen
Helenvanderaa
Ontvangen beoordelingen
Voorbeeld van de inhoud
Policy Paradox: The Art Political Decision MakingStone
H1: The market and the polis
Een theorie van het beleid van de politiek begint met een model van politieke
samenleving: een model van de simpelste versie van de samenleving die de
essentiële elementen van politiek kent. Een politieke gemeenschap (in het
Grieks: polis) is hier een goed voorbeeld van: het is klein genoeg om simpele
vormen van organisaties te kennen, maar groot genoeg om ook echt politiek te
drijven. Om de elementen van politiek te leren kennen kan gebruikt worden
gemaakt van het marktmodel. Een markt is een sociaal systeem waarin
individuen hun eigen welzijn najagen door, indien wederzijds voordelig, onder
meer producten te ruilen met anderen. Mensen concurreren om schaarse
middelen, proberen zaken te verkrijgen voor de laagste prijs en zetten spullen om
in meer waardevolle zaken die ze kunnen verkopen tegen de hoogste prijs. In het
marktmodel geven individuen alleen om hun eigenbelang: hun eigen welzijn. Ze
zijn echter niet zozeer egocentrisch bezig: ook vrienden en familie kan vallen
onder hun ‘eigenbelang’.
Community
Het model van de politieke gemeenschap moet rekening houden met de
collectieve wil en collectieve inspanningen. Een politieke gemeenschap moet een
soort van lidmaatschap hebben om te definiëren wie wel en wie geen lid is. Ook
moet er een onderscheid zijn tussen de politieke gemeenschap en de culturele
gemeenschap.
- Politieke gemeenschap: een groep mensen die met dezelfde politieke
regels en structuur van de regering leven. Zij delen de status als burgers.
- Culturele gemeenschap: een groep mensen die hun cultuur delen en hun
identiteit baseren op de taal, geschiedenis en tradities.
In veel landen bevat de politieke gemeenschap verschillende culturele
gemeenschappen. Het is ook erg moeilijk om de culturele gemeenschappen zo te
integreren in een politieke gemeenschap zonder de identiteit en integriteit te
vernietigen of beschadigen.
Lidmaatschap definieert automatisch ook de sociale, economische en politieke
rechten van de leden. Ook de wederzijdse hulp naar andere leden definieert een
gemeenschap. Het bundelen van middelen voor het her distribueren naar de
personen die het nodig hebben is de essentie van verzekeringen.
- Marktmodel: Verzekeringen zijn gewone financiële producten die bedrijven
verkopen om winst te behalen en kopers kopen om zichzelf te beschermen
tegen economisch verlies.
- Polismodel: gemeenschappelijke hulp is een product op zich die mensen
samen creëren om zichzelf en de gemeenschap te beschermen.
Altruism
Altruïsme: gedragingen met als doel om anderen te helpen in plaats van zichzelf.
Paradox van altruïsme: als mensen iets doen wat anderen helpt, voelen ze zich
goed over zichzelf. Hebben ze er dan niet zelf voordeel aan?
,Public interest
In de politieke gemeenschap is sprake van een algemeen belang (public interest).
Soms willen mensen zelf echter wat anders dan de gemeenschap; ze willen
goede scholen en schone lucht, maar ze willen ook een lage belasting en het
recht om te rijden.
Burgers hebben dan ook twee kanten:
- Een private kant die gericht is op hun eigen belang
- Een publieke kant dat de zaken behelst die de gemeenschap wil (het
algemeen belang). Over deze doelen is consensus, tenminste: het betreft
wat de meeste mensen op dat moment willen. Er is bijna nooit volledige
consensus over. Ook veranderd het in de loop van de tijd, omdat het is wat
mensen op dat moment willen. Het betreft zaken die goed zijn voor de
gemeenschap als gemeenschap, zoals overleving of bescherming van de
gemeenschap.
Het algemeen belang is wel een kenmerk van de politieke gemeenschap omdat
er vaak over gediscussieerd wordt in de politiek. Omdat het zo’n groot punt is in
de politiek is het belangrijk om het algemeen belang goed te definiëren, maar dit
is erg lastig. Het concept van het algemeen belang is voor de politieke
gemeenschap, wat het eigenbelang voor de markt is.
In de beide markten zit wel iets van elkaar, maar het is erg anders. Er zit een
groot verschil tussen wat het algemeen belang betekend:
- Market theorie: algemeen belang is het resultaat van alle individuen die
hun eigen belang proberen na te jagen. De lege doos van algemeen belang
wordt gevuld als een nadere overweging met de bijeffecten van andere
activiteiten
- Polis theorie: mensen vullen de lege doos intentioneel, met voorbedachten
rade, planning en bewuste inspanning.
Common problems
De vraag is nu hoe je zowel eigen voordelen als gemeenschappelijke voordelen
kunt behalen. Collectieve problemen: Situaties waarin het eigenbelang en het
algemeen belang tegen elkaar werken noemen. Er zijn twee types.
1. Acties die zijn gericht op het eigenbelang brengen sociale kosten met zich
mee. (fabriekseigenaar heeft er zelf voordeel van als hij zijn afval in de
rivier dumpt omdat dit goedkoop en makkelijk is, maar deze methode
verpest het water voor iedereen, en brengt zo sociale kosten met zich
mee.)
2. Sociale voordelen vereisen privé offers. (Een goede school is een
gemeenschappelijk voordeel, maar het brengt persoonlijke belasting
kosten met zich mee).
Collectieve problemen worden ook wel collectieve actie problemen genoemd
omdat het lastig is mensen te overtuigen om kosten te maken of af te zien van
persoonlijke voordelen voor een gemeenschappelijk goed.
In de market theorie komen deze problemen weinig voor. De meeste acties in dit
model hebben geen sociale consequenties.
In de polis theorie komen ze juist heel veel voor. De belangrijkste policy problems
zijn collectieve problemen.
Influcence
,Door invloed, samenwerking en loyaliteit wordt het gat tussen eigenbelang en
algemeen belang opgevuld.
Onze acties worden beïnvloed door anderen, maar ook door hun gemaakte
keuzes, door de keuzes die wij verwachten dat ze gaan maken, door hetgeen zij
verwachten wij gaan doen en door hetgeen wij denken dat zij verwachten wat wij
gaan doen. (Je gaat pas in staking als je denkt dat je collegas het ook zullen
doen. Je doet pas moeite om te klagen bij het postkantoor als je het idee hebt dat
ze er ook echt iets mee gaan doen).
Het kan ook zorgen voor vreemd collectief gedrag. Als mensen bijvoorbeeld bang
zijn dat er een economische crisis gaat komen halen ze al hun geld uit de banken,
waardoor ze zelf deze angst waarmaken. In verkiezingen gaan mensen vaak
stemmen op degene die voor staat omdat ze iemand on board willen zijn met een
winnaar.
Invloed gaat soms over in dwang, en de lijn daartussen is vaag.
Cooperation
Samenwerking is net zo belangrijk in een politieke gemeenschap als
concurrentie. Dit heeft twee redenen:
1. Politiek gaat om het maken van allianties en het organiseren van
samenwerking om zo tegenstanders te kunnen verslaan. Elk conflict
verenigd sommige mensen en scheidt andere mensen.
2. Samenwerking is essentieel om macht te hebben. Samenwerking is een
effectievere vorm van ondergeschiktheid dan dwang.
Er wordt anders aangekeken tegen samenwerking:
- Marktmodel: er is geen samenwerking, alleen concurrentie.
- Polismodel: samenwerking is de norm. Noodzakelijk ingrediënt voor macht.
Loyalty
Samenwerking gaat om het vormen van langdurige allianties. Samenwerking
gaat vaak hand in hand met loyaliteit. In de markt en in de politieke
gemeenschap is echter een andere kijk op loyaliteit.
- Marktmodel: Kopers wisselen tussen verkopers aan de hand van
veranderingen in de prijs en kwaliteit. Geschiedenis is totaal onbelangrijk.
- Polismodel: In de politiek en politieke gemeenschap zijn relaties niet zo
veranderlijk. Politieke allianties verbinden mensen. Je spreekt ook niet van
kopers en verkopers, maar van vijanden en vrienden. En vrienden blijven je
lang bij, je kijkt naar het verleden, naar jullie geschiedenis samen, en
vergeeft ze snel. Dit betekend niet dat alle politieke allianties perfect
stabiel zijn, maar wel dat er een presumption of loyality is: mensen
verwachten dat je bij je vrienden blijft en dat het een hele gebeurtenis is
als ze hun loyaliteiten veranderen. Oude allianties verbreken is riskant en
daarom doen mensen het niet snel.
Groups
Door samenwerking, invloed en loyaliteit zijn groepen en organisaties, en niet de
individuen, de bouwstenen van de politieke gemeenschap. Groepen zijn
belangrijk om 3 redenen.
1. Mensen behoren tot veel verschillende organisaties, zelfs als zijn ze
formeel geen lid. Hun meningen en interesses worden beïnvloed door
, organisaties en ze zijn afhankelijk van organisaties voor het representeren
van hun interesses.
2. Beleidsvoering gaat niet alleen om het oplossen van problemen, maar ook
over hoe groepen gevormd en veranderd zijn om doelen te bereiken.
groepen confronteren elkaar als het gaat om politieke issues.
3. Groepen zijn belangrijk omdat vele dimensies van de politieke
gemeenschap collectief zijn door formele procedures, zoals
onderhandeling, en door publieke organen, zoals rechtbanken.
Information
In de ideale markt is informatie perfect: het is correct, compleet en beschikbaar
voor iedereen. In de politieke gemeenschap is informatie te interpreteren,
incompleet en om strategische redenen niet altijd beschikbaar. Informatie is
natuurlijk niet altijd correct en waar. Wat wij geloven van de informatie die we
krijgen hangt af van wie het ons vertelt, de bron, en hoe het is gepresenteerd,
het medium. Ook de timing van de informatie, de relatie tot bepaalde
gebeurtenissen en de verschillende informatiebronnen naast elkaar kunnen de
manier veranderen hoe informatie beoordeeld wordt.
Politiek is gedreven door hoe mensen informatie interpreteren. Men wil deze
interpretaties het liefst beheersen zodat er geen twijfel over bestaat. De
informatie is hierdoor anders in de gemeenschap dan in de markt. In de politieke
gemeenschap is informatie ook nooit compleet (we weten nooit alle middelen om
het doel te bereiken of alle mogelijke effecten) of volledig beschikbaar (het koste
geld om informatie te krijgen). Informatie wordt vaak ook bewust achter
gehouden, zoals businessplannen van ondernemers of ideeën van uitvinders.
Passie en macht
In de markt de economische middelen worden beheerst door de wetten van de
materie. Middelen zijn eindig, schaars en worden volledig geconsumeerd bij het
gebruik. In de politieke gemeenschap de wetten van paradoxen zijn van kracht,
of wel de wetten van passie. Ze worden zo genoemd door Stone omdat ze zich
meer als emoties gedragen dan als fysieke materie. Net als passie of hartstocht
worden politieke middelen soms vergroot door het gebruik ervan en niet
verminderd. Ook de politieke vaardigheden en gezag groeien door het gebruik.
Dat vaardigheden groeien is geen verrassing: door iets vaker te doen, leer je
alleen maar, maar dat gezag ook groeit is interessant. Traditie is belangrijk: hoe
vaker je een bepaalde beslissing maakt, hoe makkelijker het is om hiermee door
te gaan: je hebt geen nieuwe inspanningen nodig om iets nieuws te verzinnen en
mensen zijn minder geneigd zich te verzetten tegen iets waar ze zich al naar
gedroegen.
Het fenomeen dat middelen vergroten door oefening, gebruik, praktijk en
uitdrukking wordt genegeerd in het markt model. Andere wetten van passie die in
het boek worden behandeld zijn: het geheel is groter dan de som van de delen en
dingen kunnen meer dingen betekenen (en zijn het daarvoor) dan een ding
tegelijk.
Nogmaals, wat Stone met een gemeenschap bedoelt is dat het een politieke
gemeenschap is met ideeën, beelden, een wil en inspanningen, afgezien van
individuele doelen en gedrag; dat het een algemeen belang heeft; dat de meeste
beleidsproblemen gemeenschappelijke problemen zijn; dat invloed doordringend
,is en de grens tussen invloed en dwang wordt altijd betwist; dat samenwerking
net zo belangrijk is als concurrentie; dat loyaliteit de norm is; dat groepen en
organisaties de bouwstenen zijn; dat informatie te interpreteren, incompleet en
strategisch is en als laatste dat het wordt geregeld door de wetten van passie en
door de wetten van de materie.
Macht wordt als laatste behandeld omdat het volgens Stone overal door heen
loopt. Stone ziet macht als een fenomeen van een politieke gemeenschap. Het
doel ervan is om het eigenbelang ondergeschikt te maken aan andere belangen.
Het manifesteert zich door invloed, samenwerking en loyaliteit en het is
gebaseerd op de strategische controle van informatie. Het is ook een middel dat
de wetten van passie eerder naleeft dan de wetten van de materie.
H2: Equity
De definitie van gelijkheid is dat men gelijke mensen gelijk moet behandelen. Er
zijn verschillende vormen. Stone geeft het voorbeeld dat een docente van plan
was een taart uit te delen in haar klas. Je kunt dan op verschillende manieren
mensen op een gelijke en rechtvaardige manier behandelen:
- Lidmaatschap: je snijdt de taart in gelijke stukken en geeft ze alleen aan je
eigen leerlingen.; gelijke stukken maar ongelijke uitnodigingen.
o Wie behoort er tot de groep van ontvangers. Denk bijvoorbeeld aan
de discriminatie, vroeger mochten zwarten niet stemmen, of
vrouwen. Wanneer ben je een burger?
- Verdienste: de studenten met de hoogste cijfers krijgen het grootste stuk;
ongelijke stukken voor ongelijke verdienste maar gelijke stukken voor
gelijke verdienste.
o Belonen van individuele prestaties. Moderne liberale samenlevingen
proberen steeds meer hier op te focussen, in plaat van op ras,
gender, etniciteit, enz. Is een sterk en goed idee, maar is veel
lastiger dan op het eerste oog lijkt.
o Wordt lastig als we gaan bedenken hoe we dit moeten meten.
Toetsen geven vaak geen compleet beeld van alle abilities van een
persoon.
o Ander probleem: hoe veel credit moeten we iemand geven voor zijn
individuele prestaties? Skills zijn niet puur het gevolg van individuele
kenmerken. Als je geen tijd hebt om iets te oefenen omdat je voor je
gezin moet zorgen, zul je het ook nooit leren.
o Vb. de inkomstenverdeling.
- Rangorde: de taart wordt verdeeld volgens de hiërarchie in het
departement (leerlingen krijgen het minste en het hoofd van de
universiteit het meeste): ongelijke stukken voor ongelijke ranken maar
gelijke stukken voor gelijke ranken.
o Bij deze verdeling zijn ze van mening dat er relevante verschillen
zijn tussen segmenten van een grotere groep en bronnen moeten
worden verdeeld op de basis van deze subgroepen in plaats van
individuele verschillen.
, o Militaire organisaties, universiteiten, fabrieken, overheid betalen
allemaal hun werknemers op basis van hun rang. Ze rechtvaardigen
dit door verdienste. Ze nemen aan dat de rang correleert met de
verdienste en dat iemand die meer verdiend dit ook echt heeft
verdiend.
o Kunnen veel vragen bij gesteld worden: zijn de lijnen wel goed
getrokken, zijn de individuen goed toegedeeld tot de ranken, worden
de mensen goed geëvalueerd, enz?
- Groepen: mannen en vrouwen allebei de helft van de taart geven, ook al
zijn er minder mannen; ongelijke stukken maar gelijke sociale blokken.
o Houdt in dat sommige grote onderscheidingen in de samenleving
belangrijk zijn bij verdelen.
o In samenlevingen met een liberale individuele ideologieën wordt
deze verdeling vaak voorgesteld als een remedie voor eerdere
violations of merit- of rank-based distribution. (bijvoorbeeld
voorrang geven aan leden van een groep die slachtoffer zijn
geweest van historische discriminatie).
o Affirmative action: een losse term voor verschillend beleid om
minderheidsgroepe (vooral zwarten en vrouwen) een extra boost te
geven in verdelingsbeslissingen.
o Verschil tussen group-based en rank-based verdelingen: bij groepen
worden mensen in de groepen ingedeeld op basis van kenmerken
die niks te doen hebben met individuele kwalificaties of prestateis.
Immutable: dingen die een persoon niet kan veranderen, zoals
gender of ras.
o Zijn geneigd om de grote sociale verdelingen uit de samenleving te
gebruiken, zoals etniciteit, ras, gender of geloof.
o Problemen:
Reflecteert de definitie van de relevante groepen een
betekenisvolle sociale realiteit? Bijvoorbeeld zijn ras en
etniciteit samenhangend? Wat doen we dan met gemixte
mensen?
Identiteit karakteristieken zoals ras, gender en nationaliteit
corresponderen niet echt met de echte ervaring van
benadeling of discriminatie, terwijl dit wel is waar ze door
worden voorgetrokken. Waarom krijg welvarend, rijk zwart
jongetje dezelfde voorkeursbehandeling als een arm,
achtergesteld zwart jongetje? Deze verdeling maakt dus
onrechtvaardige vooroordelen over individuele gevallen en
geven voorrang aan mensen die nooit benadeeld zijn.
Ras en gender zijn altijd slechte criteria voor verdeling van
wat dan ook. Zon verdeling discrimineert dan juist blanken of
mannen, terwijl we geen discriminatie meer willen
- Behoefte (need): de leerlingen hebben voor de les een buffet gehad en
sommigen hebben meer gegeten. Degene die het minste hebben gegeten
krijgen een groter stuk; ongelijke stukken maar gelijke maaltijden.
o De cake wordt nu als een onderdeel van een groter geheel gezien;
een maaltijd. Als je iets pakt en het onderdeel maakt van een
grotere geheel, breid je de grenzen uit van het gene dat wordt
verdeeld.
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
√ Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, Bancontact of creditcard voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper Helenvanderaa. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €5,49. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 67474 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 14 jaar dé plek om samenvattingen te kopen