Samenvatting
Samenvatting van alle literatuur voor misdaadanalyse
- Vak
- Instelling
Het betreft een samenvatting van alle voorgeschreven literatuur voor het vak Misdaadanalyse en Daderprofilering voor het jaar 2023.
[Meer zien]Voorbeeld 4 van de 57 pagina's
Voorbeeld 4 van de 57 pagina's
In winkelwagen
In winkelwagen
2 beoordelingen
Door: liannedokkum • 1 jaar geleden
afkortingen worden de eerste keer niet voluit geschreven waardoor het lastig lezen is
Door: melaniedemooij • 1 jaar geleden
Verkoper
Volgenewubs24
Ontvangen beoordelingen
Voorbeeld van de inhoud
Samenvatting MisdaadanalyseWeek 1: H1 – Crime Analysis and the Profession
Het doel van de SMT (2011) is om definities te formuleren die als standaard gebruikt worden binnen
misdaadanalyses. Het is belangrijk om te begrijpen dat het gebied van "misdaadanalyse" veel meer
omvat dan de analyse van misdaad. Dat wil zeggen veel soorten informatie die relevant is voor de
politie, zoals ongeregeldheden, oproepen voor hulp, problemen met de kwaliteit van leven,
verkeersongevallen, kritieke incidenten en, minder vaak brand en dringende medische incidenten.
Omdat de term misdaadanalyse historisch is gebruikt, heeft IACA deze als standaard behouden, maar
het is belangrijk om te begrijpen dat de processen en soorten misdaadanalyse van toepassing zijn op
meer dan alleen misdaad. Dienende politiebureaus omvat instanties met algemene
wetshandhavingsbevoegdheden (met patrouille-, onderzoeks-, noodhulp-, preventie- en taakstraffen).
Dit soort agentschappen zijn onder meer gemeentelijke en lokale politieafdelingen, grootstedelijke
politieafdelingen, provinciale politieafdelingen.
- Misdaadanalyse = Een beroep en proces waarin kwantitatieve en kwalitatieve technieken
wordt gebruikt om gegevens te analyseren die waardevol zijn voor politiebureaus en hun
gemeenschappen. Het omvat de analyse van misdaad en criminelen, slachtoffers van
misdrijven, wanorde, problemen met de kwaliteit van leven, verkeersproblemen en interne
politieoperaties.
Daarnaast definieert de IACA (2014b) misdaadanalyse als alle soorten analyses die binnen een
politiebureau worden uitgevoerd, met uitzondering van bewijsanalyse (bijv. DNA, gestolen
eigendommen), human resources-gerelateerde administratieve analyse (bijv. budgettering, overwerk,
ziekte- en vakantieverlof, salaris) en analyse van voorraden en apparatuur. Misdaadanalyse is
gebaseerd op theorie en omvat de toepassing van procedures voor het verzamelen van
sociaalwetenschappelijke gegevens, analytische methoden en statistische technieken.
Misdaadanalyse maakt gebruik van zowel kwalitatieve (onderliggende oorzaken) als kwantitatieve
gegevens en methoden. De kwalitatieve methoden die specifiek zijn voor misdaadanalyse omvatten
veldonderzoek en inhoudsanalyse. Misdaadanalisten gebruiken kwantitatieve gegevens en methoden
wanneer ze statistische analyses uitvoeren van numerieke of categorische gegevens.
De centrale focus van misdaadanalyse is de studie van misdaad- en wanordeproblemen en
informatie met betrekking tot de aard van incidenten, daders en slachtoffers of doelwitten van
deze problemen. Drie belangrijke soorten informatie die misdaadanalisten gebruiken, zijn
sociodemografische (geslacht/ leeftijd), ruimtelijke (oorzaak van een probleem) en temporele (trends/
ontwikkelingen) informatie. Visuele weergave van locaties van misdaad en wanorde (kaarten) en hun
relatie tot andere gebeurtenissen en geografische kenmerken zijn essentieel voor het begrijpen van de
aard van misdaad en wanorde. Het primaire doel van misdaadanalyse is het ondersteunen van
operaties van een politiebureau. Er zijn 9 voordelen te onderscheiden: oplossen misdaden,
verhogen capaciteit om criminelen te vervolgen, ondersteuning manager, informatie verschaffen over
trends, training personeel, ontwikkelingen databases, onderlinge relaties verschillende eenheden,
steun interdisciplinaire centra en verbinding met lokale en nationale wetten (p.31). Politie- en
misdaadanalisten gebruiken kaarten ook als een belangrijk hulpmiddel voor misdaadanalyse, een
proces waarbij historisch gezien het handmatig plaatsen van spelden op handgetekende wandkaarten
betrokken was. Elke misdaadanalist gebruikt een kaartprogramma om de ruimtelijke aard van misdaad
te visualiseren.
- GIS (Geografisch Informatie systeem) = instrumenten op de computer waarmee de
gebruiker geografische en tabelgegevens kan wijzigen, visualiseren, opvragen en analyseren.
- Crime Mapping = het proces waarbinnen een GIS wordt gebruikt om ruimtelijke analyses uit
te voeren van misdaad- en wanordeproblemen.
Verduidelijken waar verschillende soorten criminaliteit en andere soorten incidenten plaatsvinden, is
een van de vele belangrijke functies van misdaadanalyse. Crime mapping heeft drie hoofdfuncties
binnen misdaadanalyse:
1) Het vergemakkelijkt visuele en statistische analyses van de ruimtelijke aard van criminaliteit
en andere soorten gebeurtenissen.
2) Het stelt analisten in staat om, in tegenstelling tot andere gegevensbronnen, een koppeling te
maken op basis van gemeenschappelijke geografische variabelen
3) Het biedt kaarten die helpen bij het communiceren van analyseresultaten.
,De geschiedenis van misdaadanalyses
Mensen hebben altijd waarnemingen gedaan over misdaad en andere problematische gebeurtenissen
(verzamelde gegevens) en hebben relaties tussen die waarnemingen geïdentificeerd (analyse
uitgevoerd). Het is een systematisch proces waarbij gegevens over criminaliteit en andere
gerelateerde factoren voor lange tijd worden verzameld en bewaard. De geschiedenis van
misdaadanalyse is lang, maar de geschiedenis van misdaadanalyse als discipline begint met de
eerste moderne politiemacht, die in het begin van de 19e eeuw in Londen werd opgericht. Het
belangrijkste doel van misdaadanalyse is om de politie te helpen. Door de Metropolitan Police Act,
aangenomen in de jaren 1820, organiseerde Engeland ongeveer duizend man om een Londense
politiemacht te vormen die vervolgens samen een politiebureau opzetten.
- Herman Goldstein = probleemgericht politiewerk – de focus van de administratieve en
politieke zorgen naar de nadruk op het aanpakken van problemen op het gebied van
criminaliteit en wanorde. Idealiter omvat het oplossen van problemen, een systematisch
proces, het gebruik van formele analyse om inzicht te krijgen in misdaadproblemen en om
basismaatregelen/ methodologie te ontwikkelen om de evaluatie van de reactie van de politie
op problemen mogelijk te maken.
In de jaren negentig waren er enorme toenames in de snelheid en het geheugen van computers, en
de creatie van het Windows-besturingssysteem had een aanzienlijke invloed op de praktijken voor
misdaadanalyse. Deze veranderingen maakten het voor de politie veel gemakkelijker om officiële
informatie elektronisch onder te brengen en analisten om grote hoeveelheden gegevens te
onderzoeken met behulp van statistische desktopprogramma's en software voor het in kaart brengen
van criminaliteit om gegevens op te schonen en rapporten te genereren. In de jaren '80 en begin jaren
'90 richtten praktijkmensen zich op het verstrekken van statistische informatie aan politiebureaus over
langetermijntrends en aanbevelingen voor organisatorische procedures die voortkwamen uit het werk
van politieplanningseenheden. Hoewel de identificatie van misdaadtrends en -patronen op de korte
termijn in deze periode werd uitgevoerd, werd deze in het midden van de jaren 90 meer wijdverbreid
bij middelgrote tot kleine instanties.
De geschiedenis van het in kaart brengen van misdaad begint niet met de oprichting van de eerste
politiemacht, maar met het werk van onderzoekers lang vóór de uitvinding van computers. In 1800
onderzochten Europese onderzoekers die de school van denken aanhingen die bekend staat als de
cartografische school van de criminologie, de misdaadniveaus binnen verschillende gebieden (regio's)
en de relatie van deze niveaus met sociologische factoren, zoals sociaaleconomische status. In de VS
begon het gebruik van crime mapping iets later dan in Europa. Omdat de VS in de 19e eeuw een
relatief nieuw land waren, waren betrouwbare kaarten niet direct beschikbaar en werden er niet
regelmatig volkstellingsgegevens verzameld, zoals in die tijd in Frankrijk en Engeland. De eerste
inhoudelijke ruimtelijke analyse van criminaliteit in de Verenigde Staten werd in de jaren 20/30
uitgevoerd door stadssociologen in Chicago. Hun misdaadonderzoek en aanverwante misdaadkaarten
brachten misdaad en delinquentie in verband met factoren als sociale desorganisatie en armoede.
Crime mapping was een theoretisch onderdeel in de ontwikkeling van het concentrische zonemodel,
dat stelt dat in een stedelijke omgeving verschillende soorten zones (gebieden met verschillende
doeleinden) ontstaan rond een centraal zakendistrict en dat sommige van deze zones vatbaarder zijn
voor criminaliteit en stoornis dan anderen. Onderzoekers die de locaties en verspreiding van bendes
in Chicago analyseerden op basis van het concept van de concentrische zone, ontdekten dat bendes
geconcentreerd waren in delen van de stad waar de sociale controle zwak was en de sociale
desorganisatie hoog.
Vanaf het einde van de jaren 60 tot het begin van de jaren 80 verlegde een groep onderzoekers in
Engeland, Canada en de Verenigde Staten hun focus van de studie van misdaad weg van wat de
traditionele criminologie onderzocht en naar de criminele gebeurtenis en zijn context inclusief de
fysieke en sociale omgevingen die kansen voor criminaliteit creëren. Deze beweging had invloed op
het in kaart brengen van misdaad, aangezien onderzoekers overgingen van een geaggregeerde
analyse van misdaad en sociale factoren naar de analyse van afzonderlijke criminele gebeurtenissen
en hun locaties. Begin jaren 80 maakte client-servertechnologie geografische informatiesystemen
toegankelijker, en dit stelde een aantal politiediensten in staat om te experimenteren met crime
mapping in hun dagelijkse werk (DMAP). In het begin tot het midden van de jaren 90 maakten
aanzienlijke verbeteringen in computertechnologie en politiegegevenssystemen het elektronisch in
kaart brengen van criminaliteit een veel praktischer hulpmiddel voor politie en onderzoekers. GIS-
,software kwam beschikbaar voor desktopcomputers, omdat deze computers snel grote hoeveelheden
gegevens konden verwerken. Bovendien kwamen politiegegevens over misdaden, arrestaties,
verkeersongevallen en oproepen voor hulp elektronisch beschikbaar via computerondersteunde
verzendingssystemen en via elektronische archiefbeheersystemen.
Het Crime Mapping Research Center, nu het Mapping and Analysis for Public Safety (MAPS)-
programma genoemd, werd in 1997 opgericht. Het doel is om onderzoek te ondersteunen dat
strafrechtelijke instanties helpt door te onderzoeken hoe kaarten om misdaad te analyseren, hoe
ruimtelijke gegevens te analyseren, hoe kaarten onderzoekers kunnen helpen bij het evalueren van
programma's en beleid, en hoe kaarten, het delen van gegevens en hulpmiddelen voor ruimtelijke
analyse kunnen worden ontwikkeld.
Sinds 2000 zijn veel onderzoekers begonnen met het onderzoeken van misdaadanalyse en
misdaadanalisten om de prevalentie en aard van de manier waarop het wordt toegepast te begrijpen.
Zo wordt misdaadanalyse steeds gebruikelijker, vooral bij middelgrote en grote bureaus (p.47 –
onderzoek). De discipline van misdaadanalyse met het in kaart brengen van misdaad wordt
tegenwoordig als belangrijk erkend door de overheid, politie en academische gemeenschappen.
Zowel misdaadanalisten als politieleiders richten hun inspanningen op het gebied van misdaadanalyse
op kortetermijnpatronen en identificatie van hotspots op de lange termijn en hebben de aandacht nog
niet uitgebreid naar diepgaande langetermijnanalyse van misdaad- en wanordeproblemen om
oplossingen voor deze problemen te zoeken. Idealiter zou een misdaadanalist politiekennis,
onderzoeksvaardigheden en technologische capaciteiten moeten hebben. De capaciteiten van een
misdaadanalist moeten een balans vormen tussen kennis en vaardigheden op deze drie gebieden. De
huidige trend bij politiebureaus is om civiele misdaadanalisten in te huren. Officieren hebben de
neiging om de paar jaar van functie te wisselen, en bureaus willen niet het risico lopen de investering
te verliezen die een intensieve training in misdaadanalyse met zich meebrengt wanneer agenten
verhuizen.
- Strategisch plan = schetst strategieën en richting, legt verwachtingen vast en helpt bij het
nemen van beslissingen over hoe het werk wordt gedaan en hoe middelen moeten worden
toegewezen.
De formulering van een strategisch plan is belangrijk omdat het een formeel mechanisme is dat de
functie en het doel van de CAU binnen de specifieke instantie beschrijft (p.57). Uitdagingen voor de
toekomst van misdaadanalyses:
- De beschikbaarheid van training/ onderwijs;
- De beschikbaarheid van data;
- Het effectieve gebruik van misdaadanalyses door de politie;
- De mogelijkheid om te communiceren met externe collega’s.
Zoals opgemerkt, is de centrale uitdaging het creëren van een pool van potentiële misdaadanalisten
die specifiek zijn opgeleid en opgeleid voor deze carrière, evenals normen voor kennis en
vaardigheden op het gebied van misdaadanalyse. Misdaadanalyse bestaat om de politie te
ondersteunen, dus het nut ervan zal afhangen van de acceptatie en opname in de politieorganisatie.
H2 – Theoretical Foundatoins of Crime Analysis
Historisch gezien heeft de dagelijkse praktijk van misdaadanalyse slechts beperkt gebruik gemaakt
van criminologische en strafrechtelijke theorie. Naarmate het vakgebied zich ontwikkelt, wordt het voor
analisten echter steeds gebruikelijker om bepaalde relevante criminologische theorieën in hun werk
toe te passen. Het primaire doel van misdaadanalyse is om de politie te helpen bij het
aanpakken van alledaagse criminaliteit en wanorde. Politiebureaus, en misdaadanalisten in het
bijzonder, hebben te maken met personen die er al voor hebben gekozen een misdaad te plegen, en
politiepersoneel moet zich concentreren op hoe en waarom misdaden plaatsvinden in bepaalde
situaties om oplossingen te vinden voor die onmiddellijke problemen. Bijgevolg vereisen
misdaadanalyse, evenals de politie, theorieën die uitgaan van een gemotiveerde dader in plaats van
theorieën die proberen uit te leggen waarom de individuen in de eerste plaats daders zijn geworden.
Omgevingscriminologie richt zich op de verschillende aspecten van 'settings' waarin criminaliteit
plaatsvindt.
- Setting = een locatie voor terugkerend gebruik, voor een bepaalde activiteit, op bekende
tijden.
, Elke stad, gemeente en zelfs landelijk gebied kan worden onderverdeeld in omgevingen waarin
bepaald gedrag voorkomt. Belangrijk is dat criminaliteit alleen gepleegd kan worden als de
mogelijkheid bestaat om criminaliteit te plegen. Het doel van omgevingscriminologie is niet om
uit te leggen waarom een specifieke dader een specifiek misdrijf pleegt, maar om de
verschillende aspecten van een criminele gebeurtenis te begrijpen om gedragspatronen en
omgevingsfactoren te identificeren die kansen creëren voor misdaad en andere ongewenste
activiteiten. De kern van de theorieën die misdaadanalyse en politie helpen bij het begrijpen van
criminaliteitssituaties is het concept van de probleemanalysedriehoek. De kleine driehoek in het
midden van de figuur vertegenwoordigt een bepaald type problematische activiteit, hetzij crimineel,
hetzij een vorm van wanorde. Aan elk van de drie zijden en bovenop de kleinere driehoek bevinden
zich de vier noodzakelijke componenten van een misdaad. Een misdaadgebeurtenis vindt plaats
wanneer een dader en een slachtoffer of doelwit (een doelwit is een levenloos object) samenkomen
op een bepaalde plaats op een bepaald tijdstip. Hoewel dit noodzakelijke elementen van een misdrijf
zijn, betekent dit echter niet dat elke keer dat deze elementen samen aanwezig zijn, criminaliteit
plaatsvindt.
Bijgevolg helpt de grotere driehoek ons te begrijpen hoe kansen worden beïnvloed binnen de
misdaadomgeving; kansen zijn niet statisch en veranderen. Voogden zijn mensen die de mogelijkheid
hebben om slachtoffers/doelwitten te beschermen door over hen te waken of hen uit bepaalde
omgevingen te verwijderen. Managers zijn mensen die verantwoordelijk zijn voor plaatsen, zoals
hotels, winkels, appartementsgebouwen en huizen. Ze stellen regels en beheren de plaatsen. Ten
slotte zijn handlers mensen die de potentiële overtreders kennen en in posities verkeren die hen in
staat stellen de acties van potentiële overtreders te volgen en/of te controleren. Een belangrijk aspect
van het effect van voogden, managers en handlers is dat ze de mogelijkheid hebben om zowel
kansen voor criminaliteit te ontmoedigen of te verminderen als om de kansen voor criminaliteit aan te
moedigen of te vergroten. Analisten kunnen specifieke technieken gebruiken om patronen van
gebeurtenissen te identificeren en te begrijpen en dat begrip op zijn beurt de politie kan helpen bij het
aanpakken of voorkomen van misdaad en wanorde.
Rationele keuze theorie
Daders maken keuzes over het plegen van misdaden op basis van verwachte risico's en beloningen.
De theorie suggereert dat, als iemand de kans krijgt of de juiste "kans", een misdaad zal plegen. Het is
ook belangrijk dat de rationele keuzetheorie suggereert dat individuen zullen besluiten om geen
misdaden te plegen wanneer de risico's te hoog zijn of de beloningen niet voldoende zijn. De
rationele-keuzetheorie is nuttig voor misdaadanalyse en politiewerk vanwege het belang om vast te
stellen waarom groepen daders ervoor kiezen om bepaalde misdaden systematisch te plegen. Als
daders ervoor kiezen om overtredingen te begaan op basis van de waargenomen risico's en
verwachte beloningen van hun acties, kan een goed begrip van de percepties van daders
politiebureaus en gemeenschappen helpen maatregelen te nemen die de kansen op misdaad kunnen
veranderen en overtreders kunnen ontmoedigen.
Misdaadpatroon theorie
Misdaadpatroontheorie probeert te begrijpen hoe mensen samenkomen in ruimte en tijd binnen
misdaadomgevingen. Criminele gebeurtenissen zullen hoogstwaarschijnlijk plaatsvinden in gebieden
waar de activiteitenruimte van potentiële daders overlapt met de activiteitenruimte van potentiële
slachtoffers/doelen. De activiteitenruimte van een individu is dat gebied dat vertrouwd raakt door
dagelijkse activiteiten, zoals waar het individu woont, werkt, pendelt en gaat winkelen. De
activiteitenruimte van een plek is de locatie. De misdaadpatroontheorie stelt dat een
misdaadgebeurtenis waarbij deze dader en dit slachtoffer betrokken zijn, alleen kan plaatsvinden
binnen of voortkomt uit de kruising van hun activiteitenruimten. De misdaadpatroontheorie stelt dat
daders misdaden plegen op plaatsen die ze kennen of vaak bezoeken.
Routine activiteiten theorie
Routine-activiteitentheorie richt zich op hoe kansen voor criminaliteit veranderen op basis van
gedragsveranderingen op maatschappelijk niveau. Routine activiteiten theorie stelt ook dat
maatschappelijke gedragsveranderingen de kansen op criminaliteit kunnen verkleinen.
Een zeer belangrijk aspect van de omgevingscriminologie voor misdaadanalisten is de 'plaats'-zijde
van de probleemanalysedriehoek. Onderzoek van de afgelopen 30 jaar heeft uitgewezen dat
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
√ Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, Bancontact of creditcard voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper ewubs24. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €10,59. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 67474 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 14 jaar dé plek om samenvattingen te kopen