Dit document bevat een uitgebreide beschrijving van de verschillende preparaten besproken tijdens de practica van Algemene cel- en weefselleer. Het document bevat GEEN foto's maar de nummers van de preparaten zijn duidelijk vermeld waardoor deze makkelijk terug te vinden zijn.
Practicum 1: cytologie en bedekkende epithelen
B1/6: Plaveiselcellen - humaan – Diff Quick
Dit is een preparaatje van de plaveiselcellen van het wangslijmvlies. Dit zijn uitstrijkjes van een
student. Dit is hier gekleurd met een Diff Quick kleuring. Bij vergroting zie je heel erg platte cellen. Dit
kan je zien doordat je er helemaal doorheen kan kijken. Hieraan hebben de cellen ook hun naam te
danken. In zo een cel zie je een ronde, donker gekleurde structuur. Dit is de kern of de nucleus. Aan
de buitenkant vindt je een aflijning van de cel. Bij de mens noemen we dit de celmembraan. Tussen
de kern en het celmembraan zit het cytoplasma waarin allerlei organellen te vinden zijn. Deze zijn
echter niet zichtbaar meteen lichtmicroscoop. Hier heeft men een elektronenmicroscoop voor nodig.
Ten opzichte van de hoeveelheid kern is er veel cytoplasma aanwezig. Bij sommige cellen licht deze
verhouding echter helemaal anders en vind je slechts zeer weinig cytoplasma terug. Deze cellen zijn
witte bloedcellen. Ze zullen aanwezig zijn als er een wondje was in de mond. We vinden ook zeer
kleine paarse puntjes terug. Dit zijn bacteriën, namelijk streptokokken. Alle cellen aan het oppervlak
zullen bacteriën gaan bevatten. Tijdens het prepareren heb je enkele cellen die niet mooi behouden
zijn en dit is het celdebris.
E12/3 Jejunum (nuchtere darm) - rat – Azan
Dit is een overlangse doorsnede van het jejunum. We zien grote uitlopende stukken die we de villi
noemen, met daartussen stukken die naar benden lopen, namelijk de krypten. de darm bestaat uit
verschillende lagen. De makkelijkste tunica is de tunica muscularis die uit spierweefsel bestaat dat in
2 richtingen loopt. De buitenste laag loopt mee in de lengterichting van de darm en noemen we de
longitudinale laag, deze is overlangs aangesneden. Daarboven hebben we een circulaire laag die mee
in de dwarse doorsnede van het lumen loopt en dus dwars aangesneden is. De circulaire laag ligt
altijd naar het lumen toe. De tunica mucosa begint ter hoogte van het lumen en loopt tot net onder
de krypten. Dit is een slijmvlieslaag. Het eerste stukje dat grenst aan het lumen is het epitheel. Dit is
bedekkend epitheel en noemen we de lamina epithelialis.het epitheel bevat een heel aantal
celkernen met een langwerpige vorm. Deze steunen op een basaal membraan. De cilindrische cellen
noemen we in de darm enterocyten. Tussen de enterocyten vinden we slijmproppen van de
slijmbekercellen. Alle organellen zijn bij de slijmbekercel weggedrukt naar de basale kant van de cel,
tegen het basaal membraan. Als we kijken naar onze cellen en epitheel zien we dat we een eenlagig
cilindrisch epitheel met slijmbekercellen en een staafjeszoom kunnen terugvinden. Af en toe vinden
we in het epitheel nog ronde kernen terug, dit zijn de lymfocyten. Het epitheel is zeer sterk
onderhevig aan beschadigingen en wordt elke 7 dagen volledig vervangen. Dit gebeurt door cellen
die we terugvinden in de krypten. hier zitten onze stamcellen die in staat zijn tot deling. De
epitheelcellen gaan migreren waardoor je een vernieuwing krijgt van het epitheel. Je vindt cellen in
de verschillende delingsfases terug (anafase, telofase, …). Deze hebben een licht cytoplasma en
gecondenseerd chromosomaal materiaal. De lamina epithelialis wordt gesteund door bindweefsel en
deze laag van bindweefsel noemen we de lamina propria. Het epitheel loopt voort van de villi naar de
krypten. helemaal onderaan, vlak onder de krypten ligt een heel dun roze laagje. Dit is de lamina
muscularis mucosae. De lamina epithelialis vormt dus samen met de lamina propria en de lamina
musccularis mucosae de tunica mucosa. Hieronder ligt een blauwe bindweefsellaag. Dit is de tela
submucosa. We vinden nog een hele dunne bindweefsellaag die we de tunica serosa noemen. We
hebben hier nog enkele hele platte plaveiselcellen. Dit zorgt er voor dat het vocht van de buikholte
niet kan doordringen naar de andere lagen. De aflijning die we hier vinden, noemen we mesotheel.in
,een bindweefsel kunnen bloedvaten aangetroffen worden. Deze hebben rode bloedcellen zonder
kern in het lumen.
E12/8 Dunne darm - rat - PAS haematoxyline
Dit is een dwarse doorsnede van de dunne darm. Dit preparaat heeft dezelfde opbouw als het vorige.
De slijmproppen zijn hier heel donker paars gekleurd door de PAS kleuring. Deze kleuring gaat vooral
de polysachariden roze aankleuren. Naast de PAS kleuring is er ook een haemotoxylinekleuring
gebruikt. Dit is een basische kleurstof die zal binden aan zure bestanddelen en gaat dus binden aan
nucleïnezuren in onze kern.
E14/5 Ileum (kronkeldarm) - rat - alkalische fosfatase
Dit is een dwarse doorsnede van het ileum. De opbouw is weer gelijkend aan het voorgaande
preparaat. Alleen hebben we hier nog eens extra gebruik gemaakt van een neerslag bij een enzyme
dat zich bevindt in het golgi- apparaat. Dit is alkalisch fosfatase. Wanneer dit reagens aan het
preparaat wordt toegevoegd gaan we dus neerslag vinden ter hoogte van het golgi- apparaat. Net
boven de kernen van het eenlagig cilindrisch epitheel zie je een zwarte zone, wat het golgi- apparaat
is.
F1/38 Ren (nier) - konijn - trichroom (lichtgroen)
Dit is een preparaat van de nier. In de nier wordt een soort van filtratie gemaakt en terug
gecondenseerd om zo geconcentreerde urine te maken. Het bloed wordt over een soort filter
gestuurd en dat filtraat komt dan terecht op een bepaalde plaats en wordt van daar doorgestuurd. Er
is een doorsnede gemaakt door de ureter. Hier komt de definitieve urine terecht die dan vervoerd
wordt naar de urineblaas. Dit is in de witte ruimte. We vinden een groene zone van bindweefsel die
we het merg noemen. Daarnaast vinden we nog een donkerdere zone die we de schors noemen.
Rond de nier ligt een bindweefselkapsel ter bescherming. Ter hoogte van de schors liggen structuren
voor de filtratie, dit zijn de nierlichaampjes. Het merggebied bevat geen nierlichaampjes. Al de
nierlichaampjes samen gaan per dag ongeveer 180 liter primaire urine aanmaken. Het buizensysteem
dat hier achter zit, gaat er voor zorgen dat al het water en ionen terug worden opgenomen worden
door het lichaam. Het buisjessysteem dat op die manier in connectie zit met ons nierlichaampje heet
het nefron. Het nierlichaampje gaat filtraat maken dat terecht komt in de witte ruimte. We hebben
een lumen van waaruit we in de proximale tubulus contortus terechtkomen. Van daar verloopt de
proximale tubulus rechten spreken we dus ook van het rechte deel van de proximale tubulus. Vanuit
de schors loopt dit in de richting van het merg. Vervolgens wordt het buisje veel dunner en hebben
we een stukje dat we de lis van Henle noemen. Deze loopt beneden naar het merg en dan terug naar
boven. Dit is het dun deel van de lis van Henle. Vervolgens wordt de wand van het buisje terug dikker
en spreken we van de distale tubulus. Vanuit de distale tubulus zien we dat die terug een
nierlichaampje passeert en terecht komt in een verzamelbuis of ductus colligens. Van hieruit loopt
die naar beneden toe in een ductus papillaris. Als we helemaal hier buiten komen, zitten we in het
nierbekken. Het filtraat is hier zeer geconcentreerd. De proximale tubulus komt in het meeste
contact met primair filtraat. Deze buisjes moeten in staat zijn om heel veel ionen en water op te
nemen en te resorberen. Hier vinden we dus heel actieve cellen terug. De proximale en distale
tubulus bevinden zich in de buurt van een nierlichaampje. Van de distale en proximale tubulus
contortus ga je terug vinden in allerlei aansnijdingen. De rechte delen zullen allemaal overlangs
aangesneden zijn. Deze recht verlopende structuren noemen we de mergstralen. Ofwel de rechte
delen van de proximale en distale tubulus en de verzamelbuisjes.
Structuren die we vinden in het merg. Ter hoogte van de papil vinden we eenlagig cilindrisch
epitheel. Dit epitheel ligt rond het lumen van de ductus papillaris. De ductus papillaris ligt in een
bindweefselzone. Op andere plaatsen in het merg vinden we epitheel dat vierkantjes bevat. Dit is
eenlagig kubisch epitheel van de ductus colligens. In de groene zone vinden we ook soms lumina
terug met rode bloedcellen. Dit zijn bloedvaten. We vinden er ook zonder rode bloedcellen maar zie
, je dat de kernen van de wand uitpuilen in het lumen. We hebben heel platte cellen die een eenlagig
plaveiselepitheel van het dunne deel van de lis van Henle vormen. Dit zijn er zeer veel.
In de schors zie je overlangse doorsnedes of het mergstralen. De ductus colligens bevat kubische
cellen met ronde kernen, een licht cytoplasma en heel duidelijke laterale celgrenzen. We vinden ook
doorsneden door het rechte deel van de distale tubulus terug. Deze buisjes lijken op de ductus
colligens maar hebben geen duidelijke laterale celgrenzen. De donkere buisjes met een zeer donker
cytoplasma zijn doorsneden door de proximale tubulus. De distale en proximale tubulus zijn ook te
bestuderen in een dwarse doorsnede die meestal te vinden is in de buurt van de nierlichaampjes. De
proximale tubulus heeft celkernen die ongeveer centraal liggen in de cel, er zijn geen laterale
celgrenzen te zien en je hebt heel veel donkere substantie. Dit zijn mitochondriën die in een soort
streepjespatroon zitten omdat de basale kant van de cellen zeer sterke instulpingen vertoont. We
hebben veel mitochondriën nodig omdat deze cellen ionen transporteren. Dit zijn zeer actieve cellen
die veel energie nodig hebben. Omdat ze zeer actief zijn in transport hebben ze een apicaal
uitgestulpt celoppervlak met erg lange microvilli. In de lichtmicroscoop is dit te zien als het groene
randje dat we de borstelzoom noemen. Dit buisje heeft ook een eenlagig kubisch epitheel, net zoals
de distale tubulus. De distale tubulus heeft een lumen dat veel meer open is, we vinden geen
borstelzoom meer en minder mitochondriën.
F1/33 Ren (nier) - konijn - HE
Dit is ook een preparaat van de nier. Hier is niet altijd door de ureter gesneden waardoor de ductus
papilaris niet duidelijk is. Voor de rest zijn dezelfde structuren terug te vinden als in het vorige
preparaat.
Practicum 2: bedekkend epitheel en klierepitheel
F 1/37 Ren (nier) - konijn – Azan
Dit is een preparaat van de nier van een konijn. Dit is een unipiramidale nier. Je hebt dus een schors-
en een merggedeelte. Het merg loopt uit in een papil en je hebt de vrije ruimte waar het nierbekken
is. De nier bestaat uit een nefron wat de functionele eenheid is van een nier. In het nefron kan je dan
het nierlichaampje terugvinden. Deze komen zeer typisch voor in de schors en daarrond kunnen we 2
types van buisjes aantreffen, namelijk de proximale tubuli contorti en de distale tubuli contorti. E
proximale tubuli contorti gaat dan over in het rechte deel van de proximale tubuli, wat dan weer
over gaat naar het merg waar we de lis van Henle terug vinden, vervolgens het rechte deel van de
distale tubuli richting de schors naar de distali tubuli contorti die gaan uitlopen in de verzamelbuis
om uiteindelijk uit te monden in de ductus papillaris in de papil.
We hebben hier een AZAN kleuring waar het bindweefsel blauw zal aankleuren. Aan de buitenkant
vinden we een blauw aangekleurd nierkapsel. De schors is donkerder aangekleurd dan het merg. Het
merggedeelte loopt verder naar de papil.het nierlichaampje is eigenlijk een vaatkluwen en staat dus
zeer nauw in verbinding met bloedvaatjes. De witte ruimte rond het nierlichaampje is de filtratiezone
waar de eerste primaire urine opgeslagen zal worden. Rond het nierlichaampje vinden we dan de
proximale en de distale tubulus terug. De proximale zijn donkerder van kleur omwille van de vele
mitochondriën. Daarnaast hebben ze ook een zeer nauw lumen vanwege de borstelzoom. Naast het
deel met de nierlichaampjes en de proximale en distale tubulus contortus vinden we in het schors
ook nog de mergstralen terug. Deze ligt tussen 2 zones waar we nierlichaampjes terugvinden. We
vinden geen nierlichaampjes meer maar enkel langgerekte buisjes. Hierin vinden we het rechte deel
van de proximale en distale tubuli en de ductus colligens. Het rechte deel van de proximale tubulus is
net zoals het gekronkelde deel donker aangekleur d met een nauw lumen en een borstelzoom. Het
rechte deel van de distale tubuli is dan weer lichter aangekleurd met een groter lumen en bevat geen
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
√ Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, Bancontact of creditcard voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper lisapladys. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €6,49. Je zit daarna nergens aan vast.
