Examenvragen criminaliteit en samenleving
1. Wat is de wet van de criminaliteitsconcentratie en wat betekent die wet voor de aanpak van criminaliteit?
Criminaliteit is geconcentreerd op een klein aantal plaatsen in de stad à hot spots of crime (bepaalde straten v/e stad, hot spot
streets), deze liggen niet alleen in een “slechte” buurt; verspreid over de stad.
Onderzoek: de concentratieniveaus van criminaliteit bleven jaar tot jaar consistent op deze plaatsen ondanks aanzienlijke dalingen
in dezelfde periode.
à Weisburd stelt een empirische wet op die uitgaat van de stabiliteit van concentraties, in tijd en in plaats.
è Een daling is in de totale criminaliteit = daling van criminaliteit in de hots spots, maar hoger is dan bij de niet hot spots.
Dit betekent dat een klein aantal straten voor een aanzienlijk deel van de criminaliteit zorgen.
Om die reden: place-based prevention (plaatsgebonden preventie als specifieke preventie op micro-geografische hotspots,
hot spot policing)
Onderzoek Weisburd: significante verbetering in de hot spots streets waar politieagenten het grootste deel van hun tijd
doorbrachten tijdens de patrouilles.
à Criminaliteit werd dus in enige mate voorkomen
à Het heersend scepticisme omtrent criminaliteitsbestrijding door politie (police do not prevent crime) kan op die manier
overwonnen worden
!! verplaatsing als reactie op de aandacht van de politie voor plaatsen met een hoge criminaliteit?
Maar hot spots hebben specifieke kenmerken die zich kwetsbaar maken, die zich aantrekkelijk maken voor criminele activiteiten
en deze zijn mogelijk niet aanwezig in nabijgelegen gebieden.
Daders vinden het in het algemeen gelijk ons het moeilijk om zicht te verplaatsen (bekend raken)
(Onderzoek: hoeveelheid van verplaatsing was veel minder dan het voordeel van de preventie, door plaatsgebonden interventie
kennen regio’s rond de hot spots ook een daling van criminaliteit)
!! succes van politiewerk afhankelijk van publieke perceptie van de legitimiteit
Ondanks argumenten dat intensieve, proactieve politie-interventies zoals hot spot policing negatieve gevolgen hebben op de
legitimiteit, is er weinig bewijs om dit te ondersteunen (kennis beperkt)
Als hot spot policing een negatieve uitwerking heeft, moeten beleidsmakers en politiefunctionarissen die negatieve uitkomsten
afwegen bij het beslissen over het nut van dergelijke hotspots-politieprogramma’s.
2. Waarom moeten we volgens Weisburd erkennen dat hotspots van criminaliteit meer zijn dan hotspots van
criminaliteit? En wat betekent dit voor de aanpak van criminaliteit?
Onderzoek Seattle en Washington: de mate van sociale desorganisatie en de collectieve werkzaamheid gerelateerd met het feit
dat een straat een hot spot voor criminaliteit is
Later onderzoek (gesteund door National Institutes of Health): meer directe metingen omtrent collectieve werkzaamheid alsook
van andere sociale kenmerken van hot spots en cold spots of crime (enquêtegegevens van een groot aantal inwoners van hotspots
of crime en van inwoners van straten met weinig criminaliteit verzameld).
à Het belang van sociale desorganisatie en collectief nadeel versterkt als belangrijke begrippen op micro-geografisch niveau.
à Resultanten:
- Hot spots of crime: meer dan 30 violent crime calls in een jaar en meer dan 250 crime calls in het algemeen.
<-> cold spots of crime: gemiddeld minder dan 2 violent crime calls en minder dan 20 crime calls in het algemeen
- Het vertrouwen in de buren (belangrijk element van de collectieve werkzaamheid): meer dan 90 procent van de cold-spots
inwoners vertrouwden hun buren <-> 50 procent bij de hot spots vertrouwden hun buren
- Collectieve werkzaamheid is niet de enige factor die cold-spots bewoners onderscheidt van hotspots inwoners:
, o Bewoners van hot spots significant vaker de diagnose depressie en meer kans op symptomen van posttraumatische
stressstoornis (ondanks het feit deze bewoners van hot spots minder geneigd waren om medische behandeling te
zoeken voor psychische aandoeningen)
o Bewoners van hotspots twee keer zoveel kans om drugsproblemen te krijgen en roken vaker sigaretten
o Bewoners van hotspots vertonen significant hogere niveaus van lichamelijke gezondheidsproblemen, zoals astma,
diabetes of een hoge bloeddruk
- Wanneer de hot spots met een chronische criminaliteit werden vergeleken met de cold spots in Tel Aviv: contrast met sociale
maatregelen vastgesteld (ander onderzoek)
o Bewoners van hot spots scheiden veel vaker
o Bewoners van hot spots bezitten veel minder over een huis
o Bewoners van hot spots aanzienlijk lagere inkomens en veel vaker werkloos
De onderzoeksresultaten wijzen op het belang om te erkennen dat hotspots van criminaliteit niet alleen hotspots van criminaliteit
zijn. Het zijn plaatsen met collectieve nadelen verspreid over een breed scala van levensgebieden
Weisburd en collega’s: voltooien van een experimenteel onderzoek dat gericht is op het leggen van de focus van de politie op het
vergroten van de collectieve werkzaamheid in gebieden met hogere criminaliteit in een stad
à Onderzoek tracht niet-toegewezen patrouilletijd te gebruiken om het vertrouwen tussen de politie en de gemeenschap
op te bouwen en tracht hotspot micro-gemeenschappen aan te moedigen om samen te werken met de politie om
criminaliteit te voorkomen (= eerste studie waarbij de politie niet alleen werd gebruikt om criminaliteit te voorkomen,
maar ook om de collectieve werkzaamheid op de hotspots te verbeteren)
à Doel onderzoek: de informele sociale controle in de gemeenschap versterken waardoor criminaliteit op langere termijn
beter wordt en minder afhankelijk van de politie wordt
Er is ook gestart met een poging om politieagenten te laten bijstaan door professionals vanuit de geestelijke gezondheidszorg bij
hot spots of crime met het oog op het aanpakken van de psychische gezondheidsproblemen, het verbeteren van het vertrouwen
in de politie en op lange termijn het voorkomen van criminaliteit.
è De sociale problemen die de hotspots teisteren zouden ons volgens Weisburd moeten aanmoedigen om verder te gaan dan
place-based interventies. Onderzoek naar potentieel om maatschappelijke sociale controles te gebruiken, moet volgens Weisburd
een belangrijk prioriteit zijn voor politiebureaus, maar politiemiddelen zijn beperkt.
à Hotspots of crime bieden de mogelijkheid om de omvang van sociale en gezondheidsinterventies te veranderen, hun
kosten te verminderen en ze realistisch te maken als preventiestrategie.
à Het is één ding om te proberen de sociale omstandigheden van een hele wijk of stad te veranderen. Het is een andere
poging om problemen op specifieke blokken, plaatsen te verminderen. Wanneer er zorgvuldiger wordt omgegaan met
sociale interventies, zijn ze minder duur en kunnen ze worden toegepast in hogere doseringen.
è Het potentieel om de criminaliteit (en andere problemen) op hotspots met een chronische criminaliteit te verminderen.
3. Bespreek “epistemic crime control” en haar mogelijke varianten en leg uit waarom deze ideologie problematisch
kan zijn in een democratie. Geef aan wat ze op dit punt deelt met het populisme?
Epistemic crime control = de manier waarop men binnen de ideologie ‘technocratie’ zal doen aan criminaliteitsbestrijding
Doel = het rechtvaardigen, betwisten of veranderen v/d sociale en politieke regelingen en processen van v/e politieke gemeenschap
à Maken hiervoor gebruik van objectieve criteria (zonder waarden) voor het nemen van beslissen en het maken van
“gedepolitiseerde” oplossingen voor publieke problemen.
Technocraten geloven dat het systeem (en de politieke resultaten) zullen verbeteren als we experten beslissingen laten nemen in
plaats van politici of als politici ten minste letterlijk het advies van experten volgen (Wanneer het gaat over criminaliteit zullen
technocraten pleiten voor berekeningen en technieken van experten als een manier om aan betere criminaliteitspreventie te doen
en betere penale resultaten te krijgen).
è Dit kan twee vormen aannemen
- Technocratische overheid (waar experten ministers worden)
- Delegatie van het beleid door specialisten/experten
,Van deze epistemic crime control bestaan drie varianten:
1) Men probeert manieren te vinden om de kwaliteit van sociale informatie over criminaliteit en gerechtigheid te verbeteren
(het verbeteren van de publieke opinie). Het probleem is dat de burgers slecht geïnformeerd zijn over criminaliteit en
justitie waardoor het publiek hogere straffen wilt. Er is nood aan een betere ijking van de bestaande publieke opinie.
2) We moeten geïsoleerde instituties die aan beleidsvorming doen (en de experts erin) beschermen of creëren. Het gaat niet
om het veranderen van de publieke opinie maar wel de kwaliteit van de mening van experts (experts te bevoorrechten).
Het gaat om het creëren van een buffer tussen politieke partijen en het justitiesysteem. Deze buffer is een geïsoleerde
plaats waar experten kunnen bepalen hoe het beleid gevormd moet worden, weg van de media en de politieke competitie.
3) Proberen de rol van de kennis meer te laten meespelen in het vinden van manieren om criminaliteit tegen te gaan (de rol
van de kennis in het vormgeven van de reactie op criminaliteit moet stijgen). Het gaat over ‘what works’, grounding policy
en evidence based werken. Er is veel betrouwbaar bewijs geleverd over wat werkt, wat niet werkt en wat zou kunnen
werken. Deze kennis wordt echter te weinig gebruikt. Politieke barrières staan hiervoor in de weg.
Een van de kenmerken van de democratie is dat het algemeen belang de uitkomst is van debat.
è Zowel de epistemic crime control (een technocratische staat) als het populisme (= gemeenschappelijk punt) staan haaks
op dit kenmerk van de democratie.
Beiden ideologieën focussen op uitkomsten, waarbij ze het open debat binnen de democratie negeren en zelfs sluiten.
- Bij het populisme gebeurt dit doordat men beweert te spreken namens één verenigd volk (one authentic will of the
people) en dus één ‘commen sense’ oplossing naar voor schuift.
(Populisme gaat over de wil van de mensen. Een populistische politiek is een politiek die niet langer gebruik zal
maken van expertisen, maar die zal luisteren naar de wil van het volk. Als ze een probleem proberen te beslechten
wordt expertise minder belangrijk, maar wordt een goede oplossing een oplossing die populair is).
- Epestimic crime control doet hetzelfde door te focussen op één waarheid (one correct policy solution) of het beste
voorhanden bewijs (een technocratie is dat een oplossing door experten wordt voorzien het beleid zal worden)
à Volgens Loader en Sparks zijn technocratie en populisme geen concurrerende alternatieven zijn, maar verbonden
pathologieën van ons hedendaags verlies aan het vertrouwen in de politiek.
4. Leg uit hoe bestraffing en sociale hulpverlening volgens Garland moeten worden begrepen en waarom beide tot
op zekere hoogte altijd gedoemd zijn om te falen?
Bestraffing = de strafrechtelijke praktijk van de rechter
Sociale hulpverlening = de instituties van publieke hulpverlening
- Beide begrippen staan in relatie met economische en sociale problemen die zich voordoen in een samenleving.
- Bestraffingssystemen worden gevormd door systemen van sociale hulpverlening.
- Beide zijn eerstelijns (cf. street-level) modes of control die helpen bij het regeren van de armen.
De (historische) relatie tussen bestraffing en sociale hulpverlening:
Uit het verleden is al gebleken dat bezuinigingen in een welvaartstaat een impact heeft op het strafbeleid en criminaliteit.
Door de opkomst van de welvaartstaat is de visie over de oorzaak en verantwoordelijkheid van criminaliteit veranderd.
Dit zorgde voor een tijd van penal welfare praktijken (probatievoorwaarden, probatie, rehabilitatie in de gevangenis,
enzovoort). De laatste jaren is er echter sprake van een bezuiniging à gevolg: een shift van de nadruk op sociale oorzaken
naar individuele schuld (minder aandacht voor hulpverlening aan de dader, nadruk op vergelding en onschadelijk maken).
à Er kan gesteld worden dat de penalwelfare stijgt en daalt naargelang het bredere sociale beleid van de verzorgingsstaat.
è Gedoemd om te falen: zowel bestraffing als sociale hulpverlening hebben een genezend effect, het doel is om problemen op te
lossen (zoals criminaliteit en uitsluiting). Maar beide pakken de onderliggende problemen niet aan.
Ze gaan voorbij aan de economische en sociale processen die criminaliteit en onzekerheid creëren.
Het zijn posthoc herstellingen die falen in het opmerken en voorkomen van de processen die problemen veroorzaken.
, 5. Leg uit wat Becker bedoelt met deviantie als collectieve actie?
Criminaliteit is volgens Becker een collectieve actie omdat het de uitkomst van interactieprocessen
(Mensen reageren op elkaar: coöperatie en evaluatie).
à Mensen interageren met elkaar, men is altijd in verbinding met de samenleving op een of andere manier.
à Er zijn continu interacties aan het werk die uiteindelijk bepalend zijn voor criminele handelingen.
Criminaliteit als collectieve actie betekent dat er oog is voor het coöperatieve element. Criminaliteit als collectieve actie
Coöperatie
kan dus niet begrepen worden in termen van “a miraculous meeting of individual forms of pathology”. Dit betekent niet
dat mensen effectief samenwerken, maar dat individuen altijd in verbinding zijn met de wereld en interageren met de
wereld. Het idee van crimineel als individu (los van de wereld) die bepaalde keuzen maakt, is op basis van deze redenering
dus onmogelijk vol te houden. De crimineel kan zijn beslissingen niet losmaken van de wereld. Criminaliteit en deviante
is maar begrijpelijk door die interactieprocessen mee te nemen.
Het gevolg hiervan is dat deviantie altijd een evaluatieve component heeft. Het gedrag moet beoordeeld worden als zijnde
Evaluatie
crimineel of afwijkend gedrag (gedrag als crimineel benoemen = constructie). Crimineel handelen kan dus niet losgezien
worden van de reactie erop. De studie van deviantie is volgens Becker de studie van de constructie en herbevestiging van
morele betekenissen in het dagdagelijks leven. De studie van deviantie gaat dus niet over het begrijpen van individueel
pathologisch gedrag, maar hoe morele betekenissen in een samenleving ontstaan.
In de oordelen van mensen ontstaat een moreel oordeel: wat is juist? Wat is goed? Wat is aanvaardbaar? Het ontstaan of de
transformatie daarvan is waar criminologen zich mee bezighouden. Pas als we het volledige plaatje meenemen, ontstaat er een
goed begrip van deviantie en criminaliteit in een samenleving. Het ontstaan of de transformatie van morele betekenis is een levend
iets dat continue besproken wordt en aan de gang is. Er bestaat ook geen samenleving waar alles zeer duidelijk is, waar deviantie
niet betwist wordt. Deviantie wordt dan ook continue in vraag gesteld met een herdefiniëring van normen telkens als gevolg. Het
ontstaan en de transformatie van morele betekenissen is een proces gekenmerkt door conflict en dissensus.
6. Leg uit waarom theorieën die criminaliteit gaan verklaren in functie van een individuele pathologie of een
rationele keuze erg beperkt zijn?
Het individu, zij de rationele keuze of individuele pathologie, als verklaring voor criminaliteit kent drie belangrijke beperkingen.
1) Normen en waarden (criminaliteit als evaluatieve handeling): we maken keuzes binnen een normen- en waarden kader
dat door de samenleving en in de samenleving wordt gedefinieerd
2) Definiëringsprocessen (criminaliteit als conventie): criminaliteit is het gevolg van definiëringsprocessen, het wordt
gedefinieerd in de samenleving dus het is ook een conventie wat we als criminaliteit beschouwen.
3) Structurele processen (criminaliteit verbonden met de organisatie van de samenleving): wat we als criminaliteit
beschouwen is verbonden aan hoe de samenleving is georganiseerd, structureel is georganiseerd: sociaaleconomisch,
cultureel, demografische, enzovoort.
7. Waarom is criminaliteit normaal volgens Durkheim?
Er is geen enkele samenleving waar criminaliteit niet bestaat.
Criminaliteit zegt iets over een samenleving en wat in die samenleving als afwijkend gezien wordt.
Wanneer het gaat over criminaliteit begrijpen in een samenleving gaat het over een inbreuk op de morele codes.
Criminaliteit is functioneel in een samenleving. Het gaat over het bevestigen wie een samenleving is en wie ze wel/niet willen
zijn/nastreven (bijvoorbeeld witte wars: bevestigen wat de normen en waarden zijn).
Op een bepaald moment raakt iets aan sterke emoties (conscience collective: gedeelde W&N) en opent het een proces.
Dit is een proces dat altijd zal blijven doorgaan. Zaken die in het verleden een futiliteit waren zijn vandaag wel crimineel.
Omdat het varieert doorheen tijd en plaats is het niet meer mogelijk om over rationele keuze te spreken.
